Morgunblaðið - 21.12.1990, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 1990
51
en jiann eyddi því tali.
Ég vil taka það fram að af Al-
berts hálfu fylgdu þessu engin skil-
yrði og ég er sannfærður um að
hann hugsaði þetta eingöngu sem
vinarbragð.
Svo leið og beið. í byqun júní
1986 var ég sendur sem fulltrúi
ASÍ á þing Alþjóða vinnumálastofn-
unarinnar (ILO) í Genf í Sviss. Slíka
ferð hafði ég aldrei farið áður og
raunar lítið sem ekkert farið til
útlanda á vegum verkalýðshreyf-
ingarinnar.
Fimmtánda eða sextánda júní
hringdi til mín Þröstur Ólafsson,
sem þá var framkvæmdastjóri
Dagsbrúnar, og sagði við mig: —
Það er eitthvað verið að hvísla hér
um að þú sért eitthvað tengdur
þessu Hafskipsgjaldþroti. Geturðu
nokkuð sagt mér hvað það gæti
verið? Aðalsamskipti Dagsbrúnar
við Hafskip hafa farið í gegnum
mig, sagði Þröstur, og sumt okkur
sameiginlega. Mér hafa þótt þessi
samskipti öll í ágætu lagi — en
hvernig í andskotanum getur þú
koipið inní þetta gjaldþrot?
Ég sagði eins og satt var að mér
væri ekki nokkur einasta leið að
geta mér til um hvernig ég gæti
dregist inní það mál. Samskipti mín
við Hafskip hefðu bara verið á einn
veg: Vegna verkamanna sem unnu
hjá félaginu. Stjórnendur Hafskips
hefðu verið jákvæðir í samskiptum,
góðir. Meira vissi ég ekki.
Kvöldið eftir hringdi Þröstur aft-
ur og sagði að fyrsta frétt ríkissjón-
varpsins þá um kvöldið hefði verið
sú að ég væri mikið blandaður inní
Hafskipsmálið. Ég hefði þegið af
þeim fé og gengið fyrir mútum.
Sjónvarpið hefði þetta eftir dönsku
fréttastofunni Ritzau. Þá væri
Helgarpósturinn kominn af stað og
hefði það eftir Hafskipsmönnum í
gæsluvarðhaldi, sem enginn ætti
að hafa aðgang að nema rannsókn-
arlögreglan, að hundrað og tuttugu
þúsund króna greiðsla til mín hefði
verið ein ódýrasta og besta fjárfest-
ing sem Hafskip hefði lagt í.
Þjóðviljinn tók þetta að sjálf-
sögðu upp.
Ég var orðinn ærulaus. Ég var
á launum hjá Hafskip."
Til lesenda
Morgunblaðsins
eftir Hannes Hólmstein
Gissurarson ’
Ég vissi satt að segja ekki, hvað-
an á mig stóð veðrið, þegar ég opn-
aði Morgunblaðið miðvikudaginn
19. desember og sá mynd af mér
blásaklausum við hliðina á mynd
af skeggjuðum miðaldra hippa með
fráhneppt í hálsinn. í ljós kom, að
myndirnar voru við opið bréf til
mín frá hippanum, sem kallar sig
Steingrím Sigurðsson og er sár-
óánægður með tvo nýlega ritdóma
mín í DV. Annar er um ævisögu
Hermanns Jónassonar eftir Indriða
G. Þorsteinsson, hinn um bók eftir
Magna Guðmundsson um íslensk
efnahagsmál. Þar eð óvist er, að
allir lesendur Morgunblaðsins hafi
lesið þessa ritdóma, enda birtust
þeir í öðru blaði, skal ég hér gera
örstutta grein fyrir þeim.
Steingrímur finnur að því, að ég
minnist á kollumálið svonefnda í
ritdómi um ævisögu Hermanns. Það
sé slúður. Þá er þess að geta, að
Indriði segir í löngu máli frá kollu-
málinu í bók sinni, enda var það
mjög umtalað á sínum tíma, þótt
auðvitað sé það smámál. Var Ind-
riði að fara með slúður samkvæmt
rökum Steingríms? Ég gagnrýndi
Indriða hins vegar fyrir að minnast
ekki á það, að í minningargrein um
Hermann í ársbyrjun 1976 sagði
Arnór Siguijónsson, að Hermann
hefði sagt sér, að hann hefði skotið
kolluna. Björn Bjarnason benti
raunar á sama atriði í ritdómi um
bókina í Morgunblaðinu.
Þá deiiir Steingrímur á mig fyrir
umsögnina um bók Magna Guð-
mundssonar. Kveður hann auðsætt,
að ég hafi ekki lesið bók Magna
þótt hann færi engin rök fyrir þeirri
fullyrðingu. Nú er því til að svara,
að auðvitað las ég bókina, þótt hún
Hannes Hólmsteinn Gissurarson
væri enginn skemmtilestur. Ég
felldi um hana harðan dóm í DV
og stend hiklaust við hann. Kenn-
ingar Magna um íslensk efnahags-
mál eru ekki studdar sterkum rök-
um og ganga raunar í berhögg við
rannsóknir flestra eða allra
íslenskra hagfræðinga. Hann er
beiskur utangarðsmaður. Slíkir
menn hafa sannleikann stundum
sín megin, en stundum ekki.
Mér er það sönn ánægja, að
Steingrímur Sigurðsson skuli hafa
orðið til þess að vekja athygli á rit-
dómum mínum í DV og það í helsta
keppinauti blaðsins, sjálfu Morgun-
blaðinu. Það skal ég að lokum segja
Steingrími og öllum öðrum, að ég
mun hér eftir sem hingað til rit-
dæma bækur af fullkominni hrein-
skilni. Ég hef neitað og mun áfram
neita að taka þátt í því skjallbanda-
lagi, sem sumir íslenskir menning-
arpostular hafa reynt að stofna.
Skyldur mína eru ekki við þá, held-
ur lesendur.
Frásögn Bandaríkjamannsins Louis E.
Marshalls af „hinni hlið" hernámsins
hefur vakið verðskuldaða athygli, enda
fjallar höfundur um dvöl sína hér af
ósérhlífni og hreinskilni, ástir og sorgir.
Missið ekki af þessari einstæðu bók!
2. prentun
er komin í verzlanir. ISAFOLD
SÍMINN ER
689400
BYGGT & BÚIÐ
KRINGLUNNI