Morgunblaðið - 13.06.1991, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. JÚNÍ 1991
—H ) .—r-!—r— ■■ ■ ' . . -—l
t
Systir okkar,
KRISTlN GUÐBRAIMDSDÓTTIR,
lést í sjúkrahúsi Suðurlands að morgni miðvikudagsins 12. júní.
Systkini hinnar látnu.
t
INGIBJÖRG ÞORSTEINDÓTTIR
frá Aðalbóli i Hrafnkelsdal,
Snorrabraut 58,
Reykjavík,
andaðist þann 10. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorsteinn Kristinsson.
t
Ástkær dóttir okkar,
DÓRATHORBERG ÞORSTEINSDÓTTIR,
er látin. Jarðarförin auglýst síðar.
Þorsteinn Þorsteinsson,
Edith Thorberg Traustadóttir,
Sigurður Brynjólfsson.
t
Móðir okkar,
UNA JÓNSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 33,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum TO. júní.
Dætur hinnar látnu.
t
Eiginmaður minn,
YNGVI MARKÚSSON,
Oddsparti,
sem lést 5. júní sl., verður jarðsunginn frá Þykkvabæjarkirkju laug-
ardaginn 15. júní kl. 14.00.
Sigríður Magnúsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MAGNHILDUR BENDER,
Bólstaðarhlíð 46,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju á morgun, föstudaginn
14. júní, kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á heima-
hlynningu Krabbameinsfélags íslands.
Gunnar Bender,
Ingvar Júlíus Bender, Guðríður Anna Jóhannsdóttir,
Petra og Anton Bender.
t
Móðir okkar,
JÓHANNA GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Fossheiði 62,
Selfossi,
fyrrum húsfreyja á Eystri Loftsstöðum,
verður jarðsungin frá Gaulverjabæjarkirkju laugardaginn 15. júní
kl. 13.30.
Börn hinnar látnu.
Ema Asgeirs-
dóttir - Minning
Fædd 18. maí 1932
Dáin 5. júní 1991
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
j(V. Briem.)
Kallið kom til minnar elskulegu
vinkonu Ernu, 5. júní sl. eftir erfiða
legu í Landspítalanum í Reykjavík,
og síðasta mánuðinn þyngdi henni
svo, að börn hennar og Asa systir
hennar vöktu yfir henni uns jarð-
neska stríðinu lauk.
Erna fæddist í Reykjavík 18. maí
1932 en fluttist til Akureyrar með
foreldrum sínum er hún var 10 ára
að aldri.
Foreldrar Ernu voru sæmdarhjón-
in Theodóra Tómasdóttir og Ásgeir
Árnason, síðar yfirvélstjóri á Hamra-
feliinu, er þá var stærsta skip Sam-
bandsins, en Ásgeir heitinn lést langt
um aldur fram aðeins 58 ára er skip
hans var statt út í Gíbraltar.
Theodóra kona hans var einnig
ung að árum er hún kvaddi þennan
heim, aðeins 63 ára gömul.
Þau eignuðust fimm börn, látin
eru Tómas er var elstur af systkin-
unum, Kolbrún og nú síðast Erna,
eftir lifa þær Svanhildur og Ásgerð-
ur sem var yngst af hópnum, öll
voru börnin mesta efnisfólk.
Þau hjón fluttust til Akureyrar
er Ásgeir gerðist meðeigandi I vél-
smiðjunni Odda á Akureyri, og eig-
inmaður minn, Kristján, fór í nám
þar í fjögur ár og útskrifaðist þaðan
sem vélvirki árið 1949. Ég þekkti
því fjölskyldu Ernu mjög vel, og oft
var komið í kaffisopa hjá Theu.
Erna giftist ung að árum Jóni
Kr. Vilhjálmssyni rafvirkjameistara,
eignuðust þau fjögur börn. Elst er
Fríða Margrét, gift í Reykjavík, á
hún þijú börn, Vilhjálmur, giftur
indverskri konu og eiga sex börn,
þau búa á Indlandi, Valgerður, gift
í Reykjavík, hennar börn eru tvö,
yngstur er Ásgeir og býr einnig í
Reykjavík. Öll hafa börnin verið for-
eldrum sínum til sóma og staðið við
hlið móður sinnar í blíðu og stríðu.
fjölskyldur okkar urðu síðan ná-
grannar í mörg ár í Helgamagra-
strætinu, þar bjó margt barnafólk
og var oft glatt á hjalla í hverfinu.
Konurnar voru mikið heima hjá
börnum sínum í þá daga og litu inn
hver hjá annarri, jafnvel voru stofn-
aðir spilaklúbbar, og áttum við til
að grípa í spil á sumrin þó sól væri
úti, meðan börnin voru að leik.
Erna sem átti afrnæli í maí hélt
okkur alltaf mikla og fína kaffi-
veislu, ekki gleymir maður góðu tert-
unum hennar Ernu, sem var svo
mikil húsmóðir. Margt af þessum
nágrönnum er komið yfir móðuna
miklu og blessuð sé minning þeirra.
En börn þessa fólks hafa skilað
sér vel út í þjóðfélagið, og fyrir það
ber að þakka, en það hefur óneitan-
lega hljóðnað í Helgamagrastrætinu
nú undanfarin ár, gatan er ekki leng-
ur eins barnmörg og hún var, en
tímarnir breytast. Fyrir sextán árum
flutti Erna til Reykjavíkur, en þau
hjón slitu þá samvistum, bjó hún
fyrstu árin hjá frænda sínum í Kópa-
vogi og síðar hjá systur sinni, Ás-
gerði, og mági, Sæmundi Pálssyni.
Vann Erna á þessum árum á
Borgarspítalanum eða þar til heilsan
fór að gefa sig. Erna var búin að
-eignast sína eigin íbuð í Neðstaleiti
2 og bjó hún sér þar notalegt og
smekklegt heimili sem hún naut því
miður of stutt.
Það var ekki langt á rnilli Ernu
og tengdamóður hennar, Magneu,
er lést fyrir rúmum mánuði á Akur-
eyri, það ríkti alltaf mikill kærleikur
þeirra á milli og Erna hélt alltaf
góðu sambandi við okkur hér, skrapp
hingað á sumrin og dvaldi hjá okkur
vinum sínum.
Ég var stödd í Reykjavík réttri
viku fyrir andlát Ernu og áttum við
Áslaug dóttir mín stutta stund með
henni, er ég þakklát fyrir það.
í dag, 13. júní, drúpum við höfði
vinir hennar að norðan, sem fylgjum
henni síðasta spölinn, en hún verður
jarðsett frá Fossvogskapellu.
Ég og börn mín vottum börnum
Ernu og Jóns innilega samúð okkar
og systrunum Ásgerði og Svönu og
fjölskyldum þeirra allra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt,
(V. Briem.)
Ása Helgadóttir
Nú er Ema, frænka okkar og
mikil vinkona, látin. Ekki er hægt
að segja að lát hennar hafi komioð
okkur að óvörum. Hún hafði um
árabil verið haldin ólæknandi sjúk-
dómi, sem æ versnaði nú undir lok-
in. En hún bar þennan sjúkdóm af
reisn og æðruleysi, svo af bar.
Brottför hennar hér úr lífi er þó
ótímabær, því Erna unni mjög lífinu
og samvistum við börn sin og barna-
börn sem og aðra nána ættingja.
Hún var sérstaklega frændrækin og
vinmörg. Við gerum ráð fyrir, að
margir vinir hennar sakni hennar
mjög.
Hún var mikill höfðingi heim að
sækja og eigum við bræður margar
góðar minningar af þeim vettvangi.
Heimili hennar var sérstaklega róm-
að fyrir snyrtimennsku.
Erna var fædd í Reykjavík 1932
en ólst að mestu upp á Akureyri.
Foreldrar hennar voru Ásgeir Árna-
son vélstjóri og kona hans, Theodóra
Tómasdóttir. Hún stofnar heimili á
Akureyri og giftist 12. desember
1952 Jóni Vilhjálmssyni rafvirkja.
Þau skildu og flutti Erna þá suður
og bjó í Kópavogi og síðar í Reykja-
vík. Starfaði lengi vel við slysadeild
Borgarspítalans á rneðan kraftar
leyfðu.
Þau eignuðust fjögur mannvæn-
leg börn, Fríðu Margréti, Vilhjálm,
Valgerði og Ásgeir. Þau eru gift
nema Ásgeir, sem annaðist móður
sína undir lokin ásamt systrum sín-
um.
Vilhjálmur er kvæntur maður og
starfandi á Indlandi. Vegna fjar-
lægðar var erfiðleikum bundið að
halda nánu sambandi á milli, en
Ema gladdist yfir öllum fréttum af
syni sínum, tengdadóttur og mörg-
um börnum þeirra. Vilhjálmur sendi
móður sinni kveðjur við öll tækifæri
sem gáfust og sendi henni myndbönd
af fjölskyldu sinni, sem gladdi Ernu
mjög innilega.
Við minnumst hennar með mikl-
Útför
STEFÁNS BJÖRNSSONAR
fyrrum bónda
á Grund í Svarfaðardal, .
til heimilis á Skíðabraut 7,
Dalvík,
verður gerð frá Dalvikurkirkju laugardaginn 15. júní kl. 14.
Blóm afþökkuð. Líknarstofnanir njóti minningargjafa.
Dagbjört Ásgrímsdóttir,
Þorsteinn Sv. Stefánsson,
Jóhannes Stefánsson,
Anna Stefánsdóttir,
Björn Stefánsson,
Sigurlaug Stefánsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJÖRLEIFUR MAGNÚSSON
fv. bæjarfógetafulltrúi,
Siglufirði,
sem lést í Borgarspítalanum laugardaginn 8. júní sl., verður jarð-
settur frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 15. júní kl. 11.00.
Þ'eim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Herdis Hjörleifsdóttir,
Magnús Þ. Hjörleifsson,
Jóhanna Hjörleifsdóttir,
Þorkell Hjörleifsson,
Edda Hjörleifsdóttir,
Guðrún Hjörleifsdóttir,
Kristín Hjörleifsdóttir,
Stefán Ólafsson,
Giovanna Hjörleifsson,
Geir Pétursson,
Stefanía Vigfúsdóttir,
Viktor Már Gestsson,
Páll E. Ingvarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
um söknuði og vottum ástvinum
hennar okkar dýpstu samúð.
Árni Jón, Sigurður, Theodór
Áralangri erfiðri og sársaukafullri
baráttu er lokið. Hún Erna, sem
barðist svo hetjulega fyrir lífi sínu,
er fallin í valinn. Við sem hana
þekktum vissum að henni þótti hún
eiga svo miklu ólokið og því var
erfítt að sætta sig við orðinn hlut.
En hún gerði sér grein fyrir að
hveiju stefndi, og eins og hennar
var von og vísa reyndi hún að ganga
frá öllum sínum málum áður en
kallið kæmi. Nákvæmni og sam-
viskusemi voru henni í blóð borin
og umhyggja fyrir afkomendum
hafði forgang í öllu lífí hennar. Hún
fór ekki varhluta af raunum lífsins,
en stóð líkt og klettur við sjávar-
strönd er brýtur af sér hveija hol-
skeflu sem yfir ríður. En við síðasta
storminn réð hún ekki, þótt vel og
lengi væri barist.
Foreldrar Ernu, Ásgeir Ámason,
vélstjóri og kona hansj Theódóra
Tómasdóttir, fluttu til Akureyrar frá
Reykjavík þegar hún var á unglings-
aldri. Við urðum nágrannar og fljót-
lega var stofnað til vináttu sem aldr-
ei rofnaði, þótt stundum væri vík
milli vina. Málin þróuðust á þann
veg að ég flutti til Reykjavíkur og
stofnaði þar heimili en forlögin hö-
guðu því svo að við lágum sængur-
konur saman á Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri árið 1962 og eignuð-
umst báðar drengi á sama degi. Síð-
ar átti ég eftir að flytja aftur til
Akureyrar og búa þar um árabil.
Var það mér gleðiefni að vera í ná-
lægð við hina góðu vinkonu mína
og held ég að sú gleði hafi verið
gagnkvæm.
Ema giftist Jóni Vilhjálmssyni
rafvirkja hinn 12. desember árið
1952. Stofnuðu þau í fyrstu heimili
að Helgamagrastræti 38 hjá foreldr-
um Jóns, Vilhjálmi . Vilhjálmssyni
eftirlitsmanni og konu hans, Magneu
Daníelsdóttur, en síðar bjuggu þau
í Kringlumýri 23. Eignuðust þau 4
mannvænleg börn, Fríðu Margréti,
Vilhjálm, Valgerði og Ásgeir. Eru
börnin búsett í Reykjavík, en Vil-
hjálmur hefur fest rætur í Madras
á Indlandi, er giftur þarlendri konu
og á 6 börn. Samtals eru barnaböm
Ernu orðin ellefu og eitt átti hún
bamabarnabarnið. Jón og Erna slitu
samvistir. Fluttist Ema suður í
Kópavog. Síðar eignaðist hún íbúð
í Neðstaleiti 2 í Reykjavík.
Erna var fríð og glæsileg kona
sem búin var hinum bestu kostum.
Hún var heiðarleg og hreinskilin og
átti það til að segja fólki fölskva-
iaust það sem henni bjó í brjósti.
Tel ég að flestir hafí kunnað að
meta þessa eðliskosti hennar, því
fólk fann að góður hugur fylgdi
máli. Hún var framúrskarandi
myndarleg og dugleg í öllum sínum
störfum hvort sem var við húsmóð-
urstörf eða við aðra vinnu. Get ég
borið um það vitni, því hvort tveggja
þekkti ég af eigin raun.
Ævilöng vinátta sem aldrei ber
skugga á er ómetanleg eign þeim
sem hana hlotnast. Þessi fátæklegur
orð eru viðleitni mín til þess að þakka
henni þá góðu gjöf sem hún gaf
mér. Ég hef misst góða vinkonu sem
ég sakna mikið og lífið verður fátæk-
legra á eftir. Sárari er þó söknuður
barna hennar og annarra afkom-
enda. Ég votta þeim mína dýpstu
samúð. Guð geymi Ernu vinkonu
mína.
Sigurlaug Helgadóttir