Morgunblaðið - 27.05.1993, Page 13

13
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. MAÍ 1993
Þrældómur á ballarhafi
Úti á ballarhafi
MEÐLIMIR áhafnarinnar þurfa að bregða sér í hin ýmsu hlut-
verk. Hér er það skipstjórinn sem breytist í tannlækni eitt augna-
blik.
_________Leiklist
Súsanna Svavarsdóttir
Remould Theatre Company á
Litla sviði Þjóðleikhússins:
Togað á norðurslóðum. Höf-
undar: Rupert Creed og Jim
Hawkins. Tónlist: John Conolly
og Bill Meek. Búningar: Chris
Lee. Tónlistarstjórn: Hilary
Gordon. Leikstjóri: Rupert
Creed.
Saga togaraútgerðar í Húll.
Ég verð að játa að mér fannst
þetta ekki fýsilegur efniviður í
gott drama. En það verður ekki
á Bretana logið, þegar leikhús er
annars vegar; • verkið er virkilega
áhugavert og vel skrifað. Það seg-
ir ekki frá eigendunum og er ekki
skýrsla um átök þeirra í brimsjó
þjóðfélagsbreytinga, heldur frá lífi
sjómannanna sjálfra, harðræði
þeirra — beinlínis þrælkún — til
sjós, fjölskyldulífi þeirra sem nær
yfir tvo daga á þriggja vikna
fresti, draumum þeirra um ríki-
dæmi þar sem þeir standa pikk-
freðnir við að gera að fiski úti á
ballarhafi í stormi og stórsjó. Og
allar breytingar sem verða á hög-
um útgerðarinnar bitna á þeim,
fyrst og fremst.
En það skiptast á skin og skúr-
ir í lífi sjómannanna; milli félag-
anna um borð myndast sérkenni-
legt traust; líf þeirra, limir og
afkoma er undir þvi komið að
hver og einn sé vakandi á verðin-
um. Ein mistök geta kostað þá
alla lífið. Og þegar komið er í
land, byijar áhöfnin á því að fara
út að skemmta sér, svo koma
konurnar og börnin. Það er nán-
ast skiljanlegt, því fjölskyldurnar
eru þeim næstum framandi. Trún-
aðar- og tryggðarböndin eru
sterkust við félagana.
Saga eiginkvennanna og
mæðranna er líka sögð í þessu
verki og heildin í frásögninni verð-
ur afar sterk. í því er fjallað um
gleði og sorgir, félagslegar að-
stæður, lífssýn og mannleg sam-
skipti í mjög svo nákvæmri blöndu
af húmor og alvöru, heiðarleika
og hispursleysi.
Vinna leikhópsins er feykigóð
og ég verð að segja að af þeim
gestaleikjum frá útlandinu sem
ég hef séð hér á seinustu árum
er Togað á norðurslóðum sú besta.
Leikhópurinn samanstendur af
fimm einstaklingum, þeim Chuck
Foley, Neville Hutton, Simeon
Truby, Gerard McDermott og Fi-
onu Welburn. Það er mikið og
gott jafnræði með þeim í leik, en
auk þess leika þau á hin ýmsu
hljóðfæri og syngja. Öll hafa þau
góðar raddir og eru ákaflega
skemmtilegir leikarar hvað allt
látbragð varðar. Þó verð ég að
segja að Fiona Welburn heillaði
mig mest með kvenpersónunum í
verkinu. Hún er dýrlega bresk í
sínum kjaftakerlingatýpum, sem
tala um alvarleg mál af einstöku
skopskyni.
Tónlistin í sýningunni er bæði
vel skrifuð og vel flutt. Þar svífur
þessi skemmtilegi breski þjóð-
lagaandi yfir vötnunum, sem ger-
ir sjóarasöngva þeirra dálítið
mýkri en okkar. Lýsingin er mjög
áhrifarík og vel unnin og skapár
ógnandi og sterkt andrúmsloft
ásamt vel útfærðum leikhljóðum
— og leikstjórnin mjög góð. Verk-
ið er sett saman úr mörgum atrið-
um, en framvindan er hröð og
sýningin heildstæð og víst er að
á áhrifaríkan hátt gefur hún
áhorfandanum innsýn í lífsbaráttu
og hugmyndaheim sem fer að
mestu leyti framhjá okkur sem
störfum í landi. Hollt okkur sem
grenjum nokkrar vikur á ári útaf
snjóslyddu á malbiki.
Hubbard í vandræðum
____________Jass_______________
Guðjón Guðmundsson
Freddie Hubbard var ekki nema
endurómurinn af sjáifum sér á tón-
leikum hans og kvintetts hans í
Súlnasal Hótel Sögu sl. þriðjudags-
kvöld. Það verður að segjast að
hann hélt ekki tóni og rembdist við
háar nótur sem hann réð ekki við
með afleitum árangri. Hvað veldur?
Þeir sem hafa hlýtt á plötur Hub-
bards í gegnum tíðina vita að hann
er svo miklu betri en hann var í
Súlnasal. Hann er ekki nema 55
ára gamall og ætti að geta haldið
út eina tónleika. Það sem allt snýst
um hjá trompetleikurum eru varirn-
ar, „chops“, og þær voru illa út-
leiknar á Hubbard. Hann var þjáður
og gaf þá skýringu að hann hefði
búið of lengi i Kaliforníu og ekki
æft sig sem skyldi. Nýlega hefði
hann leikið á tónleikum í New York
og leikið of mikið í of lítilli æfingu
og hærri nótur en hann réð við.
Afleiðingin varð sú að hann
sprengdi efri vörina og undirritaður
sá að þær voru bólgnar og öróttar.
Sagt er að eitthvað þessu líkt komi
fyrir alla^trompetleikara einu sinni
eða oftar á ferlinum. Miles lokaði
sig af í tæp fimm ár, munið eftir
því, og Chet Baker missti tennurnar
eftir kjaftshögg.
Engu að síður voru tónleikarnir
mikil vonbrigði þeirra Ijölmörgu
sem lögðu leið sína í Súlnasal til
að heyra í goðinu.
Hubbard opnaði tónleikana á
Bolivia eftir píanistann Cedar Wal-
ton, lag sem er á samnefndri skífu
Hubbards frá 1991. Týpískt bopp-
lag, sem opnar með laglínu og lýk-
ur á sama hátt. Strax í upphafslín-
unni mátti heyra að Hubbard átti
í erfiðleikum, tónninn var óhreinn
og hann náði ekki upp. One of a
Kind, sem er á V.S.O.P. albúminu,
samdi Hubbard og tileinkaði Miles
Davis. Hann komst nokkurn veginn
skammlaust í gegnum það. Auk
þess lék kvintettinn Up Jumped
Spring, Byrd like og Dear John.
Morgunblaðið/Þorkell
Það var eins og kvintettinn liði
fyrir frammistöðu leiðtogans. Javon
Jackson var ekki svipur hjá sjón,
eins og þeir sem hafa heyrt hann
í tónleikadiski Hubbards frá Fat
Tuesday-klúbbnum í fyrra, geta
vitnað um. Hann og Hubbard náðu
aldrei saman í samleiksköflunum
og sólóunum stillti hann í hóf.
Ronnie Matthews lét lítið að sér
kveða, en lék þó ákaflega blúsaða
túlkun á God bless the Child, en
Louis Hayes er algjör töframaður
á settið (sem Sigurður Þórarinsson
frá Vestmannaeyjum lánaði hon-
um). Senuþjófurinn var hins vegar
Daninn Jesper Lundgaard, sem kom
til landsins sex tímum fyrir tónleik-
ana og hljóp i skarð Jeff Cham-
bers, sem missti af flugvélinni í Los
Angeles. Lundgaard er einhver
tæknilegasti bassaleikari sem und-
irritaður hefur hlýtt á og sóló hans
voru magnaðar tónflækjur. Gaman
verður að heyra i honum á ný á
morgun er hann leikur með Sven
Asmussen í Súlnasal.
Það er erfitt að gera sér í hugar-
lund hvemig Hubbard ætlar að
klára fjögurra vikna tónleikapró-
gramm í Evrópu eins og hann er á
sig kominn. En auðvitað blundar
sú von og ósk í bijóstum allra að
hann nái sér á strik á ný, ekki síst
vegna þess að hann hefur ekki enn-
þá komist á þann stall sem hann á
skilinn. En nú hefur Verve-útgáfu-
fyrirtækið, sem gaf út tvær síðustu
plötur Joe Hendersons, sóst eftir
samningi við meistarann þjáða.
Honda er auðveldur í
endursölu og heldur sér
vel í verði. Hugleiddu það,
nema þú sért að kaupa
þér bil til llfstíðar.
Það er mikill munur á því hversu
vel bílar halda sér í verði. Munurinn
á endursöluverði ársgamallrar
Honda og annarra bíla getur verið
töluverður. Að ári liðnu getur
Honda verið allt að 25% verðmeiri
en aðrir bílar í sama verðflokki.
(H
HOIVDA
VATNAGÖRÐUM - SÍMI 689900
-góð fjárfesting
PUMA-D 27., 28. og 29. maí AGAR
20% afsláttur »hummel^ SPORTBÚÐIN Ármúla 40