Morgunblaðið - 06.03.1991, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. MARZ 1991
37
Vernlmrður Sveins
son - Minning’
Fæddur 7. apríl 1914
Dáinn 1. febrúar 1991
Vernharður Sveinsson fæddist
að Nesi í Höfðahverfi hinn 14. apríl
1914. Foreldrar hans voru hjónin
Sigurlaug Vilhjálmsdóttir frá Nesi,
Þorsteinssonar frá Grýtubakka, og
Sveinn Þórðarson frá Höfða, Gunn-
arssonar bónda þar. Móðir Sigur-
laugar var Valgerður Einarsdóttir,
dóttir Elísabetar Sigurðardóttur
Jónssonar frá Möðrudal, _ sem var
síðari kona Einars bónda Ásmunds-
sonar í Nesi. Vilhjálmur faðir Sigur-
laugar og afi Vernharðs var bóndi
og hákarlaformaður og kunnur sjó-
sóknari, eins og frændur hans
margir. Átti hann hákarlaskipið
Akureyrina sem var frægt skip á
sinni tíð, en þeir frændur voru upp-
hafsmenn útgerðar á þessum slóð-
um. Þórður Gunnarsson var mekt-
arbóndi í Höfða, sonur séra Gunn-
ars Ólafssonar prests Þorleifssonar
í Höfða. Gunnar varð stúdent úr
Bessastaðaskóla 1842 og talinn
merkismaður.
Vernharður Sveinsson ólst upp í
Nesi í hópi þriggja systkina, Þórðar
Vilhelms, sem fæddur var 1913 og
dó 1964, og kvæntur var Jennýju
■ Oddsdóttur, og Guðrúnar, sem fædd
er 1923 og gift var Magnúsi hejtn-
um Magnússyni sendiherra. Árið
1928 fluttist Vernharður með for-
eldrurn sínum til Akureyrar þar sem
þau ráku um árabil Hótel Gullfoss
af miklum myndarbrag.
Hinn 1. október 1929 hóf Vern-
harður Sveinsson störf hjá Mjólkur-
samlagi KEA, sem stofnað hafði
verið 1927 en tók til starfa hinn
6. mars 1928 undir stjórn hins
merka frömuðar Jónasar Kristjáns-
sonar samlagsstjóra. Tókst með
þeim Vernharði vinátta sem hélst
ævilangt. Fyrir áeggjan Jónasar fór
Vernharður til Danmerkur árið
1934 og stundaði nám við Ladelund
Landbrugs- og Mælkeriskole á Jót-
landi suður af Álaborg og lauk það-
an námi sem mjólkurfræðingur árið
1935 auk þess sem hann vann á
eynni Als um tíma. Alla tíð minnt-
ist Vernharður Danmerkurdvalar
sinnar með ánægju og mat Dani
mikils fyrir festu þeirra og vinnu-
semi og ávallt þótti honum gott að
koma til Danmerkur og snæða góð-
an mat á góðum veitingastað,
Spinderokken eða Sölleröd Kro.
Eftir heimkomuna 1935 hélt
Vernharður áfram störfum sínum
hjá Mjólkursamlagi KEA, fyrst sem
mjólkurfræðingur, síðar sem full-
trúi Jónasar samlagsstjóra og frá
1967 sem mjólkursamlagsstjóri til
ársins 1982 og fram til 1. septemb-
er í haust við ýmis reiknings- og
þjónustustörf. Vernharður var því
starfsmaður samlagsins hartnær
60 ár, þegar frá er talinn námstími
hans í Danmörku. Er þetta fágætt,
ef ekki einsdæmi, hér á landi og
þótt víðar væri leitað og sýnir betur
en margt annað hollustu Vernharðs
Sveinssonar og festu, og reyndist
hann fyrirtækinu afburða vel og
einkenndu trúmennska og heiðar-
leiki öll störf hans.
Hinn 31. október 1940 gekk
Vernharður að eiga Maríu Svein-
laugsdóttur Helgasonar, skipasmiðs
og sjósóknara frá Grund í Mjóa-
firði, og Rebekku Kristjánsdóttur
frá Sandhúsi, af Brekkuætt. María
hafði ráðist sem frammistöðustúlka
til foreldra Vernharðs á Hótel Gull-
fossi tveimur árum áður. Bjuggu
þau fyrsta veturinn á heimili for-
eldra hans en vorið 1941 settust
þau að í gamla Frímúrarahúsinu
við Hafnarstræti á Akureyri þar
sem María stóð fyrir húsi mörg ár
af miklum dugnaði og myndarskap.
Árið 1947 fluttust þau í nýtt hús
sitt að Laugargötu 2 á Akureyri
og bjuggu sér þar heimili sem róm-
að var fyrir smekkvísi og höfðings-
brag og hefur margur maðurinn átt
þar athvarf og var þar gott að koma
gestum og gangandi.
Vernharður Sveinsson gekk í
reglu frímúrara ungur maður og
starfaði þar til æviloka og helgaði
sig því stafi af heiluírrhug. Hann
sat í stjórn Osta- og smjörsölunnar
um langt árabil og vann þar gott
starf og ásamt með vini sínum, Val
heitnum Arnþórssyni kaupfélags-
stjóra, vann hann að byggingu hins
nýja og glæsilega húss Mjólkursam-
lags KEA og lagði hann þar í allan
hug sinn. Mátu þeir tveir hvor ann-
an mikils. Vernharður var einn af
brautryðjendum í golfi hér á Akur-
eyri, um mörg ár stundaði hann
laxveiði með góðum vinum og um
langan tíma spilaði hann brids og
naut lífsins í hópi vina sinna.
Vernharður Sveinsson hafði eng-
in bein afskipti af stjórnmálum,
þótt menn vissu hvert hugur hans
hneigðist, en hann hafði brennandi
áhuga á efnahags- og atvinnumál-
um og þjóðmálum og fylgdist vel
með gangi heimsmála og var ekki
komið að tómum kofunum þar.
Hann hafði einnig sérstakan áhuga
á íþróttum hvers konar og var fús
að ræða þessi áhugamál sín við vini
sína. Hann var fróður um menn og
málefni og las stöðugt mikið, og
síðasta verk hans hér í heimi var
að panta bækur í Amtsbókasafninu
til að lesa en þeim lestri lauk hann
aldrei hérna megin grafar.
Vernharður Sveinsson var dags-
farsprúður maður og farsæll, af-
skiptalítill, þurr á manninn í við-
skiptum, en hlýr og elskulegur þeim
sem honum kynntust. Ekki síst
hændust börn og ungmenni að hon-
um og sýndi hann þeim virðingu
og nærgætni. Venna kynntist ég
barn að aldri. Man ég margar
stundir með honum og Maju,
frænku minni, ekki síst á jólum
forðum daga heima í Laugargötu.
Kímilegar sögur og leikir og þraut-
ir og spilagaldrar hans líða mér
seint úr minni. Þá var honum
skemmt þegar aðrir glöddust. Eftir
að við settumst að á Akureyri fyrir
tæpum 20 árum með stóran barna-
hóp komum við Gréta til þeirra
Venna og Maju frænku hvern að-
fangadag og hver jól og þar áttum
við öll athvarf. Gott er að eiga góða
að.
Vernharður Sveinsson var höfð-
ingi af íslenskum hofðingjaættum,
stórlátur en hjartahlýr og góður
maður. Við Gréta og börn okkar
sendum Maju frænku vinarkveðjur
og vottum henni samúð okkar.
Blessuð sé minning Vernharðs
Sveinssonar.
Tryggvi Gíslason
Sigurbjörg Páls-
dóttir - Kveðjuorð
Mig langar að minnast frænku
minnar, Sigurbjargar Pálsdóttur,
sem lést 28. janúar sl. með örfáum
orðum, þótt margur hafi orðið til
þess á undan mér.
Þetta á hvorki að vera æviágrip
eða ættartala, aðrir hafa þegar
gert því skil, aðeins minningarbrot
frá fyrstu bernskuárum hennar.
Ég var sautján ára þegar hún
fæddist 9. febrúar 1928 og dvald-
Leiðrétting
í minningargrein í blaðinu í gær
um Tómas Geirsson, eftir Björgu
Ólafsdóttur, urðu þau mistök við
vinnslu greinarinnar að eftirfarandi
kafli í henni féll niður, en þar segir
frá börnum hans og konu hans
Dagnýjar: Börn þeirra eru Helga,
gift Reyni Mássyni, hann lést 1979,
þau eignuðust 4 börn. Sigurður,
kvæntur Guðrúnu Jakobsdóttur,
þau eiga eitt barn. Geirrún, gift
Jóhannesi Kristinssyni, hann lést
1990, þau eignuðust 7 börn. Barna-
börnin eru orðin 4.
Beðist er velvirðingar á þessum
mistökum.
ist ég þá á heimili hennar. í þá
daga fóru fæðingar fram á heimil-
unum og var ég fengin til aðstoðar
á heimilið af því tilefni. Hún varð
snemma sólskinsbarnið og yndi
heimilisins og segja má að sá eigin-
leiki hafi fylgt henni æ síðan að
bera birtuna með sér hvar sem hún
fór, sakir glaðlyndis og góðvilja.
Hún var fyrsta barnabarn for-
eldra minna og kom oft í heimsókn
á æskuheimili mitt, Litla-Hvamm,
sem var lítil bújörð í Reykjavík að
þeirra tíma hætti. Þá dvaldi hún
stundum í nokkra daga hjá okkur
og það voru miklir hamingjudagar
fyrir alla aðila.
Dilla minntist þessara daga alla
tíð með mikilli gleði eins og henni
var lagið.
Síðar dvaldist ég oft sinnis á
heimili hennar góðu foreldra í
Keflavik, hjá systur minni og mági,
og fylgdist með þeim systrum,
Dillu og Tobbu, vaxa úr grasi.
Ég á því heimili, Suðurgötu 5,
allt gott að gjalda og minnist þeirra
tíma með miklu þakklæti og gleði.
Síðar þegar Dilla sem unglingur
var að byija nám í Verzlunarskóla
íslands í Reykjavík, var ég svo
heppin að geta boðið henni að búa
hjá mér og manninum mínum, tvo
fyrstu veturna og var það okkur
öllum til ánægju, þótt húsakostur
væri ekki mikill.
Að lokum vil ég senda ástvinum
hennar mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur, eiginmanni, börnum,
barnabörnum, systur og öðrum
ættingjum.
Elsku frænku minni óska ég
góðrar ferðar yfir landamærin. Við
komum öll á eftir lienni þó síðar
verði. Guð fylgi henni.
Magga frænka
Guðbjörg Olafs-
dóttir - Minning
Fædd 15. maí 1923 ....'
Dáin 21. febrúar 1991
Nú er hún elsku amma mín dáin
og mun ég sárt sakna hennar. Var
hún kölluð Gauja og því festist
nafnið Gauja amma við hana. Hún
amma var yndisleg manneskja,
elskuleg og góð. Eg mun alltaf
minnast þess er ég var lítil táta og
kom í heimsókn til ömmu. Vildi ég
þá endilega spila hin ýmsu spil við
hana.
Með ömmu átti ég margar yndis-
legar stundir sem munu ávallt vera
geymdar í hjarta mínu. Ég má
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast henni og átt allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Hún amma var mikið náttúru-
barn, þótti mjög gaman að því að
vera úti í sólinni og labba um hina
ýmsu staði með afa. Verst þykir
mér að amrna skyldi ekki fá að lifa
til vorsins til þess að fá þá hlýju
og birtu sem kemur í kjölíar þess.
Sennilega er allt hlýtt, bjart og fullt
af gróðri á þeim stað sem hún dvel-
ur nú á.
Ég kveð hana því með þessu ljóði:
Þegar örmum vetur vefur
visna björk í skógarþröng,
þrái ég vorsins þýðu óma,
þyt í laufi og fuglasöng.
Frjálsa, glaða, litla lóa,
ljóð þín eiga töframátt,
burt þú syngur sorgir mínar,
svífur glöð um loftið blátt.
(Halldóra B. Björnsson)
Góði Guð, gef þú Óskari afa og
nánustu ættingjum Gauju ömmu
styrk í þeirra sorg.
Rakel Magnúsdóttir
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja tengdamóður mína, Guð-
björgu Ólafsdóttur, en hún varð
bráðkvödd 21. febrúar sl. Þá var
sólbjartur vetrardagur og vorið á
næsta leiti. Hún beið vorsins með
óþreyju enda náttúrubarn og hver
hlýindadagur veitti henni mikla
gleði. Þá gat hún gengið um holt
og hóla, drukkið kaffið sitt í góðri
laut og andað að sér gróðurilmi.
Guðbjörg fæddist í Geirakoti,
Fróðárhreppi 15. maí 1923 en for-
eldrar hennar voru Ólafur Gíslason
bóndi þar og kona hans, Ólöf Ein-
arsdóttir. Guðbjörg var ein fjórtán
barna þeirra hjóna og má geta
nærri að mikið annríki hefur verið
á þeim bæ. Nokkuð skarð er nú
komið í þennan systinahóp. Nú eru
aðeins sjö þeirra á lífi en rúmri viku
áður en Guðbjörg lést, komu þau
saman við jarðarför bróður.
Árið 1943 giftist Guðbjörg
Óskari S. Lárussyni og eignuðust
þau fimm börn. Eitt þeirra dó í
frumbernsku en hin eru Bára, fædd
1943, Aldís, fædd 1946, Davíð,
fæddur 1947, og Helga, fædd 1955.
Barnabörnin urðu sex og eitt barna-
barnabarn.
Ég kynntist Guðbjörgu fyrir rúm-
um tuttugu árum. Hún kom til dyr--
anna eins og hún var klædd, hæg-
lát kona og hjartahlý og gerði ekki
miklar kröfur til annarra. Hún var
barn síns tíma en skildi að nýjum
tímum fylgja nýir siðir. Þess vegna
var hún ætíð jákvæð og fordóma-
laus og dró aldrei kjarkinn úr okkur
sem næst henni stóðu, hvað svo sem
við tókum okkur fyrir hendur.
Um leið og ég þakka tengdamóð-
ur minni samfylgdina vil ég gera
orð skáldkonunnar Huldu að mínum
er hún segir:
Sorg og gleði auður er
Mig langar í fáum orðum að
kveðja ömmu sem nú er liðin á braut
þess sem er okkur hulið. Hún var
alltaf góð við okkur barnabörnin
þessi ár sem hún lifði með okkur.
Síðustu árin vildi hún verja öllum
sínum tíma með barnabörnum sín-
um og ég átti alls ekki von á því
að samverustundir okkar yrðu ekki
lengri, en vegir Guðs eru órannsak-
anlegir. Ég þakka fyrir samveru-
stundirnar með henni og minning
hennar sem góð og hjartahlý kona
mun alltaf lifa í hjarta mínu. Ég
kveð hana með þessum orðum í •*.
þeirri von að vegir okkar munu ein-
hvern tíma mætast aftur.
í önnum dagsins öndin mín
með ást og trausti leitar þin,
sem gefur veikum þor og þrótt
og þunga léttir sorgamótt.
Lát hjarta og starf mitt helgast þér,
í harmi og freisting lýs þú mér,
og leið mig heim, þá líf mitt þver.
(Sig. Vigfússon frá Brúnum)
Góði Guð. Styrk þú afa á þessari
sorgarstundu.
Vigdís Magnúsdóttir
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför systur okkar og mágkonu,
BJARGAR SVEINBJÖRNSDÓTTUR.
Axel Sveinbjörnsson, Lovísa Jónsdottir,
Guðrún S. Borgen,
Erna S. Thompson,
Bergljót Sigurðardóttur,
Ágúst Böðvarsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Njálsgötu 92,
Reykjavik.
Kristín Einarsdóttir,
Óli Elvar Einarsson, Fríða B. Þórarinsdóttir
og barnabörn.