Morgunblaðið - 24.02.1989, Blaðsíða 33

HAúaaai >s STiOAaOTRöa aiOA.mvjioflow
MÖRGUíÍBLÁÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1989
Sveirir Kjartans-
son - Minning
Jarðneski andi, hvað er vor heimur?
í ómælisdjúpi ein brothætt skel.
Þar sker oss í augu sólna sveimur
með sigur viljans og ódauðlegt þel.
Algeimsins mál er hörpuhreimur,
sem hjörtu nema og skilja vel.
Maður, hvers virði er moldar seimur,
móti því einu - sigrir þú hel?
(E. Ben.)
Sverrir var frumburður ungra
hjóna, Magneu Guðmundsdóttur og
Kjartans Olafssonar. Fljótlega kom
í ljós að hann hafði mjög skerta sjón
sem ekki tókst að lækna þrátt fýrir
ítrekaðar aðgerðir, og síðar að hann
var haldinn meðfæddum hjartagalla
sem háði honum alla tíð.
Þótt hérvistarárin hafi ekki orðið
mörg voru þau reynslurík. Af fyrr-
greindum ástæðum gat hann ekki
tekið þátt í gáskafullum leikjum jafn-
aldra sinna, en í stað þess að æðrast
yfir því leitaði hann annarra hugðar-
efna, enda góðum gáfum gæddur og
bráðþroska.
Samband Sverris og ömmu hans,
Erlu, var mjög náið og ástríkt og
voru honum miklar hátíðarstundir,
þegar gist var hjá ömmu sem bam,
og voru þau mjög samrýmd alla tíð.
En hann kynntist því fljótlega að lífið
er hverfult. Fyrir fimm árum dó
Erla amma og áður hafði systir hans,
Erla Hjördís, dáið aðeins 1 árs gömul.
Líkamsþrótti Sverris fór hrakandi,
en jafnframt byggði hann upp og
styrkti sinn sálarþrótt. Sl. haust
þurfti hann að fara á sjúkrahús
þungt haldinn, en fljótlega auðnaðist
honum þó að komast aftur heim.
Honum var fullljóst að hveiju stefndi
og tók þvf með einstakri hetjulund.
Hann kveinkaði sér ekki undan örlög-
um sínum, heldur notaði hann tímann
til að undirbúa og styrkja foreldra
sína og systkinin, Ólaf og Hjördísi,
undir þann viðskilnað sem ekki yrði
umflúinn. Hann lagði áherzlu á, að
þau tækju þessu sem eðlilegri kveðju-
stund og ekkert tileftii væri til að
syrgja. Hann lagði einnig á ráðin um
útförina með sömu sálarró eins og
hann væri að fara í venjulegt ferða-
lag. Að því kom að hann bað um að
flytja sig á sjúkrahús, hann gæti
ekki meira, og er þangað kom kvaddi
hann móður sína með brosi á vör.
Við hjónin og böm okkar þökkum
samverustundimar og vottum for-
eldrum og systkinum samúð okkar
um leið og við biðjum þess að sorgin
megi víkja fyrir hugljúfum minning-
um um hugprúðan dreng.
Einar S.M. Sveinsson
Hann Sverrir er fallinn frá. Hvem-
ig í ósköpunum er hægt að trúa þessu
aðeins hálfum sólarhring eftir að við
sátum og ræddum um áhugamál
hans, tölvur, heima í stofu. Enn einu
sinni emm við minnt á hversu stutt
er milli lífs og dauða og það fer fyr-
ir mér sem og öðrum að erfitt er að
skilja hversvegna ungt fólk er hrifið
burt í blóma lífsins.
Trú mín segir mér þó að það sé
kallað til annarra starfa. Þetta jarðlíf
er aðeins hluti af miklu lengra lífi.
Okkur er ætlað að þroska okkur á
meðan við lifum í þessari jarðvist,
síðan heldur sálin áfram að þroskast
til hærri vitundar. LSkamar okkar eru
missterkir og eiga miserfitt með að
þola það sem á þá er lagt í þessari
jarðvist.
í tóminu sem myndaðist í huga
mínum eftir að Magga hringdi og
sagði að Sverrir væri farinn, varð
mér hugsað til baka til þess tíma
þegar hann fæddist. Magga var
fyrsta vinkona mín sem gekk til al-
varlegra' funda við ástina og því sem
henni fylgdi, Kjartan, og svo kom
Sverrir, fyrsta vinkonubarnið mitt, í
mínum huga alltaf mjög merkilegt
bam.
Við vorum alls ekkert gamlar þeg-
ar hann fæddist. Hann stillti mér upp
við vegg hugsana, sem í þá daga
voru alls ekkert á dagskrá í mínum
huga. Þessar hugsanir um líf sem
kviknar vegna gagnkvæmrar ástar
tveggja einstaklinga, líf sem þrosk-
ast og dafnar í skjóli ástríkra for-
eldra eru hugsanir sem ég hefði alls
ekki viljað fara á mis við. Bamið
stækkaði, þroskaðist og fullorðnaðist
með öllu sem því fylgdi, og nú er
hann farinn á fund ættingja, sem á
sínum tíma tóku virkan þátt í að
þroska hann. Ég veit að þar er vel
tekið á móti honum og verður vel
um hann hugsað.
Við sem eftir stöndum eigum góð-
ar minningar um góðan dreng, sem
meðal annars hafði ódrepandi áhuga
á tölvum og prógrömmum sem þær
unnu eftir. Mér kemur í hug atvik
sem gerðist stuttu eftir að ég tengd-
ist tölvuheiminum gegnum mann
minn. Þá komu þau mæðginin í skoð-
unarferð á skrifstofuna til að líta á
tölvuna, sem var mikil um sig. Sverri
fannst gripurinn stórkostlegur. En
þegar upp komst að engir tölvuleikir
voru þar inni, var þetta harla ómerki-
leg tölva í hans augum, þrátt fyrir
stærð, diskarými og aðrar tæknilegar
staðreyndir sem hann kunni ágætis
skil á.
Á þessu tímabili áttu tölvuleikir
hug hans allan. Síðar þróaðist áhug-
inn yfir í fleiri möguleika tölvunnar
og kvöldið fyrir fráfall hans var rætt
um þróun tölva, markaðssetningu
þeirra og hvað það væri sem réði
því hvemig vélar væru búnar til.
Þessu var Sverrir mjög vel inní og
hafði sínar fastmótuðu skoðanir á.
Kæra Magga, Kjartan, Óli og
Hjördís, Guð styrki ykkur í lífsbarátt-
unni um ókomna framtíð.
Björg Ólafs
Fyrir okkur sem erum ung og ólífs-
reynd er merking þess að vera dáinn
órafjarlæg. Sorgin er víðs fjarri og
lífið í algleymingi. Þegar skyndilega
einn dag að sorgin kveður dyra um-
tumast allt, atburðir sem engu virt-
ust skipta vera mikilvægir, allir at-
burðir sjást frá nýju sjónarhomi.
Sverrir Kjartansson vinur minn er
dáinn, hann lézt mánudaginn 14.
mars á hjartadeild Landspítalans.
Ég minnist þeirra stunda, fyrir ekki
svo löngu, þegar við sátum saman
og ræddum um áform okkar eftir
að námi lyki, áformin vom stór og
stefnan sett hátt — lifið lá fyrir okk-
ur.
Kynni okkar hófust vorið 1986,
þá vomm við báðir með „tölvudellu"
og eyddum miklum tíma í margs
konar tölvustúss. Við urðum fljóttt
bestu vinir og eyddum saman mörg-
um stundum, sem ég sé núna þegar
ég lít til baka hvað vom einstakar.
Stundimar við tölvuna, í útilegum
með skátunum og í bíóhúsum borgar-
innar gleymast aldrei. Fyrir jólin
lögðum við upp í meiriháttar verzlun-
arleiðangra og þeyttumst um verzl-
anir borgarinnar, Sverrir var óþreyt-
andi í leit að bestu jólagjöfunum fyr-
ir fjölskyldu sína sem honum þótti
mjög vænt um. Viðmót Sverris var
ávallt hlýtt og þægilegt, til hans gat
maður alltaf leitað og honum var
sannarlega hægt að treysta. Ég kveð
nú með söknuði besta vin min og
eftir lifir, í huga mínum, minning
um góðan dreng. Sverrir hefur nú
komist að því sem við deildum oft
um; hvað við tekur eftir dauðann.
Eg votta fjölskyldu Sverris mína
innilegustu samúð.
Guðmundur Fertram
í dag kveð ég vin minn Sverri
Kjartansson. Við kynntumst fyrir
nokkrum árum gegnum sameiginlegt
áhugamál. Þar eignaðist ég góðan
vin sem ég á aldrei eftir að gleyma.
Hann leit á lífið í allt öðru ljósi en
aðrir, allt var svo einfalt og auðvelt
í hans augum.
Sverrir og ég áttum góðar stundir
saman við tafl- og spilamennsku,
einnig gátum við dundað okkur við
frímerki eða við tölvuna. Sverrir lagði
mikla áherslu á veraldleg gæði og
valdi alltaf það besta, sama hvað það
var. Hann átti alltaf auðvelt með að
skemmta sér og öðrum, alltaf hress
og glaður, en nú er hann farinn,
sumt getur maður skilið annað ekki.
Það að ég eigi ekki eftir að sjá
Sverri aftur er erfitt að skilja. Á
meðan ég skrifa þessar örfáu línur
get ég ekki hugsað um annað en
fleyg orð hjá Sverri, „don’t worry,
be happy" — ekki áhyggjufull, verið
glöð.
Magga, Kjartan, Óli og Hjördís,
ég votta ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Kjartan Þór Þórðarson
Á meðan jörðin íklæðist vetrar-
klæðum sínum stendum manneskjan
vanmáttug gegn þeim mætti sem
gefyr og tekur.
í dag, þann 24. febrúar 1989,
verður Sverrir Kjartansson lagður til
hinstu hvíldar. Hann var sonur hjón-
anna Magneu Guðmundsdóttur og
Kjartans Ólafssonar, elstur fjögurra
bama þeirra, en eitt misstu þau árið
1975 aðeins eins árs að aldri.
Sverrir var ekki hár í loftinu þeg-
ar hann byijaði að láta í ljós sínar
ákveðnu skoðanir sem fullorðin
manneskja, hvort sem um var að
ræða daglega viðburði eða háalvar-
leg umræðuefni. Aldrei stóð á svör-
unum, orðhnyttinn, og glettin alltaf
á næstu grösum. Óg f seinni tíð, þó
líkamleg heilsa hans væri orðin léleg,
brást aldrei húmorinn.
Talvan átti huga hans allan og
gat hann setið tímunum saman yfir
forritum og því sem að tölvunni sneri.
Þó að Sverrir ætti ekki mörg ár
að baki var hann viss um að dauðinn
væri upphaf nýs tímabils í tilverunni
og handan við móðuna biði amma,
sem var honum svo mikils virði.
Við viljum óska elsku frænda vel-
ferðar í nýjum heimkynnum og megi
ljós Hans lýsa upp leið frænda.
Elsku Magga og Kjartan, Guð
gefi ykkur kraft til að standast enn
á ný forsthörku og vetrartíð.
Sigga, Erla, Magga og Laula.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
ELÍSABET EIIMARSDÓTTIR,
áður búsett á Linnetstíg 9b,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag, föstudaginn
24. febrúar, kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á heilsugæslusjóð
Hrafnistu.
Einar Guðmundsson,
Hrefna Guðmundsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Jóhannes Guðmundsson,
Guðjón Guðmundsson,
Birgir Guðmundsson,
Jóhanna Pétursdóttir,
Pétur Pétursson,
Ingvar Hetgason,
Marta Svavarsdóttir,
Elínborg Jóakimsdóttir,
Helga Snæbjörnsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og langalangömmubarn.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
STEINAR ÞÓRHALLSSON
frá Ánastöðum,
Framnesvegi 10,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 25. febrúar
kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólrún Leósdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN JÓNASSON,
Hróarsdal,
verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 25. febrú-
ar kl. 15.00.
Elínborg Þórarinsdóttir,
Lilja Þórarinsdóttir,
Ágúst Waltersson
og barnabörn.
t
Móðir mín og amma,
BRYNHILDUR BJÖRGVINSDÓTTIR
frá Áslaugarstöðum,
Lónabraut 23,
Vopnafiröi,
verður jarðsungin frá Vopnafjarðarkirkju laugardaginn 25. febrúar
kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Áslaug Magnúsdóttir,
Árni Þórhallur Leósson.
t
Innilegar þakkir færum við þeim, er auðsýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, dóttur okkar, móð-
ur, ömmu, dótturdótfyir og systur,
ÁRÓRU SJAFNAR ÁSGEIRSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings.
Helgi Grétar Kristinsson,
Lára Herbjörnsdóttir, ÁsgeirÁrmannsson,
Kjartan Sveinsson, Ásgeir Sveinsson,
Hanna Lára Sveinsdóttir, Þórhildur Sif Jónsdóttir,
óskírð Gunnarsdóttir, Guðbjörg Jónsdóttir,
Ásgerður Ásgeirsdóttir, Guðbjörn Ásgeirsson,
Árný S. Ásgeirsdóttir, Einar Ásgeirsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
GUNNARS LÍNDALS JÓNSSONAR
húsgagnabólstrara,
Hátúni 12,
Kristín Björk Gunnarsdóttir, Jón Guðmundsson,
Randi Gunnarsdóttir,
Eyrún Magnúsdóttir,
Þóra Elfsabet Jónsdóttir,
Guðmundur Ingvi Jónsson.
Lokað
Lokað vegna jarðarfarar í dag, föstudag, kl. 15-17 .
Ingvar Helgason hf.
Lokað
Vegna útfarar EIRÍKS BRIEM, fyrrverandi framkvæmda-
stjóra, verður skrifstofa Landsvirkjunar í Reykjavík lokuð
eftir hádegi föstudaginn 24. febrúar.
Landsvirkjun.
Birting
afmælis-
ogminning-
argreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minnmgargreinar
tíl birtíngar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
strætí 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins I Hafiiarstræti
85, Akureyri.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
JóhíinnaÞorleifs-}
Bjöm Bjamason'
^nrM^ússon
° & - - • Minnmg
Jón Jónsson, tré-
sniiður—Minning
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta tilvitnanir í ljóð eftir þekkt
skáld, og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er birt-
ur. Meginregla er sú, að minn-
ingargreinar birtist undir fullu
nafni höfundar.