Morgunblaðið - 08.03.1989, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. MARZ 1989
t
Bróðir okkar og mágur,
LEIFUR JÓNSSON,
Njarðargötu 27,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 9. mars kl.
13.30. Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Hallgrímskirkju.
Eirsabet Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Sigurjón Jónsson,
mágkonur og mágur.
t
Útför unnusta mfns, sonar, dóttursonar, bróður og tengdasonar,
STEFÁNS OTTÓS PÁLSSONAR,
Svarthömrum 56,
Reykjavfk,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 9. mars kl. 15.00.
Sigrfður Slgurbjartsdóttir,
Súsanna K. Stefánsdóttir,
Ingibjörg Sigurgeirsdóttir,
Þurfður Pálsdóttir,
Súsanna K. Knútsdóttir,
Guðrún Á. Jónsdóttir,
Margrót Erla Finnbogadóttir,
Páll Olason,
Kristján Þorláksson,
Knútur Kristinsson,
Hólmfrfður Knútsdóttir,
Sigurbjartur H. Helgason.
t
Útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS H. JÓNSSONAR,
Miðhúsum,
Mýrasýslu,
fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 9. mars kl. 13.30.
Pótur Jónsson,
Helga Jónsdóttir,
Baldur Jónsson,
Elfsabet Jónsdóttir,
Jón Atli Jónsson,
Gyffi Jónsson,
Ásta Jónsdóttir,
barnabörn
Erna Pálsdóttir,
Jón Guðnason,
Árndfs Kristinsdóttir,
Leifur Jóhannesson,
Steinunn Guðjónsdóttir,
Þórdfs Arnfinnsdóttir,
Páll Guðmundsson,
barnabarnabörn.
og
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður og stjúpföður,
ÓSKARS BERGMANNS TEITSSONAR,
Vfðidalstungu.
Ólafur B. Óskarsson, Brynhildur Gfsladóttir,
Elfn Ólafsdóttir, Birna Ólafsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
systur minnar og frænku okkar,
ERLENDÍNU M. ERLENDSDÓTTUR
frá Hurðarbakl,
Vonariandi 2 við Sogaveg, Reykjavfk.
Guð blessi ykkur.
Björg Erlendsdóttir,
Guðrún Sigurfinnsdóttir, Óskar Sigurfinnsson,
Sigurlaug Sigurfinnsdóttir, Anna Pálsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför föður okkar,
SIGURBJÖRNS JÓNSSONAR
frá Ingunnarstöðum,
til heimilis á Fáikagötu 3.
Sórstakar þakkir til starfsfólks og lækna á Vifilsstaðaspítala.
Bjarni Sigurbjörnsson, Ingibjörg Ingólfsdóttir,
Helga Sigurbjörnsdóttir, Gylfi Guðmundsson,
Jón Sigurbjörnsson, Valgerður Einarsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, bróður, afa og langafa,
JÓHANNS FRÍMANNSSONAR,
Oddeyrargötu 14,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks é B-deild Fjórðungssjúkrahúss
Akureyrar fyrir góða umönnun f veikindum hins látna.
Stella Jóhannsdóttir,
Edda Jóhannsdóttlr,
Matthildur Jóhannsdóttlr,
Kristbjörg Jóhannsdóttir,
Herdfs Jóhannsdóttlr,
Eíínborg Jóhannsdóttir,
Frfmann Jóhannsson,
Sofffa Jóhannsdóttir,
Magnþór Jóhannsson,
Halidór Jóhannsson,
Óttar Jóhannsson,
Bergfrfður Jóhannsdóttir,
Sigurnýas Frfmannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kristján Ragnarsson,
Jón Matthfasson,
Vilhelm Sverrlsson,
Guðrún Valgarðsdóttir,
Hannes Hafstelnsson,
Friðrikka Valgarðsdóttir,
Hulda Einarsdóttir,
Þorgerður Einarsdóttir,
IngileifA. Kristjáns-
dóttir - Minning
Fædd8.júlí 1926
Dáin 1. mars 1989
Er ég sest niður og rita þessi
fátæku kveðjuorð um frænku mína
Ingu Kristjánsdóttur verða minn-
ingamar margar, kemur þá fyrst í
huga minn samverustundir okkar
frá Einarslóni.
Við Inga vorum systkinaböm,
foreldrar hennar voru Kristján
Jónsson sem var móðurbróðir minn,
en móðjr hennar er Jóney Jóns-
dóttir. Ég var alin upp hjá afa og
ömmu því ég hefði misst móður
mína og systkini og ég man alltaf
hversu glöð ég var þegar Inga
fæddist á sólgylltum sumardegi, því
þá fannst mér ég hafa eignast syst-
ur, enda reyndist Inga mér sem
besta systir. Sfðan eignaðist Inga
tvær systur, þær em Friðbjörg
Ólína og Þórhildur.
Heima hjá afa og ömmu áttum
við fagrar minningar, við voram
aldar upp við guðsótta og góða siði,
við lærðum snemma að treysta hon-
um og fela honum líf okkar, en það
eitt er það besta veganesti sem
nokkur á.
Inga var trúuð kona, vel greind
og dugnaður hennar gegnum lífíð
var mikill. Byrjaði hún snemma að
vinna og vann við ýmiskonar störf
þar á meðal á Hótel Stykkishólmi.
Fluttist hún síðan með foreldram
sínum að Akranesi og starfaði þá
við Hótel Akranes.
Árið 1947 hitti hún mann sinn
Jóhannes Björnsson, vora þau talin
mjög fallegt par. Þau stofhuðu sitt
fyrsta heimili á Akranesi, en síðan
fluttu þau til Njarðvíkur. Heimili
þeirra var alla tíð fallegt og mynd-
arskapur mikill og þar áttum við
hjónin með dóttur okkar margar
ánægjustundir. Inga og Jói eignuð-
ust þijú böm, þau era Kristján
skólastjóri, sem er kvæntur Selmu
hjúkranarfræðing, Oddný þroska-
þjálfi, sem er gift Trausta rafeinda-
fræðing, Jón Már er svo yngstur,
hann er rafvirki og enn ókvæntur,
síðan ól Inga dóttur manns síns
upp, ■ Berghildi, frá 12 ára aldri.
Bamabömin eru þvf orðin ellefu.
Þau hjón slitu samvistum og
flutti þá Inga til Keflavíkur með
yngsta son sinn og bjó þeim mynd-
arlegt heimili. Upp úr því tók heilsu
hennar að hraka, en síðustu tvö
árin hefur hún verið meira og minna
á sjúkrahúsinu í Keflavík að heyja
sitt dauðastríð. Aldrei sagði hún orð
eða kvartaði og er ég heimsótti
hana síðast á sjúkrahúsið og læknir-
inn hafði gefíð upp alla von, var
hún það sterk og yfírveguð að hún
sagði við mig, nú hittumst við ekki
oftar héma megin, guð launi þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig. En nú ætla ég að nota tímann
og ganga frá öllu sem ég get fyrir
bömin mín, einkum fyrir Jón Má
sem hefur gengið í gegnum blítt
og stirt með mér og fá svo að sofna,
og yarð henni að ósk sinni.
Ég veit að guð launar elsku Ingu
fyrir alla tryggð mér til handa. Að
endingu bið éggóðan guð að styrkja
háaldraða móður hennar, bömin
hennar, bamaböm og alla aðra
ættingja hennar og vini. Vil ég
kveðja hana með þessu ljóði sem
er eftir afa okkar.
Gott er að fá að gráta og guð sinn biðja vel
afbrot ðll vor játa með auðmjúkt hugar þel.
í bænar rómi að biðja um blessun guðs og frið
styrk hans oss að styðja og stunda kristinn sið.
(Höf. Jón Ólafsson frá Einarslóni.)
Fríðbjörg Ólafsdóttir
Á kveðjustund er mér ljúft að
minnast elskulegrar systur minnar.
Þá era minningar frá æskudögum
okkar heima í Einarslóni, staðnum
sem var okkur svo kær, efstar í
huga mínum. Hve vor og sumardag-
amir vora fagrir og lffíð létt. Á
sunnudögum leiddumst við til afa,
ömmu og Fríðu frænku sem var
okkur eins og stóra systir. Sátum
við hjá afa og hlustuðum á hann
lesa húslesturinn, það var föst venja
sem við vildum ekki missa af. Einn-
ig er mér í fersku minni jólin okkar
heima, aðfangadagskvöld er við
fengum jólagjafimar kerti og spil.
Við kveiktum á kertum okkar og
máttum vaka eins lengi og við vild-
um. Á jóladagsmorgun vöknuðum
Andrea Ág. Bjama-
dóttir - Minning
Fædd 1. ágúst 1903
Dáin23. nóvember 1988
Andrea Ágústa Bjamadóttir,
amma okkar, lést í Landspítalanum
rúmlega 85 ára að aldri.
Hún fæddist í Akureyjum í
Helgafellssveit, dóttir hjónanna
Ólafar Sigmundsdóttur og Bjama
Jónssonar frá Sellátri, bónda og
sjómanns. Hún var þriðja í röðinni
af þeim 6 systkinum sem komust
til fullorðinsára. í eyjunum dvaldi
hún til tvítugsaldurs, en þá lá leiðin
suður í Kennaraskólann. Þaðan
lauk hún kennaraprófí árið 1925.
Starfaði hún sem kennari, fyrst við
Kransor, krossar
og kistuskreytingar.
Sendum um allt land.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álfheimum 74. simi 84200
farkennslu, en síðar kenndi hún í
Vestmannaeyjum og á Siglufirði í
nokkur ár. Arið 1938 flutti hún til
Reykjavíkur og vann þar við skrif-
stofustörf, lengst af hjá Sölumið-
stöð hraðfrystihúsanna.
Hún lét af störfum 68 ára að
aldri til að hjálpa einkadóttur sinni,
með okkur bamabömin, sem þá
voram að byrja í skóla. Það var
notalegt fyrir okkur systkinin að
vita, að alltaf væri einhver heima
sem fylgdist með okkur. Og aldrei
þurftum við að hafa áhyggjur af
að gleymia húslyklunum því Andrea
amma var alltaf til staðar.
Hún var ósérhlífín og vann öll
störf sem til féllu eins og hún hafði
vanist heima í eyjunum. En uppá-
halds störf hennar vora róðrar og
sláttur við hey- og móflutninga,
einnig að vitja um hrognkelsanetin
á vorin. Lengri róðrar komu í hlut
karlmannanna. Eftir að í bæinn
kom sló hún oft blettinn kringum
húsið sitt með orfí og Ijá til að rifja
upp gamla daga. Einnig girti hún
garðinn kringum húsið sitt, enda
sagði hún alltaf að sér þættu ætíð
útistörfín skemmtilegust. Og til að
geta andað að sér gamalkunnu sjáv-
arloftinu gekk hún í vinnuna á
hveijum degi, hvemig sem viðraði,
frá Túnunum, eftir Skúlagötunni
og niður í miðbæinn. Þessar göngu-
ferðir vora henni ómetanleg hress-
ing, þar sem hún vann síðan við
kyrrsetustörf á skrifstofunni allan
daginn. Þess vegna átti Mn .erfitt
við við það að móðir okkar blessuð
færði okkur heitt kakó og kökur í
rúmið. Þá áttum við ekki klæða
okkur fyrr en við voram búnar að
læra vers úr sálmabókinni. Versin
vora þó oftast fleiri sem við lærð-
um, því það var okkur bæði ljúft
og létt, þar sem við lágum með litlu
systir okkar á milli okkar. Þessar
stundir vora okkur mikill gleði-
gjafi, „okkar helgidómur", því hvað
er ást og gleði, nema helgidómar
guðstrúarinnar, sem gefur okkur
allt, en tekur ekkert, því það sem
okkur var kennt í æsku, er ekki
að syrgja. Við kveðjumst að sinni,
og mætumst aftur á morgni nýs
lífs, sáttar við allt því okkar jarð-
vist er tímabundin.
Ég læt öðram eftir að skrifa
lífshlaup hennar. Hún átti sína
sorgir en stóð storma lífsins með
bros á vör og sína léttu lund. Hún
átti þijú yndisleg börn og mér fínnst
ég eiga þau líka, því að samband
okkar var svo gott.
Ég kveð mína kæra systur með
litlu ljóði eftir okkar góða afa Jón
Ólafsson.
Ljúfi guð sem léttir mínu
lífi yfir sporin vönd,
lýstu mér með ljósi þínu
leiddu mig við þína hönd.
(Jón Ólafeson)
Góður guð geymi hana systur
mína og leiði hana á Ijóssins vegum.
Kveðja,
Lína
með að skilja það, síðar, hvers
vegna fætumir urðu einna fyrstir
til að gefa sig, þegar aldurinn færð-
ist yfir.
Þótt mikið minnisleysi væri orðið
var furðulegt, hve vel hún mundi
allar vísur og hve margar hún
kunni.
Amma var alltaf að fræða okkur
um eitt og annað frá fyrri dögum
og kenna okkur málshætti, vísur
og sögur. Þetta hefur orðið okkur
ómetanlegt veganesti, þegar við
hófum okkar skólagöngu. Sennilega
er það fyrst nú sem við geram okk-
ur grein fyrir þeim mótandi áhrif-
um, sem hún hafði á okkur.
Að leiðarlokum, þegar hún hefur
hlotið kærkomna hvfld, hellast
minningamar yfír um góða ömmu
sem allt vildi fyrir okkur gera. Við
kveðjum hana með innilegu þakk-
læti.
Hanna, Björg og Andri.