Morgunblaðið - 05.07.1990, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JÚLÍ 1990
17
Björgvin Sveinn Jónsson efnafi'æðingur sýnir gestunum tölvustýrt
sjálfvirkt stjórnkerfi fyrir annan bræðsluofiiinn.
köllum Steindalít. Það er vara sem
við höfum notað nú á annað ár og
enginn vafi á að sparar okkur tals-
verðar fjárhæðir á hvetju ári, bæði
í efniskaupum og ekki síður í vinnu.
■Það er líka búið að sækja um einka-
leyfi á því og við erum höfum þeg-
ar sent prufusendingu til samstarfs-
verksmiðja innan Elkem, nokkurra
af þeim sem hér eru fulltrúar fyrir
og nú erum við farnir að senda
þetta í einhveijum tugum tonna til
að fylla upp í pantanir. Mér þýkir
líklegt að út úr þessum fundi núna
hafi komið eitthvað talsvert af pönt-
unum. Menn vilja prófa þetta.“
—Stendur Járnblendifélagið á
einhverjum tímamótum um þessar
mundir, er vendipunktur nú, þannig
að þið séuð að fara út í víðtækari
rekstur en áður?
„Við getum sagt sem svo að
núna í nokkur ár ár höfum við sem
erum hér í fyrirsvari sagt sem svo:
Við sem fyrirtæki getum ekki vaxið
verulega í þeirri grein sem fyrirtæk-
ið er upphaflega stofnað til. Við
getum náð aukningu með því að
gera hlutina ögn betur, það eru
nákvæmnisatriði sem við erum að
ná tökum á. Þannig að við náum
flughæð sem við eigum að geta
haldið. En, fyrirtækið vex ekki í
þessari grein, af því að það borgar
sig til dæmis ekki fyrir okkur að
byggja viðbótarofn, það er alveg
ljóst. Efnið úr honum yrði of dýrt
til að keppa á markaðnum þegar
verðið er lágt eins og til dæmis
núna. Þess vegna erum við hér
búin að vera í mörg ár að leita að
möguleikum þar sem við getum
fundið okkur vaxtarbrodd og þetta
er liður í því. Það að framleiða efni
sem aðrar verksmiðjur geta notað
á að geta verið vaxtarbroddur. Að
framleiða tæki sem við getum selt
öðrum, það á að geta verið vaxtar-
broddur og við erum með önglana
úti hér og þar til að finna okkur
önnur svið, einkum í sambandi við
svona tæki og búnað sem okkur
finnst geta þegar upp er staðið átt
heima með þessum hlutum sem við
höfum verið að gera hér. Við erum
að leita að möguleikum til að koma
upp einhveiju slíku,“ segir Jón Sig-
urðsson.
Jacques Lajoie, Kanada:
Hér hefur atliyglis-
vert starf verið unnið
JACQUES Lajoie er fram-
kvæmdastjóri tæknideildar kísil-
járnverksmiðju Elkem í Queebec
í Kanada. _ Hann segist hafa
þekkst boð íslenska járnblendifé-
lagsins um að koma hingað, þar
sem hans fyrirtæki er í sams
konar íramleiðslu og hann geri
sér væntingar um að geta sótt
hingað nýjungar, eftir að hafa
fylgst með undanfarin ár.
„Við erum í sams konar fram-
Ieiðslu," segir hann. „Verksmiðja,
okkar framleiðir 75% kísiljárn eins
og þessi, en okkar verksmiðja er
minni, með einn ofn, en hann er
sömu gerðar. Annar munur er að
við framleiðum fleiri afbrigði kísil-
járnsins en hér er gert. Verksmiðja
okkar er 23 ára gömul og vel tækj-
um búin, en þar sem starfsemin er
minni um sig en hér höfum við
færri tæki, þannig að þau þurfa að
vera mjög örugg í rekstri, við getum
síður gripið til varatækja. Hjá okk-
ur er menntað starfsfólk til að sjá
um reksturinn og við leggjum hart
að okkur til að skilja betur hvað
er að gerast í ofninum."
— Getur þessi heimsókn orðið
ykkur að gagni?
„Já. Þeta er spurning sem við
erum alltaf að velta fyrir okkur, til
dæmis varðandi stjórnun kolefna-
magnsins, um mælingu rafskauta-
lengdar og fleira. Við stöndum allir
frammi fyrir þessum vandamálum
í þessum rekstri og þessir menn hér
eru að reyna að finna svörin. Ég
held að þeir séu vel á veg komnir
að finna svör sem sýna okkur að
minnsta kosti hvert við eigum að
líta eða hvert ekki. Allt eru þetta
grundvallaratriði í þessum rekstri
eins og til dæmis kölefnisstjórnunin
og rafskautalengdin. Við sjáum
Jacques Lajoie
nefnilega ekki inn í ofninn þótt við
gjarnan vildum, það er ekki hægt.
Þess vegna reynum við að finna
mælitækni sem „sér“ fyrir okkur.
Hér hefur áthyglisvert starf verið
unnið og þeir leggja greinilega mjög
hart að sér við að leita lausna á
þessum vandamálum.“
— Er þessi stjórnunar- og mæli-
tækni það sem þér þykir athyglis-
verðast hér?
„Já, ég er framleiðandi og leita
þess vegna eftir góðri framleiðslu
og miklum afköstum og þessir hlut-
ir verða að vera í lagi til að verk-
smiðjan sé góð. Þess vegna þótti
mér reyndar flest afar athyglisvert
sem hér kom fram. Þess utan er
alltaf lærdómsríkt að koma og sjá
hvernig aðrir gera hlutina, ekki síst
fyrir mig, því að við erum frekar
einangraðir þarna vestur í Queebec,
en ég hef þó komið hingað áður
og við fylgjumst vel með því sem
er verið að gera hér,“ sagði Jacques
Lajoie.
FIÐLULEIKUR
________Tónlist___________
Jón Ásgeirsson
Greta Guðnadóttir fiðluleikari
og Helga Bryndís Magnúsdóttir
píanóleikari héldu tónleika í
Norræna húsinu sl. þriðjudag og
fluttu verk eftir J.S. Bach, Ra-
vel, Mozart og Saint-Saéns.
Fyrst á efnisskránni var ein af
sex sónötum sem Bach samdi
fyrir fiðlu og sembal (BWV
1014-19), nefnilega sú þriðja í
E-dúr. Þessar sónötur eru sér-
stæðar, auk þess að vera ágæt’
tónlist, fyrir það að Bach færir
vinnuaðferð tríósónötunnar yfir
á tvíleiksverk og afleggur „cont-
inue“-aðferðina. Margt í þessum
sónötum á sér fyrirmynd í verk-
um eftir Corelli og Legrenzi.
Þrátt fyrir að Greta og Helga
Bryndís léku á köflum vel, vant-
aði nokkuð á öryggi og hend-
ingamótun.
Fiðlusónatan eftir Ravel er að
miklu leyti leikur með blæbrigði
og hryn, sem er hvað mest áber-
andi í „blues“-kaflanum og þeim
síðasta (Perpetuum mobile). I
sónötu eftir Mozart, nr. 40, K.V.
454, gat að heyra margt ágæt-
lega gert en án þess að snert
væri við mótun hendinga og víða
gætti ónákvænmi í styrkleika-
breytingum. Líklegt er að þessi
vöntun á „músískri“ mótun sé
einkennandi fyrir þá kennslu sem
situr í fyrirrúmi við stóru banda-
rísku, frönsku og rússnesku tónr
listarskólana, en þar er mark-
miðið að kenna tækni en ekki
fagurfræði, þar verði hver nem-
andi að treysta á sjálfan sig. í
þýska skólanum er öðruvísi farið
að, því að þar er túlkunin jafn-
vel sett ofar tækninni. Eitt er
þó víst að í Bandaríkjunum er
trúlega erfiðara að læra að skilja
evrópska tónlist en þar sem sáð-
jörð hennar stendur og blóm-
strandi akrar.
Síðasta verkið, Inngangur og
hringdans eftir Saint-Saéns, sem
er tæknilega erfiðara en fyrri
verkin, lék Greta mjög vel. Ýmis
tæknileg atriði, sem beinlínis eru
samofin tónlistinni, útfærði hún
ágætlega. Greta er vel menntuð
í tónlist og hefur aflað sér góðr-
ar tækni. Það sem á vantar mun
hún samkvæmt bandarísku
skólastefnunni (Serkin bls.
204-206 í Reverberation, Vision
Press, 1975) sjálf finna í átökum
við erfið verkefni í framtíðinni.
Helga Bryndís Magnúsdóttir
skilaði sínu vel og auðheyrt- að
hún gæti átt það til, er tímar
líða, að sýna töluverð tilþrif við
píanóið.
Hótel Holiday Inn hefur allt sem til þarf svo gjöra megi góða veislu.
Brúðhjónin geta valið um glæsilegt hlaðborð með heitum og köldum réttum,
virðulegt kaffihlaðborð eða spennandi pinnahlaðborð.
Veislusalir hótelsins taka allt að 130 manns í sæti eða 300 manns í standandi hanastél.
Kóróna hótelsins er Háteigur, þar sem gestir njóta hins rómaða útsýnis
til Esjunnar og yfir sundin blá.
Hótelsvítan fylgir með í veislukaupunum og þegar brúðhjónin draga sig í hlé
bíður þeirra glaðningur frá hótelinu á svítunni.
Að sjálfsögðu er morgunverðurframreiddur þegar ungu hjónin óska þess.
Allar upplýsingar eru veittar í síma 689000.
Sigtún 38 - 105 Reykjavik - Simi (91) 689000
. i i I ' I I! L I i I M' V* l-.MÍr ■. i I í 'rt " '■ ' i 1. I ' i I ■ V: ; I ; ■: i : i j
EB . NÝR DAGUR.