Morgunblaðið - 18.12.1992, Qupperneq 72

72
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1992

,J{ún vcuréc*& fco/fux-be/ntúrulnnu^"
Við ákváðum síðasta sumar
að fara í sumarleyfi sitt í
hvoru lagi og hann hefur
ekki komið aftur.
Ást er...
H-þjo & a-zn
... að sjá til þess að þau fái
eitthvað í jólasokkinn.
TM R«g- U.S Pat Off,—ail rlghts raserved
• 1092 Loa Angeles Times Syndlcate
Áttu nokkuð stærra glas?
Hann er 193 cm á hæð.
HÖGNI HRKKKVÍSJ
BRÉF HL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Verður þú rukkaður næst?
Frá Skarphéðni Agnars:
UPPHAF þessa máls sem nú verð-
ur greint frá, er að þann 27.
september 1991 kaupi ég undirrit-
aður bifreiðina JX 164, sem er
MMC Lancer árg. 1989. Bifreiðin
var staðgreidd eins og afsal ber
með sér. engar veðskuldir hvíldu
á bflnum. Fyrri eigandi var kona
búsett í Garði á Suðurnesjum. Við
eigendaskiptin, hvíldi sú skylda á
seljanda, að tilkynna þau án tafar
á pósthús eða til Bifreiðaskoðunar
íslands. Þetta lét fyrri eigandi
hinsvegar hjá líða, og hefur það
valdið mér verulegum óþægindum.
Úr því að lagt er svo mikið
uppúr þessari tilkynningaskyldu,
er fráleitt að hún sé seljandans.
Betra væri að bílasalinn sæi um
slíkt.
í maí á þessu ári kemst ég að
því, að svikist hefur verið um að
tilkynna eigendaskiptin. Varð ég
því sjálfur að sjá um að svo yrði
gert. Það er nokkru síðar að lög-
fræðingur í Reykjavík hefur sam-
band við mig, og tilkynnir mér að
fjárnám hafi verið gert í bfreið
minni í desember 1991. Ástæðan
sé sú, að fyrri eigandi bílsins hafi
neitað að greiða kröfu sem Inn-
heimta og ráðgjöf hf. sé með til
innheimtu. Krafan hafi í upphafi
verið um 28 þúsund, en sé nú
komin í um kr. 120 þúsund. Eig-
andi þessarar kröfu er sagður vera
Steingrímur Snorrason. Ekki veit
ég nein deili á honum. Hann hefur
ekki í eigin persónu, haft samband
við mig.
Marg endurteknar tilraunir
mínar i þá átt, að fá fyrri eiganda
bílsins til að greiða þessa skuld,
reyndust árangurslauar. Það hefur
verið sagt við mig, að ég hefði átt
að fylgjast með því, að seljandi
uppfyllti þá skyldu sína að tilkynna
eigendaskiptin. Það má til sanns
vegar færa. Það er orðinn ótrúleg-
ur fjöldi fólks, sem ekki er hægt
að treysta í viðskiptum.
Framan af síðastliðnu sumri
varð ég hvað eftir annað fyrir
ónæði af hálfu lögfræðinga sem
voru að hóta uppboði á bíl mínum,
ef ég ekki greiddi umrædda skuld,
sem fyrri eigandi bifreiðarinnar
stofnaði til. Það nýjasta í þessu
er, að fyrir fáum dögum, þegar
þetta er skrifað, hafði enn einn
lögfræðingurinn samband við mig
símleiðis, og tjáir mér að búið sé
að gera kröfu um uppboð á bifreið
minni. Uppboðið eigi fram að fara
27. nóvember. Ég kannaði þetta
daginn eftir. Kom þá í ljós að þetta
var uppspuni úr manninum. Engin
krafa um uppboð hafði borist.
Ekki sá ég neinn tilgang með þess-
ari uppákomu mannsins, nema þá
að gera mér gramt í geði. Heldur
fannst mér þetta lágkúrulegt.
Mikla athygli vakti hið svokall-
aða „Ingibjargarmál" á Akureyri,
sem vafalaust er mörgum í fersku
minni. Ekki veit ég hvort því máli
er lokið. Það vakti ógeð allra rétt-
sýnna manna. Ég mun ekki líkja
þessu máli mínu við það. Hún var
dæmd til að greiða skuld sem fyr-
ir löngu var búið að borga. Inn-
heimta og ráðgjöf hf. mun hafa
komið þar við sögu. Nú eru lög-
fræðingar frá þeirri sömu stofnun,
að rukka mig um skuld sem ég á
engan hátt hef stofnað til, og
skulda ekki. Þó ekki hafi verið
vitað, þegar fjárnámið var gert,
að kona sú sem átti umræddan
bíl áður, væri búin að selja hann
fyrir löngu, hafa þeir sem nú eru
að rukka mig, vitað það mestallan
tímann sem liðinn er síðan.
Seinna nafn þessa innheimtu-
fyrirtækis er „ráðgjöf". Afskap-
lega eru það óviðfelldin ráð, ef
innheimtumönnum þeirra er ráð-
lagt að ráðast að öldruðu fólki, á
þann hátt að krefja það um
greiðslu á skuld, sem það hefur
ekki stofnað til og skuldar engum.
Það er kannski löglegt í þessu til-
felli. En siðferðið sem að baki ligg-
ur, er ekki á háu stigi.
Það er umhugsunarefni hvernig
komist hefur inn í löggjöfina, að
hægt sé að gera fjárnám í eign
sem búið er að selja fyrir löngu
og gefa afsal fyrir. (Bíl í þessu
tilfelli.) Að sumir lögfræðingar
skuli notfæra sér slíka brotalöm í
lögunum, er fyrir neðan allar hell-
ur. Það ætti að sjást á því máli
sem hér er ijallað um, og munu
flestir lögmenn sjá óréttlætið sem
hér blasir við. Þar á virðast þó
undantekningar.
Mig langar að vitna í blaða-
grein sem Sólveig Adamsdóttir á
Akureyri ritaði í sumar. Hún er
þar að fjalla um „Ingibjargarmál-
ið“. Greinina nefndi hún „Stöðvum
svikaranna“. Á einum stað í grein-
inni segir svo: „Verður þú rukkað-
ur næst? Hefur þú hugsað út í
það, lesandi góður, að þarna snér-
ist glæfrainnheimtan um upphæð
sem hægt var að greiða. Hún hefði
alveg eins getað verið hundruð
þúsunda sem ekki hefði verið
mögulegt að útvega. Viðkomandi
hefði þá lent í uppboði með eigur
sínar og afkomu vegna greiddrar
skuldar, að vísu löglega. Það hefði
alveg eins getað verið þú. Lög-
fræðingar vinda hendur sínar í
fullkomnu ráðaleysi. Það er eitt-
hvað mikið að, a.m.k. í lögbókun-
um þeirra, svo mikið er víst.“ Til-
vísun líkur.
Verður þú rukkaður næst? segir
þar. Ósagt skal látið hvar ég hef
verið í röðinni. Kannski hafa
margir verið á undan mér.
Það eru líkast til áhöld um það,
hverra gerðir eru verri í minn
garð, lögmannanna sem hér koma
við sögu, eða fyrri eiganda bifreið-
arinnar JX 164. Huggunin sem
að baki býr virðist á svipuðum
nótum, og er heldur ófögur. Ég
get ekki látið hjá líða að þakka
Neytendafélagi Suðurnesja þá að-
stoð sem það hefur veitt mér í
þessu máli.
5. desember.
Það er nokkuð síðan ég festi
framanritað á blað. Ég gerði mér
vonir um að kröfuhafi félli frá
þessum innheimtuaðgerðum á
hendur mér. Honum hlýtur að
hafa verið kunnugt um hvernig
mál þetta er í pottinn búið.
Nú hefur það hinsvegar
gerst, að innheimtumenn hans
hafa látið til skarar skríða. Mér
hefur borist bréf, þar sem tilkynnt
er um uppboð á bifreið minni þann
16. desember næstkomandi. Það
virðist ekki vefjast fyrir þeim lög-
fræðingum sem hér eiga hlut að
máli, að vinna slíkt óþurftarverk.
Ætli ég verði svo ekki að þakka
jólaglaðninginn borinn fram að
þeirra hætti.
SKARPHÉÐINN AGNARS,
Hringbraut 67, Keflavík.
Víkveiji skrifar
Víkveija, eins og sjálfsagt fleir-
um, blöskrar allt bullið á
Alþingi í umræðum um EES-
samninginn. Það fer ekki framhjá
neinum að stjórnarandstaðan hef-
ur reynt að teíja málið með mál-
þófi. Þingmenn hennar hafa flutt
einhveijar lengstu, en jafnframt
innihaldsrýrustu, óáhugaverðustu
og leiðinlegustu ræður, sem Vík-
veiji hefur nokkurn tímann neyðzt
til að hlusta á og er hann þó ýmsu
vanur úr starfi sínu sem blaðamað-
ur. Beinar útsendingar Sýnar á
umræðunum hafa varla aukið
hróður viðkomandi þingmanna
meðal almennings. Kunningi Vík-
veija stakk að honum þeirri hug-
mynd að lögreglan tæki ræður
Ólafs Ragnars Grímssonar, Páls
Péturssonar, Hjörleifs Guttorms-
sonar og fleiri upp á band og not-
aði þær til að knýja fram játning-
ar hjá sakamönnum!
xxx
Fólki virðist hætta til að rugla
saman orðunum útdráttur og
úrdráttur. Víkveiji sér æ oftar,
síðast í Alþýðublaðinu í gær, birt-
an „úrdrátt" úr bók, þegar átt er
við útdrátt. Svo að það sé á hreinu,
segir Orðabók Menningarsjóðs að
úrdráttur sé „það að draga úr ein-
hveiju, vanhvörf, það stílbragð að
nota veikari orð en efni standa
til, t.d. „þolanlegt" = mjög gott,
„ekki fagurt“ = mjög ljótt.“ Út-
dráttur er hins vegar „ágrip, yfir-
lit“.
xxx
oftar sér Víkveiji orðið
„óaðgæzla“ á prenti. Það
finnst ekki í áðurnefndri orðabók,
enda finnst Víkveija þetta vont
mál. Er ekki átt við aðgæzluleysi?
xxx
Víkveiji fagnar því að borgar-
minjavörður skuli hafa tekið
undir mótmæli hans við áformum
Pósts og síma um að rífa Hótel
Vík við Hótel íslands-planið. Vík-
veiji skilur ennþá hvorki upp né
niður í þeirri ætlan þessarar opin-
beru stofnunar, enda er húsið til
mikillar prýði við væntanlegt Ing-
ólfstorg. Hins vegar er ástæða til
að hrósa Pósti og síma fyrir að
láta nú gera við gaflinn á húsinu,
en við hann stóð áður gamalt
pakkhús, sem rifið var fyrir
skemmstu. Vonandi heldur stofn-
unin áfram að gera við þetta
gamla fallega hús og lætur lönd
og leið áætlanir um að rífa það.