Morgunblaðið - 10.10.1989, Blaðsíða 54

54------:------ ---------- — MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. OKTÓBER 1989
RAGNA JÓNSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Hlíf,
. ísafirði,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði þann 5. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónína Jakobsdóttir.
+ Eiginkona mín,
MARGRÉT FRIÐRIKSDOTTIR
frá Kópaskeri,
lést í Landspitalanum 9. október. Fyrir hönd aðstandenda, Þórhallur Björnsson.
t
Konan mín,
SIGRÍÐUR SIGURJÓNSDÓTTIR,
Sólvallagötu 10,
Keflavík,
lést í Sjúkrahúsinu í Keflavík sunnudaginn 8. október.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Sigurður Finnbogason.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
STEINUNN GUNNARSSON,
Sólvallagötu 14,
andaðist 7. október.
Rútur Halldórsson,
Guðrún St. H. Dodsworth, Brian Dodsworth,
Brynjólfur H. Halldórsson.
+
Eiginmaður minn og faðir,
HARALDUR HANNESSON
hagfræðingur,
Hávallagötu 18,
lést 9. október.
Ragnheiður Hannesdóttir,
Hannes Haraldsson.
Faðir okkar, + GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON
frá Kleifum, Steingrímsfirði,
lést sunnudaginn 8. október á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Anders Guðmundsson, Hilmar Guðmundsson, Hafsteinn Guðmundsson,
" ■ Hreinn Guðmundsson.
Viljir þú minnast lótins vinar,
samstarfsmanns eóa ættingja og votta aðstand-
endum samúð, bendum við þér ó minningarkort
SVFÍ. Við sendum einnig minningakort til útlanda
sé þess óskað, ó dönsku, ensku eða þýsku.
Gjaldið er innheimt með gíró.
Slysavarnarfélag Islands, sími (91) 27000.
Gíslína Þorgeirs-
dóttír — Minning
Fædd 12. ágúst 1909
Dáln 23. ágúst 1989
Ekkert má víst telja jafn eðlifegt
og það, að vinir kveðji þessa jarðar-
tilveru, hafi bústaðaskipti, þegar
skilyrði líkamans til lífs eru hér að
engu orðin, og flytji þangað, sem
öll skilyrði eru betri en þau hafa
nokkurn tíma verið hér fyrir hendi.
Þó er eins og þeim, sem eftir iifa,
komi þessi vistaskipti alltaf á óvart.
Maður hefur alltaf haldið í vonina
um það, að unnt yrði að njóta sam-
•vista lengur, við þann, sem okkur
hefur verið kær og sem við eigum
ótal margt að þakka á langri lífsins
leið.
En þetta er eitt af öruggustu
lögmálum lífsins, að hverfa héðan
í fyllingu tímans. Það bregst ekki.
Og þegar háum aldri hefur verið
náð, kemur dauðinn oftlega sem
frelsandi engill, og leysir hinn aldna
frá ýmsum sjúkleika, sem jafnan
fylgir háum aldri.
Nú er horfinn héðan einn af þeim
góðu og traustu vinum, sern við
hjónin, Aðalheiður og ég,. áttum
langa samleið með og margar
ánægjustundir og ýmsar minningar
leita ósjálfrátt á hugann, þá sam-
fundum er lokið að sinni.
Gíslína Þorgeirsdóttir fæddist á
Grafarbakka í Hrunamannahreppi
í Árnessýslu þann 12. ágúst 1909.
Foreldrar hennar voru þau met'k-
ishjónin Þorgeir Halldórsson, (f. 16.
september 1868, í Ranakoti í
Stokkseyrarhreppi, en ólst upp í
Hörgsholti í Hrunamannahreppi) og
Halla Þorsteihsdóttir (f. 19. júlí
1875 í Haukholtum, Hrunamanna-
hreppi, d. 21. október 1957). Þau
giftust 17. maí 1902 og hófu bú-
skap í Haukholtum, en fluttu að
Grafarbakka í sömu sveit 1906.
Áttu þau þar heima óslitið uns Þor-
geir féll frá á góðutn aldri (24.
mars 1930) eftir 28 ára sambúð.
Þau hjón eignuðust 7 börn, sem
öll komust til fullorðinsára og urðu
hin mannvænlegustu.
Eftir fráfall Þorgeirs árið 1930
neyddist fjölskyldan til að láta af
búskap á Grafarbakka. Fluttust
systkinin þá til Reykjavíkur á árun-
um 1931 og 1932, ásamt móður
sinni.
Lífsbaráttan var hörð á árunum
eftir að þau fluttu hingað suður,
atvinnuleysi var ríkjandi hér sem
annars staðar á landinu, og lítt
hægt að velja um stöður. Taka varð
hvetju því sem bauðst.
Þó tókst Gíslínu að kosta sig í
einn vetur (1932—1933) á héraðs-
skólann á Laugarvatni.
Eftir að fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur fór Gíslína að vinna
fyrit' sér og heimilmu í því sem þá
var helst kostur á: Á sumrum í fisk-
vinnu og á vetrum í vistum. I nokk-
ur ár vann hún í Hampiðjunni, sem
þá vat- nýstofnuð. Eftir það (1945)
fór Gíslína að vinna í mjólkurbúð
og vann þar í fjöldamöt'g ár, eða
mestan hluta starfsævi sinnar, allt
þar til er sjálfstæðar mjólkurbúðir
voru lagðar niður.
Gíslína varð fyt'ir því illa slysi
að brotna neðan við mjaðmarlið, og
um það bil 10 árum síðar varð enn
það óhapp, að hún beinbrotnaði á
hinu lærinu með svipuðum hætti.
Hún varð mikið fötluð alla tíð eftir
+
Eiginkona mín, móöir, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN GUÐFINNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Langholtsvegi 23,
andaðist í Landaskotsspítala laugardaginn 7. október.
Fyrir hönd vina og ættingja,
Andrés Guðnason,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
+ '
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, sonur og tengdasonur,
ASGEIR GUNNARSSON,
Garðaflöt 21,
Garðabæ,
lést á heimili sínu þann 6. október síðastliðinn.
Guðlaug Konráðsdóttir, Guðrún Valgerður Ásgeirsdóttir,
Gunnar Ásgeirsson, Valgerður Stefánsdóttir,
Konráð Gíslason, Guðrún Svava Guðmundsdóttir.
+
Útför
ARNÓRS EINARS HINRIKSSONAR,
Grjótagötu 14,
Reykjavik,
sem lést mánudaginn 2. október, fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 12. október kl. 13.30.
Jón Viðar Gíslason.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BENEDIKT GÍSLASON
frá Hofteigi,
sem lést á sjúkradeild Borgarspítalans í Heilsuverndarstöðinni
við Barónsstíg sunnudaginn 1. þ.m., verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 11. október kl. 13.30.
Fjölskyldan.
fyrra slysið og átti að gangast enn
undir uppskurð af þeim sökum á
þessu ári (1989), en af því varð
ekki því annar sjúkdómur og enn
alvarlegri var þá tekinn að heija á
hana með þeim hætti, sem að lokum
dró til dauða. Um margra mánaða
skeið hafði hún verið ýmist heima
eða á sjúkrahúsi, en síðasta hálfa
mánuðinn var hún þar meðvitundar-
laus með öllu, uns yfir lauk,
Langt er nú síðan við Aðalheið-
ui'; kona mín, kynntumst Gíslínu
Þorgeirsdóttur (og raunar einnig
öðrum systkinum hennar). Hefur
sú vinátta haldíst fölskvalaus æ
síðan.
Þær Aðalheiður og Guðrún systir
hennar kynntust Gíslínu fyrst er
þær allar unnu saman í Hampiðj-
unni um árabil. Margs er að minn-
ast frá þeim mörgu áruin, sem síðan
eru liðin, margar kærar minningar
koma upp í hugann við þessi tíma-
mót, þegar göngunni lýkur hér á
jörð og nýr áfangi og enn óþekktur
tekur við á óendanlegum ferli
lífsins.
Við hjónin minnumst margra
skemmtilegra ferðalaga, er við nut-
um návistar þessarar góðu konu,
sem sífellt var glöð og uppörvandi
á hveiju sem gekk.
Eftirminnilegt er okkur ferðalag
er við fórum saman austur á Kirkju-
bæjarklaustui'. Þá var Sigurður
sonur okkar lítill, sumar og sól yfir
landi og gleði fyllti sálir okkar allra.
I annað sinn fórum við öll saman
á skipi til Vestmannaeyja, á þjóð-
hátíð, sem þar var þá haldin sem
oftar. Veður var dásamlegt á leið-
inni, og kyrrð og hátíðleiki kvölds-
ins í Heijólfsdal varð okkur öllum
eftirminnilegt.
Margar voru og beijaferðirnar,
sem við fórum saman, en minningin
urn eina slíka ber þó langt af. Þá
vat' farið austur að Brúarhlöðum
og tjaldað þar í nokkrar nætur.
Veðurblíðan og fagrir haustlitirnir
hjálpuðust að við að gera þessa
daga unaðsríka og heillandi í faðmi
ósnortinnar náttúrunnar, hæfilega
langt frá truflandi umferð manna
og farartækja.
Ég ætla ekki að rekja fleira i
þessum dúr, þótt af mörgu sé að
taka.
Enga mannveru veit ég verið
hafa traustari og óeigingjarnari en
Gíslínu, og eigum við kona mín
henni ótalmargt að þakka frá liðn-
um árum. Oft kom hún í heimsókn
til okkat' og færði þá ávallt með sér
gleði og hlýju.
Samleið er lokið í bili, en lífið
heldur áfram, þótt vistaskipti verði.
Og þess getum við verið viss, að
hin nýflutta hefur komið fram á
betra lífsstigi en hér er af að segja,
og sem hún sjálf hefur búið sér
með eigin líferni sínu á þessari jörð,
enda mun það vera sannmæli að
„hver er sinnar gæfu smiður", þeg-
' ar alll kemur til alls. Þar mun hún
þegar hafa mætt fyrrum förnum
vinum og framundan mun bíða
bjartur lífsins vegur, þar sem sífellt
verður sótt til aukins þroska og
farsældar.
Við hjónin þökkum Gíslínu Þor-
geirsdóttur öll hin góðu kynni á
liðnum árum og vottum systkinum
og öðrum aðstandendum samúð
okkar.
Ingvar Agnarsson