Morgunblaðið - 18.12.1992, Qupperneq 61

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1992
61
fyrir þá fylgd sem hún veitti mér
er mest lá á í lífi minu. Slíkt gleym-
ist ekki þó að minna hafi orðið um
samvistir undanfarin ár en efni
stóðu til.
Guðjón Friðriksson.
Fallinn er í valinn fagur sveinn,
eftir harðan og snöggan bardaga
við vágest illan.
Góður vinur, eiginmaður, faðir,
afi og bróðir, Benóný Kristjánsson,
meistari í pípulögnum hér í Reykja-
vík. Fæddur Dýrfirðingur, fjórða
barn ötulla búhjóna í Hjarðardal.
Æskuárin liðu fljótt fyrir vestan.
Snáðinn stækkaði ört og það var
eins og íjöllin háu þrengdu að og
„út vil ég áráttan" sagði til sín hjá
Benóný.
Klæddur góðu vaðmáli og heitum
móðurbænum komst drengurinn
ungi til höfuðborgar landsins og
nýtt tímabil mætti honum. Senni-
lega tímabil mestu þjóðfélagsbreyt-
inga sem orðið hafa á Islandi. Ekki
brást heimanmundurinn hjá Benóný
og metinn að verðleikum komst
hann í gott læri, sinnti því vel og
varð með tímanum í röð færustu
manna í iðngrein sinni. Það sýnir
traust samherja hans að árum sam-
an var hann kosinn í sveinsprófs-
nefnd og önnur mikilvæg embætti
í stétt sinni.
Á iðnskólaárum sínum kynntist
Benóný stúderandi hár-
greiðsludömu. Ungri og fagurri, vel
ættaðri Reykjavíkurmær, Sigur-
björgu Runólfsdóttur, er seinna
varð eiginkona, lífsförunautur og
hans mesta hamingja í lífinu.
Didda og Benni stofnuðu heimili
hér í Reykjavík. Byggðu fyrst í
smáíbúðahverfi, fluttu síðan í Foss-
voginn og nú síðast rétt yfir Gullin-
brúna.
Ávallt bar heimilið samheldni
hjónanna og þá ekki síst þróuðum
fegurðarsmekk konunnar vitni.
Þau eignuðust tvö indælisbörn,
Hilmar, sem ungur fórst af slysför-
um, og Margréti, sem nú er mikil
og £óð stoð og stytta móður sinni.
Eg minnist best vinar míns sem
náttúrubarnsins og veiðimannsins
af Guðs náð. Hann hafði augun
opin fyrir undrum náttúrunnar og
kunni hana vel að meta.
Áratugum saman veiddum við í
fegurstu ám landsins og oft voru
eiginkonur og börn með. Það eru
því margar og góðar minningar sem
við hjónin eigum um nú fallinn fagr-
an svein.
Blessuð sé minning Benónýs
Kristjánssonar.
Karl Jóhann Karlsson.
Elsku frændi minn, Benni, lést á
Landakotsspítala 12. þessa mánað-
ar. Baráttan varð stutt við illvígann
sjúkdóm því að í sumar var Benni
við góða heilsu.
Benni hét fullu nafni Benóný
Björgvin Kristjánsson, fæddur 25.
maí 1920 í Fremri-Hjarðardal við
Dýrafjörð, sonur hjónanna Kristínar
Þórðardóttur og Kristjáns Jóns
Benónýssonar, bónda þar. Systkini
Benna eru: Jónasína Þrúður, fædd
1914, Þórður, fæddur 1917, og
Ásgerður, fædd 1918. Benni var
föðurbróður minn og ekki bara það,
heldur giftur systur mömmu
minnar. Bræður giftir systrum.
Mikill kærleikur var á milli þeirra
bræðra og voru þeir ekki bara bræð-
ur heldur líka bestu vinir alla tíð.
Einnig voru Benni og pabbi oft
samstarfsmenn, Benni pípulagn-
ingameistarinn og pabbi byggingar-
meistarinn. Mikill samgangur hefur
verið milli heimilanna þar sem mjög
kært er líka á milli þeirra systra.
Benni var mjög ljúfur maður,
spaugsamur og glettinn. Hann
sagði skemmtilega frá og hafði
hann þá yndi af að krydda aðeins
frásögnina, þannig að maður trúði
svo tæplega helmingnum og átti
þetta oft um veiðisögur og um önn-
ur afreksverk Benna.
í sumar minnist ég Benna þegar
við systkinin, foreldrar, Didda og
Benni héldum upp á 75 ára afmæli
pabba austur í sumarbústað. Allir
kátir og Benni pínulítið að fíflast
og snúa út úr svona þegar það átti
við. Já, þá lék Benni á als oddi og
þannig minnist ég hans. Fjölskyldan
söngelsk og það var sungið og trall-
að fram eftir nóttu. Ég man líka
hvað Benni skrifaði þá í gestabók-
ina og sýnir það best hlýhug í okk-
ar garð. Benna er sárt saknað af
okkur öllum sem vorum honum svo
náin.
Benni giftist eftirlifandi eigin-
konu sinni Sigurbjörgu Runólfs-
dóttur 30. ágúst 1947 og voru þau
alla tíð sérstaklega samrýnd og
samhent hjón. Þau eignuðust tvö
kjörbörn: Hilmar, fæddan 1950, en
þau urðu fyrir þeirri erfiði reynslu
að missa einkasoninn þegar hann
drukknaði aðeins 10 ára gamall
árið 1960. Og Margréti Erlu sem
fædd er 1956 sem hefur reynst
foreldrum sínum afburðavel. Nú í
veikindum Benna hefur Margrét
Erla sinnt föður sínum eins vel og
best verður á kosið, þannig að helst
vil ég líkja henni við „perlu“. Mar-
grét Erla er gift Sigurgeir Ingi-
mundarsyni og eiga þau þrjú börn,
Enóný, íris og Sigurbjörn, og voru
þau öll augasteinar afa síns. Benni
frændi var mikill barnavinur enda
nutum við þess frændsystkinin í
ríku mæli. Óvíða naut Benni frændi
sín betur seinni ár en austur í sum-
arbústað í faðmi fjölskyldunnar og
úti í náttúrunni.
Elsku Didda, Margrét, Geiri og
börn. Guð styrki ykkur á þessum
erfiðu tímum. Okkar huggun er sú
að nú hafa þeir feðgar hist aftur
og við sem þekktum Benna best
vissum hve mjög hann saknaði
Hilmars alla tíð.
Kristín Þórðardóttir.
Mitt í undirbúningi hátíðar ljóss
og hlýju slokknar ljós og kólnar,
mitt í þeim undirbúningi sem mest
eftii’vænting fylgir, eftirvænting
gleði og helgi. Fregninni um andlát-
ið fylgir sársauki og harmur. En
þessum staðreyndum fær enginn
breytt.
I dag er til moldar borinn Benóný
B. Kristjánsson pípulagningameist-
ari, Frostafold 5 í Reykjavík. Hann
var fæddur í Hjarðardal í Dýrafirði
25. maí 1920. Benóný var sonur
hjónanna Kristínar Þórðardóttur og
Kristjáns Jóns Benónýssonar. Hann
var yngstur fjögurra barna þeirra
hjóna en þau eru Jónasína húsmóð-
ir, Þórður húsasmíðameistari og
Ásgerður húsmóðir og lifa þau öll
bróður sinn. Benóný fluttist alfarinn
frá Hjarðardal til Reykjavíkur árið
1942. Lærði síðar pípulagnir hjá
Jóhanni Pálssyni og lauk sveins-
prófi 1948 og meistaraprófi 1951.
Benóný giftist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Sigurbjörgu Runólfs-
dóttur, ættaðri úr Reykjavík 30.
ágúst 1947. Þau eignuðust tvö
börn, Hilmar, fæddur 12. ágúst
1950, en hann lést af slysförum 13.
júní 1960, og Margréti Erlu, fædd
23. október 1956, gift Sigurgeiri
Ingimundarsyni starfsmanni
Kirkjugarða Reykjavíkur. Þau eiga
þijú börn, Benóný Hilmar, Guð-
laugu írisi og Sigurbjörn Guðna.
Kynni okkar Benónýs tókust fýr-
ir 16 árum er ég og fjölskylda mín
hófum byggingu sumarhúss í landi
Vaðness í Grímsnesi. Benni og
Didda, eins og þau voru ætíð kölluð
af vinum sínum, voru ein af frum-
Sigríður Símonar
dóttír - Minning
Fædd 8. janúar 1908
Dáin 9. desember 1992
Elsku amma er dáin. Hún var
okkur mjög kær og eigum við þess
vegna bágt með að trúa því að við
munum ekki sjá hana framar í þessu
lífi. En þó að maðurinn með Ijáinn
hafi kallað ömmu á sinn fund á
æðri stað mun hann aldrei geta
tekið frá okkur allar ljúfu minning-
arnar sem við eigum um hana.
Okkur langar til að rita nokkur
kveðjuorð um elsku ömmu.
Amma fæddist í Reykjavík 8.
janúar 1908 og því var ekki langt
í 85 ára afmælisdaginn þegar kallið
kom. Foreldrar hennar voru Símon
Sveinbjörnsson skipstjóri og Sigríð-
ur Jónsdóttir, en hún lést af barns-
förum við fæðingu ömmu. Seinna
kvæntist Símon Ástu Hallsdóttur
tannsmið og eignuðust þau fimm
syni, Kristján, Gunnar, Hall, Símon
og Kára, sem dó aðeins nokkurra
mánaða gamall. Tveir þeirra, Hallur
og Símon, Iifa systur sína.
Óhugsandi væri að skrifa um
ömmu án þess að minnast á afa,
Ólaf Friðriksson, en þau gengu í
hjónaband 22. júní 1928. Hann
fæddist í Reykjavík 14. febrúar
1905 og starfaði lengst af á skrif-
stofu Sultu- og efnagerðar bakara.
Þeim varð þriggja barna auðið.
Margrét er þeirra elst, síðan kemur
móðir undirritaðra, Ásta, og yngst-
ur er Friðrik. Barnabörnin eru 10
og barnabarnabörnin 11. Afi dó 20.
október 1983 og var missir ömmu
mikill.
Það var ætíð tilhlökkunarefni hjá
okkur að fara í heimsókn til ömmu
og afa í Ljósheima. Þar var alltaf
tekið vel á móti okkur með góðgerð-
um og hlýju. Þau voru ávallt reiðu-
búin að gera allt sem í þeirra valdi
stóð til að okkur liði vel hjá þeim.
Varla vorum við komin inn fyrir
dyrnar þegar byijað var að dekra
við okkur. Toppurinn á tilverunni
var að fá popp, kók og súkkulaði
hjá ömmu og afa og hlusta á ömmu
spila á orgelið og syngja með. Við
sátum þá hljóð og horfðum á góð-
legt andlit hennar ljóma eða tókum
lagið með henni. Fátt var jafn
skemmtilegt og að spila á spil með
ömmu en hún var góður spilamaður
og sýndi mikla þolinmæði við að
gera okkur hlutgeng á því sviði.
Amma var afar félagslynd kona.
Hún haði unun af því að hafa fólk
í kringum sig og spjalla um daginn
og veginn. Henni fannst gaman að
vera þó nokkuð á ferðinni og fór
hún oft með okkur í strætó niður
í bæ, ekki síst til að sýna sig og
sjá aðra en glaðningur handa önd-
unum á tjörninni var jafnan hafður
meðferðis. Hún var dugleg við að
rækta samböndin við þá sem henni
stóðu næstir. Meðan heilsa hennar
leyfði fór hún oft langar leiðir til
að heimsækja vini og vandamenn.
Hún amma okkar var einstaklega
dagfarsprúð og þegar við lítum til
baka munum við ekki eftir því að
hafa séð hana skipta skapi. En það
sem lýsir innra manni hennar einna
best var hæfileiki hennar til að
umgangast börn. Þau hændust að
henni, meðal annars vegna þess að
hún gaf sér alltaf góðan tíma til
að tala við þau og sinna þeim.
Að leiðarlokum viljum við þakka
elsku ömmu fyrir samfylgdina og
fyrir allt sem hún gerði fyrir okk-
ur. Megi hún hvíla í friði við hlið
elsku afa sem hún saknaði svo mik-
ið.
Valgerður, Jón Magnús
og Jóhanna.
byggjum sumarbústaða þar.
Benóný var drengur góður í þess
orðs fyllstu merkingu, samvinnufús
og bóngóður ef til hans var leitað.
Hann hafði ætíð lifandi áhuga á
þjóðmálum og sat í stjórn lands-
málafélagsins Varðar um árabil.
Hann lét mál iðngreinarinnar mikið
til sín taka, sat í stjórn Iðnaðar-
mannafélagsins og var yfirpróf-
dómari til margara ára.
Meistari í grein sinni á nokkrum
stórbyggingum í Reykjavík, svo
sem Lögreglustöðinni og Hótel
Loftleiðum.
Þá var hann virkur félagi Odd-
fellow-reglunnar. Hann var vinsæll
maður og þekkti mikinn fjölda fólks.
Hann var glaðlyndur og ávallt með
spaugsyrði á vör, góður söngmaður
og hrókur alls fagnaðar í góðra vina
hópi.
Víst mun ég lengi eiga bágt með
að trúa því að ég sjái ekki framar
vin minn Benóný með glettnis-
glampa í augum og bros á vör í
sveitinni og veit ég að þar mæli ég
fyrir munn margra nágranna og
vina. Þær eru orðnar margar ferð-
irnar og fundirnar sem við félagarn-
ir í stjórn Hitaveitu Vaðness höfum
átt saman með Benóný, en hann
sat í stjórn hennar og varaformaður
frá upphafi. Við félagarnir viljum
þakka honum hið fórnfúsa starf
sem hann vann þar. Benóný var
trúrækinn og farsæll í sínu einka-
lífi. Hann átti því láni að fagna að
eiga góðan lífsförunaut sér við hlið
og sólargeislana sem þau hjónin
unnu svo heitt, einkadótturina Mar-
gréti, tengdasoninn og barnabörnin
þrjú.
Heimili þeirra hjóna stóð ætíð
opið og var þar oft gestkævmt enda
gestrisni þeirra með eindæmum.
Elsku Didda mín, á sorgarstundu
kemur fátt annað að haldi en bæn-
in og því bið ég algóðan Guð að
styrkja þig og fjölskyldu þína í
harmi ykkar og söknuði.
Ég og fjölskylda mín viljum að
leiðarlokumk þakka Benóný fyrir
allan þann trúnað og hlýju er hann
veitti okkur og aldrei brást. Blessuð
sé minning hans.
Magnús Tryggvason.
XJöfðar til
XI fólks í öllum
starfsgreinum!
Smiðjuvegi 46E
v/Reykjanesbraut,
Kópavogi, sfmi
671800
OPIÐ SUNNUDAGA
KL. 14-18.
MMC Pajero langur ’88, bensín, hvítur,
5 g., ek. 84 þ. km., óvenju gott eintak.
V. 1490 þús., sk. á ód.
Toyota Corolla GTi 16v ’88, rauður, 5 g.,
ek. aðeins 44 þ., rafm. í rúðum o.fl. V.
850 þús., sk. á ódýrari.
Mazda 323 1.5 GLX Sedan '87, blár,
sjálfsk., ek. 72 þ. Toppeintak. V. 390 þús.
stgr.
Ford Escort 1100 '86, vínrauður, 5 g., ek.
107 þ. km., sk. ’93. Fallegur bíll. V. 240
þús.
Citroen CX 2400 Pallas '82, sjálfsk.
Toppeintak. V. 340 þús.
Framb. Rússi „húsbíll“ 4x4 ’80, óvenju
gott eintak, ek. 50 þ. á vél. V. 390 þús.
Nissan Sunny SGX Coupé '87, rauður, 5
g., ek. 95 þ. V. aðeins 390 þús. stgr.
Nissan Patrol 6 cyl., ’87, hvítur, 5 g., ek.
56 þ., 33“ dekk o.fl. V. 1080 þús. stgr.
Nissan Prairie 4x4 '88, 5 g., ek. 59 þ.,
2 dekkjag. o.fl. Gott eintak. V. 850 þús.
Ath. Mikið úrval góðra bif-
reiða á lágmarksverði.
Greiðslukjör við allra hæfi.
Mazda 626 GLX ’87, 5 g., ek. 110 þ.
V. aðeins 490 þús.
Nissan Sunny GTi 2000 ’91, 5 g., ek. 30
þ. Fallegur bíll. V. 1040 þús.
Chevrolet Crew Cap Stepside „Z-71“
4x4 '92, hvítur, 8 cyl. (350), sjálfsk., ek.
26 þ. Mikið af aukahl. V. 2.5 millj. (sk. á ód).
VANTAR GÓÐA BÍLA
Á STAÐINN
fæst í helstu snyritvöruverslunum.
M 9212