Morgunblaðið - 11.03.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. MARZ 1988
UinU ILDI.NN
EKKINA ÞER!
W LORIA dufttækið fæst
6 og 12 kg. GLORIA er
alhliða slökkvitæki. Jafnt
gegneldi í fitu, olíu, timbri,
húsgögnumeða afvöldum
rafmagns. GLORIA
duftslökkvitækið hentar því
alls staðar. Sérþjálfaðir
starfsmenn fráverksmiðju
sjá um allt eftirlit og
þjónustu á öllum gerðum
handslökkvitækja.
VIÐURKENND ÞJÓNUSTA
KOLSÝRUHLEÐSLAN
VAGNHÖFÐA6 SÍMI 671540
Minning:
Sigríður Geirlaug
Kristinsdóttir
Fædd 5. september 1911
Dáin 3. mars 1988
Að kvöldi dags þann 3. mars lést
móðir okkar, Sigríður Geirlaug Krist-
insdóttir, á Landspítalanum í
Reykjavík eftir langa og erfiða legu.
Hún var fædd og uppalin í Reykja-
vík. Sigríður Geirlaug var næst elst
9 systkina, þar af 4 alsystkina (en
elsta barnið dó í æsku), 5 eru á lífi.
Sigríður Geirlaug vann í Þjóðleik-
húsinu í nokkur ár og líkaði vel.
Vorið sem hún fermdist flytur hún
til föður síns og konu hans, sem
bjuggu hér í Reykjavík, seinna fór
hún í vist til hjónanna Sigurðar og
Kristínar Waage, Sigurður var for-
stjóri „Sanitas". Þau voru henni mjög
góð og talaði hún oft um hve gott
og gaman hefði verið að vinna hjá
þeim.
Sigríður Geirlaug giftist Davíð
Óskari Grímssyni, húsgagnasmíða-
meistara, 17. maí 1931. Hann var
Fæddur 13. júlí 1914
Dáinn 29. febrúar 1988
Góður frændi og vinur hefir kvatt.
Það er lífsins gangur eins og gamla
fólkið sagði, að kveðja og fara burt
þegar kallið kemur. Það var kallað
á Jóhann með litlum fyrirvara. Hann
var allt sitt líf heilsuhraustur og nú
í fyrsta sinn á sjúkrahúsi eina viku
til rannsóknar, var að útskrifast
þegar æviskeiði lauk.
Jóhann Björgvin Jónsson var son-
ur Þuríðar Sigfúsdóttur frá Grund í
Svarfaðardal og Jóns Jónssonar frá
Göngustöðum í sömu sveit. Hann
var Svarfdælingur í húð og hár,
fæddur á Selá í Árskógshreppi, en
bjó alla sína tíð á Dalvík, fyrst í
foreldrahúsum og eftir að hann gekk
að eiga sína góðu og greindu konu,
Friðriku Óskarsdóttur frá Kóngs-
stöðum í Skíðadal, bjuggu þau áfram
í Arnarhóli, fyrrum heimili foreldra
Jóhanns, og var hann oft við staðinn
kenndur og bjó þar til æviloka.
Skólaganga hans varð ekki löng,
snemma farið að vinna fyrir sér eins
og títt var meðal ungs fólks á þeim
árum, sem hann var að alast upp.
Að lokinni hefðbundinni skólagöngu
á Dalvík fór hann til sjós með ffænd-
frá Rúfeyjum á Breiðafirði. Eignuð-
ust þau 6 böm sem öll eru á lífi.
Davíð Óskar lést 16. mars 1985. Þau
slitu samvistum árið 1960. Sigríður
Geirlaug bjó með Sæmundi G. Lárus-
syni bifreiðastjóra í um það bil tutt-
ugu ár, en hann lést 14. febrúar
árið 1986. í um það bil tvö síðustu
ár áður en Sæmundur fór á elliheim-
ili var hún með hann veikan heima
og stóð hún sig mjög vel og eftir það
fór hún að vera sjúklingur sjálf en
samt fór hún alltaf í heimsókn til
hans þegar hún gat á meðan hann
lifði. Sigríður Geirlaug var ákaflega
gjafmild og voru það ekki síst bama-
böm og langömmuböm sem nutu
þess. Hún var mjög gestrisin og.
myndarleg húsmóðir. Einnig var hún
mjög hjálpsöm okkur bömum sínum
við að gæta bama okkar þegar þau
vom lítil og veita okkur þá aðstoð
sem hún gat.
Við þökkum móður okkar fyrir lífið
sem hún gaf okkur og lifði með okk-
um sínum á staðnum og einnig á
vertíðir suður. Hann var bílstjóri um
langt árabil og ók mjólkurbílnum
milli Dalvíkur og Akureyrar og man
ég hann vel frá þessum tíma alltaf
glaðan og brosandi og bjóðandi
heim, þegar við kæmum út í dal.
Síðar gerðist Jóhann húsvörður við
Dalvíkurekóla og starfaði þar í rösk
20 ár. I því starfi kynntist hann
Qölda fólks og var vel kunnugur í
sveit og bæ áður, og ætli þeir séu
ekki fáir Dalvíkingar, sem þekkja
ekki nafnið Jói í Amarhóli?
Jóhann hafði mikla ánægju af
söng og var í kirkjukómum frá því
að hann var ungur maður. Þessi
góði frændi var einstaklega Ijúfur
maður og greiðvikinn. Aldrei þakk-
aði ég honum nógu vel fyrir tryggð
við föður minn bæði lífs og liðinn,
en margar ferðir fór hann í Tjamar-
kirkjugarð með blóm á leiði móður
minnar og síðar þeirra beggja. Greið-
vikni hans og elskusemi var honum
í blóð borin og hann minnti oft á
móður sína, sem var einstaklega
gestrisin og hlý og gleymi ég aldrei
fyrstu ferð til hennar, þegar ég var
aðeins tíu ára telpa. Ekki hafði ég
oft áður mætt slíkri ástúð og um-
hyggju. Jóhann og Friðrika eignuð-
ur og allt sem hún gerði fyrir okkur
og vitum að hún var hvíldinni fegin
og vitum að vel hefur verið tekið á
móti henni.
Guð veri með elsku mömmu okkar.
Fríða, Ósk, Hjördís, Jóhann,
Grimur, Sigga og börn þeirra.
ust þijár dætur, sem allar eru vel
gerðar og greindar eins og þær eiga
kyn til. Elst er Margrét Vallý, f.
1948, fóstra og forstöðukona dag-
heimilis Borgarspítalans og heitir
Birkiborg, þá Þuríður Jóna, fædd
1952, íslenskukennari við Mennta-
skólann í Hamrahlíð, gift Þórólfi
Hafstað, yngst er Valgerður María,
f. 1964, og lýkur hún námi í meina-
tækni á komandi hausti. Jóhann
unni dætrum sínum mjög og gladd-
ist yfir hveijum áfanga í lífi þeirra.
Þegar afkomendur Sigfúsar Jóns-
sonar og Önnu Sigríðar Bjömsdóttur
frá Grund í Svarfaðardal, móðurfor-
eldra Jóhanns, hittust á Dalvík í
byijun september leið, fagnaði hann
gestum innilega og gladdist yfir
því, hve margt frændfólk kom norð-
ur víða að af landinu. Þá var hann
Amma í Gnoðarvoginum er dáin,
en hún var oft búin að vera veik í
nokkur ár og við samgleðjumst
henni að vera búin að fá hvíldina.
Okkur er minnisstætt fallega
brosið hennar og hvað henni þótti
gaman- að vera fín, sem hún líka
alltaf var. Við minnumst líka allra
fallegu jóla- og afmælisgjafanna
sem hún gaf okkur að ógleymdum
páskaeggjunum, sem hún og Sæmi
komu með til okkar á hveijum
páskadagsmorgni í mörg ár.
Amma bjó með Sæmundi Lárus-
syni, bifreiðastjóra á Bæjarleiðum,
í rúm 20 ár. Hann átti alltaf mjög
fína og fallega bíla sem okkur þótti
mikið sport að fara í, enda hann
ólatur að aka okkur heim ef farið
var í heimsókn til þeirra. Hann dó
14. febrúar 1986.
Þegar við urðum fullorðin og tvö
okkar stofnuðu heimili og eignuðust
böm, nutu langömmubömin gjaf-
mildi hennar ömmu okkar og nú
síðast tvíburamir. Henni þótti mjög
gaman að fylgjast með þeim, þar
sem það voru einu tvíburamir í
ættinni.
En nú er amma búin að kveðja
þennan heim og við biðjum henni
blessunar í nýjum heimkynnum.
Sigmrge*r> Maja og
Sigurfinnur.
hress og kátur og hrókur alls fagn-
aðar og_ þetta varð ógleymanlegur
dagur. Á hringferð um dalinn buðu
þau hjónin Friðrika og Jóhann af
mikilli rausn þessum stóra hópi til
kaffidrykkju að Kóngsstöðum, en
þaðan er Friðrika eins og áður sagði
og þar hafa þau hjónin ásamt syst-
kinum hennar og venslafólki byggt
upp og lagfært af natni og þar þótti
þeim gott að dvelja, þegar aðstæður
leyfðu. Um kvöldið var samkoma í
Víkurröst þar sem á þriðja hundrað
manns var saman komið, ffændfólk,
makar og böm. Ég held að ættingj-
ar, sem þama hittust muni lengi
muna þennan dag og ég þykist þess
fullviss að þeir taka undir samúðar-
kveðjur mínar til Friðriku og dæt-
ranna og þakka honum samfylgd.
Ég er þakklát fyrir að hafa hitt
hann tvívegis hér syðra á sl. hausti
og fáeinum dögum fyrir jól ræddum
við lengi saman í síma. Ekki grun-
aði mig, að það yrði síðasta sam-
talið. Þegar við kvöddumst ítrekaði
hann boð þeirra hjóna að koma norð-
ur í sumar og heimsækja þau að
Kóngsstöðum.
Nú eru þau öll látin, böm Þuríðar
föðursystur minnar og Jóns manns
hennar, en þau eignuðust sjö böm
þótt aðeins þrír synir kæmust á full-
orðins aldur. Jóhann var góður
frændi og er kvaddur með einlægri
þökk og söknuði. Útför hans var
gerð frá Dalvíkurkirkju laugardag-
inn 5. mars sl. að viðstöddu miklu
fjölmenni.
Blessuð sé minning Jóhanns
Björgvins Jónssonar.
Anna S. Snorradóttir
Minning:
Jóhann B. Jóns-
son frá Dalvík
Þú ert á grœnni grein
Með meðlimakort í Arnorflugsklúbbnum.
ARNARFLUG
c