Morgunblaðið - 06.09.1990, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. SEFl’EMBER 1990
Birna Eyjólfs-
dóttir — Minning
í dag kveðjum við hinstu kveðju
vinkonu okkar Birnu Eyjólfsdóttur
frá ísafirði. í 23 ár höfum við skóla-
systurnar hist reglulega í sauma-
klúbb yfir vetrarmánuðina og þegar
við kvöddumst í vor hvarflaði ekki
að okkur, að við yrðum einni færri
eftir sumarið.
Bima Var mikil athafnamann-
eskja og hvað eina sem hún tók sér
fyrir hendur gerði hún með glæsi-
brag og átti það jafnt við um heim-
ili hennar og atvinnu. Birna var
mjög hugmyndarík og hikaði ekki
við að koma hugmyndum sínum í
framkvæmd og má segja að kjörorð
hennar væri „að hika er það sama
og tapa“.
Þrátt fyrir mikla vinnu gaf Bima
sér tíma fyrir vini sína og oft kom
hún í saumaklúbb beint úr vinnunni
og var þá, sem oftar, uppfull af
nýjum hugmyndum eða skemmti-
legum frásögnum. Hún gaf mikið
af sjálfri sér til vina sinna og lét
sig varða líf þeirra og athafnir.
En númer eitt í lífi Bimu var þó
alltaf fjölskyldan og heimilið. Hún
var lansöm í sínu einkalífi, átti góð-
an mann og þijú mannvænleg börn,
sem studdu hana með ráðum og
dáð í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Hún hafði það oft á orði
við okkur vinkonumar, hvað hún
væri heppin að eiga þau.
Við kveðjum nú kæra vinkonu
og okkur er efst í huga þakklæti
fyrir liðnar samvemstundir og
söknuðurinn yfir því að hafa hana
ekki lengur á meðal okkar.
Elsku Eiríkur, íris, Tryggvi, Eyj-
ólfur Róbert, Úffa, Eyjólfur og aðr-
ir ástvinip! Við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur og ósk um,
að góðu minningarnar megi létta.
ykkur sorgina.
Ásdís, Elsa, Fríða, Hiddý,
Hrabba K., Lína og Sigrún.
Ritvélar
í úrvali
Verð frá kr, 21.755,-.,»,
EinarJ. Skúlasonhf.
Grensásvegi 10, sími 686933
í lífinu skiptast á skin og skúrir,
rétt eins og í sjálfri náttúrunni.
Þannig gleðst maður stundum yfír
góðum fréttum, er heppinn í því sem
maður er að fást við, kynnist góðu
fólki sem er gefandi á sjálft sig og
þá gengur allt í haginn. Með sama
hætti dregur annað veifíð ský fyrir
sólu og slæmar fréttir berast, eitt-
hvað mistekst, góður vinur verður
fyrir áfalli eða deyr, þá er mótlætið
yfírþyrmandi. Sagt er að öll él birti
upp um síðir, en með því er ekki
.sagt að allt verði eins og áður.
Stundum verður skaði sem ekki
verður bættur, hvorki með verald-
legum né andlegum meðulum.
Birna hringir víst ekki aftur,
jafnhress og gefandi og hún jafnan
var. Hún var mjög blátt áfram og
lítið gefin fyrir að flækja hlutina
um of. Síðast hittumst við um miðj-
an maí. Þá var vor í lofti og ekki
annað að sjá en að hún væri full
af orku til þess að kljást við verald-
leg vandamál líðandi stundar. Eftir
á að hyggja fínnst mér samt eins
og eitthvað hafí það verið sem hún
ekki sagði, en vildi sagt hafa. Hún
lifði hratt, var atorkusöm og hug-
myndarík. Á stuttri ævi kom hún
ótrúlega mörgu í framkvæmd.
Henni féll best að kljást við stór
verkefni sem tóku stuttan tíma,
helst þannig að bæði þyrfti að vinna
dag og nótt. Henni féll illa að sitja
aðgerðalaus. Að öðrum hlutum
ólöstuðum er hún fékkst við, þá tel
ég að útgáfa Útflutningshandbók-
arinnar, sem hún átti allan veg og
vanda að sem framkvæmdastjóri
Framsýnar hf., beri stærstan vott
um stórhug hennar. Þá má einnig
nefna að hún var frumkvöðull hér
á landi varðandi svokallaða beina
markaðssetningu, en hún starf-
rækti fyrirtækið Markaðsdreifíng
sf., ásamt Jóhannesi Guðmunds-
syni.
Fyrir einum fimmtán árum flutt-
ist ég ásamt ijölskyldu í fjölbýlis-
húsið í Æsufelli 4 í Reykjavík. Þar
kynntumst við Birnu og hennar
Hraðlestrarnámskeið
Vilt þú margfalda lestrarhraða þinn?
Vilt þú lesa meira af fagurbókmenntum?
Vilt þú hafa betri tíma til að sinna áhugamálunum?
Vilt þú auðvelda þér námið með auknum lestrar-
hraða og bættri námstækni?
Svarir þú játandi, skaltu skrá þig á hraðlestrarnám-
skeið. Næsta námskeið hefst mánudaginn
10. september. Skráning í síma 641091.
HRAÐLESTRARSKOLINN
CMJ 10 ÁRA Aij
góða manni, Eiríki Tryggvasyni
múrarameistara, en íbúðir okkar
voru sitt hvoru megin við ganginn
á 2. hæð. Eldri dóttir mín lék sér
á næstu fjórum árum með börnum
þeirra hjóna, þeim írisi, Tryggva
og Eyjólfí, og eignaðist um leið
skjól og umhyggju hjá móður
þeirra. Stekasta einkenni hennar
þá og alltaf, var sú ástúð og um-
hyggja sem hún sýndí börnum
sínum og þeirra félögum. í þeirra
íbúð voru allir velkomnir, enda oft
fjöldi bama þar saman kominn. Þá
stóð hún fyrir því að haldin var
„Lúsíuhátíð“ að sænskri fyrirmynd,
með þátttöku allra barna í húsinu
fyrir öll þau jól sem við bjuggum
þar. Gengu börnin um ganga húsins
og sungu jólasálma og sáu þannig
til þess að íbúarnir meðtæku jóla-
boðskapinn. Að baki barnanna
gægðist Birna og sá til þess að allt
gengi snurðulaust fyrir sig. Á þess-
um árum hafði hún nóg að gera
við uppeldi barna sinna, en er um
hægðist tók hún að starfa utan
veggja heimilisins svo sem áður var
vikið að.
Ég vil með þessum fáu orðum
minnast þessarar glæsilegu konu
sem féll frá langt fyrir aldur fram
og er harmdauði öllum sem hana
þekktu. Við Vigdís sendum Eiríki
og bömum þeirra innilegustu sam-
úðarkveðjur, með von um að Guð
styrki þau í þeirra djúpu sorg.
Blessuð sé minning Birnu Eyj-
ólfsdóttur.
Árni Vilhjálmsson
Okkur hjónin langar til að minn-
ast yndislegrar konu, Bimu Eyjólfs-
dóttur, sem var alltaf svo hugguleg,
kát og svo gefandi.
Hún giftist Eiríki Tryggvasyni
og eignuðust þau þrjú indæl og vel
gefín böm, Irisi, Tryggva og Eyjólf
Róbert.
Við kynnumst þeim Birnu og
Eiríki fyrst þegar við unglingarnir
bjuggum í New York. Þau höfðu
þá verið á ferðalagi um Bandaríkin
og datt bara sísvona í hug að kíkja
á frænda og kærustu hans á leið
sinni heim til íslands. Það voru
góðir dagar sem við áttum með
þeim hjónum þar. Það kann að
hljóma undarlega en þá fyrst gerð-
um við okkur grein fyrir því hvað
foreldrum þykir vænt um börnin
sín. „Eigiði bara mörg börn, börn
eru svo yndisleg."
Birna var skemmtileg, stríðin og
sannfærandi, fékk okkur m.a. til
að eyða hýrunni á götuspilafíflin í
New York.
Til að bjarga fyrir okkur deginum
bauð hún út að borða og í leikhús.
Svo hló hún bara.
Þau voru höfðingjar heim að
sækja. Birnu viljum við þakka allt
spjallið og huggulegheitin við okkur
í gegnum árin. Hafí hún þökk fyrir
allt og allt.
Eiríki, írisi, Tryggva, Eyjólfi
Róbert og öllum öðrum aðstandend-
um vottum við okkar dýpstu samúð.
Bjarni og Gréta
Mig setti hljóðan þegar mér bár-
ust þau tíðindi að Bima Eyjólfsdótt-
ir væri látin. En hún lést á Land-
spítalanum þann 26. ágúst sl.
Foreldrar hennar voru Unnur
Konráðsdóttir og Eyjólfur Bjarna-
son sölustjóri og var hún elst fimm
systkina.
Fyrstu kynni mín af Birnu voru
tengdar alþingiskosningum. Þá var
mikið að starfa í byijun kosningar
en vantaði alit skipulag á hlutina.
Þá var það að Bima byrjaði að fá
fólk til að vinna kerfísbundið og
skipulega og var unun að sjá hvað
hún virtist leysa þetta létt úr hendi.
Síðar starfaði ég mikið með
Birnu að uppbyggingu Alþýðu-
flokksfélaganna í Reykjavík: Hún
var þá formaður Kvenfélags Al-
þýðuflokksins í Reykjavík og fórst
það vel úr hendi og var einstakt
að starfa með henni fyrir dugnað
hennar, útsjónarsemi og lipurð.
Birna gegndi mörgum trúnaðar-
störfum fyrir Alþýðuflokkinn. Hún
sat um árabil í flokkstjórn, í full-
trúaráði Alþýðuflokksfélaganna í
Reykjavík og var einnig í stjórn
Sambands Alþýðuflokkskvenna.
Hún var samviskusöm og trú í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur og
skilaði því með sérstakri prýði eins
og henni var lagið. Allir þeir sem
áttu því láni að fagna að kynnast
Birnu, sáu að þar fór kona sem
kunni að takast á við verkefnin og
skipuleggja sitt starf.
Árið 1985 byijaði Birna að vinna
hjá fyrirtækjunum Framsýn og
Strax og var framkvæmdastjóri
þeirra, en þar sýndi Birna mikið
starf og fórnfýsi við að byggja upp
fyrirtækin.
Birna hafði mikla mannlega
kosti. Hún var ávallt hress í tali,
hafði ríka kímnigáfu og var hrókur
alls fagnaðar í góðra vina hóp.
Okkur Alþýðuflokksfólki er það
ljóst að við höfum misst einn af
okkar traustustu máttarstólpum, en
við vonum að minning um þennan
góða félaga efli okkur og styrki til
meiri og betri starfa.
Ung að árum giftist Birna eftir-
lifandi eiginmanni sínum Eiríki H.
Tryggvasyni múrarameistara og
eiga þau þijú börn, en þau eru íris
20 ára, Tryggvi 18 ára og Eyjólfur
Róbert 15 ára.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Birnu hennar tryggu vináttu og
gott samstarf á liðnum árum.
Við hjónin sendum eiginmanni,
bömum, foreldrum og systkinum
okkar bestu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að blessa þau og minn-
ingu hennar.
Guðmundur Haraldsson
Við viljum með nokkrum fátæk-
legum orðum minnast Birnu Eyj-
ólfsdóttur, móður vinkonu okkar,
sem lést um aldur fram eftir stutta
en erfíða sjúkdómslegu.
Alltaf var jafn gaman að koma
á heimili þeirra Bimu og Eiríks þar
sem okkar biðu hlýjar og innilegar
móttökur.
Bima var ákaflega glæsileg kona
og hinn mesti dugnaðarforkur, fé-
lagslynd og hvers manns hugljúfi.
Hún var einkar lagin við að veita
okkur vinkonunum holl og góð ráð
varðandi hin ýmsu vandamál, sem
fylgdu unglingsámm okkar. Sökn-
um við hennar því sárlega en hugg-
um okkur við að vita af henni í
Guðsríki.
Elsku íris, við sendum þér og
fjölskyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðrún Lilja og María
Björnsdóttir.
Bidda mín er dáin.
Þegar úffa sagði mér þetta í
símann, féllust mér hendur. Af
hveiju hún? Þessi unga fallega,
góða frænka mín í blóma lífsins,
sem átti svo margt eftir að gera
fyrir Eirík sinn og elsku bömin
þeirra.
Hún sem var alltaf svo lífsglöð
og kát. Hún sem alltaf hélt saman
okkar stóru fjölskyldu.
Æskuárin á ísafírði koma upp í
hugann. Þegar hist var á Austur-
veginum og eftir að ég fór að búa
í Fjarðarstrætinu. Ailtaf var fjör-
kálfurinn hún Bidda hrókur alls
fagnaðar og fann upp á ýmiskonar
leikjum og skemmtilegheitum. Og
þorrablótin okkar síðustu árin. Það
var alltaf líf og fjör þar sem hún
Bidda frænka var. Svo giftist hún
honum Eiríki sínum, þeim ljúfa
dreng. Það var beggja iukka því
að þeirra sámbúð hefur alltaf verið
góð.
Þau eignuðust börnin sín þijú:
írisi, Tiyggva og Eyjólf Róbert, sem
öll eru heimabúandi.
Elsku Eiríkur. Ég sendi ykkur
öllum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Frá systkinum mínum öll-
um, mömmu og minni fjölskyldu.
Kær frænka er kvödd.
Konný
Hún Birna frænka er dáin. Birna
sem maður hitti aldrei öðruvísi en
svo að af henni stafaði bæði orku
og gleði. Þegar ég var rétt um ferm-
ingaraldurinn bað mamma mig að
fara með systur mína í afmæli til
Irisar, dóttur Birnu. Það var í þessu
afmæli sem krakkamir töldu það
nokkuð öruggt að Birna væri göldr-
ótt og að hún hefði lært galdra í
Svíþjóð. Þama mitt í krakkaskaran-
um þar sem allir sáu að ekki var
um neitt plat að ræða dró hún út
úr bakarofninum sjóðandi heita
tertu fyllta með gödduðum ijómaís.
Birna vildi náttúralega ekkert um
það segja hvernig hún færi að þessu
og auðvitað vissi maður ósköp lítið
um einangrunargildi eggjahvítu á
þessum árum.
Maður segist alltaf hafa þekkt
Birnu frænku en það er náttúralega
ekki rétt. Ég kynntist henni raun-
verulega ekki fyrr en í lok árs 1986
þegar ég hóf viðskipti við fyrirtæk-
ið hennar; Framsýn. Þá um haustið
hafði ég eitthvað verið að rabba við
Bimu um þau verkefni sem ég
væri að vinna að og þau vandamál
sem þeim fylgdu. Ég man að hún
horfði eilítið glottandi á mig og
greip svo fram í fyrír mér og sagði
mér það að hún sérhæfði sig í lausn
slíkra mála og að við skyldum at-
huga hvort við gætum ekki unnið
saman að þeim. Það varð svo úr
að við ákváðum að gera það. Upp
úr þessu hittumst við Bima reglu-
lega og á þeim tíma kynntumst við
hugmyndum hvors annars heilmik-
ið. Við ræddum um lífið og tiiver-
una og einmitt þannig fékk ég að
kynnast hugmyndum hennar um
framtíðina, draumum sem ekki voru
litlir eða einfaldir heldur miklir og
spennandi. Kannski hefði mörgnm
fundist þessir draumar vera ekkert
annað en loftkastalar en svo var
ekki því margir þeirra urðu að vera-
ieika strax á því ári. Ekki veit ég
ástæðuna fyrir því að fyrirtækið
fékk nafnið Framsýn en í mínum
huga getur það einungis verið af
þeim sökum að Birna bjó yfír mik-
illi framsýni í skipulagningu og
framkvæmd verkefna. Hún var hörð
í viðskiptum og ákveðin en viður-
kenndi þó sök sína ef henni urðu á
mistök. Hún sagði mér að sumum
fyndist hún vera ansi frek en þeirri
hlið kynntist ég ekki í mínum við-
skiptum við hana. Eins og áður
sagði þá var hún mjög ákveðin og
hafði alltaf rök fyrir því sem hún
var að gera eða því sem hún vildi
fá framgengt.
Mér fannst auðvitað dálítið
skondið að vita til þess að á bak
við þessa hörðu skel sem hún brynj-
aði sig með í viðskiptum bjó kona
sem var hvers manns hugljúfi og
alltaf reiðubúin til að rétta fram
hendur til hjálpar. Birna var önnum
kafin í vinnu alla daga, ekki einung-
is í Síðumúlanum heldur næstum
um allan bæ. Ég minnist þess að í
eitt sinn þegar ég ætlaði að hitta
hana í Framsýn, fékk ég þau skila-
boð að hún mundi hitta mig upp í
Ártúnshöfða að taka upp úr til að
undirbúa sína árlegu stórútsölu.
Þarna héldum við fund um okkar
verkefni á meðan við hjálpuðumst
að við að tína spjarirnar upp úr
kössunum. I mínum huga var Birna
einmitt svona, á fullu í verkefnum
um allan bæinn, verkefnum sem
höfðu verið skipulögð í huga hennar
fyrir langa löngu en voru einfald-
lega á framkvæmdastigi núna á
meðan hugur hennar vann með
framsýni að skipulagningu annarra
verkefna sem hún ætlaði sér að
framkvæma.
Þar sem ég á ekki kost á að
fylgja Birnu til grafar sendi ég ást-
vinum hennar öllum mínar samúð-
arkveðjur og megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Nonni