Morgunblaðið - 08.08.1990, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 1990
f«MIW
Já, þetta er mikil hugul-
seini, mamma, samt sem
áður...
Bönnum umferð fallegra stúlkna
Kæri Velvakandi.
Mér er sagt af fróðum mönnum
að allt sé að fara andskotans til í
alþýðulýðveldinu íslandi. Það kem-
ur alveg heim og saman við þróun
annars staðar í Þnðja heiminum.
Samt sem áður eru íslendingar með
ólíkindum iðnir við að finna sér
önnur viðfangsefni en þau að koma
núverandi ríkisstjórn frá völdum og
leita lausna á krónlskum efnahags-
vanda þjóðarinnar. (Hvað efna-
hagsvandann varðar gætu menn
gert margt verra en að lesa Auð-
legð þjóðanna eftir Adam gamla
Smith. Sérstaklega hefðu stjórn-
málamenn og hagfræðingar gott
af því.)
Nýjasta áhyggjuefni fólks, sem
ekki hefur annað betra við tímann
að gera, er að hreyfiáuglýsinga-
skilti valdi slysahættu í umferðinni
og vilja þessar áhyggjufullu mann-
vitsbrekkur því banna téð skilti.
Hvað er þetta lið að hugsa? Fyr-
ir nú utan það, að engar vísbending-
ar eru til um það að skiltin valdi
umferðarhættu, þá virðist fólk þetta
alveg hafa gleymt því að það er
fleira en skilti þessi, sem hreyfast
undir sólinni, og gæti þannig valdið
slysahættu.
Með sömu rökum ætti því að
leggja blátt við gangandi umferð
fallegra stúlkna, þar sem hætta er
á að bílstjórar geti gotið til þeirra
augunum. Sérstaklega er þó hættu-
legt ef þær klæðast eggjandi fötum,
þannig að innflutning og fram-
leiðslu á tískufatnaði þarf að
stöðva. Og það er fleira. Til dæmis
þyrfti að byrgja verslunarglugga,
rífa niður fallegar og áhugaverðar
byggingar (einnig mætti hugsa sér
að þær yrðu klæddar með striga
að utan, en þá er hætta á að hin
strigaklædda bygging drægi jafnvel
enn meiri athygli að sér en áður),
setja reglur um lágmarksvegghæð
utan um fallega garða, reisa vegg
meðfram Skúlagötu, Sætúni og
Kleppsvegi svo Esjan, Viðey og
sundin blá dragi ekki athygli bíl-
stjóra að sér. Innflutning glæsibif-
reiða, sem horft er eftir á götum
þarf að banna og reyndar gæfist
líklega best að leyfa aðeins innflutn-
ing einnar sérlega óeftirtektar-
verðrar bifreiðartegundar (t.d. Tra-
bants). Þá þyrfti ennfremur að
banna falleg sólsetur, en sem kunn-
ugt er leggja bílstjórar jafnvel leið
sína vestur á Seltjarnarnes til þess
að horfa á sólarlagið. Eitt helsta
vandamálið blasir þó við á Hring-
braut og Miklubraut, en það er
Öskjuhlíðin. Fyrir utan náttúrufeg-
urð hlíðarinnar skartar hún nú Perl-
unni, sem næsta öruggt er að hver
einasti bílstjóri gjói augunum að.
Vafasamt má telja að unnt sé að
byrgja sjón til hlíðarinnar alveg
vegna fjölda gatnamóta. Því má
ljóst vera að Oskjuhlíð og P-erlan
verða að fjúka. í framhaldi af þess-
um vangaveltum er það náttúrulega
öldungis út í hött að borgaryfirvöld
veiti fegurðarviðurkenningar til ein-
stakra húsa, fyrirtækja og meira
að segja heilu gatnanna!
Vera má að mörgum kunni að
finnast I of mikið ráðist með ráð-
stöfunum þessum, jafnvel þó um-
ferðaröryggi aukist til muna. Verði
sú skoðun ofan á má stinga upp á
annarri ráðstöfun til vara, en sú
er ættuð frá Matthildingum.
Sumsé, að komið verði fyrir glugga-
hlerum á bifreiðum, þannig að út
um gluggana sjáist ekki. Þá er ör-
uggt að bílstjórar munu ekki láta
truflast af ytra áreiti.
Andrés Magnússon
Þjóðviljinn með ónot
út í lögregluna
Til Velvakanda.
í þjóðviljanum 1. ágúst sl. hófst
frétt á forsíðu með eftirfarandi feit-
letruðum línum: „Notkun lögregl-
unnar á myndbandsupptökuvélum
til að fylgjast með mannaferðum
um miðbæ Reykjavíkur hefur vakið
spurningar um hvort ferðir al-
mennra borgara séu nú geymdar á
myndbandi hjá lögreglunni. Ymsir
hafa gengið svo langt að telja þetta
persónunjósnir." Það er rétt eins
og blaðamanninum Einari Loga sé
ókunnugt um tækninotkun mynd-
bandsupptökuvélarinnar. Bankar
og verslanir í Reykjavík nota þessa
tækni og það er alveg sjálfsagt að
lögreglan noti þessa tækni til að
hafa hendur I hári pörupilta og
annarra sem ófriðiega láta og
stundum misþyrma saklausum, t.d.
I miðborg Reykjavíkur. Óþokkapilt-
ar hafa gott af því að fylgst er með
þeim af „földu myndavélinni". Hvað
veldur því að Þjóðviljinn sker sig
úr af íslenskum blöðum með að
ónotast út í lögregluna?
í þau rúm 40 ár sem ég hef
lesið dagblöðin hér í borginni
minni, Reykjavík, skal Þjóðviljinn
alltaf annað slagið vera með ónot
út í lögregluna. Ég hef ferðast um
meira en 15 þjóðlönd og er ég sann-
færður um það að lögreglan okkar
í Reykjavík er sú besta- að því er
varðar öll mannleg tengsl. Brot í
starfi geta komið fyrir hjá lögreglu
eins og hjá okkur öllum en þau eru
þá miðað við oft erfið störf lögregl-
unnar. Við eigum gott lögreglulið,
vinnum með því við almennir borg-
arar.
Jón Magnússon
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkveiji skrifar
Hin mikla ferðahelgi sem kennd
er við verslunarmenn er að
baki. Víkveiji var í hópi þeirra
Reykvíkinga sem brugðu sér út úr
bænum í tilefni af helginni. Þegar
hann var að skipuleggja brottförina
úr bænum í rigningunni á föstudag
átti hann símtöl við fólk á megin-
landi Evrópu, þar sem hitinn var
kominn í 30 stig á fótaferðatíma
og stefndi enn upp á við. Var Vík-
veiji ekki í nokkrum vafa um að
betra væri að hefja ferð í súld og
um 10 stiga hita en þegar hann
færi að síga í 40 gráðurnar.
Annars á sú skoðun töluverðan
hljómgrunn hjá Reykvíkingum að
best sé að halda sér innan borgar-
markanna um helgar á sumrin. Þá
gefist tækifæri til að njóta heima-
slóðanna með öðrum hætti en endr-
anær. Sú gleðilega breyting er einn-
ig að verða, að Reykvíkingum gef-
ast fleiri tækifæri en áður til að
njóta útivista í borginni. Nægir þar
til að mynda að nefna Árbæjarsafn,
Viðey og húsdýragarðinn I Laugar-
dal.
Fyrir skömmu brá Víkveiji sér í
Árbæjarsafn á sunnudegi,
þegar gömul vinnubrögð voru kynnt
þar. Var ánægjulegt að ganga á
milli húsanna og skoða það, sem
gestum var sýnt. Eini ókosturinn
var, hve margir gestir lögðu leið
sína í safnið þennan dag! Hin mark-
vissa uppbygging í Árbæ er ætíð
að skila meiri árangri. Nú kann sú
stund hins vegar að vera að renna
upp, að erfiðara en áður verði að
fá hús í safnið vegna áhuga á hús-
friðun og strangari reglna en áður
um slíka friðun.
Þeim sem fara í Árbæjarsafn
skal sérstaklega bent á að leggja
leið sína í Prófessorshúsið svo-
nefnda og skoða sýningu þar I til-
efni af því að 50 ár eru liðin síðan
breski herinn lagði landið undir sig.
Við uppsetningu á þeirri sýningu
hefur tekist prýðilega að safna
munum og minjum frá stríðsárun-
um. Ættu hvorki ungir né aldnir
að verða vonsviknir af að skoða
það, sem þár er til sýnis.
Arbæjarsafn, Viðey og húsdýra-
garðurinn eru allt mannvirki
eða aðstaða sem komið hefur verið
á fót fyrir tilstilli Reykjavíkurborg-
ar. Borgaryfirvöld hafa síður en svo
látið staðar numið við smíði mann-
virkja, sem eiga eftir að gleðja hinn
almenna borgara. Ráðhúsið við
Tjörnina verður til að mynda opið
öllum og þar geta menn meðal ann-
ars skoðað hið mikla íslandskort,
sem verið hefur I smíðum á vegum
borgarinnar í nokkur ár. Þá verður
aðdráttarafl Perlunnar á Öskjuhlíð.
mjög mikið.
Næsta stórvirki Reykvíkinga í
þessu efni verður endurreisn hins
mikla húss er Thor Jensen reisti
að Korpúlfsstöðum. Þar er meðal
annars ætlunin að hýsa Erró-safn-
ið. Ef vel tekst til við þær miklu
framkvæmdir eignast borgarbúar
og þjóðin öll þar nýjan stað, sem
verður mörgum til ánægju og yndis-
auka. Er fagnaðarefni að fjárhags-
staða borgarinnar leyfi að þannig
sé staðið að verki án þess að íbúum
hennar sé íþyngt með nýjum álög-
um.