Morgunblaðið - 09.02.1988, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1988
Karfatollurinn í Þýzkalandi:
Þrýstingnr á veiði-
heimildir fyrir EB
Fiskmarkaðurinn ábyrgist greiðslu
tollsins fyrst um sinn
ENN er óljóst hver endanlegur
tollur á íslenskan karfa sem land-
að er í Þýzkalandi verður fram-
vegis. Stjómendur fiskmarkað-
anna og viðkomandi bæjarfélaga
hafa þrýst á tollayfirvöld i Bmss-
el og telja að um mistök hafi
verið að ræða, þegar tollur á
djúpsjávarkarfa hækkaði úr 2 í
15%. Aðrir telja hins vegar að
tollinum sé breytt til að auka
þrýsting á íslendinga og Norð-
menn til að veita EB fiskveiði-
heimildir. Vigri RE seldi í Brem-
erhaven í gær og lagði fiskmark-
aðurinn fram tryggingu fyrir
greiðslu á 15% tolU á djúpsjávar-
karfa i afla skipsins.
Vigri seldi alls 246 tonn, mest
karfa. Heildarverð var 16 milljónir
króna, meðalverð 65,13. Útgerð
Vigra greiddi 2% toll, samtals um
320.000 krónur. Hefði hún þurft
að greiða 15% hefði upphæðin orðið
2,4 milljónir króna, en fiskmarkað-
urinn ábyrgðist mismuninn.
íslenzkir útgerðarmenn hafa
sagt, að þurfi þeir að greiða 15%
tonn, þýði það að þeir sigli ekki
með karfann á þennan markað, en
með því er reiknað með talsverðu
atvinnuleysi í Bremerhaven og Cux-
haven. Ari Halldórsson, starfsmað-
ur Lubbert í Bremerhaven, sagði í
samtali við Morgunblaðið, að menn
væru bjartsýnir á lausn þessa máls,
en hugsanlega yrði tollurinn notað-
ur til að þrýsta á íslendinga til að
veita EB fiskveiðiheimildir. Stjóm-
endur fiskmarkaðsins hefðu af
þessu miklar áhyggjur, því stöðvun
landana á íslenzkum karfa þýddi
gífurlegan samdrátt í fiskvinnslu á
þessum slóðum. Með 15% tolli á
ferskan karfa væri ennfremur orð-
inn raunhæfur möguleiki fyrir út-
flutningi á ferskum flökum, þar sem
munur á tolli væri lítill. Þá myndu
flökin fará beint til kaupenda, fram-
hjá fiskmörkuðunum og fiskvinnsl-
unni, með mjög slæmum afleiðing-
um. „Þessu verður væntanlega
hnekkt, það er bara spuming um
tíma og það hverjir ábyrgjast tolla-
mismuninn. Fiskmarkaðurinn er
búinn að ákveða að ábyrgjast hann
vegna löndunar Vigra og Engeyjar,
sem landar á miðvikudag. Hvað
síðan verður, er óvíst," sagði Ari.
í vestur-þýzka dagblaðinu
Nordsee Zeitung á laugardag er
fjallað um þessi mál. Þar er talað
um aðdraganda breytingarinnar,
sem verður við samræmingu á toll-
um EB, en jafnframt sagt að hún
stangist á við bókun 6 sem gerð
var við íslendinga fyrir nokkrum
árum. Jafnframt er talað um mjög
slæmar afleiðingar þess, að íslend-
ingar hverfi með karfann af þessum
markaði, en 15% tollurinn hljóti að
leiða til þess. Þá segir í blaðinu:
„Með því að hækka tollinn vill yfir-
stjóm fiskimála í EB auka þrýsting
á Islendinga og knýja þá til að semja
með sama hætti og Norðmenn —
fá tollalækkanir fyrir fískveiðiheim-
ildir."
Spurt og svarað um skatta
og nýju húsnæðislánin
MORGUNBLAÐIÐ mun á næst-
nnni gefa lesendum sínum kost
á að fá svarað á síðum blaðsins
spumingum um nýju húsnæðis-
lánin. Jafnframt mun blaðið að
venju aðstoða fólk við gerð skatt-
framtala með þvi að leita svara
við spumingum þess um það efni.
Lésendur geta hringt í síma
Morgunblaðsins, 691100, milli
klukkan 10 og 12 á morgnana frá
mánudegi til föstudags og spurt um
INNLENT
HtnrQMnþtaþiti
í dag
BLAO B
umsjónarmann viðkomandi þátta.
Hann tekur spumingamar niður og
kemur þeim til embættis ríkisskatt-
stjóra og Húsnæðisstofnunar ríkis-
ins. Svör við spumingunum birtast
síðan í blaðinu.
Kópavogur:
Fékk gorm
í andlitið
MAÐUR á fertugsaldri, sem var
að vinna í bUskúr við Nýbýlaveg
í Kópavogi síðdegis í gær, varð
fyrir því að bílskúrshurðargorm-
ur slóst af miklu afli í andlit
hans .
Að sögn lögreglu slaðaðist mað-
urinn mikið í andliti og var fluttur
á Borgarspítalann.
Tvöjafntefli
og eitt tap
FYRSTA umferð á opna alþjóð-
lega skákmótinu í St. John í
Kanada var tefld f gær.
Úrslit hjá íslensku keppendunum
urðu þessi: Helgi Ólafsson gerði
jafntefli við Hergott frá Kanada,
Margeir Pétursson gerði jafntefli
við Feingold frá Bandankjunum,
en Karl Þorsteins tapaði fyrir búlg-
arska stórmeistaranum Kiril Ge-
orgiev.
Ónnur umferð mótsins verður
tefld á morgun, en alls verða níu
umferðir tefldar á mótinu. Kepp-
endur á mótinu era 110, en þar af
era 30-40 stórmeistarar, og er þetta
eitt sterkasta opna mót sem haldið
hefur verið.
Sé fram á að geta
spilað fótbolta með
bræðrum mínum
- segirHalldór
Halldórsson,
fyrsti íslenski
hjarta- og
lungnaþeginn
Lundúnum. Frá Valdimar Unnari Valdi-
marssyni fréttaritara Morgunbladsins.
„ÞETTA hefur allt gengíð svo
vel undanfarna daga að mér
finnst eins og nýtt líf blasi nú
við mér,“ sagði Halldór Hall-
dórsson i samtali við Morgun-
blaðið í gær, en á þriðjudag í
siðustu viku var skipt um hjarta
og lungu i honum í Old Court-
sjúkrahúsinu i Lundúnum.
Halldór dvelur nú á Harefield,
sjúkrahúsi skammt norð-vestur
af Lundúnum, og þar hitti Morg-
unblaðið hann í gær. Er óhætt
að segja að ef tekið er tillit til
þess hversu skammt er um liðið
frá hinni viðamiklu aðgerð sé
Halldór ótrúlega vel á sig kominn.
Hann er reyndar þegar byijaður
að stunda ýmsar líkamsæfingar
og segir sjálfur að sér líði helst
eins og að sér hafi verið gefinn
nýr líkami.
„Þegar ég rölti hér um gang-
ana, eða stíg á æfingahjólið, finn
ég meiri styrk og léttleika en ég
átti að venjast áður en aðgerðin
var gerð. Með sama áframhaldi
sé ég fram á að geta einn daginn
látið rætast þann draum sem ég
hef átt mér frá bamsaldri, að
spila fótbolta með bræðram
mínum. Það er í raun svo ótal
margt sem mig langar til að gera
en hef aldrei getað leyft mér
vegna langvarandi veikinda
minna."
Halldór fæddist með hjarta-
galla og var honum ekki hugað
langt líf. Móðir Halldórs, Guð-
björg Aðalheiður Guðmundsdótt-
ir, sem dvalið hefur hjá syni sínum
í Lundúnum um margra mánaða
skeið, ásamt foður hans, Halldóri
Sigurðssyni, rifjar upp hrakspár
lækna á sínum tíma.
„Þeir sögðu að hann mundi lifa
í mesta lagi t §óra mánuði. Síðan
era liðin 25 ár og útlitið er nú
kannski bjartara en nokkru sinni
fyrr. Við hjónin höfum sinnt Hall-
dóri mjög I veikindum hans. Við
vitum hvernig heilsa hans var
orðin og við sjáum þegar greinileg
umskipti."
Halldór Sigurðsson tekur undir
þessi orð eiginkonu sinnar og það
er greinilegt á þeim hjónum, að
þrátt fyrir geysilegt álag undan-
fama daga er nú miklu fargi af
þeim létt. Það er líka greinilegt
að sonur þeirra á þeim mikið að
þakka fyrir umönnun og aðstoð í
gegnum erfiðar þrautir.
„Mamma og pabbi hafa veitt
mér ómetanlegan styrk og án
þeirra hefði ég líklega ekki kom-
ist í gegnum þetta allt.“
Morgunblaðið spyr Halldór
nánar út í aðdraganda aðgerðar-
innar og aðgerðina sjálfa.
„Nú, þriðjudagur í síðustu viku
rann upp eins og hver annar dag-
ur að undanfömu. Bið sem var
orðin löng hélt áfram og samt var
þessi dagur ekki eins og allir aðr-
ir dagar. Forsmekkinn að því fékk
ég þegar í hádeginu.
Læknar stjóma alveg mínu
mataræði og þegar kom að hádeg-
isverðartíma kom í ljós að enginn
hádegisverður _ var ætlaður mér
þann daginn. Ég lét þetta í sjálfu
sér ekkert á mig fá og velti ekki
sérstaklega fyrir mér ástæðu
þessa. Foreldrar mínir vora hjá
mér sem endranær og við pabbi
tókum til við að spila billjarð.
Allt í einu kemur hjúkranar-
kona til okkar og segir að við eig-
um að koma strax á deild. Það
renna auðvitað á mig tvær grímur
þar sem ég vissi ekki til að til
stæði að gefa mér meðul eða eitt-
hvað slíkt. Sá granur læddist að
mér að nú stæði eitthvað til og
sá granur var staðfestur þegar
hjúkranarkona tilkynnti mér að
komin væra ný líffæri sem ætluð
væra mér. Stóra stundin var sem
sagt að renna upp.“
— Hvemig varð þér við er þú
fréttir hvað til stæði?
„Það er erfitt að lýsa því. Auð-
vitað brá mér töluvert, en efst í
huga mínum var sá ásetningur
minn að kýla á þetta. Þetta væri
sú stund sem ég hafði í raun beð-
ið lengi eftir. Á mér var sem sagt
ekkert hik. Og meðan starfsliðið
undirbjó flutning minn á Old Co-
urt-sjúkrahúsið, þar sem aðgerðin
átti að fara fram, notaði ég
tímann til að hringja í allar áttir
til vina og kunningja til að segja
frá þvf hvað til stæði. Mér fannst
ástæða til að láta þetta fólk vita,
því þeir eru fjölmargir sem staðið
hafa að baki mér í veikindum
mínum. Raunar hafa margir kom-
ið hingað út til að stappa í mig
stálinu.
Klukkan þijú héldum við á Old
Court-sjúkrahúsið og undirbún-
ingur hófst undir aðgerðina. Mér
vora gefin sýklalyf og fleira í
þeim dúr, en var þó með fullri
meðvitund drykklanga stund á
skurðstofunni áður en aðgerðin
hófst. Síðan datt ég út og vakna
svo ekkert fyrr en daginn eftir."
— Og hvemig leið þér þá?
„Maður var náttúralega bara
eins og einhver hluti af vél með
alls kyns græjur festar við sig.
Pípur hér og pípur þar. Ég var
fyret í sambandi við öndunarvél
en henni þótti ofaukið strax á
miðvikudeginum. Næstu daga var
maður svo að jafna sig eftir að-
gerðina sjálfa og gekk frámar
öllum vonum. Svo vel raunar að
strax á laugardeginum var ég
tekinn úr gjörgæslu og fluttur
hingað á Harefíeld-sjúkrahúsið
sem sérhæft er fyrir fólk sem er
að endurhæfa sig eftir aðgerðir
af þessu tagi.“
— Hvað verður þú lengi hér?
„Ég er nú að gera mér vonir
um að geta farið af spítalanum
sjálfum eftir tíu til fimmtán daga,
en þar með er öll sagan auðvitað
ekki sögð. Læknar segja að ég
þurfi að vera í tengslum við
sjúkrahúsið næstu þijá mánuði
eða svo vegna skoðana alls konar
og endurhæfingar. Það vill svo
vel til að foreldrar mínir fengu
húsnæði til umráða i um það bil
tveggja mínútna færi frá sjúkra-
húsinu þannig að ég mun flytjast
þangað einhvem tíma á næstu
vikum og vera þar ásamt þeim
þann tíma sem ég þarf að dvelja
hér í landi.“
Það.er greinilega engan bilbug
að finna á Halldóri Halldórssyni.
Hann er bjartsýnn. „Það þýðir
ekkert annað,“ segir hann. „Bjart-
sýni og löngun til að lifa dregur
mann svo ótrúlega langt. Ég ætla
mér ekki að gefast upp. Mér finnst
ég eiga svo margt ógert í lífinu.
Svo margt sem ég vil koma i verk
en hef aldrei getað leyft mér
vegna veikinda minna. Þegar
heim til íslands kemur tekur auð-
vitað við langur endurhæfing-
artími. En ég er þolinmóður. Líf
mitt hefur kennt mér að vera
þolinmóður •
Ég fæ seint fullþakkað ættingj-
um mínum og vinum sem hafa
stutt mig með ráðum og dáð.
Fyrst og síðast mun ég þó ávallt
eiga mest að þakka foreldram
minum sem hafa með stuðningi
sínum og umönnum gert mér
kleift að komast í gegnum þetta
allt,“ sagði Halldór Halldórsson
að lokum.