Morgunblaðið - 19.11.1987, Blaðsíða 39

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1987
mov^i Útgefandi Árvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjórl Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aðstoöarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Slgtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Auglýsingastjóri Baldvln Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aöalstrætl 6, sími 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 600 kr. á mánuöi innanlands. f lausasölu 55 kr. eintakiö.
Fiskiþing og
fiskveiðistefna
ær umræður, sem nú fara
fram um fískveiðistefnuna,
eru hinar merkustu. Þótt mikið
hafí verið talað um kvótakerfíð
þann tíma, sem það hefur verið
við lýði, má segja, að skipuleg-
ar opinberar umræður um
framtíð þess hafí hafízt á þingi
Landssambands ísl. útvegs-
manna fyrir skömmu svo og á
þingi Verkamannasambands
Islands nokkrum dögum áður.
Sl. mánudag kom fískiþing svo
saman til fundar og þar er nú
rökrætt um alla þætti fískveiði-
stefnunnar með þeim hætti, að
til fyrirmyndar er.
Halldór Ásgrímsson, sjávar-
útvegsráðherra, flutti yfír-
gripsmikla ræðu um málefni
sjávarútvegs og fiskvinnslu við
upphaf fískiþings, þar sem
hann fjallaði um flesta þá
þætti, sem eru mest til um-
ræðu. Það er hins vegar eftir-
tektarvert, að í umræðum á
fískiþingi og þingi LÍÚ virðist
lítið vera fjallað um þann þátt
málsins, sem vekur mesta at-
hygli almennings en það er sú
eignatilfærsla, sem orðið hefur
í skjóli kvótakerfisins.
Þegar kvótakerfíð var sett
upp var það fyrst og fremst
hugsað sem aðgerð til vemdar
fískistofíium. Ætla verður, að
menn hafí ekki gert sér grein
fyrir öðrum áhrifum þess, sem
síðar komu fram. Síðustu miss-
eri hefur það hins vegar gerzt
hvað eftir annað, að fískiskip
hafa gengið kaupum og sölum
á slíku yfírverði, að það verður
ekki skýrt með öðru en að kaup-
endur séu að borga fyrir
kvótann, sem fylgir skipunum.
Þá er í raun byijað að selja
veiðileyfí á íslandi en söluverð
veiðileyfanna rennur í vasa eig-
enda fískiskipa en ekki þjóðar-
innar, sem þó er eigandi að
auðlindinni, sem um er að tefla.
Eiríkur Tómasson í
Grindavík sagði í umræðum á
fískiþingi, að hann ceidi, að
hátt verð á fískiskipum væri
ekki einungis afleiðing kvóta-
kerfísins heldur miklu frekar
afleiðing þess að bannað væri
að stækka flotann. Kristián
Ragnarsson, formaður LIÚ,
helt svipuðum röksemdum fram
á þingi LÍÚ fyrir skömmu. En
er það ekki staðreynd, að það
hafa verið margvíslegar tak-
markanir á því, að menn gætu
keypt fískiskip að vild árum
saman en yfirverðið kemur ekki
til sögunnar fyrr en með kvóta-
kerfínu? Er þetta ekki vísbend-
ing um, að það sé fyrst og
fremst kvótakerfíð, sem hafí
valdið hinni miklu hækkun á
verði skipa?
Halldór Ásgrímsson vék að
hugsanlegri sölu veiðileyfa í
ræðu sinni á fiskiþingi er hann
sagði: „Þá telja margir fræði-
menn að raunhæfasta lausnin
við fískveiðistjórnun felist í að
veiðileyfí verði seld. Veiðamar
myndu þá að þeirra mati safn-
ast smám saman til þeirra er
útgerð reka með mestri hag-
kvæmni. í okkar fámenna landi
höfum við reynt að feta veginn
milli hagkvæmnis- og réttlætis-
sjónarmiða af fyllstu varfæmi.
Þau sjónarmið er liggja að baki
fræðilegum ályktunum um
þetta efni munu þó án efa vega
þyngra í framtíðinni þegar
ákvarðanir verða teknar um
stjómun fískveiða."
Þessi ummæli sjávarútvegs-
ráðherra verða tæpast skilin á
annan veg en þann, að hann
telji, að sala veiðileyfa komi til
sögunnar í framtíðinni en sé
ekki tímabær nú. Ekki skal
dregið í efa, að það þyrfti að
undirbúa mjög rækilega nýtt
skipulag, sem byggði á sölu
veiðileyfa. Slíkt verður ekki
gert á einni nóttu. Hagsmuna-
aðilar í sjávarútvegi verða hins
vegar að átta sig á því, að al-
menningur í landinu sættir sig
ekki við þá gífurlegu tilfærslu
eigna, sem fram fer í skjóli
kvótakerfísins. Þar em að koma
fram áhrif, sem menn sáu ekki
fyrir. Kerfíð var sett upp til
þess að vemda fískistofnana en
það hefur í raun leitt til þess,
að auðæfí, sem hafa verið eign
þjóðarinnar allrar, em að safn-
ast á fárra manna hendur. Af
þessum sökum verður að teljast
með ólíkindum, að Alþingi ís-
lendinga samþykki óbreytta eða
lítið breytta fískveiðistefnu.
En hvað sem því líður fer
ekki á milli mála, að mörkun
nýrrar fískveiðistefnu er eitt
stærsta mál þjóðarinnar um
þessar mundir. Þær umræður
sem fram fara um þá stefnu-
mörkun em lýðræðislegar og
til fyrirmyndar. í þeim umræð-
um má búast við, að öll
meginsjónarmiðin komi fram.
Það er svo Alþingis að taka
endanlega ákvörðun. Þess er
að vænta, að þingið rísi undir
þeirri ábyrgð, sem því fylgir.
SKIPTAR SKOÐAIMIR A FISKIÞINGI
Jóhann K. Sigurðsson:
Hámark á karfa-
afla er leið í rétta átt
„Svæðaskiptíngin er stærsta
málið á þessu þingi. Það er viss
ágreiningur nm hana milli þing-
fulltrúa eftir því hvort þeir eru
af suður- eða norðursvæði. Eins
og málið snýr, er ósanngjarnt að
segja að við, sem fórum í sóknar-
markið á sinum tíma, höfum haft
eitthvað af öðrum. Þegar þessu
var skipt við upphaf kvótakerfis-
ins, þótti það sanngjamt. Skip á
suðursvæðinu höfðu verið meira
í karfanum, enda liggur hann
meira þar, en þorskurinn meira
okkar megin,“ sagði Jóhann K.
Sigurðsson frá Neskaupstað.
„Menn á suðursvæðinu aðlöguðu
sig þessum aðstæðum, bæði veiðar
og vinnslu. Það höfum við fyrir
norðan línu gert hvað varðar þorsk-
inn, en ekki karfann því það er
dýrt fyrir okkur að sækja hann
suður og vestur fyrir. Fyrir sunnan
er hreinlega um karfaverksmiðjur
að ræða, vel til þess fallnar að vinna
karfann, en við höfum sérhæft okk-
ur í þorskinum. Ég held að meðal-
þorskafli á skip á suðursvæðinu
hafí ekki verið nema um 570 tonn
á viðmiðunarárunum, en nú eru
þeir komnir upp í 1.200 tonn. Því
er búið að jaftia þetta út og nú á
enn að bjóða meira. Mér finnst að
mörgu leyti að hugmyndir um
ákveðið hámark af karfa séu í rétta
átt.
Hér eru fjölmörg merk mál til
umfjöllunar og af mörgu af taka.
Ég vil sérstaklega nefna slysa-
vamamál, sem Fiskifélag íslands
hefur alla tíð haft mikil afskipti af.
Við erum að áminna stjómvöld um
það að leysa vanda, sem er mikill.
Stjómun veiða smábáta er líka
stórmál. Aðalfundur LÍÚ vísaði því
frá sér að álykta um þau, en hér
Jóhann K. Sigurðsson
verður það sjálfsagt ekki gert. Mik-
il aflaskerðing hjá eigendum
smábáta mun ömgglega verða erfíð
fyrir marga, sem hafa fíárfest af
of mikilli bjartsýni. Þetta verður
þeim ömgglega erfíð tanntaka,"
sagði Jóhann K. Sigurðsson.
Guðmundur Runólfsson:
Eigum allir að
sitja við sama borð
„STJÓRNUN fiskveiða er aðal-
málið og það er víðtækt. Svæða-
skiptingin er stóra málið í þessu,
að við sitjum allir við saman borð.
Það veit enginn hvað mun gerast
með fiskistofnana við landið
næstu árin. Verði þessi svæða-
skiptíng samþykkt áfram tíl
fjögurra ára, verður enn erfiðara
en nú að fá henni breytt. Þetta
óttast ég. Ég óttast lika að karfa-
stofninn, sem á að nota tíl að friða
okkur sunanlínumenn með, sé á
niðurleið. Það er lengi búið að
vara við því, en ég hef mikla trú
á þvi að þorskstofninn sé á mik-
illi uppleið," sagði Guðmundur
Runólfsson frá Grundarfirði.
„Það má benda á það, að á fjómm
ámm höfum við veitt, sem samsvarar
ársskammti fram yfír tillögur físki-
fræðinga, en stoftiinn hefur eigi að
síður náð sér upp og er sterkari en
visindamenn töldu að hann yrði mið-
að við sóknina," sagði Guðmundur.
„Því tel ég mjög óvarlegt að
skammta ákveðnum svæðum
ákveðna fískistofna og að hreyfan-
leiki verði enginn ámm saman.
Ég tel að ftjálst fiskverð sé enn
ekki tímabært. Við þolum það ekki
að öllu leyti. Ég vil að einhver verð-
gmnnur verði fundinn út frá því
hvað fiskvinnslan og markaðimir
þola og við það sé hægt að miða.
Ekki að staðan verði þannig að verið
sé að miða við óraunhæft verð á ein-
hverri fisktegund vegna skyndilegrar
þarfar fyrir hana á afmörkuðu svæði.
Þannig verður verðið óeðlilega hátt.
Ég held líka að siglingaskatturinn
sé ekki réttlátur. Ég held að menn
flytji fískinn ferskan utan í nauðvöm
og af þörf og ekki sé vert að að setja
þessum siglingum of þröngar skorð-
ur. íslenzkur sjávarútvegur hefur
þurft á erlendum fískmörkuðum að
halda í áratugi. Þó æskilegt sé að
vinna allan fiskinn heima í allra dýr-
ustu og beztu pakkningamar, er það
tæpast hægt. Ég vil jafnvel halda
því fram, að við þurfum að leggja
meiri rækt við ferskfiskmarkaði í
Evrópu. Vitað er að markaðir í
Frakklandi geta greitt hátt verð fyr-
ir fiskitegundir, sem við höfum til
þessa fengið lágt verð fyrir. Þann
möguleika eigum við að nýta okkur.
Guðmundur Runólfsson
Mér fínnst ástæða til þess að
íslenzkur sjávarútvegur fari að huga
að því hvort ekki er hægt að kaupa
veiðileyfi við Austur-Grænland eins
og Japanir, Þjóðveijar og aðrar þjóð-
ir gera. Við eigum einnig að leita
leiða annars staðar, en megum ekki
hleypa neinum inn hjá okkur í stað-
inn. Við höfum ekki nóg fyrir okkur,
þessa vegna þurfum við að leita ann-
að, út fyrir hin þröngu landamæri
okkar. Með vaxandi tækni og getu
fínnst mér slæmt að loka sig inni í
búri og nýta ekki þessa hæfileika
og möguleika til öflunar meiri tekna
fyrir þjóðarbúið," sagði Guðmundur
Runólfsson.
Krístján Ásgeirsson;
Verðum að marka
leiðandi stefnu
„ÞAÐ má auðvitað taka mörg
mál, en ég held að fiskveidistefn-
an, markaðsmál, afkoman og
fijálst fiskverð séu aðaimálin og
auðvitað verður Fiskiþing að
koma með stefnu, sem er leið-
andi fyrir sjávarútvegsráðu-
neytið og Alþingi. Geti það ekki
gert svo, eigum við ekkert að
vera að skipta okkur af þessu,“
sagði Kristíán Ásgeirsson frá
Húsavík.
„Helzta mál þessa þings er
stjómun fískveiða næstu fjögur ár,“
sagði Kristján. „Mér sýnist vera
fylgi við þann gildistíma hér. Þó
hafa tillögur frá Fiskideildum og
samböndum hljóðað upp á tvö, þijú
og fíögur ár. Mikill ágreiningur er
um skiptingu landsins í tvö aðal-
veiðisvæði og sumir vilja að þau
verði sameinuð í eitt svæði, en þá
aðeins hvað varðar sóknarmark.
Það kemur fram að á síðasta ári
hafa aflamarksskip á Vestfjörðum,
Norðurlandi og Áusturlandi verið
með minni aflaverðmæti en skip á
suðursvæðinu, en hins vegar er
þessu öfugt farið með sóknar-
marksskipin. Ég held að menn geri
sér bara ekki grein fyrir því, að
eigi að bijóta þetta upp, muni fleira
fylgja í kjölfarið og uppstokkunin
verði því meiri en menn ætla. Eðli-
legast væri því að samkomulag
næðist um núverandi svæðaskipt-
ingu, en veruleg skerðing yrði á
hlut sóknarmarksskipanna. Sóknar-
markið átti aldrei rétt á sér meðan
ekki var útlit fyrir aukningu á heild-
arafla. Sé mönnum gefínn kostur á
því að auka sinn hlut með sóknar-
Kristján Ásgeirsson
markinu, getur það ekki orðið á
annan veg, en að af einhveijum
öðrum verði tekið. Ég held því að
þetta verði rætt af alvöru í sjávarút-
vegsnefnd og vonast til að eitt álit
komi frá henni svo það geti verið
leiðandi fyrir stjómvöld.
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1987
39
Marteinn Friðriksson:
Fara verður eftir
núgildandi lögum
„NÚ ER að ljúka tímabili gild-
andi laga og ég er þeirrar
skoðunar að eftír þeim eigi að
fara til áramóta. Samkvæmt
þeim eigi að fást grundvöllur tíl
að byggja á aflaskiptingu fyrir
flotann næsta tímabil. Það er
verið að bijóta settar reglur, fái
sóknarmarksskipin ekki að vinna
sig upp. Þau eiga að fá metinn
ávinning, hafi þau aukið afla, en
lækka, hafi afli þeirra minnkað.
Sóknarmarkinu fylgir viss
áhætta og i það fara þeir frek-
ast, séu þeir óánægðir með
aflareynslu sína og telja að hún
hafi af einhveijum ástæðum ekki
verið rétt,“ sagði Marteinn Frið-
riksson frá Sauðárkróki.
„Það er einn punktur í bréfí þing-
mannanna 32, þess efnis að óeðli-
legt sé að ýta undir flutning skipa
á milli landssvæða með því að þau
hljóti hærri meðaltalsafla, fari þau
af suðursvæði yfir á norðursvæði,"
sagði Marteinn. „Það væri mjög
einfalt fyrir Alþingi að setja það
ákvæði inn í lögin, að aflareynsla
fylgdi skipum við sölu. Þá þyrfti
ekkert að vera að ræða um þetta,
breytingin yrði þá engin við til-
færslu skipa milli svæða. Það eru
að vísu mörg ljón í veginum og
bátar og skip hafa alltaf gengið
kaupum og sölum. Það eru miklu
fleiri bátar, sem eru á sóknarmarki
en togarar og eigi að jafna afla
milli togara eftir landsvæðum, verð-
ur jöfnunin auðvitað að ná yfír alla
skipaflokka.
Togaramir hafa meiri möguleika
til að færa sig á milli veiðisvæða
en bátar og gera það auðvitað eftir
aflabrögðum. Grunnur svæðaskipt-
ingarinnar og aflaúthlutunar er
byggður á nokkuð fijálsum aðgangi
að miðunum, þar sem menn hugs-
uðu fyrst og fremst um það, hvað
væri hagkvæmast að gera. Á því
var fyrsta úthlutun kvóta byggð.
Hins vegar verður að taka það fram,
að uppbætur, sem greiddar voru á
Marteinn Friðriksson
verð á karfa og annarra tegunda
fyrir þessi skipti og voru síðan felld-
ar niður, hafa verið bættar með
verulegri aukningu þorskafla skipa
á suðursvæði á sama tíma og dreg-
ið hefur verið af skipum á norður-
svæði. Aukning togara á
suðursvæði er um 15%, en lækkun
15% fyrir norðan. í fíármunum tal-
ið er þessi munur miklu meiri en
þær verðbætur, sem vom felldar
niður," sagði Marteinn Friðriksson.
Hjörtur Hermannsson:
„Siglingaskattur“
ekki rétta leiðin
Fiskveiðistefnan er ákaflega
erfitt mál úrlausnar og við-
kvæmt. Hvað varðar skiptinguna
í norður- og suðursvæði, verða
menn að skoða afkomu útgerðar
á þessum svæðum. Þá sjá menn
að hún er engan veginn sambæri-
leg. Það, sem togaraflotinn á
suðursvæðinu þarf að ná fram,
er meiri möguleiki til tekjuöflun-
ar. Togarar á suðursvæðinu hafa
ekki í dag sama möguleika til
tekjuöflunar og togarar á norð-
ursvæðinu. Það þarf að leiðrétta
og það er mín skoðun að það
verði útgerð og fiskvinnsla að
gera saman sjálf. Þetta varðar
ekki bara útgerðina, þvi fisk-
vinnslufyrirtæki á suðursvæðinu
hafa í raun heldur ekki sömu
tekjumöguleika og fyrirtækin
fyrir norðan línu. Ég hef enga
„patent lausn“ á þessu máli, en
menn verða að reyna að nálgast
hvorn annan með einhveijum
hættí," sagði Hjörtur Hermanns-
Viðmiðunarárin, sem þessi skipt-
ing byggist á, vom staðreynd. Mér
fínnst það mjög eðlilegt, að þar sem
karfí var þetta miklu meiri þáttur
í afla sunnan skipa en skipa að
norðan, megi gera ráð fyrir að fisk-
vinnslan hafí aðajagað sig þessari
skiptingu í afla. Úti á landsbyggð-
inni er vinnslan miklu verr undir
það búin að fara að vinna mikið
af karfa. Á sama hátt' hlýtur aukin
þorskveiði að valda erfíðleikum í
vinnslu á karfasvæðunum. Menn
verða líka að tala um jöfnun milli
báta, ekki bara togara, en þar snýst
dæmið við. Hámark báta að sunnan
er hærra en fyrir norðan.
Nú em veruleg umskipti í efna-
hagsmálum samkvæmt spá Þjóð-
hagsstofnunar. Enginn veit hvað
þau leiða af sér, en mér sýnast
málin líta illa út miðað við verð-
þróun í landinu og fastgengisstefn-
una. Þetta góðæri, sem alltaf er
verið að tala um, sér maður helzt
í Reykjavík, til dæmis f Kringlunni,
en ég sé engin dæmi um góðærið
úti á landsbyggðinni. Ef hallar und-
an fæti, vaxtaþróun verði eins og
horfir í dag og vextir verði á milli
40 og 50%, sýnist mér horfa illa
fyrir launþegum og fyrirtækjum í
son frá Vestmannaeyjum.
„Ferskfiskútflutningur er búinn
að vera við lýði síðan togaraútgerð
hófst á íslandi og er hreinlega aðal-
lifibrauð sumra togaraútgerða og
það er markaður, sem hefur verið
og verður áfram og gefur oft á
tíðum góða raun,“ sagði Hjörtur.
„Svokallaður gámaútflutningur
gerði það að verkum, £ið inn í fersk-
fískútflutninginn bættust fleiri
aðilar, smábátar og minni bátar.
Það gerði þeim kleift að taka þátt
í þessum markaði, oft með mjög
góðum árangri, að vísu misjöfnum,
en hann hefur hreinlega bjargað
margri smáútgerðinni frá dauða,
einkum og sérílagi þeim, sem und-
anfarin ár hafa mikið til lifað á
kolafiskiríi. Fyrir kola erlendis er
hægt að fá upp í tífalt verð miðað
við það, sem fæst hér heima. Það
er alveg á hreinu að gámaflutning-
urinn er kominn til að vera. Hitt
er aftur annað mál, að á honum
þyrfti að vera einhver stjóm eins
landinu.
Sóknin í rækjuna er bein afleið-
ing af stjómun fískveiða síðustu ár.
Rækjan hefur verið mjög góð búbót
fyrir Norðlendinga og mörgum
hveijum hefur hún gefið vel, en nú
er komið að því, að allir viðurkenna
að takmarka þurfí sóknina í rækj-
una. Þá er málið hvemig sú
takmörkun skuli vera. Um það em
skiptar skoðanir, en ég tel að hún
eigi að byggjast á þann hátt að
veiðileyfum verði úthlutað á skipin,
ekki vinnsluna. Hvort það verður
svo byggt á aflareynslu að ein-
hveiju leyti og stærð skipa að
einhveiju leyti er framkvæmdaat-
riði. Um þetta verðum við að marka
stefnu og þá held ég að ágreiningur-
inn verði fyrst og fremst um það
hvort setja eigi kvóta á skip eða
takmarka veiði með sóknardögum.
í kvótanum finnst mér nauðsynlegt
að leyft verði að framselja aflaleyfí
til að auka hagkvæmni veiðanna.
Þá fínnst mér of lítið hafa verið
rætt um mikla skerðingu á veiði-
heimildum loðnuskipa. Hlutdeild
þeirra í loðnu nú og rækju virðist
mér enginn grundvöllur fyrir rekstri
þeirra. Þar verður eitthvað að
gera,“ sagði Kristján Ásgeirsson.
Hjörtur Hermannsson
og öðmm ferskfísksölumálum. Hins
vegar er sú stjómun ekki auðveld.
Það em mýmargir þættir, sem þarf
að hafa yfírsýn yfír og sumir þeirra
ekkert auðveldir.
Að mínu mati er hækkun á kvóta-
frádrætti, „siglingakattinum", ekki
rétta aðferðin til að ná fram þeim
markmiðum, sem að er stefnt. Það
er að segja að draga úr útflutn-
ingi. Ég held að oft á tíðum muni
þessi aukning á kvótafrádrætti alls
ekki ná fram því markmiði og meg-
inmarkmið allra, sem gera út,
hlýtur að vera að fá sem hagstæð-
ast verð fyrir afla sinn á hveijum
tíma. Kvótafrádrátturinn er ekki
rétta leiðin. Rétta leiðin hlýtur að
vera sú að gefa fískvinnslu hérlend-
is þann starfsgmndvöll, að hún
geti borgað sambærilegt verð fyrir
fískinn.
Hér er náttúrlega farið yfir mörg
mikilvæg mál. Þar má nefna físk-
veiðistefnuna og öryggismál
sjómanna. Sofandaháttur stjóm-
valda á þvi sviði er alltof mikill.
Þrátt fyrir margítrekaðar tillögur á
Fiskiþingi um aukna fjárveitingu
til öryggismála, virðist fjárveitinga-
valdið hunza þær allar, skeri frekar
niður en hitt. Síðan er nánast all
skattlagt sem hægt er til að draga
úr kaupum á öryggistækjum. Þar
má nefna söluskatt á flotbúninga
og ýmis önnur björgunartæki sem
dæmi. Við þurfum að halda áfram
að beijast fyrir þeim málum og ná
þeim fram.
Þá vil ég benda á það, að fískeldi
í hvaða mynd, sem það er, á auðvit-
að að heyra undir sjávarútvegsráðu-
neytið. Það hlýtur að eiga meiri
samleið með sjávarútvegi en land-
búnaði," sagði Hjörtur Hermanns-
son.
Guðjón A. Kristjánsson:
Verðum að ná sáttum
um f iskveiðistef niina
„FISKVEIÐISTEFNAN er auð-
vitað aðalmálið, hvort sem hún
verður til þriggja eða fjögurra
ára. Inn í þá umræðu »11« bland-
ast önnur mikil mál. Útflutning-
ur á gámafiski og afkomumál í
sjávarútvegi á hvaða sviði sem
er svo dæmi séu nefnd. Þessi
mál tvinnast öll saman í eina
heild, þegar reynt er að móta
stefnuna. Ég held það verði ákaf-
lega vandasamt og erfitt eftir
gangi umræðna, að fá þetta til
að koma þannig út að sættir ná-
ist miðað við öU þau ólíku
sjónarmið, sem fram hafa kom-
ið,“ sagði Guðjón A. Kristjáns-
son, forsetí FFSÍ.
„Hins vegar er ég alveg viss um
það, að þegar menn fara að skoða
raunverulegan mun milli norður-
og suðursvæðis í sóknarmarki tog-
ara, sjái þeir, að munur á þorskafla-
hámarki hefur verið jafnaður
verulega undanfarin misseri. Miðað
við hámark á karfaafla á sama
hátt og á þorskinum, en hærra fyr-
ir sunnan en norðan, sé ég ekki
betur en þessi munur sé jafnaður
hvað aflaverðmæti varðar. Ég held
að menn sjái að munurinn er nán-
ast enginn, þegar þeir fara að skoða
málin og þessi ágreiningur, sem hér
er uppi, sé hreinlega byggður á
því, að menn hafa ekki skoðað
málin ofan í kjölinn. Hvað það er,
sem liggur að baki þessum mismun.
Það er alveg nauðsynlegt, vilji menn
að mark verði tekið á samþykktum
Fiskiþings, verði sættir að nást.
Fram eru komin frumvarpsdrög um
stjómun fiskveiða. Ég á ekki von á
að á því verði neinar gjörbyltingar
miðað við þau sjónarmið, sem uppi
em. Hvort sem menn eru fylgjandi
þessu kerfí eða ekki, eru þeir að
vinna í þvf og það virðist vera meiri-
hluti fyrir því að halda því áfram.
Þá er bara spumingin um að hafa
það þannig að sem flestir, helzt
Guðjón A. Kristjánsson
allir, geti sætt sig við útfærsluna á
því. Vinnan lilýtur því að mestu
leyti að snúast um það.
Auðvitað hafa mörg önnur mál
komið upp á borðið, svo sem lög
félagsins, öryggismál og menntun-
armál skipstjómarmanna. Innan
þeirrar umræðu á einnig að ræða
menntunarmál loftskeytamanna.
Ég er á því, að þó sú stefna hafí
verið tekin, sé það ekki tímabært
að leggja niður störf lofskeyta-
manna um borð í skipunum. í öllum
lengri siglingum skipa, held ég að
fyll þörf sé á lofskeytamönnum.
Ég held því að ekki sé rétt að leggja
menntun loftskeytamanna niður og
stroka stéttina út. Það er ekki rétt
hvað öryggismál varðar. Það hefur
iðulega komið í ljós á neyðarstund-
um og þegar slys verða, að full
þörf hafí verið fyrir þessa menn.
Það eru mörg dæmi þess, að ekki
hafi gengið of vel að ná loftskeyta-
sambandi á örlagastundum," sagði
Guðpón A. Kristjánsson.