Morgunblaðið - 15.02.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 1991
Anna Sveinsdóttir
frá Vík — Minning
Fædd 9. desember 1905
Dáin 9. febrúar 1991
Hinn 9. þ.m. lézt í Landspítalan-
um öldruð vinkona mín og fjöl-
skyldu minnar, Anna Sveinsdóttir
frá Vík í Mýrdal. Mig langar að
leiðarlokum að minnast hennar með
örfáum þakklætisorðum. Þau verða
ekki mjög mörg, enda vil ég einung-
is bæta þeim við það, sem ég veit,
að nákomnir frændur hennar munu
segja um hana. Auk þess þekkti
ég Önnu svo vel, að hún hefði ekki
kært sig um langar ræður og skrúð-
mælgi að sér genginni.
Anna Sveinsdóttir var fædd í Vík
og ólst þar upp hjá foreldrum
sínum, Eyrúnu Guðmundsdóttur og
Sveini Þorlákssyni í stórum og
mannvænlegum systkinahópi. Þau
Eyrún og Sveinn voru í hópi frum-
byggja Víkurþorps og settust þar
að um síðustu aldamót. Settu þau
bæði mjög svipmót sitt á mannlíf
þar í þorpinu ailt til æviloka eða í
rúm 60 ár. Sveinn gerðist fyrsti
skósmiður þorpsins og stundaði þá
iðn fram á efri ár. Jafnframt gerð-
ist hann símstöðvarstjóri þar árið
1914, og nú er það starf í höndum
þriðju kynslóðarinnar.
Allt frá bamæsku hef ég þekkt
Önnu og fjölskyldu hennar. Svo vildi
til, að faðir minn gerðist lærisveinn
Sveins skósmiðs á fyrsta áratug
aldarinnar og lauk sveinsprófí hjá
honum. Hélzt órofa vinátta milli
þeirra æ síðan. Eru fyrstu minning-
ar mínar af ferðum til Víkur með
foreldrum mínum ejnmitt tengdar
komu til Sveins og Eyrúnar.
Ein fyrsta bernskuminning mín,
þegar ég var austur á Giljum hjá
móðurfólki minu, er einmitt tengd
þeirri vinkonu, sem kvödd er í dag.
Eg varð fyrir 'smáslysi sumarið
1926. Þá hefur Önnu fuiidizt, að
hún þyrfti að gleðja ungan svein.
Sendi hún honum glas úr hvítum
leir með sælgæti í. Þetta örlæti
hennar gleymdist aldrei. Úr glasinu
var svo drukkið í mörg ár og enn
er það til óbrotið. Anna var með
afbrigðum barngóð, þótt hún eign-
aðist því miður engin börn sjálf.
Löngu seinna nutu mín börn hins
sama og ég naut, enda var þeim
sem öðrum glatt í geði, þegar Önnu
Sveins bar að garði. Þessa minn-
umst við öll nú á skilnaðarstundu.
Anna lifði lífi sínu að mestu leyti
fyrir aðra með einum eða öðrum
hætti. Um það geta þeir áreiðanlega
borið, sem þekktu hana bezt og hún
vann fyrir af trúmennsku um ára-
tugaskeið. Hins vegar hafði hún-um
leið það jákvæða hugarfar að njóta
sem bezt þess, sem lífíð hafði að
bjóða. Hún vissi vel, að héðan fara
allir eins og þeir komu og taka
ekkert með sér. Hún bjó sér fagurt
heimili, sem piýtt var fallegum
munum, sem hún hafði marga búið
til sjálf. Svo naut hún þess um skeið
að ferðast og skoða sig um í heimin-
um. En flestar munu samt orlofs-
ferðir hennar hafa orðið austur í
Vík, enda leitaði hugurinn mjög til
foreldra hennar, þegar þau gerðust
aldurhnigin og hjálparþurfi. Og nú
verður hennar síðasta ferð þangað
austur, þar sem hún hlýtur leg við
hlið foreldra sinna í Reyniskirkju-
garði.
Um alllangt skeið bjó Anna við
hnignandi heilsu og síðasti áratugur
reyndist henni erfíður. En dugnaður
hennar var slíkur, að hún rétti ótrú-
lega við á milli stríða. Samt hlaut
að draga til endaloka, og nú er hún
horfin úr hópnum.
Ég vil að endingu þakka Önnu
órofa tryggð við mig og fjölskyldu
mína og þá ekki sízt við aldur-
hnigna móður mína, sem saknar
vissulega þess að fá hana ekki oft-
ar í heimsókn á Sjafnargötuna.
Jafnframt færi ég systkinum henn-
ar og venzlaliði samúðarkveðjur
okkar.
Jón Aðalsteinn Jónsson
Anna Sveinsdóttir fæddist í Vik
í Mýrdal árið 1905 og var fímmta
í röð 15 barna þeirra Sveins Þor-
lákssonar símstöðvarstjóra og Ey-
rúnar Guðmundsdóttur. Anna ólst
upp í Vík hjá foreldrum sínum og
gekk í bamaskólann í plássinu.
Uppkomin hélt hún að heiman og
starfaði vetrarlangt sem innni-
stúlka hjá Jóni Ólafssyni banka-
stjóra í Reykjavík og síðar í fjögur
ár við matsölu Óla ísfeld. Árið 1934
hóf hún vinnu hjá Kexverksmiðj-
unni Frón og starfaði þar í tæp 50
ár, lengst af sem verkstjóri og fór
gott orð af henni í því starfi. Lang-
ur starfsaldur Önnu í Frón er lýs-
andi dæmi um tryggð hennar gagn-
vart öllu því sem hún tók sér fyrir
hendur.
En líf Önnu var meira en ein-
hæft verksmiðjustarf. Hún átti sína
ævintýraþrá og notaði sumarfríin
til að ferðast innanlands og utan.
Hún var reglulegur gestur í sund-
laugunum og ekki má gleyma sjó-
böðunum hennar frægu í briminu
við Vík í Mýrdal.
Anna frænka, eins og við systk-
inaböm hennar kölluðum hana, var
ákaflega frændrækin og heimsótti
reglulega öll sín systkini og fjar-
skyldari ættingja. Hún flutti fréttir
af ættinni þegar hún kom og stuðl-
aði þannig að samheldni og kynnum
t
HJÖRTURHÁKONARSON
frá Stardal,
áður starfsmaður Vegagerðar ríkisins,
andaðist á Hrafnistu Reykjavík, 13. febrúar.
Vandamenn.
t
Móðir okkar,
GUÐRÍÐUR GUÐLAUGSDÓTTIR,
Hátúni 10,
Reykjavik,
lést í Landspitalanum 13. þessa mánaðar.
Grétar Bergmann og Guðlaugur Bergmann.
t
Útför mannsins míns,
RUNÓLFS JÓNSSONAR,
Gerði, Mosfeilsbæ,
verður gerð frá Lágafellskirkju föstudaginn 15. febrúarkl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Steinunn Júliusdóttir.
t
Elsku drengurinn okkar, bróðir og mágur,
SIGURÐUR HEIÐAR VALDIMARSSON,
Heiðmörk 74,
Hveragerði,
sem lést af slysförum 9. febrúar, verður jarðsettur frá Hveragerð-
iskirkju laugardaginn 16. febrúar kl. 14.00.
Guðbjörg Jóna Sigurðardóttir, Valdimar Ingvason,
Anna Erla, Soffía, Ingþór Óii.
Minningarkort Krabbameinsfélagsins fást
í flestum lyfjabúöum í Reykjavík
og á nær öllum póstafgreiðslum úti á landi.
Einnig er hægt að hringja í síma 62 14 14.
Ágóða af sölu minningarkortanna
er varið til baráttunnar gegn krabbameini.
Krabbameinsfélagið
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRNI GUÐMUNDSSON
múrarameistari,
Drápuhlíð 47,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala miðvikudaginn 13. febrúar 1991.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Sigríður Ólöf Árnadóttir,
Róbert Trausti Árnason, Klara Hilmarsdóttir,
Anna Margrét Árnadóttir, Stefán Jón Sigurðsson,
Ove Hansen
og barnabörn.
t
Útför
SVEINBJARGAR HALLVARÐSDÓTTUR
frá Reynisholti í Mýrdal,
fer fram frá Reyniskirkju laugardaginn 16. febrúar kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlegast bent á dvalar-
heimilið Hjallatún í Vík.
Vandamenn.
t
Kær systir og vinkona,
SIGRÍÐUR J. KJERÚLF
sjúkraliði,
lést á heimili sínu, Samtúni 18, Reykjavík, föstudaginn 8. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Eiríkur J. Kjerúlf,
Jóhanna Kjerúlf,
Droplaug Kjerúlf,
Una Kjerúlf,
Hrönn Jónsdóttir.
Jón Kjerúlf,
Herdís Kjerúlf,
Hulda Johansen,
Regina Kjerúlf,
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN HALLDÓRSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
verður jarðsett frá Keflavíkurkirkju laug-
ardaginn 16. febrúar kl. 14.00.
Sigríður Brynjólfsdóttir,
Halldór Brynjólfsson,
Sigurður Brynjólfsson,
Sævar Brynjólfsson,
Brynjólfur Garðarsson,
og barnabörn.
Ásgeir Guðbjartsson,
Elisabet Ólafsdóttir,
Herdís Jónsdóttir,
Ingibjörg Hafliðadóttir,
Anna Lilja Jónsdóttir
milli ættingjanna. Vinahópurinn var
líka stór og þann garð ræktaði
Anna vel. Þegar aldurinn færðist
yfír og vinirnir urðu gamlir og sum-
ir sjúkir heimsótti hún þá reglu-
lega. í félagsmálum lét Ánna ekki
mikið til sín taka, en starfaði þó
talsvert í kvenfélagi fríkirkjusafíi-
aðarins.
Handíð var Önnu mikið áhuga-
mál og á því sviði sýndi hún mikla
listræna hæfíleika sem ættingjar
hennar eiga eftir að njóta um langa
framtíð. Dýrin í flosuðu myndunum
hennar urðu sem lifandi verur. Hún
kunni einnig að möskvapijóna
(,,fílera“) og gaf flesta dúka sína
og milliverk. Þessi list er víst orðin
fáséð.
Anna var glæsileg kona og hélt
reisn sinni alla tíð. Hún var dugleg
og ósérhlífín. í mörg ár lifði hún
með berkla í öxl. Ekki tókst að
greina þá fyrr en af þeim hafði
hlotist ólæknandi skaði, en hægri
höndin var henni nær ónýt. Þrátt
fyrir þetta sótti Anna ætíð vinnu
og það eina sem samferðamennim-
ir vissu um krankleika hennar var
að hún átti erfitt með að heilsa
með handabandi. Á síðasta ári
veiktist hún og var lögð á sjúkra-
húsi þar sem hún lést.
Bamelska var Önnu í blóð borki.
Hún eignaðist engin böm sjálf en
systkinabömin nutu ástúðar hennar
ríkulega. Þegar hana bar að garði
hafði hún ávallt eitthvert góðgæti
meðferðis. Og Anna var vís og
kærkominn gestur í öllum afmælum
og gleymdi engum þegar jólin
gengu í garð. í mörg ár stóð hún
fyrir mikilli aðventuhátíð á heimiii
sínu fyrir böm og fullorðna. Þá
kallaði hún til Guðjón harmónikku-
leikara og Sverri söngvara son hans
til að tryggja það að allir kæmust
í jólaskapið. Þessi boð voru löngum
tilhlökkunarefni og geymast í góð-
um minningum um Önnu frænku.
Þegar systkinabörnin fóru að koma
undir sig fótunum í lífínu með fram-
haldsnámi eða íbúðarkaupum átti
Anna það til að veita þeim stuðning.
Það er hverri fjölskyldu mikils-
vert að eiga að trausta og kær-
leiksríka frænku eins og Önnu
Sveinsdóttur. Fyrir samfylgd henn-
ar emm við afar þakklát. Blessuð
sé minning hennar.
Magnús Guðmundsson og
Tryggvi Felixson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Önnu Sveinsdóttur er lést
að morgni 9, febrúar í Landspítal-
anum í Reykjavík.
Anna var fædd í Vík í Mýrdal
9. desember 1905, fímmta barn
hjónanna Eyrúnar Guðmundsdóttur
og Sveins Þorlákssonar símstöðvar-
stjóra. Þau eignuðust fímmtán
böm, fjögur dóu í frumbemsku, hin
komust til fullorðins ára. Öll bera
þau foreldrum sínum vitni um dugn-
að og trúmennsku í hvívetna.
Þegar Anna hleypti heimdragan-
um fór hún til starfa í kexverksmiðj-
unni Frón og vann þar í tæp fímmtíu
ár, þar af mörg ár sem verkstjóri.
Anna eignaðist engin böm, en
frændgarð sinn ræktaði hún að-
dáunarvel og veit ég að öll eigum
við góðar minningar frá heimsókn-
um hennar. Hún var sterkur bak-
hjarl þessarar stóru fjölskyldu.
Bamaböm systkina hennar nutu
hlýju frænkunnar sem um ömmu
væri að ræða. Mér eru minnisstæð-
ar stundirnar þegar Anna frænka
kom í heimsókn, hress, hlý og fram-
takssöm. Alltaf átti hún eitthvert
góðgæti í töskunni sinni handa litlu
bömunum og heimapijónuðu vettl-
ingarnir komu sér vel.
Ég var stödd á æskustöðvum
Önnu frænku minnar er mér barst
andlátsfregning. Þar verður hún
lögð til hinstu hvfldar í dag við hlið
ástvina sinna.
Ég enda þessi minningarbrot með
bænaversi séra Hallgríms Péturs-
sonar:
Legg ég nú bæði líf og önd.
Ijúfi Jesú í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfír mér.
Veri hún Guði falin .
Rósa ÞóMákádóttir