Morgunblaðið - 27.07.1988, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. JÚLÍ 1988
Andsvar við „opnu bréfi“ Gísla
Isleifssonar hæstaréttarlögmanns
eftirBertu
Kristinsdóttur
Þann 15. júlí síðastliðinn birti
Morgunblaðið „opið bréf“ frá Gísla
ísleifssyni, hæstaréttarlögrnanni og
fráfarandi formanni Fríkirkjusafn-
aðarins í Reykjavík. Lögmaðurinn
tekur sérstaklega fram, að „bréfið“
hafí hann skrifað á Benidorm, einni
af sólarströndum Spánar, en þang-
að hefur fjöldi íslendinga sótt, sér
til hvíldar og hressingar. Af því,
sem Gísli ísleifsson lætur fara frá
sér í Morgunblaðsgreininni, verður
hins vegar ekki ráðið, að honum
hafi liðið neitt sérlega vel í sumar-
leyfinu á Spáni. Er það miður, þeg-
ar heiftin er orðin slík í garð ein-
stakra safnaðarsystkina, að hún
fylgir manninum til fjariægra
landa, þar sem hann hugðist næðis
njóta.
Það er ætíð álitamál, hvort svara
eigi reiðipistlum eins og þeim, sem
lögmaðurinn Gísli ísleifsson lét frá
sér fara um málefni Fríkirkjusafn-
aðarins. Þessi skrif hans lýsa hon-
um sjálfum nægjanlega vel og þarf
út af fyrir sig þar engu við að
bæta. Hins vegar þykir mér rétt,
vegna þeirra sem ekki þekkja til,
að leiðrétta nokkrar rangfærslur í
grein Gísia og upplýsa hið rétta um
einstök mál, sem hann tæpir á í
grein sinni.
Stjórnarkjör
Lögmaðurinn fullyrðir, að núver-
andi safnaðarstjórn hafi verið kjörin
með ólögmætum hætti, þar sem
Jóhannes Örn Óskarsson, sem var
varamaður, hafi átt að taka sæti
aðalmanns. Á aðalfundi, sem fram
fór 29. maí sl., var kosið um sæti
fjögurra manna í stjórn safnaðar-
ins, auk formanns og eins vara-
manns. Jóhannes Örn hafði verið
kjörinn varamaður til tveggja ára
á aðalfundi 1987. Hann gaf nú að
eigin frumkvæði kost á sér við kjör
aðalmanna í stjórn safnaðarins, en
hlaut ekki kosningu. Þar af leiðandi
sat hann áfram sem varamaður.
Engin athugasemd kom fram á
fundinum, hvorki frá hæstaréttar-
lögmanninum Gísla Ísleifssyni né
öðrum, um að ekki hefði verið rétt
Laugavegi 67
Útsalan
hefst
ídag
staðið að kosningu stjórnarinnar. Á
stjórnarfundi þann 23. júní sl. sagði
Jóhannes Örn Óskarsson síðan af
sér sem varamaður í stjórninni og
lét bóka eftirfarandi ástæður fyrir
úrsögn sinni:
„Jóhannes Óskarsson óskar bók-
að að af heilsufarsástæðum segi
hann sig úr safnaðarstjórn en ekki
úr söfnuðinum.“
Fullyrðingar hæstaréttarlög-
manns um ólöglega sijórn hafa því
ekki við rök að styðjast.
Friðartímabil Gísla
Lögmaðurinn staðhæfir, að frá
því haustið 1985 og fram til 29.
júní 1988 hafi engir aðrir sam-
skiptaörðugleikar verið við sr.
Gunnar Björnsson, „nema þeir, sem
rót eiga að rekja til Bertu Kristins-
dóttur og setu hennar í stjórninni".
Skömmu síðar kemst hann 'ekki hjá
því að afsanna sjálfur þessa fullyrð-
ingu sína, er hann víkur að úrsögn
Guðmundar Gunnlaugssonar, arki-
tekts og fyrrum safnaðarstjórnar-
manns, úr söfnuðinum á síðastliðn-
um vetri. Undanfari þeirrar úrsagn-
ar voru alvarlegir árekstrar við sr.
Gunnar. Málið var rakið ítarlega í
bréfi Guðmundar, sem birt var með
greinargerð safnaðarstjórnar í
Morgunblaðinu 2. júlí sl. og skal
því ekki endurtekið hér. Það er hins
vegar dæmi um, að staðhæfing
Gísla um óslitið friðartímabil í 2 ár
og 9 mánuði er því miður röng.
Hryðjuverkastarfsemi
Lögmanninum er víða mikið niðri
fyrir í grein sinni, en þó mest, þeg-
ar hann tekiir til við að fjalla um
störf mín í söfnuðinum. Hann segir
meðal annars orðrétt, að ég hafi
„verið á móti öllum góðum málúm
í stjórninni“ og „stundað hryðju-
verkastarfsemi í söfnuðinum". Hér
skortir lögmanninn ekki magnaðar
lýsingar, að ekki sé meira sagt, en
hefur einhverra hluta vegna Iáðst
að tilgreina dæmi þeim til stað-
festingar.
Ég hef í mörg ár starfað innan
Fríkirkjusafnaðarins, verið í stjórn
kvenfélags kirkjunnar og að und-
anförnu átt sæti í safnaðarstjórn.
Þessi störf hef ég unnið vegna
áhuga míns á málefnum kirkjunn-
ar. Hvernig til hefur tekist er ekki
mitt að dæma, en vonandi mun hlut-
lægari dómari en Gísli ísleifsson,
hæstaréttarlögmaður, dæma í
mínum málum, þegar þar að kemur.
Þann tíma, sem ég sat í stjórn
safnaðarins með Gísla ísleifssyni
sem formanni, voru alls haldnir 15
stjórnarfundir. Á þessum fundum
voru að sjálfsögðu mörg mál af-
greidd og lang oftast með sam-
hljóða atkvæðum allra stjórnar-
manna, líka atkvæði konunnar, sem
Gísli segir hafa „verið á móti öllum
góðum málum í stjórninni“. Þannig
umgengst nú hæstaréttarlögmað-
urinn sannleikann. Ágreiningur reis
hins vegar á sl. vetri innan safnað-
arstjórnar, vegna skorts á upplýs-
ingum um fjármál safnaðarins og
að farið væri að lögum hans við
framkvæmdir og húsakaup. Skal
ég hér á eftir rekja gang þessara
mála, svo öllum megi vera ljós þau
„hryðjuverk", sem Gísli ísleifsson,
hæstaréttarlögmaður telur mig
hafa framið.
Viðhald prestsbústaðar
Fljótlega eftir að safnaðarstjórn
undir formennsku Gísla ísleifssonar
hóf störf var ákveðið að ráðast í
umfangsmiklar viðhaldsfram-
kvæmdir við kirkjuna. Jafnframt
var rætt um ákveðin viðhaldsverk,
sem vinna þyrfti á prestsbústaðnum
í Garðastræti 36, en öll slík verk
eru háð samþykki safnaðarstjórnar.
Á safnaðarfundi 8. desember 1987
lét presturinn bóka sérstaklega,
þegar þessi mál komu til umræðu,
að „vegna hinna miklu fram-
kvæmda sem fyrir höndum væru í
kirkjunni hefðu þau hjónin ákveðið
að vera mjiig hógvær í viðgerðar-
óskum sínum að sinni“.
Það er skemmst frá að segja, að
ekkert varð úr viðhaldsfram-
kvæmdum við kirkjuna í tíð fráfar-
andi stjórnarformanns, Gísla
Isleifssonar. Hins vegar var að
frumkvæði sr. Gunnars og án þess
að áður lægi fyrir tilskilið samþykki