Morgunblaðið - 10.01.1989, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. JANÚAR 1989
33
Sigurdís Bóel Sveins-
dóttir - Minning
Fædd 8. júlí 1935
Dáih 31. desember 1988
Á gamlársdag, þegar árið 1988
var að renna út, lést í sjúkrahúsi í
Reykjavík mágkona mín, Sigurdís
B. ■ Sveinsdóttir, eftir langvarandi
og þungbær veikindi. Hún var fædd
8. júlí 1935 og ólst upp á heimili
ástríkra foreldra sinna í Reykjavík,
ásamt systkinum sínum. Hún giftist
bróður mínum, Atla Ársæli Atla-
syni, 1956 og varð þeim þriggja
bama auðið, en þau em Katrín,
Atli og Ómar.
Við vomm ungar að ámm er við
kynntumst þegar leiðir hennar og
bróður míns lágu saman, og um
tíma bjuggum við í sama húsi. Þar
urðu kynni okkar náin eins og oft
er um ungar. konur. Hún var ein-
hver myndarlegasta húsmóðir sem
ég hef kynnst, og lagði alla sína
starfskrafta fram fyrir börn og
heimili. Hún varð fyrir þeirri erfiðu
raun að missa mann sinn, Atla,
bróður minn, ungan að ámm og
standa eftir það ein að uppeldi
barna sinna. í því verki tókst henni
mjög vel, sem og í öllu er henni var
falið.
Eg vil flytja henni sérstakar
þakkir fyrir ást og umhyggju henn-
ar við foreldra mína, en þau létust
stuttu á eftir Atla bróður mínum.
Siddý varð rík af því að eignast
ekki bara böm heldur einnig barna-
börn, sem urðu augasteinar hennar
ásamt tengdadótturinni, Kolbrúnu,
sem reyndist henni einstaklega vel
í veikindum hennar.
Mikill harmur er kveðinn að þeim
og öldmðum föður hennar, sem nú,
stuttu eftir lát konu sinnar, sér á
eftir elsta barni sínu. Úr fjarlægð
vil ég minnast minnar ágætu mág-
konu með þessum orðum:
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Didda og ljölskylda
I dag verður til moldar borin,
Sigurdís Bóel Sveinsdóttir, Hjálm-
holti 10 í Reykjavík, eða amma
Siddý einsog við heyrðum hana oft-
ast nefnda.
Húa missti mann sinn, Atla Ár-
sæl Atlason, 31. maí 1973. Eftir
það bjó hún með bömum sínum
þremur, Katrínu, Atla Elfari og
Ómari. Katrín og Ómar búa enn í
Hjálmholti. Kynni okkar hófust árið
1979 þegar dóttir og systir okkar,
Kolbrún, og Atli Elfar stofnuðu
heimili. Þegar fyrsti ömmudrengur-
inn, Atli Arsæil sem nú er 9 ára,
fæddist, umvafði hún hann með
ástúð og hlýju eins og henni var
svo eðlilegt. Var hún boðin og búin
til að veita ungu foreldmnum alla
þá hjálp og aðstoð sem í hennar
valdi stóð í veikindum þeim sem
hijáðu barnið í fyrstu. Sennilega
var það upphafið að þeim sterku
vináttu- og kærleiksböndum milli
tengdmóður og tengdadóttur sem
aldrei bmstu. Nú em drengimir
orðnir þrír. Hinir tveir em Oskar
Sindri, 7 ára, og Láms Baldur, 4
ára. Hún sýndi þeim öllum sama
kærleikann. Síðustu vikurnar dvaldi
hún á heimili Kolbrúnar og Atla.
Óskar Sindri lánaði henni herbergið
sitt og sagði: „Hún amma mín er
svo góð, hún má fá allt sem ég á.“
Má segja að þar hafi hann talað
fyrir munn þeirra allra.
Siddý var gædd óvenjulegri
þrautseigju. Hún var ákveðin í að
halda ánægjuleg jól með sínum
nánustu, sem hún og gerði. Hún
nýtti svo sannarlega allan þann
tíma sem hún hafði út í ystu æsar.
Tveimur dögum fyrir jól bað hún
mágkonu sína um að koma með sér
í Kringluna til að kaupa jólagjöf
sem hún ætlaði að velja sjálf. Og
gerðu þær það og fengu sér kaffi-
sopa í leiðinni. Jóladagurinn var
eins og venjulega, með börnum,
tengdadóttur og ömmudrengjum í
Hjálmholti. Öðrum jóladegi eyddi
hún með fjölskyldu Kolbrúnar á
heimili foreldra hennar. Síðustu
sólarhringana sem hún lifði voru
Ómar og Katrín líka á heimili
Kolbrúnar og Atla. Á sjúkrahúsi
var hún aðeins rúman sólarhring
og voru böm hennar og tengdadótt-
ir hjá henni þar til yfir lauk. Föður
hennar, Sveini, vottum við dýpstu
samúð, svo og börnum og öðrum
ættingjum. Um hana segjum við
að lokum það besta sem hægt er
að segja um nokkra manneskju, hún
var óvenjulega góð kona. Við kveðj-
um hana með virðingu og söknuði.
Minningarnar um hana munu ætíð
vekja með okkur hlýjar tilfinningar.
Lísa og Sigga
Svo gengur allt að guðs vors ráði
gleðin og sorgin skiftast á.
Þótt vinur hnigi lík að láði
og logi tár á hrelldri brá,
þá huggar eitt sem aldrei brást:
Vér aftur síðar munum sjást."
(K.J.)
Er kirkjuklukkumar hljómuðu og
hátíð gekk í garð hinn 31. desem-
ber síðastliðinn, kvaddi Sigurdís B.
Sveinsdóttir þennan heim. Það var
undarlega táknrænt fyrir persónu-
leika hennar að kveðja með gamla
árinu — hverfa með því í aldanna
skaut og innan stundar gengi nýtt
ár í garð — ár nýrra vona og vænt-
inga — ár afkomenda hennar, þeirra
er hún hafði helgað líf sitt.
Sigurdís Bóel, eða Siddý eins og
hún var jafnan kölluð, fæddist í
Reykjavík þann 8. júlí 1935 og var
því aðeins 53ja ára gömul þegar
hún lést. Hún var elst þriggja bama
þeirra hjóna Sveins Sigurðssonar,
er lifir dóttur sína, og Katrína Berg-
rósar Sigurgeirsdóttur er lést fyrir
fjórum ámm. Næstur í systkinaröð-
inni er Sigurður Ingi og Sigrún
yngst.
Er Siddy var um tvítugt giftist
hún æskuvini sínum, Atla Ársæli
Atlasyni, og eignuðust þau þijú
börn; Katrínu, Atla Elfar sem er
kvæntur Kolbrúnu Hafþórsdóttur
og Ómar. Alti (Daddi) eiginmaður
hennar lést langt fyrir aldur fram
aðeins 37 ára að aldri og bjó Siddý
eftir það með börnum sínum og nú
síðast með þeim Katrínu og Ómari
að Hjálmholti 10 hér í Reykjavík.
í sambýli við Siddý og börn hennar
í Hjálmholtinu hef ég nú búið í rúm
11 ár og er það eitt af skæmstu
ljósum minninganna að aldrei bar
þar skugga á — aldrei eitt orð sem
eftirsjá var að — tillitssemi hennar
og hógværð var slík, að fáir munu
hafa til að bera.
Eftir andlát Dadda helgði hún líf
sitt börnum sínum jafnframt því
að hún hóf störf hjá Heilsuverndar-
stöð Reykjavíkur, þar sem hún undi
hag sínum vel innan um gott sam-
starfsfólk.
Þegar Siddý varð amma var sem
nýr kafli hæfist í lífi hennar, svo
innilega dáði hún litlu ömmudreng-
ina sína þijá — Atla Ársæl, Óskar
Sindra og Láms Baldur — og af
miklum áhuga tók hún þátt í upp-
eldi þeirra og ferðaðist með þeim
jafnt innanlands sem utan. Sam-
vemstundirnar með Atla, Kolbrúnu
og drengjunum vom henni dýrmæt-
ar, þar vildi hún eyða sínum síðustu
dögum, þrotin að kröftum eftir
langvarandi baráttu við veikindi sín.
Við Eggert þökkum af alhug þau
ár er við áttum saman og biðjum
guð að styrkja ástvini hennar á
þessari sorgarstundu.
Þú leitaðir hvorki fjár né frægðar, ^
en fannst, að betri var athöfn þörf.
Þú barðist sem hetja, baðst ei vægðar,
brosandi, hógvær, en stillt og djörf.
Lof eða hrós var ei þér til þægðar,
en þolgóð vitund um háleit störf.
Guð blessi minningu hennar.
Sigrún E. Amadóttir
Sigurdís Sveinsdóttir hóf störf
við Heilsuverndarstöð Reykjavíkur
árið 1973 og vann hér óslitið þar til
í september sl. þegar hún varð að
hætta af heilsufarsástæðum.
Við samstarfsfólk hennar sjáum
nú á bak góðum starfsmanni og
félaga. Þegar Sigurdís réðst áo
heilsuvemdarstöðinni hafði hún
nýlega misst mann sinn, á besta
aldri, úr krabbameini, sama sjúk-
dómi og nú hefur lagt hana að
velli. Hún kom þá út á vinnumark-
aðinn úr húsmóðurstarfinu. Þessi
tímamót vom henni erfíð en slíkt
bar hún ekki á torg og var fljót að
tileinka sér ný verkefni. Henni vora
falin ýmis störf hér á stöðinni. Fyrst
vann hún á tannlæknadeild sem
aðstoðarstúlka, síðan á lungna- og
berklavarnadeild við röntgeiP
myndatökur og nú síðast sem ritari
á skrifstofunni. Öll þessi störf leysti
hún framúrskarandi vel af hendi
og var sérstaklega vel látin af sam-
starfsfólki. Sigurdís var sú mann-
gerð sem fór hljótt en stóð ævinlega
fyrir sínu. Síðastliðið ár fylgdumst
við með harðri baráttu hennar við
illvígan sjúkdóm og undraðumst oft
kjark hennar og æðraleysi. Hún var
hetja til hinstu stundar.
Ökkur setur ávallt hljóð þegar
ótímabæran dauða ber að höndum.
Minning um góðan félaga og hug-
rakka konu lifir. Við sendum að-
standendum hennar innilegar sam-
úðarkveðjur.
Samstarfsfólk Heilsuverndar^^
stöð Reykjavíkur.
t
Þökkum innilega alla samúð og vinsemd sem okkur var sýnd við
andlát og jarðarför,
ANTONS SIGURÐSSONAR.
Pálfna Guðmundsdóttir og börn.
Anna Eygló Antonsdóttir, Hallsteinn Sverrisson,
Erna Björk Antonsdóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JÓHÖNNU SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Oddeyrargötu 14,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fasrum við starfsfólki á deild 11 E Landspítalanum
fyrir góða umönnun.
Jóhann Frfmannsson,
Stella Jóhannsdóttir,
Edda Jóhannsdóttir,
Matthildur Jóhannsdóttir,
Kristbjörg Jóhannsdóttir,
Herdfs Jóhannsdóttir,
Elínborg Jóhannsdóttir,
Frfmann Jóhannsson,
Sofffa Jóhannsdóttir,
Magnþór Jóhannsson,
Halldór Jóhannsson,
Óttar Jóhannsson,
Bergfríður Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kristján Ragnarsson,
Jón Matthfasson,
Vilhelm Sverrisson,
Guðrún Valgarðsdóttir,
Hannes Hafsteinsson,
Friðrikka Valgarðsdóttir,
Hulda Einarsdóttir,
Þorgerður Einarsdóttir,