Morgunblaðið - 23.02.1989, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. FEBRÚAR 1989
t
Móðir mín og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR ÁSMUNDSDÓTTIR,
saumakona,
Vesturströnd 29, Seltjarnarnesi,
lést í Landspítalanum að kvöldi 21. febrúar.
Auður Aradóttir,
Kjartan Norðfjörð.
t
Elskuleg eiginkona mín,
HJÖRNÝ FRIÐRIKSDÓTTIR,
Barðaströnd 33,
Seltjarnamesl,
lóst í Borgarspítalanum að kvöldi 21. febrúar.
Jón Hilmar Björnsson.
t
Sonur okkar og bróðir,
SVERRIR KJARTANSSON,
Grófarsell 7,
verður jarðsunginn frá Kirkju Óhóða safnaðarins föstudaginn 24.
febrúar kl. 13.30.
Magnea Guðmundsdóttlr,
KJartan Ólafsson,
Ólafurog Hjördfs.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN JÓNASSON,
Hróarsdal,
verður jarösunginn fró Sauðárkrókskirkju laugardaginn 25. febrúar.
Elfnborg Þórarinsdóttir,
Ulja Þórarlnsdóttir,
Ágúst Waltersson
og barnabörn.
t
Systir mín,
ERLENDÍNA ÉRLENDSDÓTTIR
frá Hurðarbakl, Vonarlandl 2
vlð Sogaveg, Reykjavfk,
verður jarösungin fró Blönduóskirkju laugardaginn 25. febrúar kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á Bústaða-
kirkju.
Björg Erlendsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
EIRÍKUR BRIEM,
Snekkjuvogi 7,
verður jarðsunginn 24. febrúar nk. kl. 15.00 frá Hallgrímskirkju.
Haraldur Briem,
Eirfkur Brlem,
Maja-Greta Briem
Snjólaug Ólafsdóttlr,
Guörún Briem
og barnabörn.
Steindórl. Steindórs-
son - Minningarorð
Fæddur 3. mars 1917
Dáinn 13. febrúar 1989
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Hann afi okkar er dáinn. Það er
þungbær og sár staðreynd. Afi sem
alltaf átti að verða allra manna elst-
ur, einhvem veginn vorum við alla
tíð svo viss um að við fengjum að
hafa hann lengi hjá okkur enn. Það
var hressileiki hans og lífsgleði sem
heillaði alla sem í kringum hann
voru og leiddu hugann frá veikindum
hans síðustu mánuðina.
Afí var enginn venjulegur afí,
hann var líka félagi og vinur sem
alltaf var hægt að leita til og ræða
við sem jafningja. Hann sagði sína
skoðun hreinskilnislega og var alltaf
heiðarlegur og stóð við sitt. En hann
tróð sínum skoðunum aldrei upp á
neinn og tvöfeldni var ekki að hans
skapi. Hann erfði aldrei neitt við
neinn og aldrei munum við eftir að
hafa heyrt hann halla á nokkum
mann. Hann var þeim eiginleika
gæddur að gera ávallt gott úr öllum
hlutum.
Afí átti eitt áhugamál sem stóð
öðmm ofar, það var hestamennska.
Það átti hann líka með bamabömun-
um sínum og nutum við öll þeirra
stunda. Oft hefur reynt á þolrifín
hjá honum, stundum með fímm fjör-
kálfa fulla af uppátækjum og prakk-
arastrikum. En afí var svo mikill
strákur í sér að hann gat alltaf gert
grín að öllu með okkur. Aldrei mun-
um við eftir að hann hafí reiðst alvar-
lega við okkur, sama hver uppátæk-
in vom svo framarlega sem þau
snem að honum.
Afí var mikill söngmaður og var
nánast alltaf syngjandi við allt sem
hann gerði. Minnisstæðar em stund-
imar með honum í bílnum, á leiðinni
upp í hesthús, eða upp í sveit og við
sungum öll með honum. Hann
kenndi okkur að meta öll gömlu
góðu ísiensku sönglögin og við lærð-
um meðvitað og ómeðvitað textana
af honum. Ef lífið lék hann hart, sem
það stundum gerði, söng hann bara
þess meira, það var hans háttur til
þess að gleyma.
Allir sem þekktu afa vissu um
greiðasemi hans. Hann mátti hvergi
vamm sitt vita og einnig var hann
alltaf boðinn og búinn að aðstoða
ef hann gat orðið að liði. Hann var
líka þeim hæfíleika gæddur að tala
ekki um hlutina heldur lét hann verk-
in tala.
Ferðalögin með afa voru alltaf
jafn skemmtileg. Hann fór þá alltaf
einn með okkur öll bamabörnin og
skemmtum við okkur konunglega.
Það var lagt af stað með nesti til
margra daga, en yfirleitt var stoppað
í hverri sjoppu á leiðinni og keypt
eitthvað. Þá naut afí sín.
Eftir að við eltumst og fórum að
móta okkar framtíð fylgdist afi mjög
grannt með öllum hlutum og var
alltaf innan handar ef hans var þörf.
Það verður erfitt að venjast til-
hugsuninni um að afí sé ekki lengur
virkur þátttakandi í okkar lífi. En
við höfum ótæmandi brunn minn-
inga um hann sem allar er svo ljúft
að rifja upp, enda laða þær flestar
fram bros því að afi var engum öðr-
um líkur. Þær munum við geyma í
hjartanu alla ævi og þær gera okkur
örugglega að betra fólki.
Að lokum biðjum við algóðan Guð
að blessa elsku afa okkar og veita
honum frið. Einnig biðjum við hann
að gefa okkur öllum styrk á þessari
sorgarstundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrri allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdim. Briem)
Anna, Steindór, Dagbjört
og Jón Þorberg.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
ti! sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi þvi, sem eilíft er.
(Sb. 1886. V. Briem.)
Mánudagsmorguninn 13. febrúar
vaknaði ég við að síminn hringdi.
Ég kveið fyrir að taka upp tólið, því
eitthvað sagði mér að ég myndi fá
miður góðar fréttir. Það er svo
skrítið, hvemig undirmeðvitundin
getur sagt manni hlutina fyrirfram.
Kvöldinu áður hafði ég það á tilfinn-
ingunni að eitthvað myndi gerast
daginn eftir. Þess vegna kveið ég
fyrir að svara sfmanum. Jú, undir-
meðvitund mfn hafði haft rétt fyrir
sér. Anna frænka mín hringdi til að
segja mér að afí Steini væri nýskilinn
við. Ég óskaði þess svo innilega að
mig væri bara að dreyma. En þegar
sonur minn stóð við rúmstokkinn hjá
mér og sagði: „Mamma, hvað er
að?“ vissi ég að þetta var enginn
draumur.
Spáin okkar Önnu frænku fyrir
um 18 árum um að afí yrði örugg-
lega 100 ára fauk út í veður og vind.
Hann sem alltaf var svo hraustur
og gustaði af honum hvar sem hann
var. Það gat bara ekki annað verið
t
Eiginmaður minn, faöir, fósturfaöir, tengdafaöir, afi og langafi,
KRISTJÁN KARL PÉTURSSON
frá Skammbeinsstöðum,
Holtum,
veröur jarðsunginn fró Marteinstungukirkju laugardaginn 25. febrúar
kl. 14.00. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Marteinstungu-
kirkju. Ferð frá BSf kl. 11.30.
Sólveig Eystelnsdóttir,
böm, fóstursynlr, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
JÓNÍNA JÓHANNSDÓTTIR
frá Þinghóli,
Hátúni 8,
sem lóst sunnudaginn 12. febrúar sl., verður jarðsungin fró
Stórólfshvolskirkju föstudaginn 24. febrúar kl. 14.00.
Bílferð verður frá Umferöarmiðstööinni við Hringbraut kl. 11.30
og frá Fossnesti ó Selfossi kl. 12.30 sama dag.
Eyþór Stelnsson, Slgrún Inglbergsdóttir,
Jóhann B. Stelnsson, Hlldur Magnúsdóttir
og sonarsynir.
t
Bróðir minn, mágur og frændi,
BJARNI SIGURÐSSON
loftskeytamaöur,
Austurbrún 4,
Reykjavfk,
veröur jarösunginn fró Víðistaðakirkju, Hafnarfiröi, i dag, fimmtu-
daginn 23. febrúar, kl. 15.00.
Elín Slgurðardóttir, Trausti Ó. Lárusson,
Auður Traustadóttir, Anna Krlstfn Traustadóttlr,
Slgrún Traustadóttir, Óskar Lárus Traustason.
t
Jarðsettur hefur verið í Bolungarvík
SIGURJÓN INGI SIGURJÓNSSON
stýrlmaður,
fyrrum til heimilis á Laugavegi 49,
Reykjavfk,
sem fórst 8. nóvember 1983.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Hlöðver Reyr Slgurjónsson,
Sunna Reyr Slgurjónsdóttir,
Svelnn Reyr Sigurjónsson.
en að hann yrði að minnsta kosti
þetta gamall. En enginn veit sína
ævina, né annarra, fyrr en öll er.
Við eigum öll erfíðan tíma í vænd-
um. Það tekur langan, langan tíma
að sætta sig við það að sjá afa ekki
aftur. Að fá hann ekki í kaffísopa,
hitta hann ekki á keyrslu um bæinn,
eða hringja á Bæjarleiðir og láta
kalla upp 11 til að redda okkur í
nauðsynlega leiðangra, eða bara að
segja honum að kíkja í heimsókn.
Allt var þetta hluti af okkar daglega
lífi. Oft hefur það komið mér til að
brosa, er ég minnist þess er við
bamabömin vorum lítil. Allar sam-
vemstundimar með afa í hestunum,
vestur á fjörðum, allur bamahópur-
inn með afa einum. Heyskapur á
Álftanesinu, og þá var sko slegið upp
tjöldum fyrir alla grislingana, og var
það mikið flör. Hann naut sín alla
tíð best með bömum.
Allt vom þetta yndislegir dagar.
Minningar sem hann skildi eftir hjá
okkur.
Afí var alla tíC léttur í lund. Ég
held að það séu ekki margir leigubíl-
stjórar sem blístra eða syngja fyrir
farþegana sína. Það gerði hann.
Glettinn tók hann ósjaldan upp
skiptimyntabudduna sína, tók upp
úr henni pening og sagði: Þessi er
alveg handónýtur, ég get ekkert not-
að hann. Lítill lófí tók við peningnum
og alltaf fékk hann bros og koss í
staðinn. Við gátum alltaf notað þessa
ónýtu eins og afí kallaði þá. Þegar
við urðum svo fullorðin og hættum
að taka við ónýtu peningunum hans
afa, hélt hann samt áfram leiknum
og lét litlu langafabömin sin taka við.
Hann var enginn venjulegur afí.
Það emm við öll sammála um, sem
vomm svo lánsöm að eiga hann að.
Öll elskum við afa, og ég veit að
hann elskaði allan hópinn sinn inni-
lega. Hann kveikti á minningarkerti
í hjörtum okkar allra, sem ávallt mun
loga og aldrei slokkna, hvemig sem
blæs.
Ég þakka Guði fyrir að hafa feng-
ið að eiga þennan afa. Við vomm
og emm rík að hafa átt hann og
eigum að þakka Guði fyrir það. Ég
veit að Guð hefur tekið opnum örm-
um á móti afa mínum, og ég bið Guð
að geyma hann vel.
Fyrir mér er afí minn ekki dáinn.
Hann lifir ávallt í hjarta mínu.
Hans sonardóttir,
Bryndís
f dag, fímmtudag, fer fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði útför
Bjama Sigurðssonar loftskeyta-
manns. Minningargreinar um
Bjama birtust í blaðinu í gær, mið-
vikudag.