Morgunblaðið - 10.01.1989, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ 'þrÍÐJUDÁGUR lÓ.'JANIJAR 1989
Athugasemd við
ritstj óraskrif
eftirPétur
Sigurðsson
Vegna fyrirspumar í leiðara
Morgunblaðsins 7. janúar sl. um
hvort Valur Arnþórsson sé banka-
stjóri Landsbanka Island eða sé það
ekki, vil égtaka fram eftirfarandi:
I þessum sama leiðara geta rit-
stjórar í raun fundið svar við þess-
ari spurningu, en það svar er að
finna í samþykkt bankaráðs frá 14.
júlí 1988, en í þá samþykkt er vitn-
að og hljóðar svo:
„Bankaráð Landsbankans sam-
þykkir að ráða Val Amþórsson,
kaupfélagsstjóra, sem bankastjóra
frá 1. jan. n.k., þegar Helgi Bergs
lætur af störfum, enda fullnægi
hann III. kafla laga nr. 86/1985
um viðskiptabanka."
Ljóst var þann 3. janúar, en
bankinn var lokaður 1. og 2. jan-
úar, að Valur yrði ekki búinn að
uppfylla skilyrði bankaráðs og
ákvæði lága þegar bankinn hæfi
störf á nýju ári. Hann kom í bank-
ann til að ræða við bankastjóra
Landsbankans og kveðja Helga
Bergs, sem þá hafði látið af störf-
um.
Vegna fyrrnefndra ákvæða gat
Valur ekki tekið strax við stöðu
sinni. Því varð að samkomulagi
milli hans og bankastjóra Lands-
banka íslands að þeir myndu gegna
störfum hans næstu 10-12 daga,
þá tæki Valur við bankastjórastöð-
unni að uppfylltum ákvæðum laga
og skilyrðum bankaráðs. Ég fékk
þann 3; janúar upphringingu frá
Þórði Ólafssyni í bankaeftirlitinu
og skýrði ég honum frá því hvemig
mál stæðu og ég sannast vissi, að
Valur væri enn ekki búinn að senda
afsagnarbréf vegna fyrri starfa og
teldi sig ekki geta það fyrr en síðar
í mánuðinum. Vandkvæði vom á
því að ná bankaráði saman, en tveir
aðalmenn úr bankaráði eru erlendis.
Þann 3. janúar fær Valur bréf
frá bankaeftirlitinu og í því er ósk-
að eftir staðfestingu á að hann sitji
ekki í stjóm stofnana og atvinnu-
fyrirtækja utan bankans eða taki
þátt í atvinnurekstri að öðru leyti,
sem er í andstöðu við lagaákvæði,
sem áður er vitnað til.
Þessu bréfi bankaeftirlits svarar
Valur Arnþórsson þann 5. janúar
með bréfi hvar hann undirstrikar
við bankaeftirlitið „að ég hefí ekki
enn sem komið er, tekið til starfa
sem bankastjóri Landsbanka ís-
lands og hefí engin afskipti af
stjómun hans eða ákvörðun banka-
stjómar. Samkvæmt samkomulagi
við formann bankaráðs hr. Pétur
Sigurðsson mun ég taka til starfa
í þessum mánuði og eigi síðar en
1. febrúar n.k.
Áður mun ég hafa lokið öðrum
störfum, sem ég nú gegni fyrir
ýmis atvinnufyrirtæki hvort sem
um er að ræða bein störf eða stjóm-
ar- eða nefndarstörf.“
Þann 5. janúar fæ ég bréf frá
Seðlabanka íslands — bankaeftir-
liti, ásamt ljósriti af framangreindu
bréfí Vals Amþórssonar og síðan
segir þar enn fremur:
„í tilefni af því og með tilvísun
til ákvæða laga nr. 86/1985 um
viðskiptabanka, óskar bankaeftirlit
Seðlabanka Islands eftir endurriti
úr fundargerðarbók bankaráðs
Landsbanka íslands varðandi ráðn-
ingu Vals Amþórssonar í stöðu
bankastjóra Landsbanka íslands."
Að sjálfsögðu gerði ég þegar
ráðstafanir til að ná bankaráðinu
saman til fundar og það tókst u.þ.b.
sólarhring eftir að mér barst bréf
Þórðar og var fundurinn haldinn
kl. 13.30 þann 6. janúar. Þar lagði
ég fram tvær tillögur, sem báðar
voru samþykktar og eru þessar:
„Bankaráð Landsbanka Islands
samþykkir, í samræmi við munnlegt
samkomulag bankaráðsformanns
og Vals Amþórssonar, að ráðning
hans í stöðu bankastjóra skuli gilda

með ekki að fullnægja skilyrðum
bankaráðs og laga um viðskipta-
banka. Hann mun því ekki taka við
stöðu bankastjóra fyrr en þeim skil-
yrðum er fullnægt, en nú er ákveð-
ið að það verði 1. febrúar n.k.“
Nú skyldi ætla að máli þessu
væri lokið ekki sízt er Morgun-
blaðinu var flett daginn eftir þann
7. janúar, því á 2. síðu þess skýrir
Þórður Ólafsson, forstöðumaður
bankaeftirlits Seðlabankans, svo frá
að eftirlitið teldi svar bankaráðs
Landsbankans fullnægjandi og Jón
Sigurðsson viðskiptaráðherra tók í
sama streng og sagði svo:
„Ég hef ekki séð'formlegan frá-
gang málsins, en ég tel að með
þessu sé búið að ganga rétt frá
því,“ sagði Jón Sigurðsson, við-
skiptaráðherra, þegar samþykkt
bankaráðs var borin undir hann.
„Ég tel það eðlilegt að það sé gert
ljóst að á meðan Valur Amþórsson
er stjómandi í atvinnurekstri á veg-
um annarra fyrirtækja getur hann
ekki verið bankastjóri í Lands-
bankanum."
Eða sama niðurstaða og mér og
oðrum bankaráðsmönnum þótti rétt
að taka fram við ráðningu Vals í
júlí í fyrra.
Nei, málinu var ekki lokið. Þáttur
ritstjóra Morgunblaðsins, hins
gamla málgagns Sjálfstæðisflokks-
ins, var eftir. Ifyrir þann flokk var
ég þingmaður í 28 ár og stuðnings-
maður ríkisstjóma Ólafs Thors,
Bjama Benediktssonar, Jóhanns
Hafstein og Geirs Hallgrímssonar.
Öll þessi ár og fleiri, bæði undan
og eftir, hefí ég haft ágætt sam-
starf við marga ritstjóra Morgun-
blaðsins og eignast vini í þeirra
röðum.
Nú er mér borið á brýn í leið-
ara blaðsins að ég hafi lög Al-
þingis að engu, að ég sé með
yfirklór og starf mitt i bankanum
sé mér til hneisu!
Lesendur blaðsins eru beðnir að
dæma. Þeir eru ekki síður færir til
þess en ritstjórar Morgunblaðsins.
Ég var fyrsti flutningsmaður að
tillögu þeirri sem hér hefur verið
lýst um ráðningu Vals Amþórsson-
ar. Ég vísa á bug ásökunum um
að bankaráð Landsbanka íslands
hafí ekki í einu og öllu farið að
réttum lögum í máli þessu. Slíkar
ásakanir eru með öllu óréttmætar
og að engu hafandi.
Höfundur er formaður bankaráðs
Landsbanka íslands.
frá og með 1. febrúar n.k., sbr.
bókun bankaráðs 14. júlí 1988.“
og síðar þessi:
„Bankaráð felur Gunnlaugi
Kristjánssyni, aðstoðarbankastjóra,
að gegna störfum aðalbankastjóra
til 1. febrúar n.k.“
Þá var tekið fyrir bréf bankaeft-
irlits Seðlabanka íslands frá degin-
um áður og samþykkti bankaráðið
eftirfarandi svar:
„Sem svar við bréfí yðar, dag-
settu 5. janúar 1989, vill bankaráð
Landsbankans upplýsa eftirfarandi:
Þann 14. júlí 1988 samþykkti
bankaráðið að ráða Val Amþórsson
bankastjóra Landsbankans með eft-
irfarandi bókun:
„Bankaráð Landsbankans sam-
þykkir að ráða Val Amþórsson,
kaupfélagsstjóra, sem bankastjóra
frá 1. jan. n.k., þegar Helgi Bergs
lætur af störfum, enda fullnægi
hann III. kafla laga nr. 86/1985
um viðskiptabanka."
Eins og þessi samþykkt ber með
sér var ráðgert að Valur tæki við
stöðu sinni við bankann 1. janúar
1989. Nú hefír komið í ljós, að
honum hefír ekki tekist að losa sig
að fullu úr fyrri störfum og þar
BÓNUSTALA: 9
Vinningstölurnar 7. jan. 1988.
Heildarvinningsupphæð: Kr. 18.286.421,-
Fimm tölur réttar kr. 11.512.352,-
Aðeins einn þáttakandi var með 5 réttar tölur.
BÓNUSTALA + 4 tölur réttar kr. 1.003.651,- skiptast á 11
vinningshafa, kr. 91.241,- á mann.
Fjórar tölur réttar kr. 1.731.240,- skiptast á 280 vinningshafa,
kr. 6.183,- á mann.
Þrjár tölur réttar kr. 4.039.178,- skiptast á 10.714 vinnings-
hafa, kr. 377,- á mann.
Sölustaðirnir eru opnir frá
mánudegi til laugardags
og loka ekki fyrr en 15 mínútum
fyrir útdrátt.
Leikandi og létt! Upplýsingasími: 685111
Sinfóníuhljómsveit æskunnar
Tónlist
Pétur Sigurðsson
„Ég vísa á bug ásökun-
um um að bankaráð
Landsbanka Islands
hafí ekki í einu og öllu
farið að réttum lögum
í máli þessu. Slíkar
ásakanir eru með öllu
óréttmætar og að engu
hafandi.“
JónÁsgeirsson
Það væri í raun stórt átak fyrir
Sinfóníuhljómsveit íslands að flytja
þá sjöttu eða „tragísku", eins og
Mahler leyfði að sinfónía þessi væri
nefnd, hvað þá þegar fiðlusnilling-
urinn Paul Zukofsky samhæfír til
starfsins mislangt komna nemendur
er skila verkinu með slíkum glæsi-
brag, svo sem gerðist á tónleikum
æskunnar í Háskólabíói, sl. laugar-
dag.
Stjómandi og aðalverkmaður
þessa stórmerka viðburðar var Paul
Zukofsky. Það er ekki aðeins að
hann fær unga fólkið til samstarfs
um að frumflytja þetta stórbrotna
verk, sem líklega yrði annars ekki
flutt um langan tíma hér á landi,
heldur tekst honum ásamt þeim er
aðstoðuðu við æfingar að samæfa
unga fólkið svo vel, að flutningur
þessa erfíða verks var í heild ótrú-
lega góður og áhrifamikill.
Rétt er að hafa það í huga, að
þessi sinfónía var t.d. ekki flutt í
Bandaríkjunum fyrr en rúmum 40
árum eftir að verkið var samið en
sakir stærðar þess, er það sjaldnast
leikið af sinfónískum verkum meist-
arans. Það er því ekki ofmælt að
Paul Zukofsky hafí teflt djarft að
ætla íslenskum tónlistamemendum
að flytja eina af stórbrotnustu sin-
fóníum veraldar og ekki er þá minna
um vert, að skila verkinu af höndum
sér með slíkum glæsibrag, sem
hlustendur urðu vitni að sl. laugar-
dag í Háskólabíói.
Sakir stærðar verksins, ýmissa
hljóðrænna tilrauna, ótta Mahlers
Sinfóniuhljómsveit æskunnar.
við dauðann og baráttu hans gegn
þessum ótta, er litar alla þætti
verksins, stóð honum mikill ótti af
viðtökum hlustenda, ef til vill einn-
ig vegna þess að fá verka hans
voru honum eins tilfinningalega
hjartfólgin. Hamarshöggin þrjú í
síðasta þættinum eiga að tákna
„snertingu dauðans" en víða í verk-
inu er leikið með ýmis nýstárleg
blæbrigði, jafnvel hljóðlíkingar, sem
eiga t.d. að minna á skrölt í beina-
grindum, dómsdags lúðraþyt og
bænasöng.
í þessu verki afhjúpar Mahler
sjálfan sig en ótta sinn útfærir hann
ekki sem einstaklingsbundinn grát,
heldur sem stórbrotinn spádóm, er
varðar mannkynið allt, að í návist
dauðans en þó í skjóli undan hon-
um, sé að finna þá lífsvist sem þrátt
fyrir misjafna áveðran er eina
lífsvon mannsins ef tekst að haga
svo til, að elska og eindrægni sé
þar í hávegum höfð. Það er í raun
ótti Mahlers við að mönnum takist
Morgunblaðið/Ámi Sœberg
ekki að lifa í eindrægni, heldur
tortímist í hatri og illsku, sem er
undirtónninn í öllum verkum hans.
Annan og sérmarkaðri spádóm
má og lesa úr nokkrum verka hans
en það er sú forsögn, er tengist
tilkomu nýrrar tónlistar, hugmynda
um tónskipan framtíðarinnar, er
gægjast víða fram í sérkennilegum
tóntiltektum, á sama tíma sem
heyra má bergmál eldri hugmynda
eins og t.d. mjög oft frá Schubert.
Flutningur 6. sinfóníu Mahlers
mun verða, er tímar líða, talinn
merkur viðburður í sögu íslenskrar
tónlistar og vitnisburður um að
starf íslenskra tónlistarmanna hef-
ur borið ríkulegan ávöxt, sem snill-
ingurinn Paul Zukofsky hefur skil-
ið, að þarf enn frekari aðhlynningu
og sáir nú fyrir nýrri uppskeru í
fangtökum íslenskrar æsku, er mun
blómstra mót hækkandi sól
íslenskrar tónlistar og verða mönn-
um sú lífsvin, er Mahler trúði á og
leitaði eftir.