Morgunblaðið - 30.03.1988, Side 50

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. MARZ 1988
Minning:
Jón Unnsteinn
Guðmundsson
Fæddur 7. september 1931
Dáinn 17. mars 1988
„Þá er drauma þrotin stund,
þá er sjónarhringur fagur,
þá skal kasta þungum blund,
þá er runninn mikill dagur“
(Sigurður Breiðflörð)
Þessi vísa úr gömlu afmælis-
dagabókinni, sem amma átti og
stendur fyrir afmælisdag Unnsteins
á vel við þau skyndilegu umskipti,
þegar fögrum sjónarhring í lífí hans
er lokið hér á jörðu, þá er runninn
mikill dagur.
Það voru mikil sorgartíðindi þeg-
ar orðið sterka hljómaði að Unn-
steinn elskulegur móðurbróðir minn
væri dáinn, hann sem var svo sér-
staklega lifandi og sístarfandi.
Hugsanir og margar myndir renna
hjá og hinar sígildu spumingar leita
á hugann sem engin skýr svör gef-
ur. Annars vegar spytjum við hvers
vegna fólk í fullum blóma hverfur
fyrirvaralaust af sjónarsviðinu og
hins vegar veltum við fyrir okkur
þeim skörpu skilum sem skilja að
landamæri lífs og dauða. Okkur
mönnunum hefur ekki gefist að vita
hvemig nýi sjönarhringurinn muni
líta út við tímamótin. En við sem
trúum á eilíft líf eins og Kristur
boðaði okkur trúum að við taki
æðra og meira líf, eitthvað fram-
hald í mikilli framrás.
Við sem þekktum Unnstein finn-
um sárlega fyrir sorginni og sökn-
uðurinn er mikill að sjá á bak þess-
um góða og dagfarsprúða manni.
En það sem styrkir og huggar er
öll hans fagra minning, sem fyrst
og síðast verður minnst með fram-
göngu hans í íífinu, þeirri miklu
gíeði og hamingju sem hann bar
ávallt með sér og leyfði öðrum að
njóta.
Unnsteinn var fyrir margt mjög
sérstakur maður. Fyrir það fyrsta
hafði hann eðlislæga hreina lund
sem hann ræktaði alla tíð með sér
og lét aldrei haggast. Hann var
hrein fyrirmynd háleitra hug-
myndakenninga eins og fom-grísku
heimspekingamir boðuðu og síðan
Kristur að maðurinnn skyldi halda
t
Systir mín og mágkona okkar,
HELGA HÓLMFRÍÐUR ÁSGEIRSDÓTTIR,
áður Skólavörðustíg 28,
lést í Borgarspítalanum 20. mars.
Útförin hefur farið fram.
Jónína Ásgeirsdóttir,
Knud Kaaber,
Sverrir Þórðarson.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóöir og amma,
INGIBJÖRG SIGMARSDÓTTIR,
Furulundi 3C,
Akureyri,
er lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 25. mars verður jarð-
sungin frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 5. apríl kl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hinnar látnu látni líknarstofnanir njóta þess.
Ragnar Malmquist,
Sigurður Malmquist, Ólöf Magnúsdóttir,
Selma Sigurðardóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
KRISTJÁN GUÐMUNDSSON,
bóndi á Brekku,
Ingjaldssandi,
lést á Landspítalanum þann 28. mars.
Árelia Jóhannesdóttir,
börn, tengdabörn, og barnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóöir,
GRÓA EINARSDÓTTIR
frá Mykjunesi,
sem lést á Vífilsstööum fimmtudaginn 24. mars, verður jarðsett
frá nýju kapellunni í Fossvogi miðvikudaginn 6. apríl kl. 13.30.
Magnús Guðmundsson, Kristrún Guðjónsdóttir,
Steinn Guðmundsson, Svava Daníelsdóttir,
Kristfn Guðmundsdóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúð, hjálp og vináttu við andlát og
útför,
HILMARS ÁRNASONAR,
Hofi,
Skagaströnd,
Guð blessi ykkur öll.
Aðalheiður Magnúsdóttir,
Eiður Hilmarsson,
Ingunn Hilmarsdóttir,
Árný Hilmarsdóttir
og aðrir ástvinir.
stóískri ró á hveiju sem gengi og
leita ávallt að sálaijafnvægi. Þann-
ig lífi lifði hann. Hann var líka sér-
stakur gæfumaður og naut margra
lystisemda lífsins. Unnsteinn giftist
merkri og góðri konu, sem hlaut
einnig í vöggugjöf skapstillingu í
ríkum mæli.
Unnsteinn og Ella urðu eitt og
alltaf beggja getið í sömu andránni
af okkur í fjölskyldunni. Þau rækt-
uðu saman líf sitt svo eftirtekt hef-
ur vakið. Þó þau væru ólík um sumt
voru þau samtaka og klæddu vel
hvort annað. í byijun búskapar síns
urðu þau fyrir þeirri sorg að missa
sitt fýrsta bam, en þá sem alltaf
síðan stóðu þau saman og urðu
sannkallaðir lífsins ræktendur. Þau
eignuðust 10 yndisleg og mann-
vænleg böm og bjuggu þeim fagurt
heimili, heimili sem þau stóðu þétt
saman við að byggja og stækka
með elju eftir því sem bömin urðu
fleiri. Allra fyrst bjuggu þau í einu
herbergi með aðgangi að eldhúsi
en ekki liðu mörg ár þar til þau
vom búin að eignast húsið sitt í
Breiðási 5, sem þau hafa stækkað
og bætt eftir því sem árin hafa lið-
ið. Nú hafa bæst í stóra barnahóp-
inn 7 bamaböm.
Eg var barn í foreldrahúsum,
þegar Unnsteinn var enn ógiftur
og dvaldi hann heima um tíma.
Hann var alltaf kátur og síhlæjandi
og sagði glettnar og fjörlegar sög-
ur, þá lifnaði allt af léttleika og
hláturinn var stundum svo mikill
að við systkinin urðum máttlaus af
hlátri. Og þannig urðu samveru-
stundirnar alla tíð. Hann sagði svo
skemmtilega frá og átti svó mörg
sniðug orð.
Eftir að Unnsteinn giftist Ellu
sinni, sem varð góð vinkona mín
sótti ég mjög að koma á heimili
þeirra ásamt systkinum mínum og
gjaman með vinina með okkur. Það
var svo gaman að koma til þeirra,
svo margt skemmtilegt að gerast
hjá þeim. Alltaf var tekið vel á
móti mér og talað við mig eins og
ég væri fullorðin, þó ég væri enn
bam að aldri. Það var pláss fyrir
alla sem komu og hændust að þeim,
þrátt fyrir þrengslin fyrstu búskap-
arárin í litlu íbúðinni á Njálsgötu
60 og fyrstu börnin þeirra að koma
í heiminn, það var svo gaman að
sjá litlu frændsystkinin mín og
fylgjast með móðurumhyggju Ellu
fyrir þeim. Hún innlifði sig í móður-
hlutverkið og útlistaði svo vel per-
sónueinkennin sem hún sá í hveiju
þeirra nýfæddu. Hvert þeirra fékk
sinn sérstaka sess hjá þessari miklu
móður.
Um það leyti sem Unnsteinn og
Ella fluttu í Garðabæ árið 1962
flutti ég með foreldmm mínum á
Selfoss. Þá fækkaði samverustund-
unum, en það hefur aldrei skipt
máli fyrir stóifyölskylduna okkar
þótt við sjáumst ekki í langan tíma.
Við finnum ævinlega fyrir nálægð-
inni, þar sem fjölskyldu- og vina-
böndin eru svo sterk. Þannig er
tíminn afstæður fyrir okkur.
Eftir að ég flutti aftur til
Reykjavíkur fyrir um 15 árum hef-
ur Unnsteinn unnið mörg og stór
verk í pípulögnum fyrir okkur
Sigga. Það var frábært að fylgjast
með snilli hans og sjá hvernig hann
fékk ráðið úr ótrúlega flóknum
verkum með ráðsnilld og þolin-
mæði. Hann vann bæði fljótt og vel
og oft við erfiðar aðstæður án asa
og fums, og þó glaðværðin væri
ævinlega í fyrirrúmi tók hann lífið
af alvöru og ábyrgð.
Unnsteinn átti ekki margar tóm-
stundir. Hann vann gjaman á
kvöldin og um helgar. Bæði var það
að fyrir stórri fjölskyldu var að sjá
Fædd 22. júlí 1891
Dáin 12. mars 1988
Kristín Teitsdóttir húsfreyja á
Móum, Kjalamesi, kona Guðmund-
ar Guðmundssonar skipstjóra og
síðar bónda þar, er látin eftir langa
og gæfuríka ævi, 97 ára að aldri.
Kristín var fædd 22.7. 1891 að
Meiðastöðum I Garði og átti hún
fjórar systur og einn bróður.
Okkur hjónin langar að senda
nokkur þakkarorð að leiðarlokum
fyrir sérlega ánægjuleg kynni af
Kristínu. Þegar Kristín var hús-
freyja á Móum, nutum við og dætur
okkar sem böm gestrisni hennar í
ríkum mæli sem er þeim síðan
ávallt minnisstæð og þær stórkost-
legu veitingar sem fram vom born-
ar. Kristín var einstakt snyrti-
menni, glæsileg kona, glaðleg og
viðræðugóð.
Mér (Jóhanni) er í fersku minni
hvemig ég kynntist Kristínu fyrst
sem ungur drengur. í Þingholts-
stræti 27 var lesstofa sem húsmæð-
ur ráku, en þar var hægt að fá að
og að hann var mjög viljugur og
bóngóður. Oft var kallað fyrirvara-
laust, þegar upp komu bilanir, þá
var hann ávallt reiðubúinn að laga
og bæta vandræði. Nú síðustu árin
eftir að elstu bömin hafa flust að
heiman og stofnað sín eigin heimili
fór Ella út á vinnumarkaðinn til að
létta á heimilisrekstrinum. Við það
sköpuðust smá tómstundir hjá Unn-
steini og með hvatningu Ellu dreif
hann sig í þjóðdansana og gömlu-
dansana og tók danssveiflur sem
veittu honum yndi og ánægju, enda
alla tíð unnað tónlist og dansi.
Unnsteinn kenndi Sirrý systur að
dansa í stofunni heima í gamla
daga, sem hún síðan kenndi okkur
systkinunum og höfum við notið
þess alla tíð. Einnig gaf Unnsteinn
sér tímá til að líta inn hjá gömlum
vinum og hélt tryggð við gamla
sveitunga og skólasystkin sín. Hann
var maður algjörlega æðmlaus og
kvartaði aldrei né nokkum tíma að
ég heyrði hánn hallmæla neinum.
Hann var einn af bestu sonum þessa
lands. Eigi hann þökk fyrir allt og
allt. Lífsmáta Unnsteins er vel lýst
með heilræðavísunni góðu:
Vertu dyggur trúr og tryggur
tungu geymdu þína.
Við engan styggur né í orðum hryggur
athuga ræðu mína.
Hallgrímur Pétursson
Elsku Ella, með bestu kveðjum
frá íjölskyldu minni sendum við
þér, bömum, tengdabömum og
bamabömum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
guð að gefa ykkur huggun.
Ólöf S. Guðmundsdóttir
lesa bækur á staðnum. Kristín var
ein af þessum fómfúsu konum sem
litu eftir og afgreiddu bækur. Vor-
um við, ég og eldri bróðir minn,
alltaf spenntir að vita hvort „góða
konan“ myndi afgreiða okkur, eins
og við kölluðum hana. Síðar kynnt-
ist ég syni hennar Guðmundi, þá
hófust kynni mín af Kristínu ásamt
heimsóknum að Móum eins og áður
sagði.
Kristín og Guðmundur maður
hennar bjuggu stórbúi á Móum
meðan heilsa og kraftar entust.
Síðar byggðu þau sér minna hús
skammt frá eldra húsinu, en þegar
aldurinn færðist yfir hættu þau
hjónin búskap. Þá tóku sonur þeirra
Teitur og Unnur kona hans við
búskapnum sem þau ráku með
sama myndarbragnum og Kristín
og Guðmundur höfðu gert.
Síðustu æviár sín bjó Kristín í
Reykjavík og andaðist á Hrafnistu
þar sem hún bjó síðustu árin.
Að síðustu viljum við hjónin
þakka húsfreyjunni að Móum sam-
fylgdina og börnum hennar fjórum,
sem öll lifa móður sína, fyrir órofa
tryggð og vináttu gegnum árin og
vottum við þeim okkar dýpstu sam-
úð.
Blessuð sé minning hennar.
Margrét oer Jóhann Macmússon
t
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúö og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÓLAFÍU KRISTÍNAR KJARTANSDÓTTUR
frá Kaldrananesi,
Hringbraut 81, Keflavfk,
Kristin Kristvinsdóttir,
Ingibjörg Kristvinsdóttir,
Guðbrandur Kristvinsson, Drifa Helgadóttir
og barnabörn.
t
Við sendum öllum þeim sem sýndu hlýhug og vináttu í veikindum
og við andlát og útför,
ÁSTRÍÐAR JÓHANNESDÓTTUR,
Torfalæk,
hugheilar kveðjur og þakkir.
Torfi Jónsson,
Jóhannes Torfason, Elín Sigurlaug Sigurðardóttir,
Jón Torfason, Sigriður Kristinsdóttir
og barnabörn.
Minning:
Kristín Teitsdóttir
húsfreyja - Móum