Morgunblaðið - 20.05.1988, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. MAÍ 1988
Ferða-
fólk
í VÖRUHÚSIVESTUR-
LANDS fáið þið allt sem þarfí
ferðina, hvort sem halda skal
vestur, austur, norður eða
suður: Matvöru, fatnað og
afþreyingavörur svo sem spil,
bækur og blöð.
Komið við hjá okkur í sumar
VÖRUHÚS VESTUR-
LANDS
Birgðamiðstöð ferðafólksins
Vöruhús
Vesturlands
Borgarnesi
sími 93-71 200
Búðardalur:
Hlutafélag
um slátur-
hús, frysti-
hús og kjöt-
vinnslu
Búðardal.
ÁKVEÐIÐ hefur verið að stofna
hlutafélag um rekstur slátur-
húss, frystihúss og kjötvinnslu í
Búðardal. Kaupfélag Hvamms-
fjarðar er með þennan rekstur,
en vegna rekstrarerfiðleika
HVK hefur verið ákveðið'að að-
skilja þennan rekstur.
Fjölmennur undirbúningsfundur
var haldinn sunnudaginn 15. maí
og þar var kosin undirbúningsnefnd
heimamanna skipuð Bjama As-
geirssyni, Ásgarði, Sveini ’ Gests-
syni, Staðarfelli, og Jökli Sigurðs-
syni, Vatni. Fundurinn var mjög
jákvæður gagnvart þessu máli,
hlutafjárloforð voru um fjórar millj-
ónir svo það er samstaða um þenn-
an rekstrarþátt. Fast starfsfólk við
þessar starfsgreinar eru 10—12
manns. Ákveðið var að stofnfundur
yrði haldinn 1. júní nk.
- Kristjana
STILLUR
nrmi
Hallarmúla 2, sími 83211
Austurstræti 10, sími 27211
Kringlunni, sími 689211
FERÐAMÁL Á ÍSLAWDI / Einar Þ. Guðjohnsen
Á Kjalarnesfjörum
Göngnferðir
ið. Þessi háttur virkar ennþá bet-
ur úti í náttúrunni. Kannski er
þetta eitthvað einstaklingsbundið,
en þetta gefst mér mjög vel og
ég veit að svo er um fleiri.
Einnig er æskilegt að fara í
hæfilegar gönguferðir í þröngum
hópi vina og kunningja eða fjöl-
skyldunnar. Þá geta strandgöng-
ur og fjörugöngur verið heppileg-
astar. Fjaran er oft heillandi, eink-
um þegar böm em með. Og brim
er tilkomumikið. Fjöldi fólks hefír
aldrei séð ærlegt brim. Það er vel
þess virði að fara út á Reykjanes,
til Grindavíkur, Þorlákshafnar eða
austur á strönd Flóans þegar
brimar. Þá þarf að velja hæfilega
„vont“ veður og búa sig sam-
kvæmt því. Eg gleymi aldrei vetr-
arbrimunum á Húsavík á upp-
vaxtarámnum, þau vom oft mikil-
fengleg.
Þeim, sem em mikið einir, er
hollt að fara í hópgöngur, t.d.
með ferðafélögunum, og blanda
geði við aðra. Maðurinn er félags-
vera að eðlisfari og einveran getur
orðið of mikil. I hópferðunum
gefast tækifæri til að kynnast
nýju fólki, og við slíkar aðstæður
emm við yfírleitt opnari og geng-
ur betur að blandast og kynnast.
Æðimargir hafa vanið sig á að
setjast upp í bílinn og aka svo af
stað meira og minna stefnulaust.
Of margir þeirra gera ekkert
nema að aka og stíga varla út
I framhaldi af grein minni um
ferðalögin er ekki úr vegi að gera
gönguferðir almennt að sérstöku
umræðuefni.
Það er löngu viðurkennt að
ganga, einkum á ójöfnu landi, er
ein bezta hreyfing, sem völ er á.
Það er einnig viðurkennt, að
hreyfing er líkamanum nauðsyn-
leg. Hreyfingarleysi og kyrrsetur
og kyrrstöður gera okkur stirð
og slöpp.
Það er fleira en ganga, sem
gerir okkur svipað gagn, t.d. sund,
hvers konar léttar íþróttir og
skokk. Skokk komst í tízku fyrir
nokkmm ámm og átti að verða
allra meina bót, en ég held að
ganga sé mun heppilegri almenn-
ingi.
Gangan verður þá ekki aðeins
hreyfingarinnar vegna heldur
einnig til vemlegs ánægjuauka,
sem fylgir því að skoða landið og
virða fyrir sér umhverfið. Svo er
að einnig, að hægt er að velja
gönguleiðina við hæfi og leggja
ekki meira á sig en gott þykir
hveiju sinni.
Menn geta gengið einir og ver-
ið einir með sjálfum sér. Það er
stundum gott að draga sig út úr
skarkala hins daglega lífs og gefa
sig kyrrðinni á vald. Það er oft
svo, að menn hugsa mikið á göngu
og geta betur einbeitt sér. Það
er gamalkunnugt, að menn standa
UPP °g ganga fram og aftur í
herberginu þegar þeir hugsa mik-
Brimsúgur við Selatanga
úr bílnum. Helzt er það til að fá
sér kaffi eða annað á einhveijum
veitingastað. Ættu allir að sjá hve
lítil hollusta er í því háttalagi.
Bfllinn á að vera þræll okar en
við ekki þrælar hans.
Nokkuð svipað má segja um
þá, sem aka einir í vinnuna á
hveijum morgni, leggja svo
bflnum, hreyfa hann ekki allan
daginn og aka svo einir heim að
vinnudegi loknum. Margir þurfa
ekki að fara lengra en svo, að það
væri aðeins hæfileg gönguferð í
vinnuna og heim aftur. Ofnotkun
bflsins er að kæfa umhverfið.
Mengunin frá útblæstrinum er
víða ógnvekjandi og miklu fé er
eytt í bflastæði og bflageymslur.
Þegar eitthvað er að veðri er
ekkert auðveldara en að nota al-
menningsvagnana. Oftast þarf þá
að ganga einhvem spotta á undan
og eftir svo að einhver hreyfing
getur fengizt. Bfllinn má bíða
heima, sem verður öllum til góðs.
Bílamir em nauðsynleg tæki
til að komast lengri vegalengdir
og þegar ekki er völ á öðrum far-
artækjum. Við megum samt
ómögulega gerast þrælar þessara
tækja og gleyma því að ganga
er holl. Menn aka og aka og kaupa
sér svo tíma í einhverri heilsu-
ræktarstöð með æmum tilkostn-
aði til þess að byggja sig upp.
Nær væri að aka minna og ganga
meira.