Morgunblaðið - 18.05.1988, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. MAÍ 1988
51
Minning:
Ólöf Bessadóttir
frá Siglufirði
ég annað viðmót gagnvart mér, en
hún sýndi sínum eigin bömum. All-
ur hennar áhugi snérist um fjöl-
skylduna. Var hún óþreytandi að
finna út, hvemig hún gæti best létt
undir með bömum sínum og hjálpað
þeim á alla lund. Svo þegar hennar
böm fluttust að heiman og fjöl-
skyldumar stækkuðu, snerist þessi
hugsun um bamabömin. Hændust
þau fljótt að heimili afa og ömmu,
enda ávallt hugsað um að gleðja
þau eitthvað er þau komu þar. Er
því víst, að víða ríkir sár söknuður
hjá þeim, því nú er ekki lengur von
á óvæntum glaðningi frá ömmu.
Ævidagar Unu voru ekki sam-
felldur dans á rósum. Með jafnstóra
fjölskyldu og Una og Eiríkur eign-
uðust, þurftu bæði að leggja hart
að sér. Er það augljóst mál, að hún
kappkostaði umfram allt að gleðja
aðra. Það vom henni nægjanleg
laun fyrir fómfúst og óeigingjamt
starf, að sjá aðra gleðjast yfir þvl
sem hún hafði á sig lagt. Má um
hana segja, að henni fannst sælla
að gefa en þiggja.
Mörg seinustu æviárin var heilsa
Unu ákaflega tæp. Vora það lungun
sem gerðu henni hvað erfiðast fyrir
undir það síðasta. Kenndi hún þar
að vonum reykingum mest um. Vildi
hún því leggja sitt af mörkum tii
vamar gegn þeim.
Akvað hún þá er hún lá núna
síðast á Vífilstöðum að koma fram
í sjónvarpsþætti sem Stöð 2 lét
gera og sýndi skaðsemi þeirra. Taldi
hún það skyldu að benda öðram á
það, sem hún — því miður — tók
ekki nógu alvarlega meðan tími var
til. Þrátt fyrir misjafnt heilsufar
síðustu ár sá Una alfarið um heim-
ili þeirra Eiríks eins og hún gerði
ævinlega allt þar til hún lagðist á
Vífilsstaðaspítala í mars sl.
Með þessum orðum kveð ég Unu
Eyjólfsdóttur og þakka henni af
alhug allt, sem hún gerði fyrir mig.
Eiríki og öllum öðram ættingjum
og vinum, sem nú harma góða konu,
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Gummi
Hún Una mín er dáin. Ég minn-
ist hennar fyrst, þegar ég lítil stelpa
var í sveit hjá ömmu og afa,
Kristínu Gróu Guðmundsdóttur og
Sigfúsi Sigfúss á Stóra-Hvalsá í
Hrútafirði. Hún tók alltaf svo vel á
móti mér, þegar ég var að koma
norður. Ég sat svo oft og rabbaði
við hana á meðan hún var í inni-
verkunum. Þegar Dengsi bróðir
minn var hjá Unu og Eiríki hélt ég
nærri því til hjá þeim. Og hvað það
var gaman í fermingarveislunum *
og afmælum hjá þeim. Þá spilaði
hún á harmonikku og söng og trall-
aði, en stundum lét hún strákana
spila og þá var dansað eftir gangin-
um á Hvalsá. Það var alveg sama
hvenær maður hitti hana, alltaf var
hún Una mín svo hress og kát.
Þegar þau fluttu suður hitti ég þau
oftar. Ekkert breyttist Una við að
flytja úr sveitinni. Hún tók alltaf
vel á móti öllum, eins og maður
væri konungborinn. Nú fór að bera
á veikindum hjá mér, en alltaf
styrkti Una mig. Hún skildi svo vel
hvemig mér leið, því hún sjálf var
sjúk. Það brást heldur ekki að mér
leið alltaf svo vel eftir að Una og
Eiríkur höfðu heimsótt mig, eða við
heimsótt þau. Þegar mér svo datt
í hug að læra hárgreiðslu, þá var
stuðningur hennar mér svo mikils
virði. Hún vissi sem var að eftir
margra ára hlé frá skóla er erfitt
að byrja aftur. En hún efaðist ekki
eitt andartak um getu mína og
hæfni og dró ekki dul á það. Enda
efldist líka sjálfstraustið hjá mér í
hvert skipti sem ég hitti hana eða
talaði við hana í síma. Svona var
hún Una alla tíð, hvatti til dáða
allt og alla. Nú er ég sama sem
búin að læra, en elsku Una mín er
horfin á braut. En ef það er hægt
er ég viss um að hún fylgist úr fjar-
lægð með okkur öllum sem kveðjum
hana í dag.
Elsku Eiríkur frændi minn, ég
vil biðja góðan Guð að styðja og
styrkja þig, bömin ykkar, tengda-
böm, barnaböm og alla sem sakna,
syrgja og kveðja Unu Eyjólfsdóttur.
Stina
Fædd 4. ágúst 1900
Dáin 10. mai 1988
í dag er til grafar borin Ólöf
Bessadóttir, dóttir hjónanna Bessa
Þorleifssonar skipstjóra og Ingi-
bjargar Stefánsdóttur frá Lamba-
nesi, Reykjum í Fljótum, bæði síðar
á Siglufírði, þar sem móðuramma
mín og naftia fæddist. Ég veit að
amma vildi engar lofræður, hún
sagði alltaf, þegar ég dey vill ég
bara sálmasöng. En þar sem ég á
svo sterkar minningar um þessa
grönnu, tignu konu langar mig að
skrifa nokkrar línur.
Það var aðeins girðing sem skildi
að garða foreldra minna og afa og
ömmu fyrstu 8 ár æfi minnar, og
man ég vart eftir öðra en að vera
að hoppa yfir girðinguna til þeirra.
Þegar ég kom í eitt skipti þá 6 ára
sagði amma, Ólöf, ég er búin að
láta innrita þig í skóla. Þú kemur
til mín og ég sé um að láta þig
læra að lesa. Amma var metnaðar-
full kona, hafði óþijótandi þolin-
mæði, sér í lagi við böm, þessir
lestrartímar okkar saman era mér
ógleymanlegir. Ég flutti 8 ára frá
Siglufírði, burt frá ömmu og afa,
sem vora svo mikilvæg í lífi mínu,
en fékk að koma til þeirra strax
næsta vor, og var hjá þeim 5
ógleymanleg sumur. Afí minn,
Símon Márasson, lést fyrir tæpum
3 áram, hann var yndislegur mað-
ur. Amma lagði mikla rækt við
garðinn sinn. Mér fannst hann allt-
af fallegasti garðurinn í öllum heim-
inum, enda lá mikil vinna að baki
honum. Hún var mjög trúuð kona,
kenndi mér morgunbænir sem við
fóram með saman á hveijum
morgni, á sunnudagskvöldum hlust-
uðum við á hugvekju það var fastur
liður hjá okkur. Við öll sín störf
sönglaði hún sálma sem ég kann
enn þann dag í dag. Það fór enginn
varhluta í bænum hennar, hún bað
fyrir öllum sem minna máttu sín. Á
hveiju hausti sendi hún mig með
peninga í umslagi sem hún hafði
safnað og lét renna í söfnuði fyrir
þá sem áttu bágt. Auðvitað mátti
enginn vita af því. Amma var mik-
ið snyrtimenni, lærði ég fljótt að
allt átti að vera í röð og reglu inn-
an dyra sem utan. Gaman er að
minnast ferfættu vina hennar, allt
upp í 5 villikettir biðu við dymar
hjá henni og eltu hana svo í hala-
rófu kringum húsið og ofan í kjall-
ara til að fá matinn sinn. Amma
var ekki eins og flestar konur á
hennar aldri að hafa gaman af
hannyrðum, heldur safnaði hún fal-
legum steinum, skeljum og kuðung-
um, úr því bjó hún til allskonar
fallegar skreytingar.
Hjá afa og ömmu var hvorki sími
né sjónvarp, vora kvöldin oft nota-
leg, mikið spilað og sagðar sögur
frá gömlum tímum. Amma sagði
oft „viltu vera hænan mín“ þá var
hún að biðja mig að tína það stærsta
upp úr teppinu, og eða þegar hún
sendi mig í búðir, ef hlutimir vora
nokkrir sem kaupa átti sagði hún:
„Búðu til lag við það sem þú átt
að kaupa, þá manst þú það.“ Svona
aðferðir tileinkaði amma sér, allt
var svo auðvelt og þægilegt, alltaf
beðið-með góðu. Amma var glettin
og geðgóð kona og síðast en ekki
síst sanngjöm.
Undir það síðasta var amma orð-
in þreytt og var því hvfldin kærkom-
in henni. Við systkinin kveðjum
ömmu, minningin um hana er sem
björt stjama í lífí okkar.
Trúðu á tvennt í heimi,
tign sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi,
guð í sjálfum þér.
Ólöf Bjamadóttir
í dag er kvödd í hinsta sinn, frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði, amma
mín, Ólöf Bessadóttir frá Siglufírði.
Er ég sest niður með penna og
blað, þá rifjast upp margar bjartar
minningar. Virðing og þakklæti er
mér efst í huga við fráfall hennar.
Þegar ég minnist áranna norður á
Siglufirði, þá verður nafn ömmu og
afa ætíð efst í huga mínum.
Ung að áram kynntist amma
Júlíusi Jóhannssyni, giftu þau sig
þann 20. október 1918. Ekki varð
þeirra samvera löng, því Júlíus
drakknaði í aftakaveðri 3. septem-
ber 1923, þegar hann var í sand-
flutningum á Siglufirði. Þau eign-
uðust saman eina dóttur, Katrínu,
sem er móðir mín.
Seinna kynntist amma ungum
manni sem átti eftir að verða henn-
ar lífsföranautur og eiginmaður,
Símon Márasson frá Haganesvík,
mikill drengskr.parmaður. Gengu
þau í hjónaband 28. júlí 1928. Með
eljusemi og þrotlausum dugnaði
komu þau sér upp mjmdarlegu
heimili á Hlíðarvegi 23, afi starfaði
mestan hluta ævi sinnar hjá Sfldar-
verksmiðjum ríkisins Siglufirði, og
þá lengst af sem kyndari. Vann
hann sitt starf af stakri trú-
mennsku, var traustur og ábyggi-
legur, þannig var afí alla tíð. Þau
eignuðust tvær dætur, Júlíönu og
Ingibjörgu. Afi lést 22. október
1985, rúmlega 83 ára gamall. Sam-
band þeirra ömmu og afa var ætíð
mjög gott, bára þau virðingu hvort
fyrir öðra og gagnkvæm væntum-
þykja einkenndi líf þeirra beggja.
Heimili þeirra bar vott um smekk-
vísi og snyrtimennsku þeirra hjóna.
Blómagarðurinn við húsvegginn
sem amma ræktaði og hlúði að,
vitnaði best um þær hendur sem
um gróðurinn fóra.
Amma var hreinskilin, heiðarleg
og réttsýn, þoldi illa hverskyns yfír-
gang og yfirdrepsskap. Hún gat
verið hvöss þegar því var að skipta
og þess þurfti með, kom hún jafnan
til dyranna eins og hún var klædd.
Já, það var alltaf gott að koma
til afa og ömmu í heimsókn, þar
var ekki í kot vísað. En það vora
oft ekki bara heimsóknir, því æði
oft dvöldum við systkinin hjá þeim
í lengri eða skemmri tíma, vegna
veikinda móður okkar á tímabili.
Amma var einstaklega góð við alla
þá sem minna máttu sín, og rétti
ófáum hjálparhönd þegar þess
þurfti með. Á jólum sameinaðist
fjölskyldan ævinlega heima hjá afa
og ömmu, era minningar mínar um
jólin hjá þeim í huga mínum sem
perlur.
Afi og amma fluttu suður árið
1979, áður hafði amma orðið fyrir
því óláni að lærbrotna, náði hún sér
aldrei fyllilega eftir það. Síðustu
æviárin dvöldu þau í skjóli dætra
sinna, og þar leið þeim vel. Alla tíð
bar amma virðipgu fyrir orði Guðs,
og trúði hún á mátt bænarinnar.
Amma dvaldi síðustu 15 mánuðina
í Hátúni lOb, á öldranardeild.
Hennar dagsverki er lokið hér á
jörð, eftir lifir minning um góða
konu, megi hún hvíla í friði.
Valgeir Matthíasson
t Maðurinn minn, t ÓLAFUR GUÐMUNDSSON
VILHJÁLMUR GUÐMUNDSSON frá Litluhlfð
frá Stóra-Nýjabæ, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 19. maí kl.
Krfsuvfk, 10.30 árdegis.
er látinn. Vandamenn.
Ragnheiður Sigurðardóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÍÐUR SIGURJÓNSDÓTTIR,
Hvassaleltl 51,
lést í Borgarspítalanum mánudaginn 16. maí.
Sigurjón Guðmundsson,
Guðmundur Guðmundsson,
Halldór Guðmundsson,
Ólafur Helgi Guðmundsson.
Aðalheiður Guðmundsdóttir,
t
Eiginkona mín,
ANNA EINARSDÓTTIR,
lóst í Hrafnistu, Hafnarfirði 1. maí sl. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Eirfkur Björnsson.
+
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
VALBORGAR E. ÞÓRARINSDÓTTUR
húsfreyju,
Melum, Kjalarnesi,
verður gerð frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. maíkl. 13.30.
Indriðl Einarsson,
Ólafur Kr. Ólafsson, Guðrún Gfsladóttlr,
Sigurrós Kr. Indriðadóttir, örnólfur Fr. Björgvinsson,
Einar Indriðason, Vilborg Guðmundsdóttir,
Guðmundur Oddgeir Indriðason, Þurfður Birna Halidórsdóttir,
Guðni A. Indriðason
og barnabörn.
t
Jarðarför
ÁSTU HANNESDÓTTUR,
áðurtil heimilis á Freyjugötu 5,
Reykjavfk,
fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 20. maí kl. 10.30.
Aðstandendur.
t
Systir okkar, mágkona og frænka,
MARGRÉT EINARSDÓTTIR,
Skólavörðustfg 35,
verður jarösungin frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 19. maí kl.
13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti Hallgrímskirkju njóta þess.
Guðrún Einarsdóttir,
Sigrfður Einarsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
Helgi Einarsson, Kristfn Friðriksdóttir
og aðrir aöstandendur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
EIRfKUR BJÖRGVIN LÁRUSSON,
Hvassaleiti 6,
verðurjarðsunginnfrá Bústaðakirkju fimmtudaginn 19. maíkl. 16.30.
Gfsli Eirfksson,
Hilmar Eirfksson,
Kristfn Gfsladóttir,
Dýrleif Frímannsdóttir,
Guðlaug Gfsladóttir
og barnabörn.