Morgunblaðið - 03.04.1987, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 03.04.1987, Blaðsíða 26
26 MOKGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. APRÍL 1987 Anna María Sveinbjömsdóttir, gullsmiður: Eg hef gaman af hlutum sem segja „klikk“ ANNA María Sveinbjörnsdótt- ir, 25 ára Reykvíkingur, er ein af fáum konum á Islandi sem reka gullsmíðavinnustofu og verslun. Hún lærði iðngrein sína hjá Jóhannesi Leifssyni og útskrifaðist frá Iðnskólanum í Reykjavík árið 1982. Eftir það vann hún hjá Jóhannesi í eitt ár, en hélt síðan til Kaup- mannahafnar og stundaði nám í tvö ár við „Guldsmedehój- skolen." Hún tók þátt í gulls- míðasýningu hér heima árið 1981 og í Kaupmannahöfn tók hún þátt í tveimur sýningum. Sú seinni var árið 1985 og þar hlaut Anna María bronsmdalíu fyrir listsmíði. Hún opnaði verslun og verkstæði í Hlað- varpanum fyrir stuttu. Blaða- maður Morgunblaðsins leit við hjá henni og spurði hana meðal annars hvers vegna hún hefði farið út til Danmerkur eftir að hún tók lokapróf hér. „Þessi skóli sem ég var í,“ sagði Anna María, „ er ætlaður fyrir útskrifaða gullsmiði og maður lærir þar hönnun. Þeir taka inn nemendur á tveggja ára fresti og fyrir utan að vera með sveins- próf, þarf maður að hafa unnið í einhver ár við greinina. Danir hafa svipaða uppbyggingu á iðn- náminu og við hér heima. Hins- vegar er gullsmíði mikið komin inn í listaskóla víðast annars stað- ar, þannig að fólk er að læra fagið um leið og það lærir hönnun. Þessi skóli gerir hinsvegar kröfur til þess að fólk hafi þegar lært fagið og geti einbeitt sér að því að vinna úr hugmyndum sínum.“ En hvort flokkast gullsmíði sem listgrein eða iðngrein? „Gullsmíðin er listiðnaður. Anna María við einn útstillingarkassann í verslun sinni. komandi kúrs, til dæmis silf- ursmíði. Síðan fékk maður gagnrýni og varð að útskýra af- hveiju maður vildi hafa hlutina sísvona, en ekki einhvernveginn öðruvísi. Annars var þetta þannig, að kennarinn sat og vann að sínu og við nemendurnir að okkar. Mér fannst nú einhverra hluta vegna best að leita til hinna nemendanna eftir áliti. Núna sakna ég þess mest að geta ekki unnið með öðr- Maður hefur hvorutveggja. Námið úti var beint framhald af því sem ég hafði veirð að gera hérna heima. Ég hafði alltaf ráðið miklu um hvað ég gerði. Fyrra árið í skólanum úti í Kaupmannahöfn skiptist mikið niður í kúrsa, seinna árið var maður mest að vinna á sínu eigin verkstæði. Þetta var ekki nema 9 manna hópur og við unnum mikið saman. Kúrsamir voru þannig upp- byggðir að maður átti að koma með eitthvað frá sjálfum sér í við- Morgunblaðið/Einar Falur Anna María slípar hér hringa sem hún er að smíða um og helst mörgum saman." Skartgripir þínir eru dálítið sér- kennilegir. Út frá hverju vinnur þú? „Ég hef mjög gaman að mekk- anisma, eða hlutum sem segja „klikk.“ Ég hef gaman af að velta fyrir mér lásum og vil frekar láta þá sjást en hitt. Ég reyni að smíða allan hlutinn sjálf, til dæmis fest- ingarnar á eyrnalokkunum. Ég vil hafa þær hluta af lokkunum, frekar en að fá staðlaðar festing- ar og hengja fallega lokka á þær. Nælurnar eru litlir skúlptúrar. Ég leik mér með formin og blanda oft mynstrum í þau. Allir hlutir sem ég gerði úti voru sléttir og feldir. Maður eyddi löngum tíma í að siípa þá. Ég fékk alveg nóg af því. Þessvegna leik ég mér mikið með mynstur. En ég er auðvitað líka með slípaða gripi, því það vilja kannski ekki allir gefa konunni sinni hring sem á stendur z,z,z, til dæmis. Þegar ég smíða hringa er ég sjálf alltaf að máta þá, vegna þess að þeir verða að falla vel að hendinni. Það er oft þannig að hlutimir líta ekki út fyrir að vera þægilegir, en em það samt, því það er ekki nóg að hlutur líti vel út á hendi, þótt það sé mikil- vægt. Aðalatariðið er að hann falli vel að hendinni og hindri ekki eðlilegar hreyfingar. Sum armböndin hjá mér eru þannig, að þegar konur sjá þau fyrst, halda þær að þær slasi sig á þeim, því þau em eins og skúlp- túrar, en þegar þær máta þau, verða þær oft hálf undrandi yfir því hversu þægileg þau em.“ Með hvaða efni fellur þér best að vinna? „Ég vinn mest með silfur, því maður getur leyft sér að leika sér meira með það en til dæmis gull- ið. Það er ódýrara og maður þarf ekki að hafa áhyggjur af að vera að spreða efninu og taka ein- hveija áhættu. Ég legg ekki mikla áherslu á steina. Þeir em bara punkturinn yfir i—ið. Ég smíða ekki skartgripi í kringum steina, heldur þfugt. Ég nota mest blóð- stein. Ég nota hann mest út af útlitinu, síðan nota ég perlur mik- ið. En ég nota ekki bara silfur og gull, heldur líka plast og hvað sem er. Ég nota einfaldlega það efni sem mér hentar til að ná þeim árangri sem ég ætla mér í það og það skiptið." Fangelsimál VERULEG línubrengl urðu því miður í einum kafla greinar Þor- valds Sigurðssonar um fangelsis- mál, sem birtist I blaðinu í gær. Biðst blaðið velvirðingar á þeim mistökum. Kaflinn, sem nefnist „Allt á floti í eiturlyfjum“, fer hér á eftir. Allt á floti í eiturlyfjum Það hlýtur því að vekja furðu manna að þegar þessir ógæfusömu einstaklingar loks em komnir í fangelsi þá skuli þar allt fljóta í Tónleikar Selkórsins á laugardag SELKÓRINN á Selíjarnarnesi heldur hina árlegu opinberu tón- leika sína fyrir styrktarfélaga og aðra söngunnendur laugar- daginn 4. apríl kl. 16.00 og sunnudaginn 5. apríl kl. 16.00 í sal Tónlistarskóla Seltjarnar- ness. Á efnisskránni em bæði innlend og erlend lög, einsör.gvari með kómum er Viktor A. Guðlaugsson, stjórnandi er Friðrik V. Stefánsson og undirleikarar em Kristín Kristj- ánsdóttir og Gylfí Gunnarsson. Hinn árlegi dansleikur Selkórsins verður haldinn laugardaginn 2. maí í Félagsheimili Seltjarnarness. - Leiðrétting eiturlyfjum svo að fangaverðir, allir af vilja gerðir til þess að halda uppi reglu, fá ekki við neitt ráðið. Þetta ömurlega ástand leiðir svo til þess að þegar menn loks hafa frið- þægt fyrir brot sín og koma aftur út í samfélagið, em þeir oft í verra ástandi en við upphaf refsivistarinn- ar. Það lætur því að líkum að félagssamtökin Vernd, sem sinna föngum á meðan á refsivist stendur og reyna síðan að hjálpa þegar út í samfélagið er komið á nýjan leik, þurfí á allri tiltækri hjálp og fyrir- greiðslu að halda sem unnt er að láta í té. Það er með öllu óviðun- andi, að þessi samtök áhugafólks skuli daglega þurfa að stríða við hvers konar flárhagsvanda á sama tíma og samtökin af hinum sámstu vanefnum em þó að sinna málum sem beint eða óbeint snerta alla þjóðina. Félagssamtökin Vernd em eins og áður segir fijáls samtök áhuga- fólks til hjálpar föngum. Frumheiji og brautryðjandi þessa mannbóta- og líknarstarfs var hin stórbrotna sæmdarkona Þóra Einarsdóttir, sem af einstökum dugnaði og mannkærleika barðist fyrir stofnun Verndar og starfaði þar í fjölmörg ár við hinar erfiðustu aðstæður, en hélt jafnan merkinu hátt og varð þannig til ómældrar blessunar fyrir fjölmarga einstaklinga og heimili þeirra. Þóra er nú heiðursformaður samtakanna én starfar nú ekki lengur fyrir þau því mannúðarmál í annarri heimsálfu (Indlandi) hafa nú tekið hug hennar allan. Fylgja henni að sjálfsögðu blessunaróskir í störfum fyrir bágstadda þar. Þátttakendur á námskeiðinu ásamt framkvæmdastjóra. Morgunblaðiö/Ófeigur Hraðfrystihúsið hf.: Fimmtíu sérhæfðir fiskviimslumenn Talið frá vinstri: Gísli Kristjánsson framkvæmdastjóri HFH, Björn Þorgrímsson elsti þátttakandinn, Gróa Guðnadóttir yngsti þátttak- andinn og Hólmgeir Einarsson verkstjóri. Hofsósi. HRAÐFRYSTIHÚSIÐ hf. Hofs- ósi bauð starfsfólki sínu til veislu um síðustu helgi í tilefni þess að 50 manns úr starfsliði fyrirtækis- ins hafa lokið starfsþjálfunar- námskeiði og öðlast þar með starfsheitið sérhæfður fisk- vinnslumaður. Fengu allir sem luku námskeið- inu viðurkenningarskjal undirritað af starfsfræðslunefnd fískiðnaðar- ins. Framkvæmdastjóri Hraðfrysti- hússins hf. Hofsósi, Gísli Kristjáns- son, gat þess í ávarpi sínu þegar skírteinin voru afhent að nú strax eftir að námskeiðinu lauk mætti sjá árangur þess fyrir fyrirtækið, mikil- vægt væri að starfsfólk þess gerði sér glögga grein fyrir hringrásinni í rekstri fyrirtækisins frá því fískur kemur í hús til vinnslu til þess að neytandinn snæddi afurðina erlend- is. Alls voru teknir fyrir og kenndir 10 efnisflokkar á námskeiðinu og lauk því síðan með V* mánaðar starfsfræðslu á vinnustað. Það kom fram í máli framkvæmdastjóra að eftir að hafa lokið þessu námskeiði hafí viðkomandi bæði aukin starfs- réttindi og hærri laun. Kennarar á námskeiðinu komu víða að, frá Akureyri, ísafirði, Sauðárkróki og Reykjavík. — Ófeigur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.