Morgunblaðið - 08.08.1990, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 1990
37
_ >
Ragnar Olason
Akureyri — Kveðja
Fæddur 1. júní 1912
Dáinn 27. júlí 1990
Ég varð hrygg, þegar ég frétti
lát Ragnars Olasonar fyrrverandi
verksmiðjustjóra á Akureyri. Á
samri stundu hvolfdist yfir mig
slíkur aragrúi yndislegi-a minninga
frá uppvaxtarárum á Akureyri
tengdar honum.
„Giv mig en blomst mens jeg
lever“ sungu Danir oft í gamla
daga, og ég fór að hugleiða hvers-
vegna sendi ég honum ekki oftar
kveðju heldur en þessar árlegu
jólakveðjur sem fóru á milli okkar
í 50 ár?
Ekkert svar við því, nema þetta
venjulega skammsýna viðhorf, að
alltaf sé nægur tími. En það er
ekki nægur tími og allra síst þegar
árum fjölgar.
Ragnar var mikill vinur bræðra
minna, sérstaklega elsta bróður
míns Arnar og voru þeir samstúd-
entar frá MA og einlægir vinir
meðan báðir lifðu. Reyndist Ragn-
ar honum sannur velgerðarmaður
á erfiðum tímum. Hann var tíður
gestur og kærkominn á heimili
foreldra minna í Hrafnagilsstræti
á Akureyri frá því er hann kom
heinr frá námi. Hann hjálpaði okk-
ur systrum við þýskunámið, þegar
við lásum 5. bekk MA utanskóla
og var afbragðskennari, allt varð
ljóslifandi. og skýrt hjá hinum
greinda og rökfasta unga kennara.
Oft sat hann með heimafólki í stof-
unni heima á kvöldin, þegar heims-
málin voru í brennidepli og styijöld
skollin á. Var þá fróðlegt og gam-
an að heyra Ragnar segja frá.
Hann hafði þá nýlokið námi í
Þýskalandi eftir margra ára dvöl,
en hann var efnaverkfræðingur að
mennt. Margt sagði Ragnar okkur
frá dvöl sinni og hafði hann af
næmleik sínum og náttúrugreind
veitt ýmsu athygli sem okkur
heima var ókunnugt. Ragnar var
skemmtilegur maður, ákaflega við-
ræðugóður og yndislegur vinur
Minning:
*
Asta Sigurðardóttir
frá Oddgeirsstöðum
Fædd 3. nóvember 1906
Dáin 23. júlí 1990
- Látin er i Vestmannaeyjum Ásta
Sigurðardóttir. Hún var fædd á
Stokkseyri og löngum kennd við
Nýja Kastala þar. Ólst hún upp
með móður sinni og stjúpföður og
tveimur bræðrum sínum, Valdimar
og Haraldi, sem báðir eru látnir.
Ásta kynntist mjög ung Frið-
finni Finnssyni frá Brekkuhúsi i
Vestmannaeyjum. Þau gengu í
hjónaband 16. október árið 1926.
Stóð hjónaband þeirra nærri 64
ár, eða þar til Finnur andaðist 6.
september sl. Búnaðist þeim vel
og eignuðust þau tvo drengi, Finn-
boga og Jóhann, sem báðir setja
svip sinn á sína heimabyggð og
eiga marga afkomendur. Eru þeir
kunnir atorku- og dugnaðarmenn,
sem rækja sína kirkju og láta gott
af sér leiða. Friðfinnur og Ásta
voru bæði mikil að vallarsýn. Áttu
það sameiginlegt, að alast upp án
Fædd 24. maí 1908
Dáin 29. júlí 1990
Lára var borin til hinstu hvíldar
á Eyrarbakka nú 7. ágúst. Hún
fæddist í Arnarbæli í Grímsnesi,
dóttir hjónanna Halldórs Þorvalds-
sonar og Guðrúnar Á. Guðmunds-
dóttur. Hún var næstyngst 4 systk-
ina, en tvö lifa hana nú. Barnung
flutti hún ásanrt íjölskyldu sinni
til Eyrarbakka. Árið 1928 giftist
hún Hirti Ólafssyni, sem lengi
starfaði við kennslu, en síðar hjá
Reykjavíkurborg. Þau eignuðust
tvo syni, Halldór, sem nú býr í
Keflavík og er giftur Báru Þórðar-
dóttur, og Hörð, sem býr í Hafnar-
firði og er giftur Erlu Pálsdóttur.
Uppvaxtarár sín áttu þeir á Eyrar-
bakka, uns fjölskyldan fluttist til
Reykjavíkur árið 1946. Þá hóf
Lára störf á Landakotsspítala og
vann þar það sem eftir var starf-
sævi sinnar. Á Landakoti kynntist
hún kaþólskri trú og snerist til
hennar. Hún var trúrækin, en
aðstoðar feðra sinna og sáu þá
aldrei. Þau nutu bæði góðra að og
minntust þeirra með hlýhug. Ásta
og Finnur voru ólíkrar skapgerðar,
en stóðu mjög órofa saman. Tvennt
fannst mér sameina þau framar
öðru. Það var trúin á Jesúm Krist
og bindindi. Þar létu þau í ljós sitt
ekki undir mæliker. Ásta hafði
fallega söngrödd. Meira en 20 ár
söng hún í kirkjukór Landakirkju.
Dáði hún Brynjólf Sigfússon söng-
stjóra og organista. Friðfinnur var
sóknarnefndarmaður og formaður
um margra ára skeið. Þau voru
aldrei hlutlaus, en lögðu sig fram
í bindindismálum og voru virk svo
um munaði. Ávöxt sáningar sinnar
fengu þau að sjá í lífi sona sinna
og sínu fólki, sem allt hefir skorið
upp ríkulega blessun af heilbrigðu
líferni.
Ásta var mikil húsmóðir og bjó
manni sínum fagurt heimili. Þau
voru bæði höfðingjar heim að
sækja og veittu af rausn. Byggðu
flíkaði trú sinni ekki. Kaþólsku
systurnar á Landakoti sýndu henni
alla tíð mikla tryggð, sem hún
kunni vel að meta.
Lára sýndi ömmubörnum sínum
mikla ræktarsemi og hafði í gjaf-
mildi sinni gaman að stinga ein-
hveiju að þeim. Hún var hlý og
hressileg í viðmóti, enda hændust
börnin að henni, og vildu gjarnan
koma í heimsókn til ömmu,
langömmu eða langalangömmu.
Hennar er því sárt saknað.
Mörg síðustu æviárin bjó Lára
í húsnæði fyrir aldraða í Furugerði
1, fyrst ásamt Hirti, en síðan ein
eftir fráfall hans 1984, sem var
henni mikill missir. Þau urðu því
mjög samrýnd og virtist sífellt
verða kærara með þeim eftir því
sem árin liðu. Henni líkaði mjög
vel í Furugerðinu, enda naut hún
þar stuðnings og góðs félagsskap-
ar.
Síðustu dagana á Landspítal-
anum mætti Lára af æðruleysi því
sem verða vildi og sýndi þá styrk
þau saman ekki færri en fjögur
hús, og ávallt gott til þeirra heim
að koma.
Eftir að örlög leiddu okkur sam- ,
an, sem nágranna í Laugarnesi í
Reykjavík, þá fann Finnur sig fljótt
heima, með góðum nágrönnum.
Um árabil áttum við saman viku-
legar bænastundir í heimili þeirra
á Kleppsvegi 4. Óskráð regla var
að gestir tóku þátt í þeim stundum.
Leiddi þetta til djúpstæðrar kynn-
sem aðeins trú og reynsla heillar
ævi geta gefið. Hún var þó orðin
lúin og hafði orð á því að Hjörtur
væri farinn að bíða eftir sér.
Þá sem elskast fær ekkert að-
skilið og nú finnast þau á ný í
faðmi eilífðarinnar.
Blessuð sé minning hennar.
Benedikt og Lára
ingar, sem meira virði er en silfur
og gull. Ekki fór hárstrá milli
þeirra hjóna. Svo innilega samein-
aði trúin og bænin þau. Fátt hefir
betur auðgað anda minn. en samfé-
lag mitt með Finni og Ástu, í ná-
vist Drottins.
Þau voru bæði meira en trúuð.
Þau voru helguð. Rættist bænin í
Faðir vorinu vel í lífi þeirra, „helg-
ist þitt nafn“: Kom það fram í afar
grandvöru líferni og góðu umtali
um menn og málefni. Nú við brott-
för þeirra hjóna erum við fátæk-
ari, sem eftir stöndum. En himinn-
inn ríkari, sem geymir þau.
Ásta var kvödd frá sóknarkirkju
sinni Landakirkju í Vestmannaeyj-
um 31. júlí sl. að viðstöddu fjöl-
menni. Fögur og björt minning
lýsir sonum þeirra, tengdadætrum
og barnabörnum. Blessa ég minn-
ingu þeirra lífs og liðinn í þeirri
trú, að við sjáumst aftur: Jesús
segir: „Ég lifi og þér munuð lifa.“
Einar J. Gíslason
SÖLUFÉLAG
GARDYRKJUMANNA
SMIOJUVEGI 5. 200KÓPAVOGUR, SÍMI 43211
Minning:
Lára Halldórsdóttir
bæði í gleði og sorg. Við brölluðum
margt saman, Örn, Ragnar og
undirrituð, meðan við vorum öll
einhieyp. Stundum var Þórarinn
Björnsson, síðar skólameistari,
með eins og t.d. þegar við rerum
út á Poll til að veiða kolkrabba.
Þegar Ragnar eignaðist sinn
lífsförunaut, Rögnu, bættist vinur
í hópinn og margar minningar á
ég frá gleðistundum og gestrisni
þeirra, og þegar ég eignaðist
mann, var honum fagnað sem vini.
Ragnar og Ragna voru glæsileg
hjón, klæddu hvort annað og bættu
og fjölskyldan stækkaði smátt og
smátt. Eftir brottflutning okkar frá
Akureyri 1952, varð stijálla um
vinafundi með þessum elskulegu
hjónum. En minningar um þau í
blóma lífsins eru mér kærar og
fyrir góðan vin er aldrei hægt að
þakka nógsamlega. Samt skal
þakkað og minnst óvenju góðs
drengs og merks manns með þess-
um fáu línum. Guð styrki ástvini
og blessi minningu Ragnars Óla-
sonar.
Anna S. Snorradóttir
■niSHsrnn
Blomberq
Þvottavélar,
7 gerðir.
4 gerðir.
27 gerðir.
Gottverð-greiðslukjör.
IM . |
Einar Farcstvdt & Co.hf.f
BORGARTÚHI28. SÍMI622901. |
UM4stopparvMdymar 1
L nsnsHSh'f
ÚTSALA - ÚTSALA mm ARÍKI
Meiri háttar verðlækkun SNORRABRAUT56 SÍMI 13505 "14303