Morgunblaðið - 24.02.1989, Page 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 1989
4
€>1967 Untvf—» Prm Syndtcaf
/rég sag'Bi þérak mig íexngaÁi a!b -fcL
3<5 \pCxs KC ra.frr\ognsh\jSrr)bor5ih i afm’ae.liSPjpf-
Ast er. . .
... mikil forgjöf.
TM Reg. U.S. Pat Oft.—att rights reserved
® 1989 Los Angeles Times Syndicate
Hundurinn myndi ekki
hreyfa sig- ef þú þættist
vera hræddur...
SNAíZlr-TÍMl."
Hlutur fjölmiðlanna ófagur
Til Velvakanda.
Sagt hefur verið nú, er menn
bíða þess í ofvæni að sterkur bjór
verði almennt til sölu hér á landi,
að það sé líkt því og að bíða eftir
meiri háttar náttúruhamförum. Úr
því sem komið er sé lítið hægt að
gera fremur en við eldgos og jarð-
skjálfta annað en bíða og sjá hvað
setur og bjarga því sem bjargað
verður. Flestir sem um þessi mál
hugsa í alvöru bera þó verulegan
ugg í bijósti vegna þess tjóns sem
líklegt má telja, að bjórholskeflan
valdi. Aðrir eru öllu glaðhlakka-
legri og ber þar að sjálfsögðu hæst
þá, sem ætla sér að græða. Fjöl-
miðlar hafa sannarlega ekki látið
sitt eftir liggja. Þar er akurinn
plægður rækilega og birt viðtöl út
og suður við menn, sem ætla að
fagna sterka bjórnum með viðeig-
andi hætti. Það eru birtar myndir
í blöðum og sjónvarpi af hýsakynn-
um, sem verið er að innrétta til að
verða bjórstofur eða knæpur. Ekk-
ert orð um það, hvort ekki þurfi
sérstakt leyfi til að reka slíkar
stofnanir. Það er eins og gert sé
ráð fyrir því að það sé fyrir hendi
þegar. Og óbeinu auglýsingamar
um bjórinn eru blygðunarlaust birt-
ar þvert ofan í lög og rétt. Hér er
hlutur Qölmiðanna ófagur. Þótt
allir Qölmiðlamenn eigi hér að sjálf-
sögðu ekki hlut að máli er heildar-
sjónarmið þeirra hið sama og hags-
Til Velvakanda
Það hlýtur að vera bjart fram-
undan. Þjóð, sem hefir efni á að
kaupa vímuefni fyrir milljarð króna,
getur ekki verið á flæðiskeri stödd.
Þjóð, sem hefir efni á að gera fram-
tíðarböm sín að aumingjum, dvelj-
andi á afvötnunarstofnunum í
hundraðavís og drykkjumannahæl-
um, getur ekki verið fátæk. Þjóð,
sem safnar erlendum skuldum án
þess að hafa áhyggjur af, kaupir
bjór og brennivín upp á krít, hlýtur
að sjá fótum sínum forráð. Þjóð,
sem státar af mennt og menningu
og drekkir henni svo í eiturlindum,
hefír þá ábyggilega ekki neitt við
svona mikla menningu að gera. Og
þjóð, sem er komin inn í þá nútíma-
menningu að allt glys og tóm og
það að drekkja áhyggjum í eitri sé
bara af hinu góða, hlýtur að vera
hamingjusöm.
Þjóð, sem hefir efni á að senda
í lokin þegna sína á Guðs síns fund
ofurölvi, uppgefna á sál og líkama
og áttavillta í tilverunni, hlýtur að
hafa úr miklu að moða.
Þjóð, sem hefir „hag“ af því að
þegnar hennar spásséri „breiða veg-
inn“, er alls ekki úti að aka.
Það getur varla verið fátæk þjóð
munaaðilanna, bjórgróðamann-
anna tilvonandi. Hlið himnaríkis
opnast 1. mars og dagamir þangað
til taldir líkt og böm telja dagana
til jóla. Um hitt er ekki sinnt, enda
sjálfsagt ekki viðeigandi í þessu
sambandi, hver áhrif eru líklegast
að bjórinn hafi á heilsufar manna.
Þeir sem skipta mestu máli eru
mennimir sem græða.
Guðsteinn Þengilsson
sem hefir efni á að hafa banka í
tuga- og hundraðavís út um allt þar
sem bankastarfsfólk er farið að slá
sjómannastéttina út að fólksfjölda
til. Og þar sem heilbrigðiskerfið
hefír ekki frið fyrir sjálfsskaparvít-
um er bjart framundan. Við tölum
um heilbrigða sál í hraustum
líkama, en öll sjúkrahús landsins
eru yfirfull af líkömum sem þarf
að klastra saman og það þarf sífellt
fleiri og fleiri sjúkrahús. Já, það
hefir margt breyst síðan ég var að
alast upp og þó geisuðu pestir og
sjúkdómar og þarf ekki nema að
minnast á berklaveikina, „hvíta
dauðann“.
„Það er merkilegt margt í náttúr-
unnar ríki," sagði karlinn. Það er
alltaf verið að mennta þjóðina meira
og eftir því sem menntunin verður
meiri minnkar manngildið og heil-
brigð hugsun á í vök að veijast.
Eftir því sem læknum fjölgar, fjölg-
ar sjúkdómum og sjúkrahúsum um
leið. Og stjómmálamennimir, sem
öllu em alltaf að bjarga, gefast upp
í hrönnum nema við að bjarga sjálf-
um sér.
Og svo talar maður um vanda
þjóðarinnar. Hvílík vitleysa!
Árni Helgason
Vandi þjóðarinnar
Víkverji skrifar
Allra augu beinast nú að lands-
liðinu okkar í handknattleik,
sem gert hefur garðinn frægan í
B-heimsmeistarakeppninni í Frakk-
landi. Liðið hefur sýnt sínar beztu
hliðar og leikið margfalt betur en
á Ólympíuleikunum í Seoul. Þá
vantaði alla leikgleði í liðið en nú
er hún svo sannarlega til staðar.
Ekki ætlar Víkveiji að ræða frek-
ar um íslenzka landsliðið. Aftur á
móti er ástæða til að fara nokkmm
orðum um forystumenn Alþjóða-
handknattleikssambandsins(IHF).
Um langa hríð hafa örfáir menn
ráðið þar ríkjum og hefur þessi
hópur oft verið nefndur IHF-maf-
ían. Með ýmsum ráðum hafa þessir
menn tryggt sínum liðum forrétt-
indi í mótum á vegum IHF, bæði í
mótum landsliða og félagsliða. Þeir
sem em ekki í náðinni hjá þessum
hópi lenda utangarðs og hafa ís-
Iendingar mátt þola mörg óþverra-
brögðin í gegnum tíðina.
I leik Islendinga og Vestur-
Þjóðveija á mánudaginn sáu íslend-
ingar svart á hvítu hvemig vinnu-
brögðin em hjá IHF. Dómaranefnd
sambandsins raðaði dómumm á
leikina og var séð til þess að fransk-
ir dómarar dæmdu leiki Þjóðveija
og þýzkir leiki hjá Frökkum. Þann-
ig átti að tryggja að bæði Þjóðveij-
ar og Frakkar kæmust áfram í
keppninni. Dómgæzlan hjá Frökk-
unum var algert hneyksli eins og
sjónvarpsáhorfendur sáu. Greini-
legt var að þeir ætluðu með öllum
ráðum að koma þeim Alfreð Gísla-
syni og Kristjáni Arasyni út úr
leiknum. Þeim var vísað útaf fyrir
smávægileg brot og svo fór að lok-
um að þeir fengu báðir rauða spjald-
ið í seinni hálfleik. Margoft högnuð-
ust Þjóðveijar á dómum Frak-
kanna. Þeir fengu að taka alltof
mörg skref og lögleg mörk vom
dæmd af íslendingum og aukaköst
dæmd í staðinn.
Það sem gerði ráðabmgg IHF-
mafíunnar að engu var það að
íslenzka liðið tvíefldist við mótlætið
og hlutdrægni dómaranna dugði
hreinlega ekki til að koma í veg
fyrir glæsilegan sigur okkar manna.
Því má segja að þennan dag hafi
íslendingar ekki aðeins unnið glæsi-
legan sigur á Þjóðveijum heldur
einnig unnið eftirminnilegan sigur
á IHF-mafíunni.
Víkveiji dagsins hefur starfað
fyrir handknattleiksdeild, sem um
margra ára skeið hefur tekið þátt
í Evrópukeppni. Hann hefur því
langa ogbitra reynslu af samstarfi
við IHF. í hans huga var mánudag-
urinn tvöfaldur sigurdagur.
XXX
Ipistli í fyrra lýsti Víkveiji undmn
sinni á því hve margir hafa af
því atvinnu hér á Iandi að fylgjast
með íslenzku efnahagslífi og spá
fyrir um framtíðina. Slíkar spár og
athuganir em gerðar af Þjóðhags-
stofnun, Seðlabanka, Hagstofu,
Verzlunarráði, VSÍ, ASÍ, iðnrek-
endum og fleirum og fleimm.
Sjaldnast standast þessar spár enda
varla við öðm að búast í hinu óstöð-
uga efnahagslífi okkar. Vafalaust
má spara mikla fjármuni með því
að skera þessa starfsemi niður og
fela fólkinu önnur verkefni.
Annað fyrirbæri virðist vaxa hér
hröðum skrefum og hefur orðið
mörgum undmnarefni. Á Víkverji
þar við það sem hann vill kalla ráð-
stefhufarganið. Á flestum virkum
dögfum að undanfömu hefur einhver
ráðstefna verið í gangi. Algengast-
ar em ráðstefnur í atvinnulífinu.
Sömu andlitin sjást aftur og aftur
þegar myndir frá ráðstefnunum em
skoðaðar. Þessir menn em fyrirles-
arar, taka þátt í pallborðsumræðum
eða em einfaldlega þátttakendur.
Víkveiji hefur verið að velta því
fyrir sér upp á síðkastið hve marg-
ir vinnudagar fari í ráðstefnusetur
hjá nokkmm helstu forkólfunum í
atvinnulífinu.
XXX
Víkveiji hefur dáðst að góðri
frammistöðu borgarstarfs-
manna í ófærðinni að undanfömu.
Þar hafa farið fremstir í flokki þeir
garpar, sem stjóma snjómðnings-
tækjum. Þeir hafa haldið götunum
opnum en gangstéttir hafa orðið
útundan, eins og minnst var á hér
í dálkinum á þriðjudaginn.
Nú hefur borizt stutt tilskrif frá
gatnamálastjóranum í Reykjavík
svohljóðandi:
Nokkuð hefir verið kvartað, ekki
að ófyrirsynju, um færð á gang-
stéttum og stígum í þeim snjó-
þyngslum, sem verið hafa hér í
borginni. Um þessar mundir stend-
ur yfír á vegum gatnamálastjóra
könnun á hentugum tækjum, sem
hægt er að nota við hreinsun á
mjóum gagngstéttum og sem geta
smogið milli ljósastaura, brunahana
og eftir þröngum gangstígum. Ver-
ið er að bera saman verð, rekstrar-
kostnað og afköst þessara tækja
svo hægt sé að auka hagkvæmni
og þjónustu á þessu sviði. Tekið
skal fram að ekki hefir verið farið
út í brottakstur á snjóruðningum í
umtalsverðum mæli þar sem slík
aðgerð allt að þrefaldar kostnaðinn.