Morgunblaðið - 21.01.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. JANUAR 1992
t
Ástkœr eiginmaður minn,
GUNNAR FRIÐRIK ÞORSTEINSSON,
Álftamýri 38,
Reykjavík,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítal-
ans þann 20. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragna Ágústsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
BÁRÐUR OLGEIRSSON,
Vallarbraut 2,
Njarðvfk,
lést í sjúkrahúsinu í Keflavík 17. janúar.
Fyrir hönd ættingja,
Eyrún Helgadóttir og börn.
t
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÍÐUR HALLGRÍMSDÓTTIR,
Bogahlíð 15,
er látin.
Inga Ingvarsdóttir,
Birna Halldórsdóttir,
Sævar Halldórsson.
t MAGNÚS GRÍMSSON,
Furugerði 1,
áður til heimilis i Háagerði 35,
er látinn. Aðstandendur.
t
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi, bróöir og mágur,
GUNNLAUGURPÉTURHELGASON,
lést á heimili sínu aðfaranótt 19. janúar. Jarðarförin auglýst síðar.
Erla Kristjánsdóttir,
Björn Gunnlaugsson,
Gunnlaugur K. Gunnlaugsson, Sigrún Jónsdóttir,
Benedikt Þór Gunnlaugsson,
Helga S. Helgadóttir,
Björn Helgason, Soffía Einarsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Eyrarvegi 7,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn 17. janúar.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 23. janúar
kl. 13.30.
Stefán Þórarinsson,
Þórarinn B. Stefánsson, Livia K. Stefánsson,
Valborg Stefánsdóttir, Valdimar Kristinsson,
Kristinn Valdimarsson, Stefán Ingi Valdimarsson.
t
Hjartkær sonur okkar, bróðir og faðir,
HAFSTEINN SMÁRI HALLDÓRSSON,
sem lést þann 11. janúar, var jarðsunginn frá Fossvogskapellu
föstudaginn 17. janúar í kyrrþey.
Þökkum innilega ölium þeim, sem sýndu okkur samúð og kær-
leika við fráfall og útför hans.
Halldór Ingólfsson, Elfsabet E. Lunt,
systkini og börn.
t
Móðir okkar,
ARNFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Fannafold 105,
Reykjavfk,
sem lést 13. þ.m., verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 23. janúar kl. 13.30.
Margrét Arnórsdóttir,
Halldór Jón Arnórsson.

K«IUREOC9M
Axel Hallgríms-
son - Minning
Fæddur 8. september 1895
Dáinn 14. janúar 1992
Kynslóðir fara, kynslóðir koma.
Þeim einstaklingum fer nú óðum
fækkandi í hinu íslenska samfélagi,
sem fæddir eru fyrir síðustu alda-
mót, og hafa lifað tvær heimsstyrj-
aldir, byltingar í fortíð og nútíð í
heimspólitíkinni, iðnþróun og
tæknivæðingu, sem haldið hefír inn-
reið sína á aldeilis ótrúlega skömm-
um tíma, með þeim eftirleik að
gerbreyta hinu íslenska þjóðfélagi
úr frumstæðu bænda- og bæjar-
samfélagi í nútímalegt og háþróað,
tæknivætt umhverfi. Allt þetta upp-
lifði Axel Hallgrímsson, föðurbróðir
minn á lífsskeiði sínu, en hann lést
14. janúar sl. á 97. aldursári.
Mér finnst blóðið renna til skyld-
unnar, er ég staldra nú við og rifja
upp fyrir mér og leiði fram endur-
minningar þær, sem ég á um ást-
kæran frænda og vin frá fornu fari.
Axel fæddist á Grímsstöðum í
Alftaneshreppi, og var hann einn
af sex systkinum. Þar ólst hann upp
og hlaut staðgott uppeldi úr hendi
foreldra sinna, sem síðar átti eftir
að koma fram, og sannaðist þar sú
fleyga setning, lengi býr að fyrstu
gerð.
Hann dvaldi fram eftir aldri á
Grímsstöðum, við bústörfm þar, en
á þeim tíma var rekinn stórbúskap-
ur á þeim bæ og í mörg hom að
líta. Þá dvaldi hann um tíma hjá
séra Lámsi Arnórssyni á Miklabæ
í Skagafirði og gerðist ráðsmaður
á búi klerksins. Axel hafði frá
mörgu að segja um dvöl sína þar,
og var á honum að heyra að þeim
hefði samið vel. Axel flytur síðar
frá Grímsstöðum og réðst sem ráðs-
maður á Lambastöðum í Alftanes-
hreppi.
Eg átti því láni að fagna að vera
tvö sumur, árin 1936 og 1937, hjá
Axel á Lambastöðum og því ágætis-
fólki, sem þá bjó þar. Minnist ég
þeirra samverustunda með miklu
þakklæti fyrir þá alúð og um-
hyggju, er hann sýndi mér. Það var
lærdómsríkt að kynnast lífinu og
búskaparháttum niður við sjóinn í
Álftaneshreppnum, til samanburðar
við veru mína í sveit áður við fjöllin
á Grímsstöðum.
Axel var margt til lista lagt. Ein
var þá sú grein hans, sem verður
mér minnisstæðust og ber hvað
hæst. Var það lagni hans og leikni
að meðhöndla hesta. Hann var
hestamaður af guðs náð. Marga
gæðinga átti hann um ævina, hann
ól þá upp og tamdi í hörðum skóla,
og sagt var, að þeim fola væri borg-
ið, sem efni væri í, ef hann kæmist
í læri hjá Axel.
Það fóru margar sögur af hesta-
mennsku Axels og afrekum hans á
því sviði. Hæst ber þó það afrek
Axels, er hann vann til verðlauna
á skeiði á kappreiðum sem haldnar
voru í tilefni Alþingishátíðarinnar á
Þingvöllum 1930. Hann sat þá mik-
inn gæðing, Val, er faðir hans átti.
Að launum fékk Axel forláta fagran
silfurbikar að launum úr hendi
Kristjáns tíunda Danakonungs.
Þótti Axel að vonum fengur að
þessari viðurkenningu og sæmdarg-
jöf.
Axel var mikið náttúrubarn í
orðsins fyllstu og sönnu merkingu.
Hann ann íslenskri náttúru og hafði
mikið yndi af ferðalögum. Okkur
frændsystkinum hans eiu ógleym-
anleg og enn í fersku minni mörg
hestaferðalög, sem hann fór með
okkur í. Var þá farið um dali og
víðar grundir uppsveita á Mýrunum
og alla leið inn á fjall, afréttarland
Álfthreppinga. í þessum ferðalög-
um var Axel sjálfkjörinn foringi,
ættarhöfðinginn sjálfur, eins og við
kölluðum hann gjarnan, og ávallt
var hann hrókur alls fagnaðar.
Náttúrulýsingar hans voru seið-
magnaðar, hann kom auga á svo
margt, sem ekki liggur ljóst fyrir í
lífí og skauti náttúrunnar, en þetta
færði hann allt í búning með skarpri
athyglisgáfu sinni og þeirri list að
geta skýrt og lýst fyrir öðrum.
Hann hafði frábæra frásagnargáfu,
og kunni skil á högum og lífi fólks
frá fyrri tíð, sem unun var að hlusta
eftir og nema. Minni hans var frá-
bært og óbrigðult allt fram til hinsta
dags.
Axel var bæði staðbundinn og
jarðbundinn við það umhverfi, sem
hann var upprunninn úr og kominn,
Álftaneshreppinn í Mýrasýslu. Þar
var hann borinn og barnfæddur,
þar plægði hann síðan og sáði í sinn
akur og þar uppskar hann þann
feng, sem færði honum lífsham-
ingju og farsæld. Þar hitti hann
eiginkonu sína Ellí, og gengu þau
í hjónaband í desember 1947. Þau
hófu síðan búskap á Lambastöðum,
en brugðu þar búi 1956, og fluttust
til Borgamess. Axel hafði horfíð frá
Lambastöðum árið 1938, og fluttist
þá að Grímsstöðum og var þar í
nokkur ár.
Fundum okkar Axels bar síðast
saman á afmælisdegi hans, 8. sept-
ember 1991, er hann fyllti nítug-
asta og sjötta árið. Lögðum við
Ástríður systir mín þá saman land
undir fót, er við heimsóttum þau
Axel og Ellí í Borgamesi. Við spjöll-
uðum um heima og geima og Áxel
var hinn hressasti og enn virtist
minni hans og andleg líðan óskert
og eðlileg. Hann var samur við sig
og lét engan bilbug á sér finna.
En þetta varð okkar kveðjustund
eftir áratuga samskipti og vináttu.
Þannig er lífíð.
Axel var hamingjumaður í lífi
sínu. Þau Ellí eignuðust þijár dæt-
ur, Sigríði Steinunni, Ósk og Dóru.
Barnabömin em átta og eitt barna-
barnabarn.
Ellí reyndist honum hinn trausti
og dyggi förunautur á lífsleiðinni,
bjó honum heimili í Borgarnesi, sem
var fyllt hlýju og hafði sál. Þar var
ávallt gott að koma.
Axel hefír kvatt okkur með reisn.
Henni hélt hann til hinsta dags, og
honum varð ekki misdægurt, að
heita má, fyrr en yfír lauk. Dags-
verki hans er lokið. Langt og giftu-
ríkt æviskeið er runnið á enda.
Axel var vel gerður maður,
myndarlegur að vallarsýn og bar
sterkan persónuleika. Hann fékk í
arf líkamlegt atgervi frá föður sín-
um, en andlegt atgervi frá móður
sinni. Lífsstíll Axels kom einkum
fram í því, að hann tamdi sér ætíð
meitlað jafnvægi til orðs og æðis.
Ég heyrði hann aldrei hallmæla
neinum manni, hann hafði tilhneig-
ingu til að virða hlutina æ til betri
vegar. Mannlegir eðlisþættir hans
settu svip á og mótuðu allt dagfar
hans. Ekkert mannlegt var honum
óviðkomandi. Ekki er ósennilegt að
þessi lífsstíll Axel hafi átt hvað
drýgstan þátt í brautargengi hans,
gæfu og langlífi. Það er gott að
minnast drengskaparmannsins Ax-
els að leiðarlokum, sem svo dýr-
mætum mannkostum var búinn.
Axel var trúaður maður. Hann
trúði á annað líf eftir viðskilnað við
hið jarðneska líf. Dauðinn var
áfangi til að öðlast nýtt líf á nýjum
slóðum. Ég vona að Axel verði að
trú sinni, og nái fundi feðra sinna
um ókomna vegu í nýju umhverfi.
Eiginkonu og öðrum ástvinum
er vottuð einlæg samúð.
Gunnar Helgason.

t
MARÍA VALDIMARSDÓTTIR,
Meðalholt 12,
Reykjavik,
lést í Landakotsspítala 7. janúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Árni Jónsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Systir mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RAKEL SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR
frá Sölvabakka,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 22. janúar
kl. 13.30.
Guðrfður Gísladóttir,
Sigurður F. Sigurðsson,
Jón Sigurðsson, Sigra Þorgrímsdóttir,
Magnea S. Sigurðardóttir, Sveinn Björnsson
og barnabörn.
1»H II niriir-- . .........L.i.,...