Morgunblaðið - 19.06.1991, Blaðsíða 46

MQRPV’NBLAÐIE) MIÐVIKUDAGUH .13. jýNÍ 1991;
“I Minning:
46|
+
Faðir okkar,
HALLSTEINN TÓMASSON,
Hraunbæ 156,
Reykjavík,
andaðist á Vífilsstöðum 17. júní.
Fyrir hönd áðstandenda,
Guðmundur Guð-
jónsson skipstjóri
Trausti Hallsteinsson,
Guðmundur Hallsteinsson.
Eiginkona mín, móðir og systir,
KRISTÍN FINNBOGADÓTTIR BOULTON
frá Hítardal,
andaðist í Norwich í Englandi hinn 15. júní.
Bálför hennar fer fram frá St. Barnabas-kirkju í Norwich föstudag-
inn 21. júní.
Minningarathöfn í Reykjavík og greftrun í Hítardal verður auglýst
síðar.
John Boulton,
Ingrid Statman, Helen Statman,
Richard Boulton,
Kristófer Finnbogason, Leifur Finnbogason,
Bergþór Finnbogason, Gunnar Finnbogason.
+
Áskær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR GUÐBJARTSSON,
Eskihlíð 29,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 15. júní sl.
Sigrún Einarsdóttir,
Sigurgísli Jörgen Einarsson, Mai-Britt Einarsson,
Ragnheiður Ingibjörg EinarsdóttirKristinn Einarsson,
Ingi Dóri Einarsson, Sigurlaug Gísladóttir,
Jónina Þóra Einarsdóttir, Ægir Ólason,
Guðbjört Einarsdóttir, Jón Ómar Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HALLDÓRA JÓNSDÓTTIR,
Sæviðarsundi 40,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt
þriðjudagsins 18. júní.
Haukur Kristófersson,
Margrét Hauksdóttir, Bragi Kr. Guðmundsson,
Guðrún Helga Hauksdóttir, Jóhannes Bjarni Jóhannesson,
Sigríður Herdís Leósdóttir
og barnabörn.
+
Maðurinn minn,
GUNNAR SIGURMUNDSSON
prentari,
lóst í Borgarspítalanum 18. júní.
Vilborg Sigurðardóttir.
+
Ástkær móðir okkar,
KRISTIN AÐALSTEINSDÓTTIR
frá Lyngholti,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð 16. júní.
Börnin.
+
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
UNU JÓNSDÓTTUR,
Signýjarstöðum,
Hjarðarhaga 33,
Reykjavík,
fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 20. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Landssamtök hjarta-
sjúklinga.
Signý Hermannsdóttir, Gunnar Jónsson,
Sigfríður Hermannsdóttir, Magnús Jónsson,
Auður Hermannsdóttir, Magnús Finnbogason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fæddur 31. ágúst 1900
Dáinn 10. júní 1991
Guðmundur Guðjónsson, móður-
bróðir minn, var fæddur á Ljúfu-
stöðum í Fellshreppi, Strandasýslu,
sonur hjónanna Guðjóns Guðlaugs-
sonar, alþingismanns, og Jóneyjar
Guðmundsdóttur. Árið 1902 fluttist
íjölskyldan að Kleifum í Steingríms-
firði, og fimm árum síðar lá leiðin
til Hólmavíkur, en þar veitti Guðjón
forstöðu Verzlunarfélagi Stein-
grímsljarðar, sem hann hafði haft
forgöngu um að stofna. Árið 1918
fluttust þau Guðjón og Jóney til
Reykjavíkur og bjuggu til dauða-
dags Guðjóns á Hlíðarenda, sem
nú er aðsetur Knattspyrnufélagsins
Vals.
Strax á æskuárum sínum á
Hólmavík hneigðist hugur Guð-
mundar að sjómennsku, og 14 ára
gamall var hann farinn að starfa á
bátum á Steingrímsfirði. Árið 1915
fór hann til náms í Flensborgar-
skóla í Hafnarfirði, og síðan tók
við nám í Stýrimannaskólanum.
Hann lauk farmannaprófi árið
1921, og að því loknu stundaði
hann sjómennsku í hálfan fimmta
áratug, fyrst á erlendum skipum,
en síðan á íslenzkum flutninga-,
farþega- og varðskipum. í aldar-
íjórðung var hann skipstjóri á skip-
um Skipaútgerðar ríkisins, síðast á
ms. Heklu. Árið 1966 urðu breyt-
ingar á rekstri Skipaútgerðarinnar,
og hætti Guðmundur þá siglingum.
Eftir það annaðist hann um árabil
sjókortasölu hjá Vita- og hafnamál-
astjórn.
Guðmundur var farsæll skip-
stjórnarmaður, athugull og stjórn-
samur. Kom það nokkrum sinnum
í hans hlut að stjórna björgun skipa,
sem strandað höfðu hér við land,
og var björgun farms úr flutninga-
skipinu Persier, sem strandaði við
suðurströnd landsins á styijaldarár-
unum, stærst þessara. verkefna.
Eftir styrjöidina var þörfin fyrir
umbætur í strandferðasiglingum
orðin brýn. Var Guðmundur til ráð-
uneytis um gerð strandferðaskip-
anna Herðubreiðar og Skjaldbreið-
ar, sem þóttu á sínum tíma mikil
samgöngubót, og fylgdist hann með
smíði þeirra í Skotlandi. Fyrir björg-
unarstörf hlaut hann brezkt heið-
ursmerki, og á sjómannadaginn
1978 var hann heiðraður fyrir störf
sín._
Árið 1929 kvæntist Guðmundur
Ingibjörgu Þórðardóttur Daníels-
sonar, bónda á Gnúpufelli í Eyja-
firði. Þau eignuðust ekki börn sam-
an, en stjúpsonur Guðmundar er
ívar Andersen, vélstjóri. ívar var
kvæntur Hjördísi Jónsdóttur, sem
nú er látin. Þá ólst elzta barn þeirra
Ivars og Hjördísar, Ingibjörg, hjúkr-
unarfræðingur, gift Kjartani Páls-
syni, lækni, upp hjá þeirn Guð-
mundi og Ingibjörgu.
I minningum barnsáranna er
Guðmundur eini frændinn, sem ég
átti, enda var ættin ekki fjölmenn
að Qarskyldari ættingjum frátöld-
um, Guðnlundur barnlaus og ég
einkabarn móður minnar. En þótt
ég ælist til fermingaraldurs upp hjá
afa mínum og ömmu og kært væri
með Guðmundi og foreldrum hans,
var samgangur ekki svo mikill, að
ég kynntist honum þá náið. Fannst
mér einhvern veginn, að hann væri
alltaf úti á sjó eða a.m.k. á hraðri
leið um borð í skip sitt. Á mennta-
skólaárum mínum fékk ég hins veg-
ar tækifæri til að kynnast bæði
honum sjálfum og starfi hans. Hafði
ég vorið 1944 orðað við hann áhuga
minn á að komast í sumarstarf á
sjó, en hann var þá skipstjóri á
strandferðaskipinu Þór. Tók hann
því fálega, og taldi ég málið úr
sögunni. En tveimur mánuðum síð-
ar kom í ljós, að hann hafði ekki
gleymt mér þegar starf kyndara á
Þór losnaði.
Fyrir hálfri öld voru verkefni
strandferðaskipa fjölþættari en nú,
og trúlega eru þeir margir, sem
ekki átta sig á þeirri byltingu, sem
orðið hefur í samgöngumálum.
Mörg byggðarlög voru algerlega
háð samgöngum á sjó, bæði um
flutninga á vörum og farþegum, og
víða voru hafnir svo lélegar, að
strandferðaskip gátu ekki lagzt að
bryggju. í hafnleysunni austur í
Öræfasveit fengu heimamenn að-
föng sín í belgjum, sem draga þurfti
á land og sæta lagi, þegar sæmi-
lega viðraði. Það kom í hlut skip-
stjóra að stjórna skipi sínu við komu
á hvern áfangastað, sjá um, að af-
greiðsla gengi snurðulaust og halda
áætlun. Varð svefn oft lítill, þegar
stutt var milli áfangastaða. Ekki
var unnt að haga ferðinni svo, að
komið væri á hentugum tíma sólar-
hrings á hvern viðkomustað. Þetta
virtist engum þykja tiltökumál, en
ég átti þó eftir að komast að raun
um, að hér átti stjórnsemi Guð-
mundar sinn þátt í, að áætlun tókst
að halda, og menn gengu á lagið,
þegar eftirlátari stjórnandi leysti
hann af í sumarleyfi.
Þegar ég kom aftur til starfa á
Þór vorið 1945, var þar annar brag-
ur um borð. Hafði skipið verið leigt
til flutninga á fiski til Englands
þetta síðasta styijaldarár. Siglt var
á minni hafnir í kringum land, báta-
fiski skipað um borð og hann flutt-
ur út ísaður. Þegar fullfermi var
fengið og haldið af stað til Eng-
lands, tók skipstjórinn vaktir, en
þurfti ekki að vakna á fárra stunda
fresti. Fyrir kyndarann var þetta
líka allt annað líf, þar sem einungis
þurfti að halda dampi, en ekki sí-
fellt ýmist að draga úr eða auka
hann. I þessum ferðum var skips-
höfnin sem ein fjölskylda, og þá
kynntust skipsmenn betur glettni
Guðmundar og hlýju viðmóti bak
við yfirborðið, sem sumum virtist
hijúft í fyrstu.
+
Eiginmaður minn,
INGÓLFUR GUÐMUNDSSON
(Bifreiðaverkstæðið ÁKI),
Hólavegi 21,
Sauðárkróki,
lést hinn 16. þ.m.
Fjóla Þorleifsdóttir.
LEGSTEiNAR
Helluhrauni 14, 220 Hafnafjörður,
pósthólf 93, símar 54034 og 652707.
Ingibjörg bjó Guðmundi vistlegt
heimili og stjórnaði því af skörungs-
skap. Það var því þungt áfall fyrir
hann, er hún lézt árið 1975. En
eins og endranær tók hann æðru-
laust því, sem að höndum bar og
annaðist upp frá því heimilishald
sitt af einstakri snyrtimennsku.
Kaus hann að vera á eigin heimili,
meðan hann gat nokkru þar um
ráðið, og gerði það raunar mun
lengur en hann hafði krafta til.
Naut hann til þess einstæðrar að-
stoðar og umhyggju ívars stjúpson-
ar síns, Ingibjargar og Kjartans og
fjölskyldna þeirra. Síðustu æviárin
voru Guðmundi þó erfið, heilsa hans
fór þverrandi, og skömmu fyrir ní-
ræðisafmælið fluttist hann á Hrafn-
istu. Lífsþróttinum hélt hann þó
nær óbuguðum fram undir það síð-
asta, og ekki er langt síðan hann
tók síðasta sundsprettinn, en sund
stundaði hann daglega sér til
ánægju og heilsubótar, meðan heils-
an leyfði.
Langt líf er að baki, og vegmóð-
ur samferðamaður hefur fengið
hvíld. Á kveðjustundinni þakka ég,
kona mín og börn Guðmundi
ræktarsemi hans og ánægjulegar
samverustundir.
Guðjón Hansen
Enn einn aldamótamaðurinnn
hefur kvatt okkur eftir langan og
gæfuríkan starfsdag. Guðmundur
var góður fulltrúi þeirrar kynslóðar
sem lagði grunninn að velferðar-
þjóðfélagi okkar tíma. Oft var á
brattan að sækja í þeirri þróun, en
ekki var gefist upp fyrr en í fulla
hnefana. Gott dæmi um þetta eru
stórstígar framfarir í fiskveiðum og
kaupskipasiglingum á fyrstu ára-
tugum aldarinnar þar sem Guð-
mundur kom mikið við sögu.
Ég kynntist Guðmundi fyrir 28
árum þar sem hann var uppeldisfað-
ir konu minnar og mér er ljúft að
minnast hans hér með fáeinum orð-
um.
Hann fæddist 31. ágúst árið
1900 á Ljúfustöðum í Strandasýslu.
Foreldrar hans voru Guðjón Guð-
laugsson bóndi þar, f. 13. des. 1857,
d. 6. mars 1939, kaupfélagsstjóri á
Hólmavík, alþingismaður Stranda-
manna 1893-1914 og landskjörinn
þingmaður 1916-1922, og kona
hans, Jóney Guðmundsdóttir, f. 29.
júní 1870, d. 7. apríl 1957. Systir
Guðmundar hét Mundhildur Ingi-
björg, f. 15. maí 1907, d. 12. júní
1951. Sonur hennar er Guðjón Han-
sen tryggingasérfræðingur í
Reykjavík.
Guðmundur var við nám í 1. og
2. bekk Flensborgarskóla 1915-
1917 og lauk farmannaprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykjavík
1921. Guðmundur var ungur að
árum þegar hann hélt fyrst til sjós.
Til ársins 1926 var hann háseti á
ýmsum verslunarskipum og stýri-
maður á dönsku skipi, en það ár
hóf hann störf hjá Landhelgisgæsl-
unni og Skipaútgerð ríkisins sem
stýrimaður á varðskipinu Þór (I).
Skipstjóri á varðskipinu Þór (II) var
hann 1942 til ársins 1946. Hann
hafði eftirlit með smíði ms. Herðu-
breiðar og Skjaldbreiðar í Skotlandi
og sigldi þeim skipum heim. Hann
var skipstjóri á Skjaldbreið til 1952,
þvi næst á Esju (II) 1952-1961 og