Morgunblaðið - 12.01.1993, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. JANÚAR 1993
Jóna B. Bjarna-
dóttir — Minning
Fædd 30. september 1921
Dáin 3. janúar 1993
Það var undarleg tilviljun hvernig
líf okkar Jónu tvinnaðist saman.
Við Márus fundum hana með aug-
lýsingu í Morgunblaðinu í leit okkar
að „ömmu sem vildi passa hann og
vera góð við hann á meðan mamma
og pabbi væru í vinnúnni". Hún tók
að sér þennan sex mánaða stúf og
með þeim tókust heitar ástir. Hann
kallaði hana Nanú, hún var það sem
hann elskaði heitast, hún var betri
en nokkur amma, besti vinurinn,
alltaf svo blíð og ljúf, fuli þolin-
mæði og áhuga á hugðarefnum
hans. Hún átti sitt ríki í Nanúhúsi
á Meistaravöllunum og þar var gott
að eiga skjól og gleyma sér. Þar
fyrirfundust engar áhyggjur, það
var jafnvel eins og tíminn liði hæg-
ar í Nanúhúsi, hún átti ailtaf tíma
aflögu fyrir vininn sinn. Hún meira
að segja talaði við bangsana hans,
það fannst Márusi heillandi eigin-
leiki.
Tveim árum síðar eignaðist Jóna
litla Nanústelpu, þegar María Birta
fæddist. Hún tók hana líka undir
sinn verndarvæng, þó svo að veik-
indi hennar ágerðust með hveiju
ári. Álagið tvöfaldaðist að passa
nú bæði bömin, en Jóna varð óijúf-
anlegur þáttur í lífí bamanna og
þau í hennar. Jóna var ein af þess-
um stórmennum sem aldrei láta
bugast, kenna sér aldrei meins.
Sprautumeðferðunum við krabba-
meininu fylgdu erfiðar aukaverkan-
ir, en aidrei kvartaði hún Jóna. Það
var aldrei rieitt að henni Nanú.
Hvílík gæfa það var að kynnast
þessari konu. í henni eignaðist ég
móður, bömin mín ömmu og þrátt
fyrir kynslóðabilið eignuðumst við
Bjami í henni félaga og vin. Við
nutum þess að hafa hana með okk-
ur í tveim sumarfríum, í fyrra skipt-
ið í Flórída og það seinna í Túnis,
þar sem Jóna fylgdi okkur út í óviss-
una. Jóna var heimskona, hún naut
þess að ferðast og kynnast fram-
andi löndum og í Túnis opnaðist
henni áður óþekktur og oft undar-
legur heimur. Hún fór ekki með til
þess að passa bömin, hún fór með
sem fjölskyldumeðlimur, þessi
amma og mamma sem við vildum
hafa nálægt okkur á notalegum
stundum. Bömin elskuðu hana heit-
ar en nokkum annan og við áttum
yndislegar stundir saman sem
munu lifa í minningunni.
Jóna heillaði alla sem kynntust
henni með elsku sinni og æðru-
leysi. Svo jákvæðri konu og lífs-
glaðri hef ég aldrei kynnst. Hún
var svo yndislega góð. Það er mik-
ill missir Mámsar og Maríu að hún
Jóna er nú dáin. Við fínnum aldrei
neina aðra í hennar stað. En í bæn-
um okkar á kvöldin þökkum við
Guði fyrir að hafa gefið okkur hana
í þessi sex ár og biðjum hann að
geyma hana fyrir okkur þar til við
fínnum hana aftur, annars staðar.
Guð blessi Nanú okkar.
Dilly.
t
Móðlr mín, tengdamóðir og amma,
LÁRA JÓNSDÓTTIR,
Snorrabraut 77,
Reykjavík,
lést laugardaginn 9. janúar í Hafnarbúðum. v
Ása Finnsdóttir, Jóhannes Long,
Lára Bergþóra Long, Guðlaug Sif Long
og Sigurður Long.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HULDA VILHJÁLMSDÓTTIR,
Kleppsvegi 70,
lóst í Landspítalanum 8. janúar.
Hilmar Hróarsson, Vilhjálmur Hróarsson,
' Hrafnhildur Hróarsdóttir, Málfríður Linda Hróarsdóttir,
Úlfar Hróarsson, Hróar Högni Hróarsson,
Erna Hróarsdóttir, Árni Sævar Sigurðsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR B. SVEINBJARNARSON
— klæðskerameistari,
lést á heimili sínu þann 10. janúar.
Svava Davíðsdóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir, Haukur Árnason,
Danfel Guðmundsson, Kristfn Márusdóttir,
Jakob R. Guðmundsson, Jóhanna Garðarsdóttir,
Auður E. Guðmundsdóttir, Sveinn M. Sveinsson,
Vala Björg Guðmundsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
HJÖRTUR JÓNSSON
fyrrv. umdæmisstjóri
Pósts og síma,
ísafirði,
Dalbraut 20,
andaðist í Borgarspítalanum 10. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ása Hanna Hjartardóttir, Gylfi Guðmundsson,
Jón Hjartarson, Sólveig Ásgeirsdóttir,
Steinunn Ragnheiður Hjartardóttir, Ásbjörn Karlsson.
En nú varir trú, von og kærleikur, þetta
þrennt,
en þeirra er kærieikurinn mestur.
(1. Kor. 13.13)
Þegar við kveðjum Jónu Bjama-
dóttur í dag leitar hugurinn til New
York og þeirra góðu ára sem við
áttum þar saman. Æ síðan hefur
Jóna verið okkur kær og samband-
ið við hana rofnaði ekki til hins
hinsta dags. Veikindum sínum
mætti Jóna með miklu æðruleysi
og þá kom enn í ljós hversu sterk
og heilsteypt persóna hún var alla
tíð. Ofanskráð orð Páls postula úr
fyrra bréfí hans til Korintumanna
koma einnig upp í hugann á þess-
ari stundu því af kærleika átti Jóna
nóg. Kærleikanum miðlaði hún til
vina og sérstaklega til þeirra sem
smærri voru vexti. Böm hændust
að henni.
Við hjónin vomm svo lánsöm að
Jóna dvaldi hjá okkur um tíma þeg-
ar synir okkar voru að vaxa úr
grasi. Drengina annaðist hún af
miklum kærleika, var þeim afar góð
og fylgdist með þeim æ síðan. Betri
bamfóstra var vart hægt að fínna.
Þetta ber að þakka enn á ný.
Við sem þekktum Jónu sem
starfsmann Loftleiða bæði á Kefla-
víkurflugvelli og síðar á Hótel Loft-
leiðum vitum vel hvaða mann hún
hafði að geyma. Öll störf sín vann
hún af samviskusemi og með svo
mikilli prýði að þar bar aldrei
skugga á. Jóna var ein af þessum
fágætu, dagfarsprúðu manneskjum
sem vann störf sín án alls fyrir-
gangs og hafði ætíð hagsmuni fyrir-
tækisins í fyrirrúmi. Hún hreykti
sér ekki. Við söknum vinar í stað
og kveðjum góða konu með þakk-
læti í huga. -
Blessuð sé minning Jónu B.
Bjarnadóttur.
Kolbrún, Erling og börn.
Árið 1947 réð sig í vist á heim-
ili foreldra minna ung stúlka að
vestan. Þetta var upphaf kynna og
vináttubanda sem aldrei áttu eftir
að rofna og mér er ljúft að minnast.
Jóna bjó lengst af æskuáranna í
Bolungarvík. Foreldrar hennar vora
hjónin Friðgerður Skarphéðinsdótt-
ir og Bjami Bjamason. Ung missti
hún móður sína og þurfti því fljótt
að taka til hendinni við að aðstoða
við heimilisstörf og gæslu yngri
bræðra. Elst systkina hennar var
Guðfínna húsfreyja í Garðshomi á
Þelamörk, gift Frímanni Pálmasyni
bónda. Undirritaður dvaldi hjá þess-
um heiðurshjónum tvö sumur sem
unglingur. Þau hjón era nú bæði
látin. Eftirlifandi era bræðumir Jón
Ólafur og Skarphéðinn og hálfsyst-
ir þeirra Friðgerður, en Bjami var
tvíkvæntur.
Jóna naut almennrar skóla-
göngu, auk þess lauk hún námi frá
Húsmæðraskólanum á ísafírði.
Þegar hún fluttist suður hóf hún,
eins og áður segir, störf á æsku-
heimili mínu að Garðastræti 43 og
bjó hún þar allt til ársins 1984 að
heimilið var leyst upp við andlát
móður minnar, og stofnaði Jóna þá
sitt eigið heimili að Meistaravöllum
35.
Jóna varð fljótlega eins og ein
af heimilisfólkinu og hefur það
haldist alla tíð síðan. Bamgæska
hennar var slík að börnin kölluðu
hana Jónu „frænku" og skipti þá
ekki máli hvort um blóðtengsl væri
að ræða, og er það táknrænt fyrir
hana að eftir að hún lét af störfum
á almennum vinnumarkaði notaði
hún síðustu kraftana til að gæta
bama fyrir vinafjölskyldu sína.
Jóna vann utan heimilis við
saumaskap og fleira, en lengst af
var hún þó við framreiðslustörf,
fyrst hjá Loftleiðum og síðar hjá
Flugleiðum eða allt þar til hún varð
öryrki fyrir nokkram áram, vegna
þess sjúkdóms sem hijáði hana um
árabil.
Þessi sjúkdómur kallaði á skurð-
og lyfjameðferðir en aldrei heyrði
ég hana kvarta og seiglan var svo
mikil að á síðustu dögum erfiðrar
banalegu ætlaði hún sér heim um
hátíðimar. En eigi má sköpum
renna, og varð hún að lokum að
láta undan honum sem við eigum
öll eftir að mæta.
Guð geymi Jónu frænku og hafí
hún þakkir fyrir allt sem hún gerði
fyrir mig og fjölskyldu mína.
Óskar Gunnar.
Mér er ljúft að minnast Jónu
frænku minnar sem verður kvödd
hinstu kveðju í dag. Þegar ég lít
um öxl og rifja upp minningar er
mér einkum minnisstæðast þegar
hún kom tuttugu og tveggja ára
suður frá Bolungarvík 1943. Á
stríðsáranum var erfítt um húsnæði
í Reykjavík og það var ekkert sjálf-
sagðara en að Jóna frænka byggi
hjá okkur á Egilsgötu 12, æsku-
heimili mlnu, enda var það „eins
og miðstöð fyrir frændfólk og vini“
eins og einn ættingja minna komst
að orði.
Það var notalegt áð hafa Jónu á
heimilinu. Hún aðlagaðist heimilis-
háttum, fékk fljótlega vinnu á
saumastofunni Föt hf. Við borðuð-
um saman hafragrautinn á morgn-
ana áður en hún fór í vinnuna og
ég í skólann. Hún hjálpaði móður-
systur sinni, þ.e. móður minni, við
saumaskapinn fyrir jólin, með kjól-
ana þijá á systur mínar enda var
Jóna mjög handlagin. Ég man vel
eftir þessum jólum, hvað mér þótti
vænt um bókina sem hún gaf mér,
enda las ég Bláskjá aftur og aftur.
Jón fór vestur vorið 1945 og fór
síðan í Húsmæðraskólann á ísafírði,
þar sem hún naut sín vel.
Árið 1947 urðu þáttaskil í lífí
Jónu, þá réð hún sig í vist til hjón-
anna Laufeyjar Bryndísar Jóhanns-
dóttur og Oskars Bjarna Erlends-
sonar lyíjafræðings í Garðastræti
43 í Reykjavík. Þar átti hún heim-
ili þar til Laufey lést 1-984. Þá hafði
Laufey verið ekkja I tólf ár. Áður
en Laufey lést bjó hún svo um hnút-
ana að Jónu yrði tryggt athvarf
eftir sinn dag, synir hennar keyptu
vinalega íbúð á Meistaravöllum 35
þar sem Jóna kunni vel við sig. Þar
bjó hún til dauðadags.
Þegar við hjónin bjuggum á Rán-
argötu 7a heimsótti Jóna okkur
öðra hvora, þar sem hún átti leið
hjá, eins og hún komst að orði. Þá
vann hún þjá Magnúsi Víglundssyni
við saumaskap. Bömin okkar hænd-
ust að Jónu, enda var hún sérstak-
lega bamgóð, hlý og umhyggjusöm
Það var gott að vera í nálægð Jónu,
tryggð hennar og vinátta rofnaði
aldrei. Hún var alltaf meðal okkar
þegar eitthvað var um að vera í
fjölskyldunni og seinna hjá börnun-
um okkar þegar þau stofnuðu heim-
ili.
Hún vann um langt skeið hjá
Loftleiðum í kaffíteríunni þeirra í
Oddfellow-húsinu í Reykjavík, síðan
við sömu störf á Keflavíkurflugvelli
og loks við matsölu þeirra á Loft-
leiðahótelinu. Áður en hún hóf störf
hjá Loftleiðum vann hún eitt ár hjá
bandarískri fjölskyldu í New York.
Hún var félagslynd og þessi störf
t ~
Maðurinn minn og bróðir okkar,
ÁRNI JÓN PÁLMASON
sérkennari,
varð bráðkvaddur síðastliðinn sunnudag.
Eva J. Júlíusdóttir,
Elín Pálmadóttir, Pétur Pálmason,
Sólveig Pálmadóttir, Helga Pálmadóttir.
t
•Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR M. JÓNSSON,
Einigrund 3,
Akranesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness 9. janúar.
Jón Atli Sigurðsson, Sigrún Elíasdóttir,
Sigurður Arnar Sigurðsson,
Ásgeir Guðmundur Sigurðsson,
Ella Þóra og Sigurður Mikael.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
INGIMAR EYDAL,
Byggðavegi 101B,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 10. janúar.
Ásta Sigurðardóttir,
Guðný Björk Eydal, Tómas Bjarnason,
Inga Dagný Eydal, Davið Valsson,
Ingimar Eydal, Anna Sigrún Rafnsdóttir,
Ásdfs Eydal,
Ingimar Björn, Bjarni Gautur, Sigurður Jökull.
t
Eiginkona mín, móðirmín, tengdamóðir
og amma,
SYBILLA MALENA
GUÐMUNDSSON,
lést á Sólvangi í Hafnarfirði 8. janúar sl.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu '
þann 19. janúar kl. 13.30.
Einar Guðmundsson,
Valgerður Einarsdóttir, Jóhannes Þorsteinsson
og synir.