Morgunblaðið - 28.08.1992, Síða 28

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1992
Minning
Ingimundur Sigurður
Magnússon frá Bæ
Fæddur 11. september 1933
Dáinn 21. ágnst 1992
„Þegar vinur þinn talar andmæl-
ir þú honum óttalaust eða ert sam-
þykkur honum af heilum hug.“
Þessi orð koma mér í hug nú þegar
ég kveð Ingimund Magnússon for-
stöðumann Fasteigna ríkissjóðs í
hinsta sinn. Mér fínnst þau lýsa
vel samskiptum okkar á þessari
fámennu stofnun. Hann hafði þann
góða kost að ekki þurfti að velja
orðin vandlega og þá sérstaklega
ekki þegar umræðumar voru á
léttu nótunum.
Það var mér dýrmæt reynsla að
kynnast manni sem var jafn dygg-
ur og ósérhlífinn í starfí og hann,
sem ætíð var reiðubúinn að leysa
hvers manns vanda enda reyndist
vinnudagur oftast ærið langur.
Ingimundur átti virðingu mína
alla og heilindi hans í minn garð
munu aldrei gleymast.
Elsku Sjöfn og íjölskylda. Ég
votta ykkur innilega samúð og vona
að sá sem öllu ræður styrki ykkur
í sorginni og vemdi ykkur um
ókomin ár.
Anna Grímsdóttir.
í dag er ég að kveðja elskulegan
tengdaföður minn sem lést á Land-
spítalanum 21. ágúst síðastliðinn
eftir stutta sjúkdómslegu. Margs
er að minnast frá okkar samveru-
stundum þau sjö ár sem mér auðn-
aðist að þekkja hann. Ingimundur
var einkar hlýlegur, góðhjartaður
og dagfarsprúður maður og var
mér strax tekið opnum örmum á
heimili hans og Sjafnar konu hans
þegar við Maggi byijuðum að vera
saman.
3. apríl 1985 var mikill gleðidag-
ur hjá fjölskyldunni því þá fæddist
fyrsta bamabam hans Guðmunda
Sjöfn. Guðmunda varð strax auga-
steinn afa síns og áttu þau oft góð-
ar stundir saman. Síðan fæddust
Ólafía Sif og Lára Jóhanna og fyr-
ir átti ég Elísabetu sem hann reynd-
ist sem besti afí. Fyrir þremur ámm
fluttum við Maggi vestur á Bolung-
arvík og sáumst við því miður
sjaldnar en ávallt urðu miklar gleði-
stundir þegar afí og amma komu
vestur í heimsókn.
Stelpumar vom mikið hjá afa
sínum og var hann óþreytandi að
sinna og passa elsku litlu stelpumar
sínar. En nú sakna þær sárt afa
síns og að geta ekki stungið lítilli
hendi í sterka lófa eða kúrt í fangi
hans. En lífið gengur sinn gang og
minningin lifír og eftir stendur
þakklæti að hafa kynnst slíkum
manni sem Ingimundur var.
Elsku Sjöfn, Maggi, Sverrir,
Laufey, Hjödda, ykkar söknuður er
mikill og megi Guð styrkja ykkur
og bamabömin á þessari sorgar-
stundu.
Þú, Drottinn, gang minn greiddir,
ég geld þér hjartans þökk,
þú, Drottinn, líf mitt leiddir,
þig lofar sál mín klökk.
Ó, Guð, fyr’ir gæzku þína
ég glaður kem úr för
og lít á lífi mína
við lán og heilsukjör.
Ó, kenn mér, Guð, að geta
þá gæzku skilið rétt,
og vel minn feril feta,
hvort færð er þung eða’ létt,.
en þegar linnir þokum
og þrautaskeiðið dvín,
Blessuð sé minning Ingimundar
Magnússonar.
Brynja Haraldsdóttir.
Dáinn, horfinn - harmafregn.
hvílíkt orð mig dynur yfir.
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
Þessi eftirmæli eftir Jónas Hall-
grímsson um vin sinn látinn, séra
Tómas Sæmundsson komu okkur
í huga er okkur var tilkynnt and-
lát vinar okkar og velgerðarmanns
Ingimundar S. Magnússonar frá
Bæ.
Orlög sín fær enginn flúið, síst
af öllu dauðann. Hann er sá stóri-
dómur sem við öll verðum að lúta,
fyrr eða síðar. Oft fínnst manni
hann ótímabær og miskunnarlaus.
Þannig fannst okkur, er við
fréttum, fyrir rúmum sex vikum
síðan, að Mundi, eins og hann var
alltaf kallaður af vinum og kunn-
ingjum, lægi helsjúkur á Landspít-
alanum, og ætti sér litla lífsvon.
Kynni okkar af Munda og vin-
skapur hefur varað í rúm þijátíu
ár eða frá því að hann kvæntist
eftirlifandi eiginkonu sinni og vin-
konu okkar, Sjöfn K. Smith. Þetta
var vinskapur sem aldrei bar
skugga á.
Mundi var mikill höfðingi bæði
í sjón og raun, sérlega góður og
blíður, hjálparhella margra og
mátti ekkert aumt sjá, þá var hann
boðinn og búinn að veita aðstoð.
Eins og sagt er „drengur góður“
í orðsins fyllstu merkingu.
Munda verður sárt saknað af
öllum sem honum kynntust, en
mestur er söknuðurinn hjá eigin-
konu, bömum, tengdadætrum og
bamabömum, sem trega nú elsk-
aðan heimilisföður, sem var sá
klettur, sem allir treystu og trúðu
á.
Elsku Sjöfn og böm, ykkar
missir er mikill, við biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur á þessari
miklu sorgarstund. Það er huggun
harmi gegn, að eftir lifír minning-
in um elskulegan eiginmann og
föður.
Ingimundi þökkum við áratuga
góða vináttu. Guð blessi minningu
hans.
Dóra og Rafn.
Mig langar að minnast með fá-
einum orðum ástkærs móðurbróð-
ur míns, Ingimundar Magnússonar
húsasmíðameistara og fyrrverandi
bónda og hreppstjóra frá Bæ í
Reykhólasveit. Hann andaðist í
Landspítaianum hinn 21. þ.m. eft-
ir stutta en stranga sjúkdómslegu,
einungis tæplega 59 ára gamall.
Á bemsku- og unglingsámm
mínum naut ég þess, sem núorðið
heyrir til forréttinda hjá borgar-
bömum, að dvelja öðm hveiju á
sumrin á fjölmennu sveitaheimili
móðurfólks míns í Bæ í Reykhóla-
sveit. Afí minn, Magnús Ingi-
mundarson, bjó þar fram til ársins
1959, er synir hans tóku við búi
og stofnuðu síðan tvö nýbýli. í
Bæ var á þessum tíma ættarheim-
ili af gömiu gerðinni, þar sem vom
saman komnir þrír og fjórir ættlið-
ir stórrar, kærleiksríkrar fjöl-
skyldu. Auk þess var jafnan fjöldi
vina og gesta, ungra og aldinna,
til lengri og skemmri dvalar. Þama
var engin lognmolla eða iðjuleysi
og enga niðursoðna afþreyingu
þurfti til þess að hafa ofan af fyr-
ir bömum og unglingum.
Það var ekki ónýtt fyrir okkur
systrabömin, sem að staðaldri
dvöldum í Bæ á sumrin, að eiga
að sex móðurbræður, sem
skemmtu okkur, dekruðu og
vemduðu, hver á sinn hátt. Marg-
ar ljúfar minningar á ég frá þess-
um æskuámm um frænda minn,
Ingimund eða Munda, eins og
ættingjar og vinir nefndu hann
jafnan. Margar vora ferðimar á
heyvögnum, traktomm, jeppum
og vörabílum; minningar, sem em
svo ríkur þáttur í æskumyndinni
og sveipa hana ævintýraljóma.
þá leið þú mig að lokum
í ljósið heim til þín.
(Matth. Jochumsson.)
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför
BJÖRNS ÍVARS BJÖRNSSONAR.
Sérstakar þakkir til þeirra sem veittu
honum stuðning.
Anna Halldórsdóttir,
Kristín Pótursdóttir,
Stefán Björnsson,
Halldór Björnsson,
Þórhildur Björnsdóttir,
Ingileif Björnsdóttir,
Kristinn Björnsson,
og aðrir aðstandendur.
Hjördís Káradóttir,
Sigurjóna Scheving,
Hafsteinn Larsen,
Jóhann P. Halldórsson,
Sesilía Magnúsdóttir,
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
JÓNS HJÖRLEIFSSONAR,
Brekkustíg 35A,
Ytri-Njarðvfk.
Edda Hafsteinsdóttir,
Lilja Björg Jónsdóttir,
Nadía Dala,
Kamilla Dala,
og systkini hins látna.
Þórdís Þorleifsdóttir,
Dala Boumediene,
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
MAGNÚSAR FRANKLlN TRYGGVASONAR,
fv. bifreiðastjóra,
Lækjargötu 2a. Akureyri.
Valborg Jónsdóttir
Jóngeir Magnússon, Hafdfs Pétursdóttir,
Karl Fr. Magnússon, Karolína Stefánsdóttir,
Ragnheiður Magnúsdóttir, Steindór Hermannsson,
Þorgrfmur Magnússon, Ragna Þórarinsdóttir,
Svava Maggý Magnúsdóttir, Unnsteinn Steinþórsson,
og fjölskyldur.
Mundi var einstaklega hlýr og
barngóður. Rík ábyrgðartilfínning
var honum í blóð borin og lét hann
sér sérstaklega annt um öryggi
okkar og velferð alla. Hann gat
einnig verið strangur og ákveðinn
á svip, þegar ærsl og prakkara-
strik gengu úr hófí fram og skakka
þurfti leikinn. Grannt var þó jafn-
an á hans eigin gamansemi og
glaðværð, því oft sáum við svipinn
breytast, þegar hann sneri sér
undan.
Á unglingsárum mínum urðu
síðan kynnin af frænda mínum
nánari og mér urðu betur ljósir
mannkostir hans. Vorið, sem ég
fermdist, buðu hann og eiginkona
hans, Sjöfn Smith, mér að dvelja
sumarlangt á myndarlegu heimili
þeirra í Hábæ, en það nýbýli stofn-
uðu þau frá Bæ. Fyrir mér var
þessi sumartípii einstaklega
ánægjulegur, enda viðmót hjón-
anna beggja og þama þeirra þann-
ig, að ekki gat már dulist að ég
var velkomin á heimili þeirra.
Ég tel mig síðan hafa búið að
ýmsu því sem ég lærði undir
vemdarvæng frænda míns í þenn-
an skamma tíma. Ég var kominn
á þann aldur, að tímabært var
orðið að kynnast alvöm lífsins með
meiri þátttöku en áður í hinum
léttari sveitastörfum. Engum
manni hef ég kynnst á lífsleiðinni,
sem haft hefur betra lag á þvi
vandasama verki að segja ungling-
um til við vinnu. Það var hvorki
gert með skömmum né væli, held-
ur með þeirri notalegu festu og
yfirvegun, sem einkenndi hann svo
mjög, ásamt skýrri leiðsögn og
hvatningu. Ávallt lét hann í ljós,
að hann kunni að meta vel unnið
starf. Sjálfur var hann vinnusamur
með afbrigðum, þrekmaður mikill,
en vandvirkur þó. Honum vom
gjaman falin mannaforráð og þeir
sem störfuðu með honum eða und-
ir stjórn hans hrifust ósjálfrátt
með.
Meðfram búrekstri stundaði
Mundi jafnan mörg önnur störf,
svo sem vörubílaakstur, kennslu
og húsasmíði, en til alls þessa
hafði hann lært. Jafnframt gegndi
hann embætti hreppstjóra og ýmis
önnur trúnaðarstörf vom honum
gjarnan falin. Réð þar ekki per-
sónulegur metnaður hans heldur
það mikla traust, sem hann ávann
sér með vönduðum störfum sínum
og hreinskiptinni framkomu í hví-
vetna. Hann mátti í engu vamm
sitt vita.
Eftir að frændi minn hætti bú-
skap og fjölskyldan fluttist búferl-
um til Seltjarnarness stundaði
hann fyrst atvinnurekstur sem
húsasmíðameistari, en réðst síðan
sem forstöðumaður hjá fasteign-
um ríkissjóðs. Þá sem fyrr héldust
náin vinabönd milli fjölskyldu hans
og foreldra minna og eiga þau
honum margan góðan greiða að
þakka. Við atvinnu sína hér syðra
átti hann einnig samstarf við föður
minn og bróður, sem báðir em
húsasmíðameistarar. Reyndist
hann þeim í því sem öðra drengur
góður. Samskipti mín við frænda
minn og fjolskyldu hans hafa í
seinni tíð að vísu ekki verið eins
tíð og í sveitinni fyrr á ámm. En
fagnaðarfundir vom það ávallt,
þegar við hittumst. Ég fann, að
frændsemi hans hafði í engu
breyst. Handtakið var ennþá jafn
þétt og hlýtt, greiðviknin og höfð-
ingslundin ennþá söm.
Um leið og ég þakka frænda
mínum samfylgdina sendi ég
eiginkonu hans, bömum, tengda-
bömum og bamabömum mínar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
guð að blessa minnngu hans.
Guðlaugur Stefánsson.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Föstudaginn 21. ágúst sl. lést
Ingimundur móðurbróðir okkar í
Landspítalanum eftir stutt og erfíð
veikindi. Hann fæddist á Reykhól-
um í Austur-Barðastrandarsýslu
11. september 1933, sonur hjón-
anna Jóhönnu Hákonardóttur og
Magnúsar Ingimundarsonar,
bónda og hreppstjóra að Bæ í
Króksfírði, þau era bæði látin.
Mundi, eins og hann var kallað-
ur, ólst upp að Bæ í stómm systk-
inahópi. Hann kvæntist 25. júlí
1959 eftirlifandi konu sinni, Sjöfn
K. Smith, dóttur hjónanna Laufeyj-
ar og Sverris Smith, loftskeyta-
manns. Þau eignuðust fjögur böm
sem eru: Magnús, og á hann fjög-
ur böm; Laufey; Sverrir, sem á tvö
böm; og Hjördís, sem enn er í
heimahúsum.
Minningar um ótal yndislegar
samverastundir með Munda em
okkur ofarlega i huga á þessari
stundu. Við systkinin vomm öll
okkar uppvaxtarár á sumrin að
Bæ, þar sem við tengdumst sterk-
um böndum frændfólkinu, því var
Mundi okkur kærari en móður-
bróðir. Alltaf tók hann á móti okk-
ur með opinn faðminn og brosinu
sínu.
Þær vora margar stundimar
sem við áttum á heimili Sjafnar
og Munda eftir að þau hófu búskap
að Bæ. Nú þegar kveðjustundin
er rannin upp viljum við þakka þá
alúð og kærleika sem hann hefur
alla tíð sýnt okkur.
Elsku Sjöfn mín og börn, við
viljum biðja Guð að styrkja ykkur
í sorg ykkar. Blessuð veri minning
hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Jóhanna, Hrefna og Salóme
Friðgeirsdætur.
í dag er til moldar borinn Ingi-
mundur Sigurður Magnússon
húsasmíðameistari, en hann lést
21. þ.m. eftir skamma en stranga
sjúkdómslegu. Andlát Ingimundar
er nánustu ættingjum hans og
samverkamönnum mikill harmur
enda fellur hann frá langt um ald-
ur fram, 58 ára gamall.
Ingimundur var fæddur 11.
september 1933 að Reykhólum í
Austur-Barðastrandarsýslu. Að
honum stóðu vestfírskar ættir, en
foreldrar hans vora Magnús Ingi-
mundarson, hreppstjóri og bóndi
í Bæ í Reykhólasveit og Jóhanna
Hákonardóttir frá Reykhólum.
Bær stendur í þjóðbraut svo sem
þeir þekkja er um Barðastrandar-
sýslu fara. Þar hefur sama ættin
búið í hartnær eina öld og búið
vel og í margbýli. Rómuð er gest-
risni bænda í Bæ og margur ferða-
langur hefur lagt leið sína þangað
á liðnum áram og áratugum.
Sem unglingur stundaði Ingi-
mundur nám í Héraðsskólanum
að Reykjum í Hrútafirði og lauk