Morgunblaðið - 25.01.1994, Side 34

34
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JANÚAR 1994
Minning
*
Rósa Amadóttir
Fædd 10. október 1902
Dáin 16. janúar 1994
í dag fer fram frá Hafnarfjarðar-
kirkju útför tengdamóður minnar,
Rósu Árnadóttur, fyrrum húsmóður
í Hafnarfirði. Hún lést á St. Jósepssp-
ítala 16. janúar sl. á nítugasta og
öðru aldursári.
Rósa fæddist á Borgum í Norð-
fírði 10. október 1902 og voru for-
eldrar hennar Guðlaug Torfadóttir
og Árni Finnbogason. Systkinahópur
Rósu var stór, tólf systkin, og er
Rósa síðust þeirra' sem kveður þetta
’ jarðlíf. Nokkrir bræður Rósu voru
miklir sægarpar, en því miður urðu
sumir þeirra að gista hina votu gröf.
Ámi, faðir Rósu, lést árið 1921 og
var þar með lokið búskap á Borgum,
jörðin lagðist þá algerlega í eyði.
Rósa fluttist ung að árum til Hafn-
arfjarðar og gekk að eiga Brynjólf
Sveinsson, harðduglegan sjómann og
verkamann. Þau stofnuðu heimili og
var oft þröngt í búi fyrstu árin, þar
til þau byggðu sér myndarlegt hús
í Hraunhvammi 6. Lengst af bjó
Rósa í því húsi. Brynjólfur lést 28.
janúar 1952.
Þau Rósa og Brynjólfur eignuðust
fimm börn, en eina dóttur, Sesselju,
misstu þau er hún var á fjórtánda
ári. Bömin fjögur sem upp hafa kom-
ist eru Karl, kvæntur Kristínu Kristj-
ánsdóttur, búsett í Hafnarfirði, Sól-
ey, gift. Bjama Ágústssyni, búsett í
Garðabæ, Haukur Lyngdal, kvæntur
Ásgerði Hjörleifsdóttur, búsett í
Hafnarfirði, Bragi, kvæntur Guð-
laugu Björgvinsdóttur, búsett í Hafn-
arfirði. Barnabörnin eru tíu og
barnabamabömin þijú.
Rósa var af þeirri kynslóð sem er
óðum að hverfa, kynslóð sem háði
Erfidrykkjur
Glæsileg kalfi-
hlaðlxirð fiillegir
síilir ojí íhjög
góð þjónustíL
llpplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIDIR
IÍTEL LIFTLEIIIt
lífsbaráttu og bjó við almenna fá-
tækt. Rósa lifði tímanna tvenna, en
með dugnaði og sparsemi komst hún
vel af. Henni féll aldrei verk úr hendi,
prjónaði, heklaði eða saumaði í, hún
hafði yndi af aliri handavinnu, og
ber heimilið hennar þess glöggt
merki. Hún bar mikla umhyggju fyr-
ir fjölskyldu sinni, og sú umhyggja
náði einnig til vina hennar. Hún bar
háan aldur sinn með mikilli reisn og
hélt heimili fram á síðasta æviár.
Hún lá, á sjúkrahúsi aðeins stuttan
tíma þar til yfir lauk. Starfsfólki
Sólvangs og St. Jósefsspítala vil ég
þakka fyrir hlýja umönnun sem hún
naut.
Að leiðarlokum vil ég þakka allt
gott eftir áralanga vináttu og bið
Guð að blessa minnir.gu hennar.
Ásgerður Hjörleifsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við viljum með fáum orðum kveðja
elskulegu Rósu ömmu.
Amma settist sjaldan niður að-
gerðarlaus, annað hvort vann hún
við hannyrðir eða hún bakaði, t.d.
sínar frægu hveitikökur. Það hindr-
aði ömmu ekki þó kraftarnir væru
íarnir að dvína að búa til falleg hluti,
vettlinga, sokka, dúka eða að sauma
út mynd.
Elskulega amma, við þökkum þér
fyrir allt og allt.
Hvíl þú í friði.
Brynja, Linda, ívar,
Bjarki og Kristvin.
Mig langar til að minnast örfáum
orðum ömmu minnar, Rósu Áma-
dóttur, sem lést 16. janúar sl.
Amma fæddist að Borgum í Norð-
firði, fluttist síðar til Hafnarfjarðar
. ÚTFARARSÁLMAR .
T PAKKARKORT T
Gott verð, stuttur afgreiðslutími
PERSÓNULEG PRENTWÓNUSTA
LETURprent
k Síðumúla 22 - Sími 30 6 30 v
og átti þar sín búskaparár. Afi og
amma byggðu sér hús við Hraun-
hvamminn og bjó hún þar lengst af
sinni ævi.
Það var alltaf gott að koma á
Hraunhvamminn, ávallt svo búsæld-
arlegt og ósjaldan stalst maður í eld-
hússkápana í leit að einhveiju góð-
gæti. Og sjálf vildi ég verða búkona,
gerði mér bú í garðinum hjá henni,
og búdótið var ekki af verri endan-
um, plastdósir, eggjabakkar og ann-
að þvíumlíkt, eitthvað sem fólk hend-
ir í dag, en amma var af gamla skól-
anum, henti engu og nýtti allt. Bú-
bótin var rabarbarinn sem óx á stilk-
um í garðinum. Rifsberin á tijánum
og jarðarberin sem voru engu lík.
Stundum gisti ég hjá henni þegar
hún bjó á Hraunhvamminum, ég man
hvað var gott að vakna við slögin í
gömlu veggklukkunni, og marrið í
gólfunum þegar hún gekk um.
Ég man eftir henni ávallt með eitt-
hvað á pijónunum, saumandi í eða
hekiandi, og var hún að pijóna og
hekla á dóttur mína fram á síðasta
dag. Ég man eftir henni talandi við
blómin sín um leið og hún vökvaði
þau. Hún hlúði vel að þeim og sagði
þau dafna betur ef maður talaði við
þau. En umfram allt hlúði hún vel
að sínum nánustu, ijölskyldu sinni
og vinum.
Ég vii bara þakka fyrir allt sem
hún gerði fyrir mig og þær stundir
sem við áttum saman.
Helena Hauksdóttir.
Nú þegar Rósa mín er látin, kert-
ið útbrunnið og ljósið slokknað, lang-
ar mig að minnast hennar í örfáum
orðum og þakka henni fyrir hvað hún
var okkur hjónum og bömum okkar
hlý og góð alla tíð.
Það er margt sem kemur upp í
huga minn eftir 40 ára samleið með
henni, en þá kom ég í fjölskyldu
mannsins míns. Hann er sonur Osk-
ars, yngsta bróður Rósu, og var mjög
kært með þeim systkinum Óskari og
Rósu.
Rósa var fædd á Borgum í Norð-
fírði og var hún næstyngst af börnum
hjónanna Guðlaugar Torfadóttur og
Áma Finnbogasonar.
Þegar ég kynntist Rósu var hún
nýbúin að missa eiginmann sinn.
Hann hét Brynjólfur Sveinsson. Rósa
og Brynjóifur eignuðust 5 böm, Sess-
elju, Karl, Sóley, Hauk og Braga.
Þau urðu fyrir þeirri sorg að missa
Sesselju, þá 13 ára að aldri. Fann
ég oft á Rósu minni mikinn söknuð
og sorg yfir þessum dótturmissi.
Rósa missti eiginmann sinn 1952.
Voru þau þá með nýbyggt hús sitt,
Hraunhvamm 6 hér í bæ, og því
ekki alveg skuldlaus eins og gengur
hjá allflestum þegar verið er að koma
þaki yfír sig.
Rósa fór þá að vinna við ýmis störf
þar á meðal að sauma og gera við
föt. Einnig tók hún að sér þvotta hjá
stórum fjölskyldum og gat hún tekið
Braga son sinn með sér, en hann var
aðeins 6 ára þegar faðir hans dó.
Hún fór líka í að vaska fisk, en það
var stundum unnið við það á kvöld-
in, stundum fram á nótt við vondar
aðstæður. Þessu fylgdi mikill kuldi í
lélegum húsakynnum, en þetta varð
að sætta sig við. Rósa starfaði lengst
við fiskvinnu hjá Jóni Gíslasyni hér
í Hafnarfirði og vann hún þar og í
saltfiski hjá Vilhjálmi Sveinssyni, þar
til hún var 72 ára.
Rósa var mikil handavinnukona.
Eftir að hún hætti að vinna úti hafði
hún meiri tíma fyrir handavinnu sína.
Hún heklaði fallega dúka, saumaði
fallega púða og klukkustrengi. Síð-
ast en ekki síst voru fallegu myndim-
ar, stórar og smáar, sem prýða vegg-
ina hjá henni í íbúð hennar að Lauf-
vangi 16, en þar bjó Rósa eftir að
hún seldi hús sitt og kunni hún vel
við sig þar. Ekki má heldur gleyma
öllum peysunum á bamabörnin og
sokkum og vettlingum sem hafa yljað
köldum fótum og höndum.
Mér, sem þessar línur skrifa, þótti
afar vænt um Rósu, því ég fann svo
margt líkt með henni og móður
minni. Þær voru báðar fæddar um
aldamótin og kynntust báðar fátækt-
inni og að kunna að nýta allt vel og
fara vel með. Síðasta handverk Rósu
minnar, sem ég sá hjá henni á afmæl-
isdegi hennar í haust, voru litlir hvít-
ir og bláir sokkar sem hún var að
pijóna á langömmustráka í Ameríku,
en þar býr sonardóttir hennar og
nafna og eiginmaður hennar, sem
er þar í læknisnámi. Hún sagðist
ekki vita hvort það yrðu nú sokkar
úr þessu, því hún væri farin að
gleyma úrtökunni og þá var nú mik-
ið sagt.
Rósa var okkur hjónum og bömum
okkar afar hlý og góð og litu bömin
okkar á hana sem hálfgerða ömmu
sína og fannst henni það allt í lagi.
Dætur okkar nutu þess að fá að búa
í kjallaranum hjá Rósu á fyrstu bú-
skaparárum sínum og veit ég ekki
annað en þeim hafí líkað þar vel.
Þegar börnin okkar vom lítil hafði
Rósa það fyrir sið að bjóða okkur í
jólaboð milli jóla og nýárs. Hélst
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður Þingholtsstræti 30,
lést laugardaginn 22. janúar.
Einar Laxness, Elsa Theódórsdóttir,
barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóðir og
amma,
RAGNHILDUR ODDNÝ JÓNSDÓTTIR,
Brekkubyggð 89,
Garðabæ,
er látin.
Jarðarförin verður auglýst sfðar.
Kristján Arnfjörð Guðmundsson,
Jóna Guðbjörg Gunnarsdóttir, Valgarður Bjarnason,
Kristjana Kristjánsdóttir, Pótur A. Maack,
Hilmar Sigurður Kristjánsson,
Ragnar Kristján Kristjánsson, Helga J. Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og fóst-
urfaðir,
GUÐMUNDUR GÍSLASON,
Engjaseli 66,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt
laugardagsins 22. janúar.
Sigurlaug B. Gröndal,
Valgerður Gréta Guðmundsdóttir,
Gfsli Bjarki Guðmundsson,
Páll Ingi Hauksson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdasonur og bróðir,
JÓN ELDON
Ifffræöingur,
Reykási 20,
lést í Landspítalanum 22. janúar.
Ingibjörg Pálsdóttir,
Bjarki Jónsson,
Lilja Dögg Jónsdóttir,
Guðrún Sif Jónsdóttir,
Guðrún Ólafsdóttir
og systkini hins látna.
þetta í mörg ár og í nestið heim fengu
þau sælgætispoka. Þetta fannst
börnunum gaman og eiga þetta í
minningunni um Rósu okkar. Síðasta
heimsókn Rósu til okkar var um
hvítasunnuna á síðasta vori, er hún
var með okkur íjölskyldunni í matar-
boði. Vorum við að fagna því að taka
í notkun efri hæðina í húsi okkar sem
við vorum að stækka. Hafði hún
mikla ánægju af þessum degi.
Rósa mín var svo lánsöm að hafa
góða heilsu og gott minni alveg fram
á síðasta ár. Þá fór að halla undan
fæti, enda árin orðin 91. Hún var
búin að lifa tímana tvenna eins og
aldamótakynslóðin, sem lifði og
uppskar mikla fátækt og mikla vinnu
til þess að lifa af, einnig miklar breyt-
ingar í nútímanum, þægindi og alls-
nægtir eins og þjóðin lifir við í dag.
Þegar Rósa fór að verða lasin og
þurfti meiri umönnun komst hún í
dagvist á Hrafnistu og fannst mér
hún ánægð þar, að hitta fólkið og
spjalla við það, því hún kannaðist
þar við marga. Rétt eftir afmælið
sitt í haust var Rósa lögð inn á St.
Jósefsspítala og þar lá hún þar til
hún var lögð inn á sjúkradeildina á
Sólvangi í fyrstu viku desember. Við
hjónin komum til Rósu daginn fyrir
gamlársdag. Var hún þá orðin mikið
veik og mikið af henni dregið á
skömmum tíma. Á afmælisdegi
hennar í haust þegar við komum til
hennar var hún svo hress og glöð
og ánægð að fá fólk í heimsókn.
Svona breytist margt á stuttum tíma.
Ég fer nú að enda þessi kveðjuorð
um Rósu mína. Við hjónin og bömin
okkar þökkum henni fyrir allt það
góða sern hún gaf okkur í gegnum
árin. Vertu svo kært kvödd, elsku
Rósa mín.
Góður Guð gefi dánum ró, en hin-
um líkn sem lifa.
Við sendum bömum hennar,
tengdabörnum, barnabörnum og
langömmubörnum innilegar samúð-
arkveðjur.
Ég enda svo þessi skrifuðu orð
með þessu ljóði:
Ertu horfín? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og ^tofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefur unnið verkin sín.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hvað allt er beiskt og brotið,
burt er víkur aðstoð þín
elsku góða mamma mín. -
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflt við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss bqoti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna, þola,
það var alltaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín. -
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærust blysin þín.
Flýg ég heim úr fjarlægðinni,
fyilgi þér í hinsta sinni,
krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þín,
elsku góða mamma mín. -
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft Ijós frá guði skín.
(Ámi Helgason)
Þórir, Inga og fjölskylda.
Blómastofa
Fnðfinns
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öllkvöid
til ki. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.