Morgunblaðið - 23.09.1988, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. SEPTEMBER 1988
ttcemnn
IffMl
€>1986 Unlverul Press Syna.cste
„ Nú þegar f?'ib hafiS Lokcó fyrir
rafmagnib, hvernig getiá p\h þá ætlast ti|
CiÍ5 ég finni ávisanaheftó mitt i rnyfkrlnu?"
Ásí er...
. . . tveggja hljóðfæra
sinfónía.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rightsreserved
° 1988 Los Angeles Times Syndicate
Ég kynntist um daginn eig-
anda blómabúðar___
Með
morgunkaffínu
Þetta er skemmtilegur bíll.
— En eru ekki til tveggja
manna?
Sagan af því hvemig Högni faiinst
Kæri Velvakandi.
Hér á eftir fer frásögn af því þeg-
ar við fundum köttinn Högna sem
lýst var eftir í Velvakanda fimmtu-
daginn 8. september sl.
Högni kom á heimilið okkar sem
pínulítill kettlingur fyrir þrem árum.
Ylfa Sigríður dóttir mín mátti þá
ráða hvort hún fengi kött eða reið-
hjól og hún valdi Högna, en reið-
hjólið fékk hún reyndar skömmu
síðar. Högni hefur oft glatt hana
síðan.
Skömmu eftir að hann kom týnd-
ist mamma hans og öll systkini hans
eru nú dáin.
Um seinustu áramót fluttum við
frá Reykjavík til Húsavíkur og virtist
Högni una sér vel þar.
Við fórum í sumarleyfi til Þýska-
lands í ágústmánuði í þijár vikur.
Strax eftir að við höfðum ákveðið
að fara í sumarleyfi, pöntuðum við
pláss fyrir Högna á kattahóteli í
Mosfellssveit. Daginn sem við ætluð-
um að fara suður til Reykjavíkur var
hringt í okkur og sagt að ekki væri
hægt að taka við honum því að það
væri komin upp kattapest á hótelinu.
Þá hringdi ég að Reykjum í Lunda-
reykjadal en þar á ég skyldfólk. Þar
voru fyrir kettir á bænum og bað
ég þau fyrir köttinn á meðan við
værum úti. Var því vel tekið og skild-
um við köttinn þar eftir í góðu yfir-
læti.
Ferðin til Þýskalands tókst mjög
vel en þegar við komum aftur og
ætluðum að sækja köttinn, var okkur
sagt að hann hefði týnst þrem dögum
eftir að við skildum hann eftir og
mikið hefði verið leitað að honum.
Hafði m.a. verið hringt á ná-
grannabæina en án árangurs og nú
væri Högni sennilega dauður.
Þetta fannst öllum leiðinleg tíðindi
en við gáfum samt ekki upp alla
von. Við auglýstum í Dagskrárblað-
inu á Akranesi og fengum birta til-
kynningu með mynd af honum hjá
Velvakanda, fimmtudaginn 8. sept-
ember.
Sama dag og tilkynningin birtist,
hringdi maður í okkur og sagðist
hafa séð köttinn á Vatnshomi í
Skorradal fyrir þrem dögum og hann
og sonur hans hefðu gefíð kettinum
sem var mjög hungraður. Okkur
fannst þetta vekja veika von um að
fínna hann aftur.
Þannig stóð á að bæði ég og Ylfa
áttum erindi til Reykjavíkur um
þessa helgi og ákváðum við að leita
að kettinum að Vatnshomi. Við fór-
um þangað á laugardeginum ásamt
vinkonu Ylfu sem heitir Hrafnhildur.
Flestir bæir við ofanverðan
Skorradal eru komnir í eyði og á það
einníg við um Vatnshom. Þangað
liggur aðeins slæmur jeppatroðning-
ur svo við urðum að labba þangað.
Veðrið var leiðinlegt og það gekk á
með skúmm.
Við leituðum fyrst hjá Bakkakoti
sem er næsti bær við Vatnshom en
Gengið að Vatnshomi
sá bær er einnig kominn í eyði. Það
er dálítill spölur frá Bakkakoti að
Vatnshomi. Á leiðinn sagði Ylfa við
mig: „Heldurðu nokkuð að við fínn-
um Högna?"
Þegar við nálguðumst bæinn fóru
stelpumar að kalla „Högni!, Högni!"
og viti menn, það fór köttur að
mjálma hástöfum. Síðan sást Högni
stinga höfðinu út um rúðugat á úti-
húsi við bæinn og mjálmaði.
Það hefur einhver dvalið á Vatns-
homi því þar hékk þvottur á snúmm
og tómar sardínudósir vom á gólfinu
hjá Högna.
Þama var hann kominn eftir að
hafa verið týndur í fjórar vikur.
Hann hafði farið yfir tvær ár og
háls sem liggur á milli Skorradals
og Lundareykjadals. Þama urðu
miklir fagnaðarfundir. Högni var
töluvert æstur og svangur.
Nú er Högni kominn norður á
Húsavík og er engu verri fyrir volk-
ið. Við viljum þakka því fólki sem
sinnti honum og hjálpaði til að fínna
hann á meðan hann var týndur.
Á meðan við vomm á Vatnshomi
hringdi kona norður til Húsavíkur
og sagðist hafa séð köttinn þegar
hún var í berjamó þarna í ngrenn-
inu. Önnur kona hringdi frá Akra-
nesi og maður hringdi frá Hafnar-
fírði og héldu þau sig bæði hafa séð
köttinn.
Mikill er máttur auglýsinganna.
Ásgeir Leifsson, Laugarbrekku
12, Húsavík.
Það voru fagnaðarfúndir að Vatnshorni þegar Högni kom í leitirn-
ar. Ylfa hampar kettinum.
Yíkverji skrifar
Islendingar em listhneigðir með
afbrigðum. Um þessar mundir
em Iistsýningar svo tíðar, að helztu
stórþjóðir heims gætu hreykt sér
af, hvað þá fámenn þjóð í efnahags-
vanda á hjara veraldar. Bókaútgáfa
hefur verið með ólíkindum undan-
farin ár og óvíst er hvort efnahags-
vandinn hefur áhrif á framgang
hennar eða ekki. Listin virðist hafin
yfír dægurþrasið og afkomuna sem
betur fer, enda verður bókvitið ekki
í askana látið og reiknast því ekki
inn í framfærsluvísitöluna. Gott er
að vita til þess að bjart er yfír sviði
bókmennta og lista og vonandi
verður svo áfram, þó himinninn
yfír öðmm sviðum mann- og
þjóðlífsins sortni.
xxx
Borgaryfírvöld hafa nú ákveðið
að taka af þrótti á betmmbót-
um á umgengni borgarbúa og er
það til fyrirmyndar. Enginn ætti
að láta sitt eftir liggja í baráttunni
fyrir betri umgengni. Víkveiji er
þess fullviss að borgarbúar vilja
ganga vel um og þá þurfa yfirvöld
að koma til móts við þá með upp-
setningu íláta fyrir ósómann sem
víðast svo hann liggi ekki fyrir
hunda og katta fótum. Vel á minnzt;
þessi kykvendi hundar og kettir.
Þau leggja nefnilega fyrir manna
fætur afurðir, sem ekki geta talizt
til prýði, svo vægt sé til orða tekið.
Dýrahald er að mati Víkveija til
vanza, þegar ekki er staðið að því
sem skyldi. Vera kann að hundar
og kettir hafí fylgt mannskepnunni
svo lengi, að þeir þrífíst bezt í fjöl-
menni og borgum, en eigendum
þeirra ber að sjá til þess, að úrgang-
urinn úr þeim verði ekki öðmm til
ama.
XXX
Einn af skjólstæðingum
Víkveija er í vandræðum með
mslatunnuna sína. Hann festi kaup
á húsi fyrir skömmu, en því fylgdi
aðeins gömul, opin olíutunna undir
sorpið. Hann hafði samband við
hreinsunardeild borgarinnar og bað
um nýja tunnu. Þau svör fengust
þá, að langur biðlisti væri eftir
mslatunnum, allt að 7 mánuðir.
Þótti honum þetta miður og í litlu
samræmi við átak það, sem kynnt
hefur verið til bættrar umgengni,
að þurfa að búa við opið sorpílát
mánuðum saman.
xxx
Oft verður Víkveija hugsað til
þess, hvernig opinberir starfs-
menn og sveitarstjórnarmenn fara
með upplýsingar og staðreyndir,
sem þeim em tiltækar. Alloft hefur
hann orðið þess var að „kerfískarl-
amir“ telja upplýsingar um gang
mála hjá hinu opinbera sín einka-
mál og almenningi komi hlutimir
ekkert við. Enn verri er þó sú af-
staða, sem margir taka, það er að
nota staðreyndir í pólitískum til-
gangi. Er þá hluti upplýsinga dreg-
inn fram í dagsljósið, gjaman ýktur
og úr lagi færður og lagður fram
fyrir almenning til stuðnings
ákveðnum málstað. Viðkomandi
getur þá skotið sér á bak við það,
að hann hafi ekki farið með rangt
mál, sem vissulega er „rétt“, en
hann kemst aldrei frá þvi að hafa
misnotað upplýsingar í þágu
pólitísks málstaðar, vísvitandi til að
villa um fyrir fólki. Almenningur á
rétt á upplýsingum um gang mála
og stjómmála- og embættismönn-
um ber skylda til þess að koma
þeim óbrengluðum á framfæri. Þá
fyrst er almenningur fær um að
taka afstöðu til hlutanna.
XXX
Enn um rugling á málsháttum
og orðtökum. Stundum kemur
„þjófur úr heiðskím lofti" og
„skrattinn úr sauðalæknum“, en
eitt er víst, eins og maðurinn sagði;
að „betur sjá augu en eyra“.