Morgunblaðið - 06.12.1992, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. DESEMBER 1992
BÚSETI
Hvaö er Búseti?
Búseti er húsnæðissamvinnuféiag, stofnað 26.
nóvember 1983.
Félagið hefur það að markmiði sínu að byggja
og reka íbúðir fyrir félagsmenn sína.
Búsetar fá úthlutað íbúð eftir þeirri röð sem
þeir ganga í félagið.
Hægt er að skrá einstaklinga í félagið símleiðis.
Inntökugjald er kr. 2.700.-, sem gildir jafnframt
sem númeragjald það árið.
Fyrsta sunnudag hvers mánaðar kemur auglýs-
ing frá Búseta á fasteignasíðu Morgunblaðsins.
Þar eru auglýstar nýjar og eldri íbúðir sem lausar
eru til úthlutunar hverju sinni, og/eða aðrar upp-
lýsingar sem koma þarf á framfæri við félags-
menn.
Takið eftir:
Við erum flutt frá Laufásvegi 17 og komin vestur
í bæ.
Erum nú á Hávallagötu 24, á horni Hávallagötu
og Hofsvallagötu, rétt fyrir neðan Landskots-
spítala.
Skrifstofa Búseta, Hávallagötu 24, er opin frá
kl. 9 til 16. Sími 25788.
LOKAÐ í HÁDEGINU. Símsvari eftir lokun.
MUNIÐ NÚMERAGJÖLDIN (félagsgjöidin).
GREIÐSLUKORTAÞJÓNUSTA, VISA/EURO.
Þú getur hringt inn greiðslukortsnúmer þitt og
greitt þannig númeragjaldið.
Aðeins skuldlausir félagsmenn geta sótt um
íbúð.
ENGAR ÍBÚfNR TIL ÚTHLUTUNAR í ÞESSUM MÁNUÐI.
íbúðir verða næst auglýstar í Morgunblaðinu
þann 3. janúar 1993.
BÚSETI
Hamragörðum, Hóvallagötu 24,101 Reykjovík, sími 25788.
wosderbn
Undrahaldarinn frá
er kominn aftur
Hvítur, svartur - A+B skálar

lymFaíi
Laugavegi 26, s. 13300 - Kringlunni 8-12, s. 33600. y
LUNDÚNABRÉF
Hörmungarfíklar
og menningarkimar
STRAX og stigið er fæti á enska grund, nánar tiltek-
ið á flugvöllinn, rifjast upp að England er gamalt
nýlenduveldi og fyrrum heimsveldi. Þeir sem sinna
hreingerningum, skoða vegabréfin og skottast um
í alls konar störfum virðast allir koma frá Indlandi
og Pakistan. Sumir bera myndarlega vefjarhetti.
Fyrstu áhrifín af Lundúnarheimsókn blasa við í
neðanjarðarlestinni á leið frá flugvellinum og inn í
bæ: Mikið er allt skítugt og niðurnítt.
Ef augun eru spegill sálarinnar, þá er sjónvarps-
skjárinn spegill þjóðarsálarinnar. Sjónvarpið gefur
altént svipmynd af því hvernig tekið er á málum
og hvað efst er á baugi í hugum fólks. Á morgnana
er til dæmis umræðuþáttur, sem heitir Kilroy og
er víðfrægur. Alla vega þekkti táningurinn í fjöl-
skyldunni hann, því í enskutímum í haust voru þeim
kynntir enskir fjölmiðlar og fengu þá að sjá tvo
Kilroy-þætti. Annar fjallar um það uppátæki að
stinga göt á skrokkinn á sér og setja hringi í. í
þáttinn mætti fólk með hringi í eryum, nefí, tungu,
tönnum og vörum, sem það sýndi og sagði frá. Einn
var að eigin sögn með hring í pungnum, en lét sér
nægja að segja frá honum. Hinn þátturinn fjallaði
um hvort hægt væri að nauðga karlmönnum. Kvöld-
ið fýrir þáttinn hafði manni verið nauðgað og stjórn-
endur þáttarins voru ekki seinir á sér að ræða
málið með tilheyrandi reynslusögum.
Stjórnandinn fær hóp af fólki, tíu til fimmtán
manns, til að mæta og ræða eitthvert efni, sem það
hefur á einhvern hátt tengsl við. Þátturinn sem ég
sá fjallaði um ástandið á Norður-írlandi, örugglega
hvorki sá fyrsti né síðasti um það efni. Þarna sat
kona, sem hafði misst son sinn í sprengjutilræði í
Lundúnum. Önnur kona hafði lent í sprengjutil-
ræði, þar sem maður hennar missti fæturna og fleiri
viðstaddir höfðu fengið að kenna á hörmungunum
á einn eða annan hátt. Svo voru þarna írar, sem búa
í Englandi og finna fyrir tortryggni heimamanna í
sinn garð vegna þjóðernis síns.
Stjórnandinn sveif á milli gestanna og lagði fyrir
þá beinskeyttar spurningar um lífsreynslu þeirra og
pínu. Hann spurði konuna, sem misst hafði son sinn,
hvernig það hefði verið að missa hann. Hún sagðist
ekki geta haft um það orð. Hann var ekki ánægður
með svarið og bað hana að lýsa því nánar. Hún
endurtók að hún gæti ekki skýrt það betur, en hann
lét sig ekki. Kona við hlið hennar spurði þá stjórnand-
ann hvort hann skildi ekki að hún hefði misst son
sinn. Þá loksins lét hann sig og varpaði sér á næsta
mann.
Og hvað gera áhorfendur? Þeir sitja og klökkna,
svitna og fölna yfír lífsreynslu aðspurðra. Lífs-
reynslu sem flestir hræðast, en vilja samt heyra um.
Vissulega má segja að það sé gott að koma þessu
á framfæri, að fólk geri sér grein fyrir harmi þeirra
einstaklinga, sem búa að baki nafnlausra frétta um
hrakningar og skelfíngu, eða að viðkvæm efni, sem
legið hafa í láginni séu krufin til mergjar. En svo-
kallaðir umræðuþættir af þessu tagi vekja samt
alltaf upp í mér sjóðbullandi reiði, þegar ég sé stjóm-
andann, sem nálgast fórnarlömbin tilfínningastýfður
með glerkennt, kalt blik í augunum. Honum er al-
veg sama um viðmælendur sína. Það eina sem hann
sækist eftir eru krassandi frásagnir, sem koma
gæsahúðinni út á áhorfendum.
Ég verð ofsareið, því það hvarflar ekki eitt andar-
tak að mér að þessari miðlun sé ætlað að varpa ljósi
á nokkurn skapaðan hlut, til að upplýsa um vanda-
málin, þó markmiðin séu kannski göfug í orði, né
að hún sé hugsuð á forsendum þeirra sem Iáta til
leiðast að segja frá. Hún er hugsuð út frá því sem
stjómendur íjölmiðla vita, nefnilega að ekkert hittir
fólk eins fyrir og að sjá og heyra fórnarlömb segja
frá. Venjulegt fólk, sem hefur lent í einhveiju „frétt-
næmu“. Og þeir vita að áhorfendur njóta þess á
einhvern Ijúfsáran hátt að hrylla sig og setja sig í
spor þess.
Þarna sitja áhorfendur límdir við skjáinn, úthella
tilfinningum sínum, reiðast, býsnast, hneykslast eða
hvaða tilfinningar það nú eru, sem efnið vekur og
átta sig ekki á að útspekúleraðir fjölmiðlamenn
hafa þá að leiksoppi. Gerir úr þeim það sem kalla
mætti „hörmungarfíklar". Áhorfendur verða fíknir
í þessar sterku tilfínningar sem krassandi sjónvarps-
efni vekur með þeim. Og þeir þurfa æ sterkari
skammt til að „hrífast". Um leið verður öll umræða
á öðrum forsendum en ofangreind samsuða hundleið-
inleg, því fólk sækist ekki eftir upplýsingum, heldur
tilfinningum. Vandamálin vekja ekki áhuga, ekki
upplýsingar eða fræðsla varðandi þau, heldur tilfinn-
ingarnar, sem þau vekja. Uppákomur eins og þessi,
umræðuþáttur undir því yfirvarpi að verið sé að
ræða málin, er ekkert sérenskt fyrirbæri. Þær eiga
sér hliðstæður í flestum löndum í einni eða annarri
mynd.
Þegar gesturinn rífur augun frá sjónvarpsskjánum
til að beija augum hið raunverulega líf á götum
úti, koma aðrar hliðar þjóðlífsins í ljós. Reyndar
má kannski deila um hvað af Lundúnum er einkenn-
andi fyrir England og hvað er eingöngu dæmigert
fýrir borgina. Það er með Lundúnir eins og aðrar
höfuðborgir að borgin ber ekki síst svip af sjálfri
sér. Þó Bretar hafí orð á sér fyrir fastheldni og
íhaldssemi hafa þeir verið undarlega Iéttúðugir hvað
varðar nýbyggingar í borginni. Þegar augunum er
rennt yfír hana frá einhverri brúnni er auðvelt að
skilja að Karl Bretaprins hafí ekki getað á sér setið
að gefa nútímabyggingarlist smá ádrepu. Fínlegt
18. og 19. aldar yfirbragð borgarinnar hefur gjör-
samlega verið kafsiglt af nýlegum og hrikalegum
steypuklossum, sem ýmist teygja sig yfir stór flæmi
eða hátt í loftið.
En húsin eru aðeins skelin utan um stórborgarlíf-
ið. Frá því að koma úr borg eins og Kaupmanna-
höfn, sem virðist full af gömlu fólki, er hressilegt
að ganga um miðborg Lundúna, ekki síst að kvöldi
til að sjá allt þetta unga og glaðlega fólk. Sjá krakk-
ana og unga fólkið ganga í fötum, sem eru öðru-
vísi en eldra fólkið gengur í, heyra ávæning af tón-
list þess, sjá flugsýn bækurnar, sem það les. Með
öðrum orðum að fá nasasjón af ungmennamenning-
unni, sem Lundúnir urðu frægar fyrir á sjöunda
áratugnum, þegar táningar urðu allt í einu að sér-
stökum þjóðfélagshóp með sinn eigin menningar-
heijn.
í borginni gefur að líta allt það nýjasta nýja, sem
nútímamenning býður upp á, við hliðina á því gamla.
Gamlar og nýjar bækur, gömul og ný listaverk áf
öllu tagi. Þessi blanda gamals og nýs er ógnarsterk
fyrir viðkvæmar sálir. Þeir eru margir menning-
arkimarnir á stað eins og Lundúnum.
Sigrún
Davíðsdóttir
Hlaut þýskan fræði-
og vísindastyrk
HALLDÓR E. Sigurbjörnsson,
lögfræðingur, hlaut nýlega
fræði- og vísindastyrk Max-
Panck-stofnunarinnar fyrir er-
lendan og alþjóðlegan einka-
málarétt.
Halldór E. Sigurbjörnsson, lög-
fræðingur, hlaut nýlega fræði- og
vísindastyrk Max-Planck-stofnun-
arinnar fyrir erlendan og alþjóðleg-
an einkamálarétt í Hamborg,
Þýskalandi. Styrknum, sem m.a.
felur í sér rannsóknaraðstöðu, skal
varið til rannsókna á íslenskum og
alþjóðlegum einkamálarétti.
Halldór lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1981, lagaprófi 1988 og meistara-
prófi í samanburðarlögfræði
(MCL) frá California W. School of
Law, San Diego, Bandaríkjunum,
1992. Við sfðastnefndan skólann
lagði hann stund á nám í saman-
burðar-, hugverka- og megingrein-
um alþjóðaréttar s.s. evrópuréttar.
Nám og rannsóknir á sviði alþjóða
einkamálaréttar stundaði hann þar
undir handleiðslu Dr. Chims Kims,
virts sérfræðings á sviði alþjóðlegs
einkamálaréttar, einkum Áustur-
landa.
Halldór hefur m.a. unnið sem
dómarafulltrúi sýslumanns Norð-
ur-MúIasýslu, f.h. ýmissa lög-
manna og verið við starfsnám hjá
Department of the Alternate
Public Defender, San Diego.
Halldór er sonur Jónhildar Hall-
dórsdóttur, forstöðumeinatæknis
Halldór E. Sigurbjörnsson
og er kvæntur Sigríði Láru Ás-
bergsdóttur, sem lýkur BA-námi í
alþjóða samskiptum frá San Diego-
háskóla í desember nk.