Morgunblaðið - 15.02.1991, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 1991
Sum
BOKAMARKAÐURINN
1991EIÐISTORGI
0/
/0
AFSLATTUR
• Ný tilboð daglega.
•Aldrei hafa boðist
betri bókakaup.
• Þúsundir titla á
ótrúlega lágu verði.
Sveltur sitjandi kráka
en fljúgandi fær.
Magnaðasti
bókamarkaður
allra tíma
Opið laugardag
frá kl. 10-16
og sunnudag 13-17
BÓKAV ERSLUN
Minning:
Sveinbjörg Hallvarðs-
dóttir, Reynisholti
Fædd 23. júní 1894
Dáin 2. febrúar 1991
Á laugardaginn verður jarðsungin
frá Reyniskirkju vinkona mín, Svein-
björg frá Reynisholti í Mýrdal.
Begga, eins og hún var oftast
kölluð, andaðist á dvalarheimili aldr-
aðra í Hjallatúni í Vík, þar sem hún
hefur notið frábærrar umönnunar
síðustu tæp tvö æviárin. Þar naut
Begga þess öryggis sem hún þráði
síðustu árin.
Kynni okkar Beggu hófust árið
1957 þegar við urðum samferða í
rútunni austur í Mýrdal, ég ráðin til
sumardvalar sem kúasmali hjá þeim
systkinum. Hún bjó með bróður
sínum, Siguijóni, sem var yngri en
hún, miklum öndvegis manni og
barngóðum. Hjá þeim bjó þá elsta
systir þeirra, Olafía, sem var orðin
óvinnufær af liðagikt, átti ég einnig
að stytta henni stundir þegar þau
unnu útivið.
Ég naut dvalarinnar hjá þeim
systkinum frá fyrstu tíð, enda urðu
sumrin sex, þau síðari sem kaupa-
kona og ég var ófús til heimferðar
á haustin. En ég var aldeilis ekki
eini krakkinn sem dvaldi að sumrinu
í Reynisholti, það eru áreiðanlega
nokkrir tugir barna og unglinga sem
nutu sveitasælunnar hjá þeim systk-
inum, venjulega þrjú yfir sumarið.
Margt af þessu fólki hafði gott sam-
band við systkinin, þá sérstaklega
Beggu eftir að hún varð ein og hætti
búskap.
Það var árið 1966 sem Siguijón
dó og Begga hætti búskap og leigði
jörðina nágrönnum sínum. Hún bjó
í Reynisholti á sumrin eftir það með-
an hún gat, með góðri aðstoð ná-
granna sinna og sveitunga. Þessi ár
held ég að Begga hafi notið lífsins,
enda hafði hún gaman af að ferðast.
Um háveturinn dvaldi hún í Vest-
mannaeyjum hjá systur sinni, Guð-
rúnu frá Kirkjubæ, og bömum henn-
ar. En vor og haust dvaldi hún hjá
okkur Guðlaugi og bömum okkar,
var hún þeim sem amma á heimilinu
og fróðleiksbrannur frá gamalli tíð.
Dvaldi hún mislengi hjá okkur þó
lengst eftir Vestmannaeyjagosið,
meðan skyldfólk hennar bjó í
Reykjavík, þar til flutt var aftur út
í Eyjar.
Hún hafði gaman af að heimsækja
Mýrdælinga í bænum og halda sam-
bandi við sumardvalarbörnin sín.
Ég minnist þess sérstaklega hve
Begga ókyrrðist þegar sást til vor-
boðans, þá óskaði hún eftir því að
við fæmm með hana heim, því hún
vildi sjá sveitina sína sem hún unni
mest koma undan vetri. Og þá mátti
fara að búast við gestakomu, því
Begga naut þess að fá gesti heim
að Reynisholti.
Það er margs að minnast frá dvöl-
inni í Reynisholti, úr litlum húsa-
kynnum, þá baðstofunni þar sem öll-
um var velkomið að gista, frá kvöld-
sögulestrum þeirra systkina, ekki
síst fyrir okkur krakkana, ekkert
sjónvarp var þá. Og ýmsir hlutir
voru framandi í Reynisholti því fyrstu
sumrin mín voru hestar notaðir til
allra verka, seinna var keyptur trakt-
or. Ekki hefði ég viljað missa af
þeirri reynslu nú.
Vinkonu minnar, sem hefði orðið
97 ára í sumar, minnumst við, ég
og fjölskylda mín, með hlýhug‘og
þökkum Beggu samverustundirnar.
Erla Bil Bjarnardóttir
Hún Begga okkar er dáin!
Þó svo hún hafi verið orðin þetta
gömul þá fyllumst við tómleika við
það að eiga ekki eftir að hitta hana
aftur í þessum heimi.
Með örfáum orðum langar okkur
til að kveðja þessa elskulegu vin-
konu okkar. Það er margs að minn-
ast frá sumrum okkar systra í
Reynisholti. Það eru ekki allir eins
heppnir og við vorum, að hitta á
eins gott fólk, þegar maður ræður
sig í sveit til ókunnugra. Þó að
húsakynnin væru lágreist þá var
hjartahlýja þeirra systkina, Beggu
og Nonna, þeim mun meiri.
Begga og Nonni bjuggu saman
í litla bænum með torfþakinu í
Reynisholti þar til Nonni dó, en
eftir það bjó Begga ein, fyrst allt
árið um kring, en síðan var hún
þar á sumrin meðan henni entist
heilsa. Við systurnar heimsóttum
hana hvenær sem færi gafst og
alltaf var einsog við værum a'ð koma
heim.
Hún Begga okkar var sérstakur
dýravinur og kenndi okkur að um-
gangast dýrin af alúð. Það var tal-
að við kýrnar í fjósinu, kindurnar
áttu allar sín nöfn og komið fram
við hundana eins og börn. Það var
gott að vakna á morgnana, þegar
Begga færði okkur litlu hvolpana
hennar Buddu í rúmið og Tryggur
fylgdist með úr fjarlægð.
Minning:
Björn L. Jónsson
Fæddur 7. apríl 1929
Dáinn 6. febrúar 1991
Kær vinur okkar, Björn Lúðvík
Jónsson, lést þann 6. febrúar síðast-
liðinn aðeins 61 árs gamall.
Björn átti þijár systur sem lifa
hann, þær em Hrefna, Hulda og
Gréta. Foreldrar þeirra voru Jón
Þórðarson prentari og Jóhanna
Lúðvíksdóttir. Bjössi ólst upp á
Framnesvegi 20a í vesturbænum.
Hann fór ungur til sjós og sigldi á
Fossunum sem var draumur ungra
manna á þeim tíma. Eftir að Bjössi
kom í lánd lærði hann bifvélavirkjun
og vann við þá starfsgrein í 30 ár,
Iengst af hjá Jötni, Skodaumboðinu
og BP. Bjössa voru fljótt falin
mannaforráð á þessum vinnustöð:
um enda var hann mjög samvisku-
samur og góður fagmaður að því
ógleymdu að hann átti sérstaklega
gott með að slá á létta strengi og
kom það sér oft vel í erilsömu starfi.
Síðustu árin starfaði Björn hjá
gatnamálastjóra og undi hag sínum
vel enda átti hann þar góða sam-
starfsfélaga og yfirmenn. Á sumrin
hefja stórir hópar af ungu fólki störf
hjá bænum og átti Bjössi einkar
gott með að umgangast það og leið-
beina því. 12. júlí 1952 gekk Bjössi
að eiga Steinunni Jónasdóttur frá
Bíldudal. Steinunn var dóttir
Guðnýjar Friðriksdóttur og Jónasar
Bjarnasonar sem kennd voru við
Kaldabakka. Steina átti fyrir 2
börn, þau Björn og Guðnýju sem
gift er Birni Haraldssyni. Bjössi
reyndist þeim eins vel og sínum
eigin börnum. Bjöm og Steina eign-
uðust 3 böm, Þórð sem býr með
Hallfríði Jónasdóttur, Hönnu Kötu
sem gift er Oddi Eggertssyni og
Hrefnu Birnu sem býr með Daníel
Þorsteinssyni. Bjössi og Steina
bjuggu börnum sínum gott og hlý-
legt heimili þótt húsakynnin þættu
ekki stór í dag. Bjössi hafði yndi
af barnabörnum sínum og sóttu þau
mikið til afa síns. Heimilið var gleði-
ríkt enda báru hjónin elsku hvort
til annars og var brautargengi barn-
anna þeirra hjartans mál. Steina
er móðursystir mín og ég minnist
margra góðra stunda á heimili for-
eldra minna þar sem meðal annars
Steina og Bjössi spiluðu brids við
foreldra mína. Eftir að ég eignaðist
fjölskyldu hittum við Steinu og
Bjössa annað slagið og áttum með
þeim notalegar stundir sem ylja um
hjartaræturnar og seint munu
Begga var alla tíð framúrskar-
andi gestrisin og minnumst við þess
sérstaklega eitt sumarið þegar
pabbi og mamma komu við í Reynis-
holti til að heilsa upp á okkur. Þau
voru á ferðalagi f 17 manna rútu
og Begga tók ekki annað í mál en
að bjóða öllum í kaffi. Hún töfraði
fram á örskammri stundu veislu-
borð fyrir allt fólkið.
Það er margs að minnast frá
þeim 27 árum sem við þekktum
Beggu, en okkur langar nú til að
kveðja elsku Beggu okkar og þakka
fyrir allt.
Mamma og amma þakka einnig
fyrir góðar móttökur og viðkynn-
ingu alla tíð. Guð blessi Beggu.
Dísa og Heiða
Að morgni 2. febrúar sl. lést á
dvalarheimilinu Hjallatúni í Vík
frænka mín Sveinbjörg Hallvarðs-
dóttir, 96 ára að aldri.
Mig langar.til að minnast hennar
Göggu minnar eins og ég var vön
að kalla hana. Það er skrítin tilfinn-
ing að hugsa til þess að Gagga
frænka sé dáin. Þegar ég var lítil
stelpa fór ég á hveiju sumri í sveit-
ina hennar og á veturna áttum við
samleið á hveijum degi. Hún var
dugleg og góð kona og var alltaf
tilbúin að gefa sér tíma fyrir aðra.
Hún var gestrisin og veitti vel af
sínu.
Ég mun alltaf minnast hennar.
Allar góðu minningarnar og
ánægjustundirnar sem við áttum
saman munu lifa. Guð geymi hana
Göggu mína.
Sigfríð
gleymast. Um leið og ég og fjöl-
skylda mín kveðjum góðan dreng
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur til þín, Steina mín, barn-
anna ykkar og allra ástvina nær
og ijær. Megi góður Guð styðja
ykkur og styrkja á slíkri sorgar-
stund.
„Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V. Briem.)
Alfreð og Ásta