Morgunblaðið - 08.08.1990, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 1990
Rósa Þórðar-
dóttir — Minning
Fædd 19. janúar 1920
Dáin 29. júlí 1990
Að kvöldi eins hlýjasta og falleg-
asta dags á þessum áratug kvaddi
Rósa frænka mín okkur í síðasta
sinn. Það sem var iíkt með Rósu
og þessum fallega degi var að hún
átti hlýtt og gott hjarta. Var ég
einn af þeim sem var svo lánsamur
.■^gð fá að njóta þess.
Ég var ekki gamall þegar Rósa
passaði mig fyrst fyrir tæpum 27
árum og upp frá því fannst mér
hvergi betra að vera og vildi ég
helst hvergi annars staðar vera í
pössun. Það var margt skemmtilegt
sem við Rósa gerðum saman og
væri það efni í góða sögu ef ætti
að telja það allt upp. Efst er mér
SUMARBÚSTAÐA
EIGENDUR
ÚRVAL GARÐLJÓSA
Rafkaup
ÁRMÚLA 24-SÍMAR 681518-681574
í huga þegar Rósa bauð mér með
sér til Ákureyrar, aðeins átta ára
gömlum. Á Akureyri gistum við á
Hótel KEA, skoðuðum Nonnahús,
Davíðshús, Sigurhæðir, kirkjuna
og töldum saman tröppurnar upp
að henni. Þremur árum síðar bauð
hún mér og Magnúsi frænda tii
Vestmannaeyja og ekki var það
síður ógleymanleg ferð; siglingin
með Herjólfi, bærinn hálfur undir
ösku og ekki síst sigiingin umhverf-
is eyjuna, ígulkerin sem við veidd-
um og týndum svo á hótelinu.
Kvöldin heima hjá Rósu í Skeija-
firðingum eru líka ofarlega í huga
mínum. Þá sátum við oft og spiluð-
um rússa, eða hún kenndi mér að
sauma út. Ekki ætla ég að láta
ógetið óteljandi ferða minna í Nýja
Bíó þar sem Rósa vann mörg ár í
miðasölunni. Voru þær margar bíó-
myndimar sem ég sá þar á hennar
kostnað.
Ljúfustu minningarnar um Rósu
tengjast jólunum austur á Efsta-
landi þar sem hún var fastagestur
um hver jól. Það var eins og jólin
kæmu með Rósu þegar hún kom á
Þorláksmessu.
Þegar ég varð eldri og þurfti að
fá að gista í Reykjavík, stóðu dyrn-
ar hjá Rósu alltaf opnar. Rósa var
ekki aðeins reiðubúin að veita
manni húsaskjól heldur gerði hún
hvaðeina sem maður bað hana um
ef hún hafði nokkra möguleika á.
Ekki brást Rósa frekar en fyrri
daginn þegar við Kristín fórum að
búa og Andri Már fæddist. Þá
hjálpaði hún okkur að fá leigða
íbúðina sem hún var að flytja úr.
Fyrir tæpu ári áttum við yndis-
lega og ógleymanlega stund saman
þegar við létum skíra Svövu Björk
í kapellunni í Landspítalanum.
Góðar og skemmtilegar stundir
með Rósu eru óteljandi. Því er
erfitt að sætta sig við að hún, sem
hefur verið mér sem amma, skuli
vera farin. En minningarnar um
hana munu lifa með okkur og með-
an svo er, verður hún hjá okkur.
Við þökkum Rósu okkar fyrir
allt sem hún var okkur og allar
yndislegu samverustundirnar.
Við vottum aðstandendum og
vinum okkar dýpstu samúð.
Gunnar, Kristín, Andri
Már og Svava Björk.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá huga
þinn og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín. (Spámaðurinn.)
Svo sannarlega hefur Rósa verið
gleði okkar, fjölskyldunnar á Efsta-
landi.
Á kveðju- og saknaðarstund
þakka ég Guði fyrir að hafa fengið
að njóta samvista við þessa konu,
sem var mikill og sannur vinur.
Eitt af því dýrmætasta sem lífið
veitir okkur er vinátta, sem á ein-
hvern hátt myndast milli tveggja
einstaklinga og dýpkar og styrkist
eftir því sem árin líða. Þannig var
því farið um vináttu okkar Rósu.
Ég man svo glöggt, já, eins og það
hefði gerst í gær þegar ég sá Rósu
fyrst. Það var þegar Bjössi fór með
mig til frænku sinnar og sagði
henni að þetta væri stelpan sem
ætlaði að elda hafragraut fyrir sig
í framtíðinni. Þá mætti mér elsku-
legt bros og handtakið var hlýtt.
Frá þessari stundu varð brosið fal-
legra og fallegra og handtakið þétt-
ara og þéttara.
Rósa fæddist í Eskjuholti í Borg-
arfirði 19. janúar 1920, næstyngst
sex barna þeirra hjóna Loftveigar
Kristínar Guðmundsdóttur og
Opnum aftur
eftir sumarfrí!
J.S.B. stúlkur, nú er nóg komió af svo góðu!!!
Tilkynningaskylda____
(83730)
17 ★ Góðir þjálfunartímar jafnt fyrir byrj-
endur sem framhald.
gtra^
★ Allir finna flokk við sitt hæfi hjá J.S.B.
P.s. Ekkibíða eftirað ástandið batni....
Láttu okkur sjá um það, það er okkar
fag.
Innritun hafin
Suðurver
Þórðar Oddssonar bónda í Eskju-
holti. Rósa var á öðru ári er faðir
hennar lést. Loftveig flytur með
dætur sínar, Kristínu, Guðfinnu
Þóru, Halldóru, Rósu og Þórunni
Oddnýju árið 1923 fyrst til Hafn-
arfjaðar en síðar til Reykjavíkur.
Eini sonurinn fórst af slysförum í
barnæsku.
Loftveig giftist aftur árið 1925,
Gesti Gunnlaugssyni. Bjuggu þau
lengst á Þóroddsstöðum í Reykjavík
og í Meltungu í Kópavogi. Rósa
mat stjúpa sinn mikils og talaði
alltaf um hann með virðingu og
þökk fyrir uppeldið.
Kjörsonur Loftveigar og Gests
er Jóhann, rakari, sem hefur verið
búsettur í New York í mörg ár.
Milli Jóhanns og Rósu ríkti mikil
vinátta. Var Jóhann ætíð þakklátur
henni fyrir að hún tók honum sem
sönnum bróður.
Rósa giftist 10. júní 1930, Jón-
asi Hafsteini Bjarnasyni. Eignuðust
þau einn dreng, Þórð, loftskeyta-
mann.
En lífið er oft harðneskjulegt. Á
haustmánuðum 1943 ferst Jónas í
hafi með togaranum Jóni Ólafssyni.
Rósa vann lengst af við verslun-
arstörf, hjá Sandholti, í Melabúð-
inni en síðast,' í um tuttugu ár, í
miðasölunni í Nýja bíói, eða þar til
það var selt fyrir fáum árum. Eng-
inn var svikinn af verkum hennar,
þar var samviskusemin í fyrirrúmi.
Það hefði ekki verið vilji Rósu
að líf hennar og störf væru tíund-
uð. Líf hennar stefndi oft mót vindi
og straumum en hún lét aldrei
bugast. Ef henni sárnaði ellegar
fannst sér misboðið gekk hún ein-
faldlega af vettvangi, það var fyrir
neðan hennar virðingu að mæla
reiði- eða styggðaryrði.
Þegar Rósa veiktist fyrir tveimur
og hálfu ári, vitandi að hún ætti
ekki eftir að fá varanlega heilsu
aftur, tók hún því með sömu rósem-
inni og öllu öðru sem lífið lagði
henni á herðar. Hún taldi sér skylt
að bera veikindi sín með reisn og
jafnaðargeði.
Það hefur verið lærdómsríkt að
umgangast og annast Rósu í veik-
indum hennar. Hún hafði allt að
gefa öðrum. Þegar ég sat við dán-
arbeð hennar, ósátt við þessi örlög
var mér hugsað til orða hennar:
„Kalli himinsins verðum við að
hlýða.“ Ég var viss um að þokunni
myndi brátt létta og dagurinn og
sólin taka völdin.
Rósa var mjög greind, víðlesin
og ættfróð og með eindæmum
minnug á allt sem hún las og
heyrði og átti gott með að segja
og miðla öðrum af þekkingu sinni.
Hún var afar ljóðelsk og kunni
ógrynni af ljóðum. Eitt sinn h^fði
ég á orði hvort ekki væri erfitt að
vera svona mikið ein. „Ég er aldrei
ein þar sem ég hef ljóðabækurnar
mínar, það er eins og að fá góðan
vin í heimsókn þegar ég tek mér
þær í hönd,“ sagði hún.
Rósa var glæsileg kona og mér
fannst alltaf að svona ættu drottn-
ingar að vera. Til hennar var ætíð
gott að koma, það var tekið á
móti manni með elsku og gleði.
Oft gisti maður og ævinlega gekk
Rósa úr rúmi og lét okkur eftir
dúnsængina sína og allt var gert
svo vel færi um okkur. Manni leið
alltaf vel hjá henni og oft sótti ég
frið og ráðleggingar til hennar. Það
var dýrmætt að eiga hana fyrir
trúnaðarvin.
Ætíð þegar Rósa kom fylltist
bærinn af sólskini og glaðværð.
Flesta hátíðisdaga dvaldi Rósa hjá
okkur í nærfellt tuttugu ár gaf hún
okkur þá jólagjöf að dvelja yfir
hátíðina. Það ríkti alltaf mikil gleði
þegar Rósa hringdi og sagðist ætla
að koma með rútunni um kvöldið,
því hún ætti frí daginn eftir. Half-
sofandi flutti börnin dýnu og sæng-
urföt sín inn til hennar, það kom
ekki til mála annað en sofa hjá
Rósu. Það kom sér vel hve langt
var á milli barnanna, því annars
hefði verið slegist um hver ætti að
sofa hjá henni. Þau tóku við hvert
af öðru og nú síðast ný kynslóð,
barnabörnin okkar. Ekki fékk Rósa
að sofa út þessa morgna. Hún var
farin að lesa fyrir börnin, spila við
þau eða ræða um lífið og tilveruna,
stundum fyrir allar aldir. Það er
ómetanlegt fyrir þau að hafa feng-
ið að njóta hennar, hún var þeim
hinn besti vinur og leiðbeinandi,
því hún var einstaklega barngóð.
Hún hafði mjög gaman af að rifja
upp ýmis gullkorn sem hrukku af
vörum barna við ýmis tækifæri.
Oft voru kvöldin og næturnar ekki
nógu langar því það þurfti margt
að spjalla um liðna tíð og ókomna.
Þau rifjuðu margt upp frændsystk-
inin, Bjössi og Rósa. Hún hafði
gaman af léttri lund og tilsvörum
frænda síns. Bjössi vill þakka henni
sérstaklega fyrir bernskuárin sín.
Þeir voru hvor á sínu árinu, Þórður
sonur hennar og Bjössi. Alltaf lét
hún jafnt yfir báða ganga; dvöl í
Vatnaskógi, nýir strigaskór o.m.fl.
Hún gerði ekki upp á milli barna,
þannig var hún.
Rósa átti tvær sonardætur, Ingu
og Áslaugu. Voru þær og fjölskyld-
ur þeirra henni mikil gleði, svo og
hálfsystir þeirra, Sigríður Helga.
Hún naut ástúðar Rósu, jafnt og
væri hún hennar ömmubarn. Rósa
talaði alltaf um ömmutelpurnar
þijár og langömmubörnin sex. Þau
hafa öll misst mikið og votta ég
öllum ættingjum og vinum samúð
mína.
Að leiðarlokum hefði maður vilj-
að segja svo margt að seint yrði
lokið, en efst í huga er innileg þökk
til hennar fyrir áratuga tryggð og
umhyggju við okkur Bjössa og
börnin okkar.
Vissa mín er sú að hún muni
eiga góða heimkomu í Guðsríki sem
hún alla tíð var svo viss um að
væri upphaf alls.
Hásæti hennar verður autt um
ókomin jól, en við kveðjum drottn-
inguna okkar með söknuði og
trega.
Far vel heim
heim í Drottins dýrðargeim.
Náð og miskunn muntu finna
meðal dýrstu vina þinna
friðarkveðjur færðu þeim.
Far vel heim.
(Matth. Jochumsson.)
Svava Gunnarsdóttir
GARÐASTÁL
Góð ending — margir litir
= HÉÐINN =
STÓRÁSI 6, GARÐABÆ SÍMI 52000