Morgunblaðið - 31.10.1992, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1992
39
Erlingur K. Garð-
arsson - Minning
Fæddur 12. september 1963
Dáinn 25. október 1992
í dag verður jarðsunginn vinur
okkar og félagi, Erlingur Kristinn
Garðarsson frá Breiðdalsvík, sem
lést af slysförum síðastliðinn sunnu-
dag. Fyrstu kynni mín af Erlingi
voru þegar ég sem hálfgerður ungl-
ingur var ráðinn knattspyrnuþjálf-
ari á Breiðdalsvík og Stöðvarfirði
og hann þá strax, smástrákur, með
ólæknandi áhuga á fótboltanum og
hægt var að sjá þá hvert hugurinn
stefndi. Erlingur ólst upp í stórum
systkinahópi og ég veit að hann
fékk gott veganesti í uppvexti, enda
foreldrar hans einstakar sóma-
manneskjur sem og allt hans fólk.
Erlingur og bræður hans hafa allir
verið áberandi í knattspymunni á
Austurlandi og hafa haldið uppi
merki Selnesíjölskyldunnar á þeim
vettvangi, en miklar sögur fara af
knattspyrnuhæfileikum föður
þeirra og bræðra hans á „gullald-
arárum“ Breiðdælinga. Á síðasta
ári gekk Erlingur til liðs við okkur
í Sindra á Höfn, en áður höfðu þrír
bræðra hans leikið undir merkjum
félagsins um tíma. Af því tilefni
varð einum reyndasta leikmanni
Sindra að orði að betra væri að
hafa Erling með sér en á móti því
hann væri svo erfiður og harður.
Erlingi er þarna rétt lýst. Hann var
líkamlega sterkur og stæltur og gaf
aldrei eftir eins og við segjum í
fótboltanum, án þess þó að vera
grófur. Einbeitnin og áhuginn skein
alltaf úr andlitssvip hans þegar út
í leikinn var komið. Erlingi var strax
vel tekið af strákunum í Sindra.
Hann féll vel inn í hópinn og virtist
una hag sínum vel á Höfn. Hann
vann við sitt fag, smíðamar, í sum-
ar en ætlaði á sjóinn í vetur og var
á leið um borð þegar kallið kom.
Hér á Höfn eignaðist hann líka
unnustu, Gunnhildi Gísladóttur,
sem stundar nám í Kennaraháskól-
anum. Þau áttu sameiginlegt
áhugamál þar sem íþróttirnar voru.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég fyrir hönd okkar félaganna
í Sindra þakka Erlingi fyrir sam-
fylgdina sem við hefðum óskað að
yrði lengri og um leið flytja öllum
aðstandendum samúðarkveðjur á
sorgarstund.
Albert Eymundsson.
í dag er gerð frá Heydalakirkju
útför elskulegs bróður okkar, Erl-
ings Kristins Garðarssonar, sem
lést af slysförum sunnudaginn 25.
október sl. Erlingur fæddist á Sel-
nesi á Breiðdalsvík 12. september
1963, hann var fimmta barn hjón-
anna Garðars Þorgrímssonar og
Maríu Gunnþórsdóttur sem þar eru
búsett. Þar ólst hann upp í stórum
systkinahópi en þau voru alls átta
sem upp komust. Það þurfti mikið
til að fæða og klæða þennan stóra
barnahóp. Faðir okkar hefur alla
tíð verið sjómaður, lengst af sem
vélstjóri, í seinni tíð sem skipstjóri
á eigin bátum. En framan af var
pabbi oft langdvölum fjarri heimil-
inu er hann þurfti að sækja sjóinn
úr öðrum byggðarlögum og kom
það þá að sjálfsögðu í hlut mömmu
að sjá fyrir daglegum þörfum okkar
barnanna enda lá hún ekki á liði
sínu, saumaði flestöll föt sem við
þurftum auk annarra heimilisstarfa
sem hún leysti af hendi með miklum
myndarskap.
Það var oft mikil glaðværð á
heimilinu og margt um manninn,
ekki síst þegar böm úr nágrenninu
komu til að leika við okkur systkin-
in á Selnesi. Elli, eins og við systkin-
in kölluðum hann, varð snemma lið-
tækur í leik og starfi, enda var lífs-
kraftur hans mikill og jafnan stutt
í glettnina sem litlu frændsystkinin
kunnu vel að meta. Hann hafði oft
forystu um hin ýmsu uppátæki, svo
sem að byggja sveitabæi, draga að
leggi og horn. Þá voru þeir ófáir
bátarnir sem hann smíðaði til sigl-
inga í fjöruborðinu.
Fótboltaiðkun skipaði stóran sess
í lífi hans strax frá unga aldri og
stundaði hann þá íþrótt alla tíð.
Lengst af stundaði hann æfingar
og keppni með knattspyrnuliðinu
Hrafnkeli Freysgoða. Fyrst í yngri
flokkum félagsins en svo með
meistaraflokki, þar sem hann lék
við hlið bræðra sinna. í fótboltanum
skiptust á skin og skúrir eins og í
lífinu sjálfu, en oft náðist góður
árangur og oft bar hann sigur úr
býtum og vann til verðlauna með
félögum sínum. Síðastliðið sumar
lék Elli með Sindra á Homafirði.
Þá var hann í eðli sínu fengsæll
veiðimaður hvort sem hann gekk
til ijúpna eða renndi fyrir lax. Lax-
veiðar voru honum einkum hug-
leiknar, þær stunduðu hann af natni
og þeirri þolinmæði sem þær krefj-
ast, þótt Elli væri í eðli sínu ör og
kvikur.
Elli lauk smíðanámi frá Iðnskól-
anum í Reykjavík árið 1989 en fyr-
ir og eftir þann tíma hafði hann
stundaði hin ýmsu störf bæði til
sjós og lands, nú síðast sjómennsku
á Skinney frá Hornafirði, heimabæ
unnustu sinnar, Gunnhildar Gísla-
dóttur.
Elli lætur eftir sig sjö ára son,
Hrein, sem hann eignaðist með fyrr-
um sambýliskonu sinni, Helgu
Hreinsdóttur.
Nú er Erlingur bróðir okkar
snögglega frá okkur tekinn, sorgin
grúfir yfir heimilinu á Selnesi. Hún
gleymir engum, en minningin um
góðan dreng lifir í hugum okkar.
Blessuð sé minning hans.
Systkinin á Selnesi.
Þær fregnir er bámst um að
Erlingur vinur minn væri dáinn
vom sláandi. Upp kom spurningin
af hverju? Hvað getur verið óréttlát-
ara en þegar svona ungur og lífs-
glaður maður í blóma lífsins er
hrifsaður burt? Við þessu fást lík-
lega ekki svör.
Erlingur var einn af þeim sem
ekki var að gera nein vandræði út
af smámunum eins og mörgum
hættir til. Honum tókst alltaf að
líta á spaugilegu hliðina á öllum
málum, því það var grunnt á grínið
og gamansemina. Hann var líka
einstaklega orðheppinn og í kring
um hann skapaðist mjög sérstakur
og skemmtilegur andi. Alltaf var
jafn gaman að hitta hann og maður
kvaddi hann alltaf hlæjandi eða
með bros á vör.
Hann var geysilegur áhugamað-
ur um knattspymu og var sjálfur
sterkur leikmaður. Á æfingum var
alltaf betra að vera með Erlingi í
liði þar sem hann með dugnaði sín-
um og áhuga dreif sína liðsmenn
áfram. Og á eftir var sest niður og
talað um íþróttina tímunum saman
því áhuginn var mikill. Hann ásamt
bræðram sínum var kjölfestan í liði
okkar heima. Ég minnist heimsókna
hans til okkar í Grindavík síðasta
vetur þar sem umræðurnar snerust
um fótboltann og að gaman væri
að fara heim og endurvekja
„gamla“ liðið.
Veiðimennska var það sem tók
næst mestan sess af áhugamálun-
um og var honum í blóð borin. Þá
átti það jafnt við um stangveiði sem
skotveiði. Með skemmtilegustu og
eftirminnilegustu stundum í lífi
mínu vora haustið sem við Erlingur
unnum saman í beitningu hjá Garð-
ari föður hans. Þá reyndum við að
klára snemma því alltaf eftir vinnu
fóram við út á báti og veiddum
^svartfugl, dag eftir dag. Þar kenndi
hann mér að sjá við svartfuglinum.
Þarna var hann í rétta umhverfinu
og naut lífsins því sjómannseðlið
var ríkt í honum enda hafði hann
ættir til þess að rekja.
Ég gæti talið upp óteljandi
ógleymanlegar stundir sem við allir
vinirnir heima á Breiðdalsvík áttum
saman við veiðar, fótbolta og margt
annað, þar sem Erlingur var ávallt
í fararbroddi og hrókur alls fagnað-
ar. Því vil ég þakka góðum, traust-
um og skemmtilegum vini fýrir
samfylgdina. Hann var einstakur
og átti fáa sér líka. Ég kveð hann
með eftirfarandi ljóðbroti.
Það hjarta er átti
ástir og vonir
bærist ei
blundar
og hinn eilífi Guð
ætlar að gæta þess
um aldir.
Og einhvem tíma
tygjumst við til ferðar
bindum skóþvengi
við skin fjarlægra ljósa.
Vitum að
lokinni vegferð
verða endurfundir góðir
(Guðjón Sveinsson)
Fjölskyldu hans, unnustu og syni,
votta ég innilegustu samúð mína.
Megi minning hans lifa um ókomin
ár.
Sveinn Ari Guðjónsson.
Birtíng afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
búð af nýjum haustvörum.
Opið á laugardögum
frá kl. 12—16.

Nýbýlavegi 12, sími 44433.
Guðrún Lovísa Hann-
esdóttír - Minning
Fædd 28. ágúst 1912
Dáin 24. október 1992
Kveðjuorð frá barnabörnum
Það var laugardaginn 24. októ-
ber sl. sem ástkær amma okkar
kvaddi þennan heim, eftir vikudvöl
á Sjúkrahúsi Suðurlands.
Fyrir tveimur mánuðum komum
við og fjölskyldur okkar saman og
áttum ánægjulegan dag með
ömmu Lóu í tilefni áttræðisafmæl-
is hennar, en hún varð áttræð hinn
28. ágúst sl. Mörgum þykir það
hár aldur, en okkur fannst amma
ekki svo gömul og ekki hvarflaði
það að okkur að hún ætti svo
skamman tíma eftir hérna á með-
al okkar.
Heilsu ömmu hafði hrakað
nokkuð í seinni tíð, en ætíð er hún
komst í góðan félagsskap varð hún
ung á ný og síkát, enda var hún
mikil félagsvera.
Amma bjó hér í Hveragerði
lengst af og þar sem við barna-
börnin ólumst flest upp hér að
meira eða minna leyti, áttum við
öll mikil og góð samskipti við
ömmu. Ekki þá bara á heimilun-
um, því amma vann sem ljósbaða-
vörður um tíma þegar tíðkaðist
hér í bæ að börn á skólaaldri færa
reglulega í ljósböð. Þar skyldu
ærslabelgirnir leggjast á bakið,
svo á magann, klæða sig í hvelli
og drífa sig af stað. Þetta gekk
allt ljómandi vel og fyrr en varði
kölluðu orðið flestir skólafélagar
okkar hana „ömmu Lóu“, og gera
jafnvel enn í dag.
Síðar hóf hún svo störf við garð-
yrkjustöð nokkra þar sem svo
mörg ungmennin, þ. á m. nokkur
okkar, stigu sín fyrstu skref úti á
vinnumarkaðinum. Þar fengum við
krakkarnir góða fyrirmynd, því
samviskusemin var mikil og ætíð
vann hún af miklum krafti. Segja
má að það hafi einkennt líf hennar
ömmu þ.e. að ganga vasklega til
starfa og skila öllu verki vel af
hendi.
Amma pijónaði mikið í gegnum
árin og sá hún til þess að er skól-
ar hófust á haustin væru til hlýir
vettlingar og sokkar á hvert bam
á okkar bæjum. Eins var það fast-
ur liður að amma stjómaði slátur-
gerð á fleiri en einu heimili á
hveiju hausti. Þegar við barna-
börnin fóram svo að búa átti hún
til að hringja, og sagði þá gjarn-
an: Jæja elskan, slátrið þitt er til-
búið, ég tók það bara í leiðinni!
Og nú í haust, eða 3 vikum áður
en hún lést, kom hún til eins okk-
ar í sláturgerð. Sem fyrr fylltist
hún eldmóði og saumaði með snar-
ræði nokkra keppi.
Amma og afi heitinn hófu bú-
skap hér í Hveragerði eða Fram-
skógum 12, en fluttu síðar að
Heiðmörk 9. Afi lést í febrúar
árið 1988. Eftir það bjó amma ein
á heimili þeirra, eða eins lengi og
heilsan leyfði, en þá fór hún um
BÍLALE/GA
Úrval 4x4 fólksbíla og station bíla.
Pajero jeppar o.fl. teg. Pickup-bllar
með einf. og tvöf. húsi. Minibussar og
12 sæta Van bilar. Farsímar, kerrur f.
búslóðir og farangur og hestakerrur.
Reykjavík 686915
interRent
Europcar
BÍLALEIGA
AKUREYRAR
Fáðugotttilboð!
tíma til dvalar að Blesastöðum á
Skeiðum. Vel var um hana hugsað
þar, en eins og gengur var hugur-
inn hér heima og fyrir nokkrum
mánuðum flutti hún svo aftur
hingað til okkar, eða á elliheimilið
hér í Frumskógum. Þar kunni hún
ágætlega við sig, enda komin á
fornar slóðir, í nágrenni við gamla
húsið sitt að Framskógum 12.
Þarna bjó amma svo þangað til
hún var flutt á Sjúkrahús Suður-
lands þar sem hún lést eftir viku
dvöl.
Við þökkum nú allar stundirnar
sem guð gaf okkur með ömmu og
mun minningin um yndislega konu
lifa í hjörtum okkar allra. Biðjum
við algóðan guð að vemda hana
og leiða á nýjum slóðum. Blessuð
sé minning hennar.
Nú legg ég aupn aftur,
ó, guð, þinn náðar kraftur
mín veri vðm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson).
Ný sending
Leðurklæddur hvíldarstóll
með skemli.
Verð aðeins
kr. 27.000,- stgr.
Mikið úrval
af hvíldarstólum.
Vallnisgftfí
Arimnlu 8. NÍmar 81227S o«t 685:175.
Góóan daginn!