Morgunblaðið - 08.12.1991, Blaðsíða 40

4Q.
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAJ^ WmDÞCÚW SfDESEMBER 1991
t
Elskulegur eiginmaður minn,
GUÐBJÖRN ÞORSTEINSSON,
andaðist í Landspítalanum 6. desember sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svanhildur Snæbjörnsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, fósturfaðir og afi,
JÓN KR. ÍSFELD,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
10. desember nk. kl. 15.00.
Auður H. ísfeld,
Haukur ísfeld, Kristín G. ísfeld,
Auður Björnsdóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir, afi og
langafi
GUÐMUNDUR TORFASON
frá Kollsvík,
til heimilis é Njálsgötu 36,
Reykjavík,
verður jarðsettur í Fossvogskirkju, þriðjudaginn 10. desember kl.
10.30.
Þórhildur Jakobsdóttir frá Árbakka,
Sigurlaug Guðmundsdóttir,
Torfi Guðmundsson, Ellen Andersson,
Jakob Guðmundsson, Helga Hermannsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR GUNNARS MAGNÚSSONAR,
Melabraut 11,
Seltjarnarnesi,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 9. desember kl. 15.00.
Erna Þorgeirsdóttir,
Katrfn Magnúsdóttir, Guðmundur Kristjánsson,
Guðrún Magnúsdóttir, Helgi Sigurðsson
og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÁGÚSTGUÐLAUGSSON
fyrrverandi skrifstofustjóri,
Hringbraut 43,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 9. desember
kl. 15.00.
Júlíana Isebarn,
Ágúst Ágústsson, Ruth Stefnisdóttir,
Sveinn Agústsson, Herdfs Dröfn Baldvinsdóttir,
systkini og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GÍSLI VILMUNDARSON,
Brekkuseli 32,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju þriðjudaginn 10. desember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Sigrfður Stefánsdóttir,
Guðrún Gísladóttir, Bragi Guðmundsson,
Vilmundur Gfslason, Sigrún Oddsdóttir,
Hafliði Stefán Gíslason,
Guðný Gísladóttir.
+
Ástkær móðir okkar,
HRAFNHILDUR ÁSTA JÓNSDÓTTIR,
Ljósheimum 18,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 10. desember
kl. 15.00.
Einar Már Árnason,
Vilhelm ÞórÁrnason,
Jón Vignir Árnason,
Ásgeir Árnason,
og
Margrét Eiríksdóttir,
Kristrún Jónsdóttir,
Brynhildur Bjarnadóttir,
Sigrún Olgeirsdóttir
barnabörn.
Kjartan Steinbach
loftskeytamaður
Fæddur 4. nóvember 1909
Dáinn 30 nóvember 1991
Þegar síminn hringdi laugar-
dagskvöldið 30. nóvember sl. og
faðir minn sagði mér, að afi minn
væri dáinn, greip mig mikil sorg.
Hann afi Kjartan sem var svo fast-
ur punktur í lífi mínu. Við vorum
nýbúin að vera hjá afa og ömmu í
afmælinu hans afa, ég sá hann svo
ljóslifandi fyrir mér. Alltaf var hann
rólegur og hægur, gekk um gólf
með hendur fyrir aftan bak. Hann
sagði skemmtilega frá hlutunum
og hafði frá svo mörgu að segja.
Ég kann ekki að segja frá lífi
afa en hann giftist ömmu Sossu og
þegar ég man fyrst eftir mér áttu
þau heima á Birkimel. Þangað var
alltaf gott að koma..
Afi og amma áttu 3 börn, Guð-
mund, föður minn, Ragnhildi og
Kjartan og voru þau öll fædd með
10 ára milii biii. Oft sagði amma,
„og svo kom 4. barnið”, enþað var
fyrsti bíilinn þeirra 10 árum seinna.
Hann afi hugsaði vel um bílana sína
sem og allt annað sem hann kom
nálægt. Það var afa yndi að keyra
bíl, geta farið allt á bílnum. Amma
Sossa naut þess líka að láta afa
keyra sig um bæinn, í heimsóknir
og til þess að gæta barnabarnanna.
Afi var svo lánsamur að geta keyrt
fram til síðasta dags. Það lýsir afa
vel að þegar árin færðust yfir og
sjónin dapraðist þá hætti hann að
keyra í myrkri og verri færð og fór
ferða sinna í birtu.
Fyrir 1 'h ári fluttu afi og amma
af Birkimelnum í Hjallasel 47, lítið
parhús í tengslum við Seljahlíð. Þar
komu afi og amma sér vel fyrir og
var afi fljótur að hengja myndir upp
fyrir ömmu og koma sér þægilega
fyrir í vinnuherbergi sínu. Ég held
að fá hjón hafi verið samheldnari
en þau afi og amma. Þar sem afi
var þar var amma.
Guð styrki elsku ömmu Sossu
sem nú á um svo sárt að binda að
sjá á eftir lífsförunauti sl. 64 ára,
þau hafa gengið í gegnum súrt og
sætt saman.
Megi elsku afi minn hvíla í friði.
Ditta
Fyrir þér er einn dapr sem þúsund ár, og
þúsund ár dagur, ei meir.
(M. Joch.)
Alltaf fínnst manni dauðinn
ótímabær. Þó má með sanni segja,
að gott sé að fá að kveðja þennan
heim eins og hann Kjartan frændi
minn fékk að kveðja, í engu farinn
að glata ágætu andlegu atgerfi,
heyrn, sjón og minni í lagi og var-
kárni hans við bílaakstur af sömu
nærfærni og öll önnur störf hans í
lífinu.
Kjartan Steinbach fæddist á
Hanhóli í Bolungarvík, sonur afa-
systur minnar, Karólínu Bárðar-
dóttur, f. 19. janúar 1881, d. 22.
apríl 1965, Bárðar Jónssonar,
bónda á Hanhóli og konu hans
Vaigerðar Jakobsdóttur. Faðir
Kjartans var Óli Steinbach, tann-
læknir á ísafirði, f. 12. desember
1868, d. 16. maí 1935, Stefáns
Jónssonar, bónda, Grundarfirði og
konu hans Jakobínu Steinbach
Ámadóttur Thorsteinsson. Hálf-
bróðir ' Kjartans er Baldur
Steinbach, fyrrv. starfsmaður
Gjaldheimtunnar í Reykjavík.
Kjartan var þremur árum eldri en
faðir minn, Guðmundur heitinn Jak-
obsson, Bárðarsonar, svo hann
mundi naumast þegar komið var
með þann böggul á heimili ömmu
hans og afa, en þar slitu þeir frænd-
ur barnsskónum og ómetanlegt var
að hlusta á þá bera saman bækurn-
ar um hvað minnisstætt var frá
þeim árum, hvort það voru soðkök-
urnar eða kandísmolinn hennar
ömmu þeirra eða samvistirnar við
blíðlynda Bárð afa, ásamt öllu dag-
lega amstrinu, þar var fljótlega
lært að taka til hendi, en fyrir ferm-
ingu fer Kjartan með móður sinni
úr Syðridalnum til ísafjarðar, þar
sem hún giftist ljúfmenninu Hall-
dóri Jónssyni, frá Naustum í Skut-
ulsfirði, fór vel á með þeim stjúp-
feðgum, en Halldórs naut ekki lengi
við, hann lést langt um aldur fram,
en þá hafði Kjartan kynnst lífsföru-
naut sínum. Já, elsku Sossa, við
frændfólk Kjartans nefndum hann
sjaldan í eintölu, það var ævinlega
Sossa og Kjartan, Kjartan og Sossa.
Þau voru ung þegar þau ákváðu
að ganga saman ævibrautina, hann
kvæntist Soffíu Loptsdóttur Gunn-
arssonar, búfræðings og konu hans
Ragnhildar Guðmundsdóttur, frá
Æðey. Bar hjónaband þeirra eðli-
lega góða ávexti, öll þeirra börn eru
sérstakar ágætis manneskjur, sem
eins og foreldrarnir vilja hvers
manns vanda leysa. Börn þeirra
eru: Guðmundur, verkfræðingur f.
5. júlí 1929, kona hans Kamilla
Guðbrandsdóttir, stjúpdóttir hans
Olga Hafberg, með fyrri konu sinni
Auðbjörgu Guðbrandsdóttur á Guð-
mundur dæturnar Ragnhildi og
Auðbjörgu; Ragnhildur, tækni-
teiknari, f. 11. febrúar 1939, henn-
ar maður Hilmar Sigurðsson, verk-
fræðingur, börn þeirra Soffía,
Sveinn og Sigurður Kjartan; Kjart-
an, tæknifræðingur, f. 16. desem-
ber 1949, hans kona Marta Guð-
mundsdóttir og börn þeirra Karó-
lína og Brynjar. Barnabamabörnin
eru orðin fimm og leyfi ég mér að
fullyrða, að fáir afkomendur hafa
notið eins mikils ástríkis og afkom-
endur Sossu og Kjartans. Þetta var
svo einstaklega samhent fjölskylda,
þau fóru saman í frí og hver dagur
gaf tilefni til ánægjustunda, það
var heldur ekki talið eftir af þeim
hjónum, að vakna fyrir allar aldir,
aka af stað og mæta, ef möguleiki
var að eitthvert barnið þyrfti gæslu
eða aðstoð á einhvern máta. Enda
hvar sem ber niður í minningabank-
ann þá hafa þau hjón verið að gera
eitthvað fyrir aðra.
Soffía og Kjartan voru bæði
einkabörn sinna mæðra og aldrei
hvarflaði annað að þeim en halda
hópinn, alltaf var á heimili þeirra
þétt setinn bekkur, en aldrei þröngt,
heimilið menningarlegt og fallegt.
Þegar ég níu ára fékk að ferðast
til Reykjavíkur og til þeirra á Berg-
þórugötu 55, var líka pláss þar fyr-
ir mig, en þar bjuggu þau með
móður hans, foreldrum hennar og
börnum sínum og segir það ekki
lítið um skaphöfn þessa fólks, að
aldrei bar þar skugga á, hver ein-
staklingur var virtur.
Ég man þegar þessi fallegi
frændi minn tók mig og Aggí sér
við hönd og fór með okkur í ísbúð
við Barónsstíg. Við fengum heims-
ins flottasta ís, vanilluís í stóru
kökuformi með rauðgulum appels-
ínuís í toppnum. Já, fallegi frændi
minn, hann var svo sérlega fallegur
maður hann Kjartan, svo einstak-
lega prúður, en jafnframt hafði
hann yfir sér einhvern sérstæðan
heimsborgarablæ, fallega hárið
hans liðaðist upp frá háu enninu,
augun gáfuleg og einlæg og aldrei
sást á fötum hans blettur eða
hrukka. Ég heyri hann næstum
fyrir mér núna: „Æ, frænka mín,
því læturðu nú svona,” ekkert var
honum fjær skapi en orðmælgi um
hans framgangsmáta og persónu-
leika, sem þó var svo einstakur.
Ég man hveiju hann svaraði þeg-
ar faðir minn var að biðja hann að
skrifa nú niður minningarnar sem
hann ætti frá því að vera á hafinu
á stríðsárunum. „Það eru nú aldeil-
is aðrir til þess betur fallnir,” var
svarið. Faðir minn vissi betur, hann
þekkti Kjartan, þeir voru í raun
eins og bræður, en Kjartan aðeins
eldri, pabbi vissi að þýðingarlaust
var að nauða í Kjartani, þar vann
Kjartan æfinlega, það atti honum
enginn þangað sem hann ætlaði sér
ekki.
Kjartan lauk loftskeytaskólanum
1929 og réðst þá loftskeytamaður
á bv. Gulltopp og var þar samfellt
í 12 ár, en ábyrgur fjölskyldufaðir
eins og hann gat ekki afsakað að
sigla lengur á stríðstímum, svo
1941 fór hann í Iand og vann þá á
fjarskiptum Morgunblaðsins og svo
óslitið sem símritari og varðstjóri
við ritsímann í Reykjavík frá 1943
til eftirlaunaaldurs 1977, það var
ekki í hans eðli að hlaupa úr einu
í annað og segir einnig sína sögu
um færni hans í starfi, enda hann
að állra sögn frábær loftskeytamað-
ur, með sérstæða tungumálaþekk-
ingu. Hann gat stoltur horft yfir
farinn veg, öll hans börn og barna-
börn eru langskólagengin og farsæl
bæði í einkalífi og starfi, enda mat
hann þau mikils og var þakklátur
þeim og tilverunni og ekki síst
elskulegri eiginkonu sinni. Held ég
og ekki ofsagt að Kjartan hafi ver-
ið hvers manns hugljúfi og ekki
íþyngdi samvisku hans illt umtal
um annað fólk og engan óvin tel
ég hann hafa átt á langri lífsleið.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar flyt
ég honum þakkir fyrir allt sem
hann var okkur, jafnframt því að
votta þeim sem honum þótti vænst
um, Sossu og afkomendum þeirra
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Valgerður Bára Guðmundsdóttir
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN P. GUÐMUNDSSON,
VÍÐILUNDI 23,
AKUREYRI, —
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri aðfaranótt
6. desember.
Úrsula B. Guðmundsson
og aðrir vandamenn.
+
Alúðarþakkir fyrir auðsýndan hlýhug og samúð vegna andláts og
útfarar eiginkonu minnar,
GRÉTU (LÁRU MARGRÉTAR) SIGFÚSDÓTTUR,
rithöfundar.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir mína hönd, barna hennar og annarra vandamanna,
Jón Björnsson.