Morgunblaðið - 27.07.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. JÚLÍ 1988
■ .?.!?& Qnlveftql Preff ?Yn(jltflfg

„Hafté orífé vörviá brúna hansba?"
Así er...
ii'io
... stundum erfíð við-
fangs.
TM Reg. U.S. Pst Off — all rtghts ressrved
® 1987 Los Angeies Ttmes Syncbcste
en ætla að lesa einhverja
áður.
HÖGNI HREKKVlSI
Hverjir eru hryðjuverkamenn?
Til Velvakanda.
Nýlega birtist í Morgunblaðinu
löng grein um hryðjuverkastarf-
semi eftir Ivar Guðmundsson. Aðal-
inntakið í greininni var barátta
Bandaríkjamanna gegn slíkri iðju.
Og þar ættu að vera hæg heimatök-
in, þar sem þeir Washington-menn
eru meðal þeirra fremstu í slíkum
verkum, en auðvitað var ekki
minnst á það í nefndri grein. Þegar
Hvíta húss herramir og þeirra
bandamenn eru að verki þá er talað
um þá sem frelsishetjur og skiptir
þá alls engu hvaða aðferðum er
beitt.
Leitogi Lýbíu og hans kónar eru
oft nefndir í grein ívars og öðrum
líkutn og ekki efa ég að Gaddafí
er hörkutól, sem einskis svífst.
Fyrir nokkrum ámm létu Banda-
ríkjamenn sprengjum rigna yfir
Trípólí, höfuðborg Lýbíu að nóttu
til og fólk þá vitanlega í fasta-
svefni. Fjöldi manna lét lífið í þess-
um árásum, og vitanlega konur og
börn þeirra á meðal. Þarna sögðust
Bandaríkjamenn vera að refsa
Lýbíuleiðtoganum fyrir meintan
stuðning hans við hryðjuverka-
menn. Ekki töluðu menn um að
þetta athæfi væri hryðjuverk, að
drepa fjölda kvenna og barna,
vegna þess að leiðtogi landsins
hefur margt gruggugt í fari sínu.
Það var ekki nema eðlilegt að dómi
B andaríkj amanna.
Þeir í Washington gera út svo-
kallaðar Contra-sveitir, sem beijast
gegn Sandinistastjóminni í Nic-
aragua. Megin uppistaðan í þessum
sveitum eru leifarnar af hinu ill-
ræmda þjóðvarðliði Somoza fyrrum
einræðisherra. Sá skúrkur ríkti
þama um áratuga skeið af mikilli
grimmd, en ekki höfðu Bandaríkja-
menn neinar áhyggjur af íbúum
Nicaragua á þeim tímum. Contra-
sveitirnar hafa unnið fjölmörg
grimmdarverk á óbreyttum borgur-
um og hafa fréttamenn, þar á
meðal frá bandaríska tímaritinu
Newsweek, staðfest það hvað eftir
annað. Þarna em að verki vinir og
bandamenn Washington og þess
vegna teljast óhæfuverk þeirra ekki
hryðjuverk.
Bandaríkjamenn styðja af alefli
og hafa lengi gert skæruliðahreyf-
ingar í Angóla og Mozambique, sem
einnig hafa drepið þúsundir sak-
lausra borgara. Að sjálfsögðu er
ekkert við það að athuga af hálfu
Washington. Þama eru við völd
alvondir kommúnistar og þá er
sama hvaða aðferðum er beitt til
að reyna að koma þeim frá. Ég
yrði seinasti maðurinn til þess að
mæla kommúnistum bót, en að
drepa saklaust fólk unnvörpum til
að koma þeim frá er óhæfa.
Skæruliðamir, sem beijast gegn
rússnesku kommúnistunum og
leppum þeirra í Afghanistan, em
studdir af Bandaríkjamönnum. Því
miður grípa þessir skæmliðar til
ýmissa voðaverka, láta eldflaugum
rigna yfir bæi og borgir og oft á
annatímum þegar götur em fullar
af fólki og margar lenda í íbúðar-
hverfum með skelfilegum afleiðing-
um. Það sorglega við baráttuna í
Afghanistan er það, að þegar Rúss-
ar hafa hörfað úr landinu og komm-
únistastjómin verður hrakin frá
völdum, þá er mjög líklegt að
skæruliðamir fari að betjast inn-
byrðis. í þessum sveitum em mjög
sundurlyndir hópar, allt frá tiltölu-
lega fijálslyndum mönnum, sem
aðhyllast lýðræðislega stjómar-
hætti Vesturlanda, til skoðana-
bræðra klerkavitfirringanna í Irari.
Bandaríkjamenn styðja með ráð-
um og dáð hvíta minnihlutann í
Suður-Afríku, sem traðkar alger-
lega á þeldökka fólkinu, sem er
yfirgnæfandi meirihluti íbúanna.
Þetta fólk nýtur engra réttinda, er
nánast eins og vinnudýr í eigin
landi. Og rísi það upp gegn þessu
himinhrópandi ranglæti er það mis-
kunnarlaust barið niður. Þetta er
ekki hryðjuverk samkvæmt skiln-
ingi Bandarílq'amanna.
Ekki má gleyma alverstu níðing-
unum er nú fyrirfinnast á jörðinni,
ísraelsmönnum. Meðferð þeirra á
Palestínumönnum er svo yfirþyrm-
andi að með ólíkindum er. Þetta
em ekki ýkjur eða öfgar, sem ég
fer með. Fólk hefur til skamms tíma
getað horft á aðferðir ísraelsku
dátanna á sjónvarpsskjánum heima
í stofu hjá sér. Þarna, eins og í
Suður-Afríku, eru þeir, sem pýndir
eru og kvaldir, í sínu heimalandi.
Palestína er land palestínsku þjóð-
arinnar, sem hefur búið þama
mann fram af manni öldum saman.
Gyðingamir em aðkomumenn er
tekið hafa landið af þessu fólki
með ofbeldi og hafa nefnt landið
Israel. Þetta er staðreynd, sem
ekki verður komist fram hjá. Það
sem þama er að gerast er ekki
hryðjuverk í augum Bandaríkja-
manna frekar en annað, sem upp
hefur verið talið hér að framan.
Það er augljóst að Washington-
menn em haldnir algerri siðblindu.
Guðjón V. Guðmundsson
Yíkverji skrifar
Víkveiji hefur nokkmm sinnum
tekið bíla á leigu í Lúxemborg
og nýtt sér þau kjör sem boðin em
sem flug og bíll. Hann hefur þó
aldrei fyrr en núna skipt við fyrir-
tækið Lux-Viking, þar sem öll við-
skipti fara fram á íslensku. Al-
mennt hafa bílaleigur á Findel-
flugvelli í Lúxemborg aðsetur sitt
í göngufæri frá flugstöðinni. Lux-
Viking er hins vegar í húsvagni
nokkurn spöl frá þannig að við-
skiptavinir em fluttir frá stöðinni á
vegum bíaleigunnar eftir að hafa
rætt við starfsmenn hennar í and-
dyri flugstöðvarinnar. Þegar bifreið
er skilað er farþegum ekið til flug-
hafnarinnar, ef hún er áfangastaður
þeirra.
Um það mátti lesa hér í blaðinu
fyrir skömmu að einhveijir af keppi-
nautum Lux-Viking hefðu reynt að
sporna við starfsemi fyrirtækisins
á þeirri forsendu, að íslendingar
hefðu ekki heimild til að veita þessa
þjónustu í Lúxemborg eða eitthvað
skorti a.m.k. upp á lögmætið. Sú
krafa náði ekki fram að ganga.
Haldi þetta fyrirtæki velli á það
eftir að skapa atvinnu og tekjur í
Lúxemborg, stuðla að auknum við-
skiptum almennt og auðvelda ís-
lendingum að njóta þeirra.
XXX
Belgar héldu upp á þjóðhátíðar-
dag sinn 21. júlí með mikilli
hersýningu, þar sem Baldvin kon-
ungur og þjóðin öll fékk tækifæri
til að kynnast þeim körlum og kon-
um sem gæta öryggis þjóðarinnar
og tækjunum sem þau hafa til að
sinna þessum skyldum. Hátíðahöld
af þessu tagi koma íslendingum
alltaf á óvart. Við höfum vanist því
að menn telja mestu skipta að tala
um frið og sjálfstæði á hátíðar-
stundum en gera minna af því að
sýna hvernig þeir ætla að fram-
kvæma heitstrengingarnar, ef svo
óheppilega færi að það reyndist
nauðsynlegt. Eins og kunnugt er
telja margir, að ísland sé frábrugð-
ið öllum öðrum löndum að því leyti
að unnt sé að veija það úr fjar-
lægð. Tæknin hefur fyrir löngu
kippt stoðunum undan slíkum hug-
myndum.
Kvöldið fyrir þjóðhátíðardaginn
flutti Baldvin konungur sjónvarps-
ávarp, þar sem hann vék að því að
stofnað yrði sambandsríki í Belgíu.
Er þetta í fyrsta sinn sem konung-
ur kveður svo fast að orði um stjórn-
lagabreytingu í þessa átt. Tillagan
á rætur að rekja til tungumáladeiln-
anna í landinu, sem bijótast fram
í hinum ólíklegustu myndum og
valda langvinnum stjómarkreppum.
Flæmingjar eru orðnir §ölmennari
en Vallónar, sem tala frönsku,
þannig að flæmska eða hollenska
hefur verið í sókn; þá er lítill hluti
þjóðarinnar þýskumælandi. Til að
koma á hæfilegu jafnvægi vill kon-
ungur nú að tungumálasvæðin fái
sjálfstjóm undir sambandsstjóm og
við þessar breytingar sé tekið mið
af þróuninni til aukins samstarfs í
Evrópu.
XXX
Sagt hefur verið að 1992 eigi
öllum hindrunum að hafa verið
rutt úr vegi almennra viðskipta á
milli Evrópubandalagslandanna,
sem megi rekja til annars en ólíkra
tungumála eða siðvenja í einstökum
löndum. Þegar allir standa jafnfæt-
is að öðm leyti kunna „hindranir"
af þessu tagi að fá meira gildi en
þær hafa núna.
Þótt Víkverji geti bjargað sér á
ýmsum höfuðtungum EB-landanna
hefur það sérstakt aðdráttarafl fyr-
ir hann að geta átt viðskipti við
bílaleigu í Lúxemborg, þar sem
gengið er frá samningum á
íslensku. Það eitt hvetur hann til
viðskipta við þetta fyrirtæki, en
auðvitað þarf það einnig að vera
samkeppnisfært í verði.
Brussel er kölluð höfuðborg Evr-
ópu og ef til vill er það dæmigert
fyrir framtíðarþróun Evrópu, að
eftir því sem samruni ríkja verður
meiri, þeim mun auðveldara verður
að efla sjálfstjórn málsvæða eins
og Flæmingja og Vallóna.