Morgunblaðið - 05.10.1991, Blaðsíða 41

teei aœcfao < k:jc/.u3au ;aj uia/^az.'jaaaB
--MORGUNBLAEHÐ- -LAUOARÐAGtíR 5: OK'FOBER 19»!
-M
Minning:
Stefán Bjamason
bifreiðastjóri
Fæddur 23. október 1911
Dáinn 25. september 1991
Þegar hugumprúðir samferða-
menn að heiman kveðja hinsta sinni,
leitar hugur til baka á vit þeirrar
veraldar sem var, þeirra mörgu
minninga, sem því mætari verða
sem árunum fjölgar.
Barnshugurinn er ævinlega op-
inn og næmur, tekur ýmist fagn-
andi á móti eða þá hafnar alfarið..
Varðveizla þess, sem þannig var
í móti tekið í viðmóti fólks og áhrif-
um öllum, þeirra kynna, er þá urðu
til, verða æ dýrmætari í áranna
rás. Stefán Bjarnason var einn
þeirra, sem gaf sér tíma til að taka
eftir og tala við óframfærinn strákl-
ing, sem hélt sig gjarnan til hlés
og þess vegna varð hann fljótt einn
þeirra, sem unglingnum urðu hug-
þekkir.
Sú góða mynd, er mætir hugan-
um nú á kveðjustund, fékk aldrei á
sig fölskva og færir til mín leiftur-
brot liðinna stunda, þar sem vin-
hlýtt viðmót, blandað góðri glettni,
allt yfir í smástríðni, korna fyrst
fram í hug.
Síðustu samfundir okkar voru á
Reykjalundi, ég á hraðferð, hann
að freista þess að fá bót, hann gef-
andi glaður í öllu sínu æðruleysi,
þó örðugt væri um mál eftir of langa
gönguferð, gamli, góði Stebbi
Bjarna með sitt sérstæða bros, þar
sem manni fannst öll heimsins hlýja
búa að baki.
Svo gefandi augnablik eru gullin
og færa okkur varanlega minning
sem merlar sannarlega á. 1 mínum
unglingshuga var Stefán Bjarnason
bílstjórinn snjalli, þessi bráðvel
verki farni maður, sem sat ekki
bará inn í bíl sínum, bíðandi' þess
að aðrir ynnu verkin og því er þetta
mér svo minnistætt, að ég man
glöggt, að hann tók eitt sinn af
mér rekuna, þar sem ég var að
myndast við að moka mölinni upp
á bílinn og sagði glettnislega: Það
er betra að skiptast á.
Það er ekki sama, hvernig hlut-
irnir eru sagðir, þegar vilji og orka
eiga tæpa samleið. Á þessari kveðj-
ustund leitar hugurinn líka til hans
ágæta föður, sem mér varð undur-
kær í okkar sameiginlega áhuga-
máli, þess manns minnist ég í virð-
ingu og þökk fyrir ýmsar ábending-
ar sem hann gaf ungum sveini og
um margt voru þeir feðgar líkir,
ekki sízt að greind og gamansömum
tón, sem ætíð var sleginn, hversu
sem á móti blés. Stefán hóf snemma
starfsævina s.s. þá var altítt, hann
var um árabil sjómaður og verka-
maður jöfnum höndum, fór viða á
vertíðir og þótti þar sem annars
staðar liðtækur vel.
En ævistarf hans verður við akst-
ur vörubifreiðar tengt öðru fremur
í okkar vitund, Reyðfirðinga. Það
starf stundaði hann af fágætri sam-
vizkusemi. Það fylgdi honum far-
sæld góð í starfinu, enda handtak
hvert alúðarfullt, og af aðgát farið.
Bezt man ég hann frá starfinu
fyrir Vegagerð ríkisins um árafjöld,
Úlfíjótur B.Gísla-
son - Minning
Hver vegur að heiman er vegur heim.
Hratt snýst hjól dagsins,
höllin við lindina
og tjaldstæðin hjá fljótinu
eru týnd langt að baki.
Það rökkvar og sigðin
er reidd að bleikum stjömum.
(Brot úr „Ferð“ - Snorri Hjartarson)
Við Úlfljótur Baldur þekktumst
náið í bernsku, áttum saman ungl-
ingsár alveg til fyrstu fullorðinsára
og þó sundur hafi dregið vegna
ólíkra starfa og lífshátta vorum við
alltaf hluti lífsmyndar hvors ann-
ars. Þessi mynd mín hefur því
breyst við ferðalok hans. í minningu
bernskunnar hefur hver sitt rými.
Fimm systkini og sveinninn sem
sefur inni hjá afa og ömmu. Amma
var þess háttar kona, en þær hafa
verið fleiri góðu heilli, sem eiga
engar skyldur en gera það sem
þarf. Um jöfnuð okkar á milli var
ekki að ræða því hann var rúmum
tveim mánuðum lífsreyndari en ég.
Hvenær og öðruvísi upphaf man ég
ekki.
Vordag er horft út um eldhús-
gluggann á Framnesveginum. Súð-
in er að sigla út milli eyja með
mömmuna innanborðs til að beijast
fyrir syninum og sér á síldarplönun-
um á Siglufirði, trú sinni ætlan að
verða sjálfstæð. Sveininum unga
er gefinn sá eðliskostur að snúa
öllum atvikum sér í hag. Það er
máski sogið upp í nefið og kannski
sést vottur af tári á holdugri kinn,
svo tekur sumarið við með undrum
sínum og gáska. Og síðan kemur
fiðringur eftirvæntingarinnar þegar
setið verður í stofunni í bárujárns-
húsi vestarlega á Vesturgötunni í
húmi haustsins og rammri lykt af
sterku kaffi og kommander og djúp
rödd úr rökkrinu gerir okkur að
konungssonum og knáum köppum.
Fríða er komin heim að hlúa að
drengnum sfnum.
Hann fæddist 26. júní 1930, svo
nálægt þúsund ára afmæli Alþingis
á Þingvöllum að hann hlaut nafn
Úlfljóts þess er staðinn valdi.
Foreldrar voru Hólmfríður Jó-
hannesdóttir, húnvetnskrar ættar,
og Gísli Vilhjálmsson, útgerðarmað-
ur á Akranesi. Úlfljótur lærir endur-
skoðun, tekur við umfangi föður
síns, fæst við sölu og verkun sjávar-
fangs og starfrækir eigin endur-
skoðunarskrifstofu. Árið 1954
kvænist hann Kristínu R. Jörgensen
sem kemur til bús með sína hlýju
kímni sem er svo holl öllum sam-
skiptum. Þegar saman fer gott dag-
far bóndans er góð sambúð eðlileg
útkoma. Þau eignast tvö börn,
Björn, framkvæmdastjóra í Vest-
-mannaeyjum, og Kristínu, húsmóð-
ur og hjúkrunarkonu. Vel gert fólk
í alla staði. Þrjú barnabörnin eru
börn þeirra Kristínar og Sigurgísla,
manns hennar.
Hratt snýst hjól dagsins.
Dagar sumarsins eru farnir hjá.
Framundan er haustið með ævintýr-
asnautt húmið. Og þó. Vísir menn
segja okkar bíði nægtaheimur að
loknum þessum, þar sem tíminn,
sem okkur skortir svo bagalega
hér, er ómældur. Þegar ég fer af
vagninum á minni endastöð munum
við Úlli eiga okkar stundir saman,
kannski yfir vænum veigum og
hann mun af visku sinni segja mér
hvorum megin kredit er, og hvorum
megin debet. Og hagnaðar megin
í ævibókhaldinu munum við finna
tvo unga menn á stuttbuxum, í
gúmmískóm gerða úr bílslöngum, í
hrukkuðum bómullarsokkum, þrátt
fyrir sokkabönd sem ná upp í kot
sem er hneppt að aftan, með staf-
rófskver í brúnum bréfpokum, fara
fram hjá Tjörninni í menntasetrið,
Miðbæjarskólann, að verðá gáfaðir
menn. Og við þann fund verður
ekki aðeins brosað í kampinn, það
verður hlegið hjartanlega í eilífð-
inni.
en akstui' við vegavinnu þá var ólíkt
örðugri og vandasamari en er í
dag, og þar átti Stefán starfssögu
góða, eins og annars staðar.
Stefán átti sem faðir hans kind-
ur, sem hann annaðist af natni og
nærgætni, enda eðli bóndans ekki
fjarri.
Stefán var greinargóður um
hvaðeina og fylgdist gjörla með því
sem var að gerast. Hann var ein-
lægur jafnaðar- og samvinnumaður
í skoðununr, en eðli hans víðsfjarri
að koma þeim annars mótuðu skoð-
unum sínum á framfæri við aðra
eins og sumum er oft tamt.
En væri eftir leitað voru svörin
skýr og einörð. Hann var óáleitinn
maður með afbrigðum, en glettinn
í góðum hópi, sagði vel frá, enda
skopskynið gott og skýr var hugs-
unin. Heilsa hans hafði lengi staðið
tæpt, svo ekki komu endalokin að
óvörum og vel gerði hann sér ljóst
á hve veikum þræði þraukað var.
En það var í engu æðrast, því
En handan við ijöllin
og handan við áttimar og nóttina
rís turn Ijóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið,
(Brot úr „Ferð“ - Snorri Hjartarson) ^
Einar M. Guðmundsson
Blómaskreylingar
Skreytingarþjónusta
Muniðað
blóm gleðja
Miklatorgi sími 622040
Breiðholti sími 670690
Opið alla daga kl. 10-21
áfram skyldi ótrautt haldið, þar til
kallið mikla kæmi.
Stefán Bjarnason var fæddur að
Sauðhaga á Völlum á Héraði 23.
október 1911 og var því tæplega
áttræður, er hann lézt.
Foreldrar hans voru . hjónin
Margrét, Þorsteinsdóttir og Bjarni
Jónsson, sem þar bjuggu þá, en
voru síðast á Reyðarfírði og Stefán
taldi sig Reyðfirðing, utan efa, og
þar átti hann starfssögu sína, vel
Íátinn sómamaður sem öllum lá
gott orð til.
Ekki verður Stefáns minnzt svo
að ekki sé getið hins góða hlutar
lífsförunautarins, Sæbjargar K.
Beck, sem lifir mann sinn. Sæbjörg
er einstök kona að allri skapliöfn
og framkomu. Dagfarsprúðari önd-
vegismanneskju er erfitt að hugsa
, sér. Þau áttu góð ár og gifturík,
stuttu hvort annað í önn lífsins,voru
sem eitt í ölu og einkar gott var
þau heim að sækja, frændum sem
vinum.
Yfir heimili þeirra var kærleikans
kyrrð og alúð góðrar gestrisni
mætti þeim mörgu sem þangað áttu
leið, frændfólki sem vinum.
Komið er að kveðjustund.
Samleið góð, vörðuð minningum
mörgum og góðum er þökkuð heils- -
hugar í dag.
Við hjónin sendum Sæbjörgu
samúðarkveðjur okkar og biðjum
henni blessunar.
Frændi hennar, faðir minn, send-
ir alúðarkveðjur austur og þakkar
kær og dýrmæt kynni.
Síðustu kveðjuorðin hans Stefáns
óma enn fyrir eyrum mér, þessi
skemmtilegu blæbrigði raddarinn-
ar, þetta sérstaka, vermandi bros.
Þökk fyrir samfylgd er í sinni
efst.
Blessuð sé minning Stefáns „
Bjarnasonar.
Helgi Seljan
+ GUÐBJÖRG BJARMAN,
Smiðjuvegi 15,
Kópavogi,
sem andaðist 29, september, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju þriðjudaginn 8. október kl. 13.30.
Björn Bjarman, Sveinbjörg Stefánsdóttir,
Anna Pála Bjarman,
Ragnheiður Bjarman, Marteinn Friðriksson,
Steinunn Bjarman, Hjörtur Pálsson,
Sigurlaug Sveinsdóttir, Snorri Sigurðsson,
Jón Bjarman, Hanna Pálsdóttir,
Árni Bjarman, Karólína Bernharðsdóttir,
Guðbjörg Bjarman, Þór Þorvaldsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
BRYNJÓLFUR EIRÍKUR INGÓLFSSON
fyrrverandi ráðuneytisstjóri,
lést í Landakotsspítala 3. október sl.
Helga Sigurðardóttir,
Sigurður Örn Brynjólfsson, Fjóla Rögnvaldsdóttir,
Eiríkur Brynjólfsson, Steinunn H. Hafstað,
ívar Brynjólfsson, Sandra Magnúsdóttir,
Guðrún Brynjólfsdótir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓNAS B. GUÐMUNDSSON,
Hvanneyrarbraut 44,
Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju í dag, laugardaginn
5. október, kl. 16.00.
Jóhanna Magnúsdóttir,
Magnús B. Jónasson,
Ómar B. Jónasson,
Ævar B. Jónasson,
Sigrún J. Jónasdóttir.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritsljórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afrnæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.