Morgunblaðið - 04.10.1987, Qupperneq 1

PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS SUNNUDAGUR 4. OKTÓBER 1987
BLAÐ
„VERÐUR SJALFUR
AÐ IJ.GGJA TILSPREK
^ A ELDINN“
RÆTT VIÐ
ÓSKAR AÐALSTEIN RITHÖFUND
í REYKJANESVITA
Frá því mönnum varð eldurinn tiltækur hafa þeir notað
ljósið til þess að vísa sér veginn um villugjamar slóðir.
Eftir að farið var að stunda sjósókn þá hafði ljósið því
hlutverki að gegna að vara við hættum. Vitar voru byggðir
til að reyna að forða sjómönnum frá hafvillum og hindra
að þá ræki á land eða steytti á skeri. En menn tala líka
um annars konar vita, „menningarvita" þá menn sem eru
taldir vera samferðamönnum ljós á hinni andlegu leið.
Rithöf undar eru gjarnan taldir í hópi þess konar vita. Með
tilliti til þessa má með nokkrum rétti segja að frá
Reykjanesvita stafi tvöföldu ljósi. Því ljósi sem leiða á
sjómennina okkar heila á húfi fram hjá hinum margvíslegu
hættum strandarinnar og svo því ljósi sem rithöfundurinn
og vitavörðurinn Óskar Aðalsteinn hefur varpað inn í
bókmenntalíf íslendinga. Fyrsta bók hans, Ljósið í kotinu,
kom út árið 1939 og tveimur árum seinna fylgdi Guðmundur
G. Hagalín annarri bók hans, Gijóti og gróðri, úr hlaði
með svofelldum orðum: „Nú kemur hér ný saga frá hendi
Óskars Aðalsteins Guðjónssonar, og mér virðist hún nokkur
nýjung. Þetta er í rauninni fyrsta verkamannasagan í
bókmenntum okkar sem geti borið það nafn með fullum
rétti.“