Morgunblaðið - 21.10.1989, Blaðsíða 33

\
og kyrrðin hrópar til þín dásemdir
sköpunai-verksins þá kemstu óvíða
nær uppruna þínum.
Og nú er vinur minn Bogi lagður
á Djúpið í sína hinstu ferð. Eg er
viss um að þar siglir hann þöndum
seglum inn í fegurð himinsins.
Signrður J. Jóhannsson
Góður Lionsfélagi, Finnbogi Pét-
ursson, lést á Fjórðungssjúkrahús-
inu á Isafirði 12. október sl.
Finnbogi fæddist 27. febt'úar
1919, sonut' hjónanna Stefaníu
Jensdóttur og Péturs Finnbogason-
ar.'
Finnbogi varð félagi í Lions-
klúbbi ísafjarðar árið 1976 og var
alla tíð einn duglegasti og starfsam-
asti félagi klúbbsins. Það er nauð-
synlegt fyrir félög að eiga innan
vébanda sinna félaga eins og Finn-
boga. Finnbogi var harðduglegur,
samviskusamut' og gerði allt vel og
dyggilega sem honum var falið í
Lionsstarfinu, störf hans mótuðust
af því að láta gott af sér leiða og
vat' ávallt boðinn og búinn að leggja
sitt af möt'kum.
í raðir Lionsklúbbs ísafjarðar
hefur nú verið höggvið stórt skarð.
Af Finnboga er mikil eftirsjá, frá-
fall hans var snöggt og óvænt og
kom okkur í opna skjöldu, við sökn-
um sárt eins okkar besta félaga.
Nú að leiðarlokum vottum við Finn-
boga Péturssyni virðingu okkar og
þökkum honum fyrir hans mikla
og óeigingjarna starf og margar
ánægjulegar samverustundir í leik
og starfi innan Lionsklúbbs ísa-
fjarðar.
Blessuð sé minning hins mæta
félaga okkar og sanna Lionsmanns.
Ættingjum hans og ástvinum send-
um við innilegar samúðarkveðjur
og biðjum Guð að styðja þau og
styrkja í sorg þeirra.
Lionsklúbbur ísafjarðar
í dag, laugardaginn 21. október,
verður jarðsunginn frá ísafjarð-
arkapellu Finnbogi Pétursson, hús-
vörður hjá Landsbanka íslands,
ísafirði.
Finnbogi fæddist á Hjöllum í
Skötufirði, 27. febrúar 1919 ogólst
þar upp. Hann fluttist ungur til
Isaíjarðar og bjó þar til dauðadags.
Kona Finnboga var Sigríður Þór-
arinsdóttir frá Ögurnesi, 'en hún
lést 16. apríl 1971. Þau eignuðust
þijú börn, sem eru: Sigurður, giftur
Signýju Rósantsdóttur, og eiga þau
þijú börn; Stefanía, gift Jónasi H.
Jónssyni og eiga þau tvær dætur;
Hallveig, gift Asmundi Sveinssyni
og eiga þau tvö börn.
Einnig gekk Finnbogi í föðurstað
Sigrúnu Sigui'ðardóttur, dóttur
Sigríðar. Hennar maki var Þórarinn
Björgvinsson. Hann lést í apríl
1982. Þau áttu þijá syni og eitt
barnabarn. Sambýlismaður Sigrún-
ar nú er Valdimar Thorarensen.
Finnbogi vann alla algenga vinnu
til sjós og lands, hjá Norðurtanga
hf. og víðar. Einnig vann hann í
nokkur ár við smíðar hjá Skipa-
smíðastöð M. Bernharðssonai' hf.,
enda mjög laghentur maður.
í júní 1978 hóf Finnbogi störf
hjá Landsbankanum og varð þar
með hann Bogi okkar allra. Það var
oft spurt: „Hvar er Bogi, hefur
nokkuð séð hann Boga, ég þarf að
finna hann,“ og mörg sporin átti
hann í eitthvert snatt fyrii' okkur.
í frístundum á seinni árum var
hans líf og yndi að fylgjast með
lífinu við höfnina og dytta að bát,
sem hann átti.
Bogi var félagslyndur maður og
lét sig aldrei vanta þegar starfs-
fólkið gerði sér dagamun, hvort sem
það voru ferðalög eða samkomur á
staðnum. Bogi vai' þar hrókur alls
fagnaðar og þar var ekkert kyn-
slóðabil. Bogi var vinur okkar allra,
ungra sem gamalla.
Við viljum nú að leiðarlokum
þakka honum samfylgdina og senda
börnum hans og fjölskyldum þeirra
ásamt öldruðum föður hans, sem
dvelur nú á Elliheimili Ísafjarðar,
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Starfsfólk Landsbankans
á Isafirði.
Fleiri greinar um Finnboga Pét-
ursson munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MOKGl'-NBI j\1HD- LAiH.hVBiPfýGUIy 21(:;QKTÓBER: 1989
33
Minning:
Sigurjón Hallsteins-
son frá Skorholti
Fæddur 23. mars 1903
Dáinn 15. október 1989
í dag fer fram frá Hallgríms-
kirkju í Sáurbæ á Hvalfjarðarströnd
útför frænda mins Siguijón Hall-
steinssonar frá Skorholti í Leirár-
og Melahreppi. Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 15. október sl. eftir
erfið veikindi, 86 ára að aldri. Þó
að allir vissu hvert stefndi, ekki
síst hann sjálfur, var aðdáunarverð
ró hans, yfirvegun og skýr hugsun
allt fram á síðustu stundu.
Siguijón fæddist í Skipanesi 23.
mars 1903. Hann var sonur Hall-
steins, bónda í Skipanesi og síðar
í Skorholti í Leirár- og Melahreppi,
Ólafssonar bónda á Litlu-Fellsöxl í
Skilmannahreppi, Magnússonar
bónda á Hóli í Lundareykjadal.
Móðir Siguijóns var Steinunn dóttir
Eiríks bónda á Eystra-Miðfelli í
Hvalfjai'ðastrandarhreppi, Sveins-
sonar bónda á Vindási í Kjós, Erl-
ingssonar. Siguijón er því af traust-
um bændaættum kominn.
Árið 1908 fluttist Siguijón, 5 ára
gamall, að framtíðarheimili sínu,
Skorholti, með foreldrum sínum og
systkinum, þeim: Halldóru, f. 18.
apríl 1887, Ólafi, f. 23. júní 1888,
Bjarna, f. 4. janúar 1891, Guðrúnu
f. 3. desember 1891, Narfa, f. 27.
apríl 1894, Eiríki Ingvari, f. 29.
maí 1897, og Böðvari, f. 27. októ-
ber 1900. Jóna fæddist síðar eða
26.10.1912. Lifir Eiríkur lngvar
einn systkinanna bróður sinn.
Á sínum yngri árum stundaði
Siguijón vertíðarvinnu um 13 ára
skeið í Sandgei'ði, fyrst fyrir til-
stuðlan Haraldar Böðvarssonar á
Akranesi. Að hverri vertíð lokinni
færði hann afrakstur vinnu sinnar
heim í foretdrahús í Skorholti, þar
sem hann hafði alla tíð fasta bú-
setu. Við andlát föður síns tók hann
við búsforráðúm í ■ Skorholti með
bróður sínum Böðvari og sinnti því
starfi einn að Böðvari látnum 1956.
Naut hann dyggrar aðstoðar Jónu
systur sinnar alla tíð sem með hon-
um bjó á jörðinni. Voru þau Sigur-
jón og Jóna alla tíð ákaflega sam-
rýnd og bundust óijúfanlegum
systkinaböndum. Söknuður Sigur-
jóns var því mikill við fráfall henn-
ar árið 1985. Var Siguijón hinn
ágætasti búmaður og farsæll í öll-
um sínum störfum. Tókst honum
með nægjusemi og natni að bæta
landkosti jarðar sinnar og skapa sér
og systur sinni hið ágætasta lífsvið-
urværi.
Siguijón var ákaflega félags-
lyndur maður og naut þess einkar
vel að vera meðal fólks. Hann var
mjög söngelskui' og fastur félagi í
kirkjukór Leii'árkirkju í áracugi.
Hann var reglusamur og heiðurs-
félagi í Ungmennafélaginu Hauki,
enda vann hann mikið að málum
ungmennafélaganna á yngri árum.
Minning:
Elva B.H. Hjartar-
dóttirf Borgarnesi
Fædd 3. maí 1931
Dáin 13. október 1989
Kveðja fi'á barnabörnum
Elskuleg amma okkar, Elva.
Björk, et' dáin, hún 'lést á sjúkra-
húsi Akraness 13. október eftir
stutta en erfiða sjúkdómsbaráttu.
Okkur langar með örfáum orðum
að þakka henni fyrir góðar og hlý-
legar stundir sem við áttum með
henni, hún var alltaf glöð og góð,
og öllum þótti vænt um hana, hún
gleymist aldrei í huga okkar. Við
áttum erfitt með að skilja af hveiju
Guð tók hana ömmu frá okkur
svona snöggt en nú vitum við að
henni líður vel og biðjum Guð að
geyma hana og vernda.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
t
Eigninmaður minn, faðir og afi,
ELLERT TRYGGVASOIM,
lést miðvikudaginn 18. október. Útförin verður auglýst síðar.
Ilse Tryggvason,
börn og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR HALL
málari,
lést á heimili sínu Réttarholtsvegi 29, 20. október.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna,
Berta Guðjónsdóttir Hall.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI KRISTJÁN PÁLMARSSON,
Hátúni 6,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. október
kl. 13.30.
Halldór Helgason, Selma Antonsdóttir,
Vigdfs Helgadóttir, Guðbrandur Haraldsson,
Ómar Helgason, ,
Ásgeir Helgason, Stefanía Gissurardóttir
og barnabörn.
Áhugi Siguijóns á spilum, einkum
félagsvist, var mikill, einnig á dansi
og íþróttum. Þá var liann mjög vel
hagmæltur, en fór með þá gáfu af
alltof mikilli hógværð. Á öllurn þess-
urn sviðum kom glaðværð, bjartsýni
og glettni Sigurjóns glöggt fram.
Sóttust því niargir eftir nærveru
hans. Áhuga hafði hann einnig á
veiðum, einkum refa- og minnka.
Sá hann um að halda þeim vágesti
niðri á svæðinu sunnan Skarðs-
heiðar um margra ára skeið.
Að almennum bústörfum og
hugðarefnum gekk Sigurjón af ein-
stökum áhuga og atorku enda ósér-
hlífinn og viljasterkur. Þegar við
bættist réttsýni og sanngirni var
ekki nema von að tii hans væri leit-
að rneð ýrnis trúnaðarstörf. Átti
hann m.a. sæti í hreppsnefnd, sökn-
arnefnd og stjórn ungmennafélags-
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ragnheiður Dagný, Elva
Björk, Arnar Pálmi,
Kristín Helga, Lilja Sif,
Jóhanna Elva, Pét.ur
Guðni, Huldís Mjöll, Anna
Margrét, Stefán Örn.
fns' iriri Iriáfgfá ái'á'sk'éið'svd hbkk-
uð sé nefnt. Sem forniaður áfengis-
varnarnefndar tók hann á sig ýms-
ar skyldur og byrðar og gætti hags-
muna Slysavarnafélags Islands í
langan tíma sem umboðsmaður
þess. Hlýhugur, gjafmildi og fórn-
fúst starf í þágu Leirárkirkju og
Hallgrímskirkju í Saurbæ verður
og seint fullþakkað. Framhalds-
skólamenntunar naut Siguijón. ekki
sökurn fátæktar og harðrar lífsbar-
áttu í æsku og á unglingsárum.
Kom það ekki að sök síðar því eðlis-
greind hans og lífsins skóli gerðu
honum kleift að takast á við þau
vandamál sem við var að fást hveiju
sinni og úr þurfti að leysa.
Viðmót Siguijóns, greiðasemi,
náungakærleikur og góðvild gerði
hann að mjög vinmörguni manni.
Stóð Skorholtsheimiiið ætíð opið
ættingjum, vinum og kunningjum.
Var gestrisni í hávegum höfð og
engum mismunað í beina oggreiða-
senri. Þótti sjálfsagt að víkja til
hliðar dagleguni störfuni um stund,
þegar gest bar að garði, störfum
sem stundum máttu lielst alls ekki
bíða að því er okkur fannst sem
dvöldum sumarlangt. Allir sátu við
sama borð’. Gestakomur voru því
miklar, ekki aðeins á sumrin, heldur
einnig á vetrum, sér í lagi meðan
skólabókasafn var í unisjá Jónu
systur Siguijóns.
Siguijón var ókvæntur og barn-
laus. Systkinatryggð og sterk til-
finningaleg bönd á milli systkina
hefur án efa hér mestu ráðið, því
ekki skorti á glæsileika og mann-
kosti. Barnmargt var samt sem
áður oft á sumrin í Skorholti. Þar
dvaldi íjöldi barna, sem nú eru vax-
in úr grasi. Átti Siguijón stóran
þátt í að móta þá einstaklinga sem
hjá honum dvöldu á einn eða annan
hátt. Kom oft á daginn að barn-
gæska, hlýja, umhyggja og velvild
Siguijóns hafði meira aðdráttarafl
og varð öðru yfirsterkari en ætlað
var. Afleiðing þessa voru síendur-
teknar sumardvalir sömu aðila í
Skorhoiti. Við upprifjun á ánægju-
legum samverustundum með Sigur-
jóni, í snialamennskum, eyja- og
veiðiferðum, skiptir samt mestu sú
uppfræðsla og lífsins leiðsögn sem
hann veitti. Þó að skoðanii' okkar
færu ekki alltaf sanian lærðist að
hlusta, rökræða hluti og virða sjón-
armið hans og annarra enda virti
hann ætíð vel sjónarmið viðrnæl-
enda sinna. Með hógværð sinni,
varfærnislegri univöndun ef á þurfti
að halda, og uppfræðslu leiddi hann
þá sem minna vissu og minna máttu
sín yfirleitt óafvitað inn í sannleik-
ann um lífið og tilveruna. Var unnt
að óska sér nokkurs betra?
Þegar litið er til baka kemur í
hugann erindið:
Margs ei' að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyi'ir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Minningin uni merkan mann lifir.
Jón Sveinsson
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug, einnig þökkum
við krossa, blóm, kort og minningargjafir við andlát og jarðarför
móður okkar og systur,
SIGRIÐAR JÓSEFSDÓTTUR
frá Hámundarstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
Hildur Stefándóttir,
systkini
og Ingibjörg Jósefsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eigninmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
SVEINS JÓHANNESSONAR,
Reykjavíkurvegi 35A,
Hafnarfirði,
Sérstakar þakkir viljum við senda starfsfólki 3. hæðar Sólvangs
fyrir góða umönnun.
Ása Sigrfður Stefánsdóttir,
Unnur Sveinsdóttir,
Þórir Kjartanson
og barnabörn.