Morgunblaðið - 13.08.1992, Blaðsíða 42

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13 ÁGÚST 1992
—rrr*—rri—t—ri——rtn—m—m—1—>,-!
TM Reg U.S Pal Off. — all rights reserved
® 1992 Los Angeles Tlmes Syndicate
JlforgtuiIifoMfr
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Einkastöðvamar ófrjálsar
Frá Birgi Óskarssyni:
UM langa hríð hafa öðru hvoru
borist til Morgunblaðsins lesenda-
bréf þar sem þeirri skoðun skrif-
enda er komið á framfæri að engin
þörf sé á ríkisreknu útvarpi eða
sjónvarpi og greiðsla afnotagjalda
sé nauðung sem ekki skuli una við.
Þetta eru að mínu mati oftast
skrif fólks sem ekki hefur hugsað
málið til fulls, eins og t.d. bréf í
Velvakanda fyrir skömmu en þar
telur skrifandi ekki þörf á ríkisút-
varpi þar sem aðrar stöðvar bjóði
sína þjónustu ókeypis.
„Fijálsu“ útvarpsstöðvarnar
bjóða enga þjónustu ókeypis, hún
er greidd af neytendum að fullu og
leiðir af sér m.a. hækkað vöruverð
þar sem kostnaður við auglýsingar
þær sem þar birtast greiðir neyt-
andinn ávallt. Frelsi þessara stöðva
er ekkert, þær eru neyddar til að
bjóða dagskrá sem þær telja að sé
hlustað eins mikið á og dagskrá
annarra sambærilegra stöðva, ann-
ars geta þær ekki tekið fullt verð
fyrir þær auglýsingar eða þætti sem
þær selja.
í svo fámennu þjóðfélagi sem
okkar er leitt til þess að vita að til
er fólk með það litla þjóðernisvitund
að því finnist það ekki eiga sjálft
þau fyrirtæki og stofnanir sem við
rekum og eigum í sameiningu. Það
er ekkert athugavert við það að 260
þúsund manns eigi og reki saman
góða útvarpsstöð með tveim rásum
í því skyni að miðla menningu, af-
þreyingarefni og upplýsingum til
landsmanna og ef fjármagna ætti
reksturinn á sama hátt og „fijálsu“
stöðvarnar gera, yrði að selja mik-
inn hluta útsendingartímans aug-
lýsendum og væri þá ríkisútvarpið
komið með sama ófrelsi og hinar
stöðvarnar til að ráða dagskrá sinni.
í þessu sambandi vil ég nefna
að mér er áhyggjuefni að nú er að
vaxa úr grasi kynslóð sem aldrei
hefur notið góðra leikrita og sígildr-
ar tónlistar og annars menningar-
efnis af neinu tagi í útvarpi heldur
hefur einungis hlýtt á síbylju og
léttvægt símablaður frá því að hún
kveikti á viðtækinu fyrst. Ég held
að skólar og foreldrar þurfi að reyna
að spyrna hér við og reyna að leið-
beina ungmennum í þessu efni. Mér
þótti sjálfum að vísu oft á tíðum
nóg um sinfóníur og fúgur í útvarp-
inu í eina tíð en fínn það nú að slíkt
var nauðsynlegt að flytja líka, bæði
vegna þeirra sem slíkt þekktu og
nutu og svo til að kynna slíkt fyrir
öðrum. Núna eru sígild tónverk af
ýmsu tagi gamlir kunningjar sem
gott er að hlýða á í bland með ann-
ari tónlist eldri og yngri.
Að selja (einkavæða) ríkisútvarp-
ið finnst mér fráleit hugmynd. Ef
eitthvað er athugvert við þennan
rekstur má lagfæra það, eins og í
öðrum rekstri, án þess að þjóðin
afsali sér þessu menningar- og
þjónustutæki.
Ég hef oft bent á samlíkingu
þess að eiga ríkisútvarpið og sjón-
varpið og bónda og fjölskyldu hans
á góðri bújörð sem á góðan mat-
jurtagarð. Mér finnst ólíklegt að
betra væri að garðurinn væri seldur
einum heimilismanna sem síðan
réði einn ijölbreytni og gæðum upp-
skeru, hefði ágóða af henni en
bæri þó enga ábyrgð gagnvart fjöl-
skyldunni er illa tækist til með garð-
vinnsluna.
Frá Hilmari Sigurðssyni:
ÉG VIL hér með skrifa nokkur orð
um Þjóðhátíð Vestmannaeyja sem
ég tel að hafi verið alveg meiri
háttar, og slegið öllum útiskemmt-
unum við sem haldnar voru núna
um verslunarmannahelgina. Þar var
ríkjandi gleði og fór hún fram með
miklum sóma.
Brekku- og íjöldasöngurinn var
alveg sérstakur og sló í gegn. Þátt-
takan var almenn og var sungið
af lífi og sál, einlægni mikil, kraft-
ur og fjör.
Unga fólkið var helsta uppistað-
an í söngnum og fórst því það mjög
vel úr hendi og hljómaði dalurinn
af kraftmiklum og lifandi söng, með
aðstoð góðra hljómflutningstækja
og ekki má gleyma hljómsveitinni
sem leiddi sönginn og hinum frá-
bæra og ijörmikla stjórnanda henn-
ar. Hefur þetta víst allt átt vel við
Sama er að segja um hugmyndir
um einkavæðingu símkerfisins. Við
eigum þetta kerfi saman, þær sálir
sem land þetta byggja, við höfum
breitt það út um allar byggðir lands-
ins, út á sjó og inn til óbyggða, og
er reksturinn í góðum höndum okk-
ar eigin þjóðar. Ef þjóðin (ríkið)
myndi afsala sér þessu kerfi myndi
gróðasjónarmiðið verða alls ráð-
andi, afskekktari byggðir yrðu að
gjalda þess með dýrari þjónustu en
nú er einyrkinn yrði aftengdur þeg-
ar kæmi að því að gera þyrfti við
línur hans. Hugsanlega myndi
kaupandi síkerfisins vera fjármagn-
aður erlendis frá og tekjur af þjón-
ustunni fara að stórum hluta til
erlendra aðila.
Einkavæðing er orð sem ungt
fólk telur lausnarorð dagsins í dag
en Ríkisútvarpið er í raun eina ein-
kaútvarp landsmanna, og verður
vonandi í okkar eigu áfram, en fjár-
málamenn mega eiga sínar ófijálsu-
stöðvar í friði fyrir mér.
BIRGIR ÓSKARSSON
Asparfelli 6, Reykjavík
á ári söngsins. Sá sem átti heiður-
inn af ijöldasöngnum og mun hafa
komið honum á á sínum tíma, var
okkar aðalbaráttumaður, Arni
Johnsen. (Söngurinn, ástin og ölið
örva og kæta sál, kvað á sínum tíma
í Þjóðhátíðarljóði okkar góða ljóð-
skáld Árni úr Eyjum.) Svo voru það
brennan og flugeldasýningin sem
áttu sitt í að gera stemmninguna
sem mesta og skapa magnþrunginn
töfrablæ í hinum tjalda- og hamars-
girta Herjólfsdal, svo ’og hið frá-
bæra veður sem ríkti alla hátíðina.
Það féll í hlut Þórsara að halda
hátíðina í ár. Því fylgir mikil undir-
búningsvinna og skipulagning. Þeir
geta verið ánægðir með hvað vel
tókst og leyst var af hendi með
sóma.
Sem sagt, vel heppnuð Þjóðhátíð.
HILMAR SIGURÐSSON,
Boðaslóð 21,
Vestmannaeyjum
Vel heppnuð Þjóðhátíð
HOGNI HKEKKVISI
„EIMN ÁF PÖöUM? “
Yíkverji skrifar
Ekki er annað hægt að segja en
íslendingar geti vel unað við
sinn hlut að afloknum Ólympíuleik-
unum, því aðeins vantaði herslu-
muninn upp á verðlaunasæti ynnist
í spjótkasti og handknattleik. Ef frá
eru talin silfurverðlaun Vilhjálms
Einarssonar í þrístökki Melboume
1956 og bronsverðlaun Bjarna Frið-
rikssonar í júdó í Los Angeles 1984
er þetta sennilega jafnbesti árangur
Islendinga á Ólympíuleikum frá
upphafi. Því er þó ekki að leyna
að það veldur nokkrum vonbrigðum
að handknattleiksliðinu skyldi ekki
takast að vinna til verðlauna. ís-
lenska landsliðið er alls ekki síðra
en það franska og hefði það leikið
af eðlilegum styrkleika í leiknum
um bronsverðlaunin hefði sigur
geta unnist. En þetta er ekki í fyrsta
skipti sem íslensk lið eða einstakl-
ingar ná ekki að sýna sitt besta
þegar mest á reynir og tími til kom-
inn að okkur takist að kveða þann
draug niður.
að er hins vegar engum vafa
undirorpið að tvö jafnbestu
handknattleiksliðin léku um gull-
verðlaunin. Leikur Samveldisins og
Svíþjóðar hafði upp á allt að bjóða
sem hægt er biðja um í slíkum leik,
hugmyndaríkan sóknarleik, frábær-
an varnarleik og óviðjafnanlega
markvörslu. Það er varla hægt að
segja annað en Samveldið hafi unn-
ið verðskuldað, því Samveldismenn
urðu að koma boltanum með ein-
hveiju móti framhjá Mats Olsson,
markverði Svía. Það er á engan
hallað þó það sé fullyrt að hann
hafi verið besti maður vallarins og
slík markvarsla og hann sýndi er
sjaldséð. Sænska liðið og það sov-
éska sem þá var léku einnig til úr-
slita á HM 1990. Þá sigruðu Svíarn-
ir nokkuð óvænt og nú hampar
Samveldið Ólympíugullinu.
xxx
Islandsmótið í knattspyrnu er nú
að hefjast á nýjan leik eftir ár-
visst hlé sem knattspyrnumenn
taka sér um verslunarmannahelg-
ina. Tólf umferðum er lokið af átján
og hafa Skagamenn fimm stiga
forystu á næsta lið sem er Þór á
Akureyri. Staða Skagamanna á
toppi deildarinnar er verðskulduð.
Lið þeirra er léttleikandi og skipað
samblandi af ungum og eldri og
reyndari leikmönnum. Víkveiji hef-
ur átt þess kost að sjá nokkra leiki
fyrstu deildarliðanna í sumar og er
á þeirri skoðun að sjaldan hafi
knattspyrnan verið jafn skemmti-
leg. Sóknarleikur hefur ráðið ríkjum
og yfirleitt mikið verið skorað af
mörkum. Flest liðin láta knöttinn
ganga milli manna og tilgangs-
lausar kýlingar út í loftið hafa ver-
ið sjaldséðar. Vonandi verður fram-
hald á og síðasti þriðjungur mótsins
jafnskemmtilegur og það sem af
er. Ennþá getur allt gerst og alls
óvíst hvaða lið hampar íslands-
meistaratitlinum að lokum.