Morgunblaðið - 28.08.1992, Page 26

26
. MORGUNBLAÐlí) FÖSTUDAGUR (2S,J Á£ÚST<J®92
Minning
Einar A. Magnús-
son frá Leirubakka
Elskulegur tengdafaðir minn og
vinur, Einar A. Magnússon, er lát-
inn.
Hann gekk ekki heill til skógar
síðustu árin en þrátt fyrir þá stað-
reynd vorum við óviðbúin þegar
kallið kom, svo snögglega og hart,
20. ágúst sl. Við vonuðum alltaf
að árin yrðu fleiri en stórt skarð
er nú höggvið í fjölskylduna.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Einari fyrir 24 árum síðan þegar
ég kom fyrst inn á heimili tengda-
foreldra minna. Mér er enn í fersku
minni er ég leit þennan stóra og
myndarlega mann í fyrsta sinn og
fann hlýja og trausta handtakið
hans. Ávallt síðan umvafði hann
mig og fjölskyldu mína hlýju sinni
og kærleika. Meiri fjölskyldumann
en Einar var vart hægt að hugsa
sér, fjölskyldan, bömin og barna-
bömin vom honum allt. Missirinn
er því mikill.
Þær em ófáar ánægjustundirnar
sem við áttum saman ekki hvað
síst á heimili þeirra hjóna og margt
og mikið emm við búin að spjalla
gegnum árin. Einar var einstaklega
greiðvikinn og fátt var honum kær-
ara en geta rétt fram hjálparhönd
ef á þurfti að halda. Hann hafði
einnig næman skilning fyrir þeim
sem áttu um sárt að binda. Einar
var náttúrabam í hjarta sínu og
hafði sterka tilfinningu fyrir ætt-
landi sínu og upprana.
Einar fæddist 11. nóv. 1917 á
Leirabakka í Landssveit og ólst þar
upp. Foreldrar hans vora Einarlína
Guðrún Einarsdóttir og Magnús
Sigurðsson. Hann var næstelstur
af sjö bömum þeirra hjóna. Móður
sína missti Einar tíu ára gamall og
hefur það verið þung raun. Faðir
hans giftist aftur Jóhönnu Jónsdótt-
ur og áttu þau saman þrjú böm.
Ungur að áram fór Einar að vinna
fyrir sér og stundaði ýmis störf en
lengst af starfaði hann sem leigubíl-
stjóri á Hreyfli. Einar var félags-
lyndur og tók virkan þátt í störfum
bifreiðastöðvarinnar og sat þar i
stjórn um tíma.
Hann var ósérhlífinn og kapps-
fullur við hvað eina sem hann tók
sér fyrir hendur og vann öll störf
af dugnaði og samviskusemi.
Einar var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Alda Júlíusdóttir og eign-
uðust þau einn son, Gunnar Magn-
ús, fæddan 29. febrúar 1948. Þau
slitu samvistir. Eftirlifandi eigin-
kona hans er Þuríður J. Árnadóttir.
Saman eignuðust þau einn son,
Árna Kristin, fæddan 1. mars 1959
en fyrir átti Þuríður eina dóttur,
Steinunni, fædda 7. júlí 1943.
Barnabömin era fimm að tölu og
sakna mjög elsku Einars afa.
Nú eram við stödd á tímamótum.
Traustur homsteinn er rofinn frá
fjölskyldunni. Margs er að minnast
og margt að þakka. Einar hefur
kvatt en hann gleymist ekki.
Minningin um elskulegan eigin-
mann, föður, tengdaföður og afa
lifír. Við kveðjum með sárum sökn-
uði og þökk en missir þinn er mik-
ill, elsku Þuríður.
Góður Guð blessi þig og minn-
ingu Einars A. Magnússonar.
Ingibjörg S. Guðmundsdóttir.
Nú er hann elsku afí dáinn. Hann
var besti afi í heimi, fannst mér.
Afí var alltaf tilbúinn að gera allt
fyrir afakrakkana sína. Alltaf gát-
um við komið til hans og sagt hon-
um og sýnt hvað við höfðum verið
að gera. Þótt það hafi ekki verið
stórir hlutir, þá var það alltaf stórt
í augum afa og alltaf fengum við
hrós fyrir. Afa fannst gaman að
vita þegar við voram dugleg og
vinnusöm og varð þá stoltur af
okkur.
Eftir að afí hætti að vinna var
afí mikið úti að ganga og hafði
gaman af ef við komum með hon-
um. Bíllinn hans var alltaf hreinn
og fínn. Þegar afí hætti að keyra
leigubíl hafði hann ekki mikið að
gera og var oft í bílskúrnum að
laga til eða bóna bílinn. Þótt afí
væri hjartveikur lét hann ekkert á
því bera en lagði sig þó stundum
þegar hann fann fyrir verk. Núna
síðustu mánuðina var hann orðinn
slappur og þreyttur. Ég minnist afa
þegar hann var glaður og hress og
til í að gera allt sem okkur langaði
til. Ég mun aldrei gleyma Einari
afa.
Jóhanna Gylfadóttir.
Fyrir fáum dögum stóðum við
Einar frændi minn á stéttinni fyrir
framan húsið hennar Ástu systur í
Heiðargerði. Áttum mót hjá henni
til að fara yfír lokaundirbúning að
ættartölu Skarfanesshjónanna, Sig-
ríðar Guðmundsdóttur og Magnús-
ar Jónssonar.
Hann var ötulastur allra að koma
ættartölunni á prent í bókarformi.
Hann var aðalhvatamaður að ættar-
móti, sem haldið var 29. júlí 1989
í Skarfanesi, þar sem reistur var
minnisvarði hjónanna og plantað
23 birkitijám til minningar um þau
og börn þeirra 21 að tölu.
Minnisvarðinn var hraunhella,
sem Einar hafði fundið á ferðum
sínum í Iandi Skarfaness og vel við
hæfí að festa þar minningarskjöld
með nöfnum þeirra hjóna og tilvitn-
um í orð Sigríðar, er sýndu vel lífs-
skoðun hennar. „Ég mundi betur
einn sólskinsdag en tíu illviðris-
daga.“
Auðfundið, hvað þetta var honum
mikið hjartans mál og þá ekkert til
sparað að koma því í höfn af þeirri
festu og einurð, er honum var lagin.
Tel ég víst að svo hafi verið um
önnur þau mál, er hann tók sér
fyrir hendur á lífsleiðinni og fangað
höfðu hug hans og hjarta.
Um störf hans sem leigubílstjóra
hér í borg um áratuga skeið veit
ég ekkert. Þar um verða aðrir mér
fróðari að fjal'a, en svo tel ég mig
þekkja skaphöfn hans, að hann
hafí heill og óskiptur gengið að
hverju máli og af drengskap og ein-
urð unnið þau verk er hann tók sér
fyrir hendur.
Þetta er ekki minningargrein
heldur kveðja til vinar míns og
frænda, sem stuttan tíma tengdi
okkur í því máli, sem við unnum
saman að.
Á stéttinni féllu orð hans að fyrir-
hugaðri ferð austur í sumarbústað,
sem ég vissi ekki þá að yrði hans
síðasta. Af orðum hans fann ég,
hve „röm er sú taug er rekka dreg-
ur föðurtúna til“. Hve djúpar rætur
lágu að landinu fyrir austan, í feg-
urð þess og hreinleika, er birtist í
huga hans sem helgidómur, svo
ginnhelgur að þar átti hver að draga
skó af fótum sér.
Ég kveð frænda minn og í huga
lifir minning um góðan dreng. Ég
sendi Þuríði eiginkonu hans, börn-
um og öllum ættingjum og vinum
innilegar samúðarkveðjur. Megi
Guð blessa þau og styrkja á kveðju-
stund.
Ólafur Örn Árnason.
Okkur systurnar langar í örfáum
orðum að minnast afa okkar Einars
Alberts Magnússonar eða afa í
Reykjavík.
Við höfum átt margar góðar
samverastundir með afa og minn-
ingarnar um þær era bjartar og
hlýjar.
Það var alltaf jafn notalegt að
koma til afa og ömmu í Mávó, í
hlýlegu íbúðina þeirra og alltaf var
okkur tekið opnum örmum hvemig
sem á stóð. Það var hægt að tala
við þau um allt milli himins og jarð-
ar.
Þegar við voram litlar var afí
vanur að segja okkur sögur af tröll-
um og huldufólki og sumar sögurn-
ar var hægt að hlusta á aftur og
aftur, því hann sagði svo vel frá.
Þær era ófáar gjafirnar sem hann
hefur gefíð okkur um ævina því
alltaf vildi hann vera að gera okkur
eitthvað til geðs. Við systurnar
hlökkuðum alltaf mikið til að fá
hann í heimsókn og biðum spenntar
við gluggann eftir því að sjá gula
Bensinn renna í hlað.
Við eigum eftir að sakna mikið
stundanna með afa og það skarð
sem rofíð hefur verið í hjörtu okkar
mun seint verða uppfyllt.
Elsku amma, megi góður Guð
vera með þér á þessum erfiðu tím-
um og blessa minningu Einars afa.
Sólveig Hrönn,
Bergdís Saga.
Um óravíddir ljósvakans berast
okkur sorgarfregnir. Hann Einar
Magnússon er látinn. Hugurinn leit-
ar heim á fornar slóðir og mörg
endurminningarbrot renna fyrir
hugskotssjónum. Það er mjög erfítt
að trúa því að hann Einar sé farinn
frá okkur yfir móðuna miklu. Þrátt
fyrir aldur sinn virtist hann eiga
mikið eftir því þótt líkaminn væri
farinn að láta á sjá þá bar hann
aldurinn vel.
Einar heitinn var einn þeirra
manna sem var gefíð gott atgervi
í veganesti, en harður skóli lífsins
setti mark gegnum árin og það
þrátt fyrir reglusamt lífemi. Þótt
hann kenndi sér meins síðustu árin
áttum við von á að njóta tilvistar
hans enn um ókomin ár.
Ég kynntist Einari og eftirlifandi
konu hans, Þuríði, fyrir 35 áram
og gegnum árin höfum við haft
samband eins oft og tök vora á.
Það sem er efst í huga nú er minn-
ing um mann sem var umvafinn
heiðríkju og sem geislaði af festu
og trausti. Hvernig sem á stóð var
hann ávallt reiðubúinn að veita
hjálp síðan og aðstoða þegar á
reyndi. Er ég þeim hjónum afar
þakklátur fyrir hve vel þau reynd-
ust móður minni á meðan hennar
naut við.
Það á vel við að flestar endur-
minningar um Einar heitinn era
tengdar atburðum sem áttu sér stað
á heiðríkri og bjartri stund í faðmi
hinnar íslensku náttúru, „þeirrar
nóttlausu voraldar veraldar, þar
sem viðsýnið skín“.
Einar heitinn var uppalinn í
Landsveit á Suðurlandi í faðmi þess
fallega fjallahrings sem þar nýtur
og gerði hann sér tíðförult austur
fyrir fjall. Margar eftirminnilegar
og góðar stundir á ferð með þeim
hjónum eru ofarlega í huganum á
kveðjustund.
Seinast bar fundum okkar saman
fyrir rétt rúmu ári og áttum við
hjónin yndislegar stundir með þeim
Einari og Þuríði. Þó að stundum
væri rætt um heldur dapurlega hluti
þá hurfu yfirleitt allar leiðar hugs-
anir á braut í návist Einars og
Þuríðar. Einari var eiginlegt á sjá
fyrst og fremst það jákvæða í líf-
inu. Mig rekur minni til að móðir
mín hafði einmitt sömu reynslu af
Einari heitum. Óréttlátt fínnst okk-
ur að Einar hafí ekki fengið að njóta
lengra ævikvölds, hugurinn síungur
og starfandi. Við lásum í bréfi frá
þeim hjónum einmitt þann sama
dag og Einar lést að hann hefði
nýlega gengið á Ingólfsflall og varð
okkar hjónum um og ó. Lýsir sá
atburður karlmennsku og hugrekki
Einars. Aðdraganda andláts hans
bar einmitt að í síðustu för hans
austur fyrir fjall á fund hins fagra
fjallahrings Suðurlands.
Sérfi'ieðiiigar
í l)loillit~lvlV\|ill"|llll
\ió öll (ielviliiM'i
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaöastrætis,
sími 19090
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST SÆMUNDSSON,
Bólstaðarhlíð 41,
lést í Landakotsspítala miðvikudaginn 26. ágúst.
Ragna Jónsdóttir,
Hildur Ágústsdóttir, Skarphéðinn Valdimarsson,
Sæmundur R. Ágústsson,
Jón Á. Ágústsson,
Áslaug Agústsdóttir,
Sigrún Ágústsdóttir,
Helga Óskarsdóttir,
Dagný Lárusdóttir,
Ingi J. Valgeirsson,
Jón Hjörleifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HERSVEINN ÞORSTEINSSON,
Dalbraut 27,
andaðist í Borgarspítalanum fimmtudaginn 27. þessa mánaðar.
Helgi Hersveinsson, Hrafnhildur Kristjánsdóttir,
Sigursteinn H. Hersveinsson, Ingibjörg Kolbeinsdóttir,
Þórir S. Hersveinsson, Guðbjörg Ármannsdóttir,
Hanna R. Hersveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN GUÐMUNDSSON
stórkaupmaður,
Boðahlein 6, Garðabæ,
áður Ásvallagötu 44, Reykjavik,
lóst í Borgarspítalanum 26. ágúst.
Dagbjört Sigurðardóttir,
Birgir Kjartansson,
Hermann Kjartansson,
Jóna Kjartansdóttir,
Auður J. Kjartansdóttir,
Guðmundur Kjartansson,
Bryndís K. Vane,
Kristján H. Kjartansson,
Valgerður Eiríksson,
Sigurður Sigurðsson,
Gunnar Kr. Finnbogason,
Peter Vane,
Vernharður Eiríksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
MARÍA LÁRUSDÓTTIR NJARÐVÍK,
lést 23. ágúst sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hallgrímur Pétur Njarðvík,
Njörður P. Njarðvfk.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
TEITUR JÚLÍUS JÓNSSON,
dvalarheimilinu Seljahlíð,
áður Langholtsvegi 83,
andaðist að morgni 26. ágúst.
Rannveig Guðjónsdóttir,
dætur, tengdasynir, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
PETRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Kambsvegi 32,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 26. ágúst.
Sigurður Pálsson,
Heimlr Sigurðsson, María Bjarnadóttir,
Kristrún Sigurðardóttir, Símon Ólafsson,
Viðar Sigurðsson, Kristrún L. Garðarsdóttir,
og barnabörn.