Morgunblaðið - 12.02.1994, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 1994
39
Minning
Sigurgeir Sigurðs-
son bóndi á Völlum,
Innri-Akraneshreppi
Elsku afi minn er dáinn.
Þótt hann hafí verið orðinn mjög
lasburða og hafí ekki átt annað
framundan en sjúkrahúsvist kom
fregnin um lát hans sem reiðarslag.
Það var svo fjarstætt að ég myndi
aldrei sjá hann aftur. Kvöldið áður
en hann dó hafði hann komið keyr-
andi í afmælisveisluna hans pabba
og þegar ég kvaddi hann þegar ég
fór út átti ég ekki von á því að það
væri í síðasta skiptið. Þetta er auð-
vitað það sem allir hugsa þegar
ástvinur deyr en ég hafði svo oft
áður haft það á tilfinningunni að
kannski myndi hann deyja í nótt
eða á morgun, en þetta kvöld
hvarflaði sú hugsun ekki að mér.
Alveg frá því að ég var lítil hef ég
hræðst þá stund þegar afí myndi
deyja því ég vissi að söknuðurinn
yrði svo sár.
Afi fæddist að Hofsstöðum í
Hálsasveit þann fimmta september
1916 og var hann yngstur sex barna
hjónanna Sigurðar Jónssonar og
Jónu Geirsdóttur. Tvö systkina afa
eru látin, þau Siguijón og Ingi-
björg, en Svava, Helga og Laufey
lifa bróður sinn. Rúmlega ársgam-
all fluttist afi með fjölskyldu sinni
að Kalmansvík og ári seinna að
Þaravöllum þar sem hann átti heima
til dauðadags, því þegar hann stofn-
aði fjölskyldu hóf hann búskap á
Völlum sem var nýbýli frá Þaravöll-
um. Afí eignaðist fimm böm með
ömmu, Jóhönnu Guðbjörgu Ólafs-
dóttur, Sigrúnu, Ólaf, Höllu, Jónu
Guðrúnu og Fanneyju. Þó má segja
að þau hafi átt tvö börn í viðbót
því fyrstu æviár mín bjó ég hjá
þeim á Völlum og hefur mér alltaf
fundist ég alveg jafnt eiga heima
þar hjá þeim og hjá mömmu og
pabba. Sigurgeir Guðni, barnabarn
þeirra, hefur alltaf búið hjá þeim
og var hann alltaf augasteinn afa
síns. Minn söknuður er mikill en
Sigurgeirs Guðna meiri.
Afí var mér, eins og öllum sínum
barnabörnum, alltaf mjög góður og
vildi allt fyrir okkur gera. Oft laum-
aði hann til okkar nammi eða öðm
Fædd 11. ágúst 1905
Dáin 9. júlí 1993
Það hefur tekið mig talsverðan
tíma að sætta mig við að Hildur
Pálsdóttir er ekki lengur á meðal
okkar. Hún reyndist mér vel sem
og allri sinni fjölskykiu.
Hildur fæddist á Hjálmsstöðum í
Laugardal. Hún var dóttir Páls
bónda og skálds þar og konu hans
Þórdísar. Þórdís féll frá þegar Hildur
var barnung og átti hún alla tíð erf-
itt með að sætta sig við það.
Árið 1925 lauk Hildur ljósmóð-
urnámi og fetaði þar í fótspor Gróu,
föðurömmu sinnar, sem einnig var
ljósmóðir. Hún var í fyrsta hópnum
sem útskrifaðist samkvæmt lögum
um níu mánaða nám og starfaði síð-
an um tíu ára skeið sem ljósmóðir
í Laugardalsumdæmi.
Hildur giftist Birni Jónssyni árið
1935 og eru börn þeirra: Jón Þórar-
inn, kennari og organisti í Borgar-
nesi, kvæntur undirritaðri; Björn,
lögregluþjónn í Leifsstöð, kvæntur
Móeiði Skúladóttur; Garðar Harald-
ur, tæknifræðingur í Óðinsvéum,
kvæntur Nini Björnsson; Erla, gift
Sigurði Ársælssyni; Erlendur,
kvæntur Aðalheiði Jónsdóttur.
Barnabörnin eru þrettán og barna-
barnabörnin tíu.
Ég sé Hildi fyrir mér er við hitt-
umst í fyrsta sinn. Ég sat í stofu
góðgæti og þótt misjafnar skoðanir
hafí verið á því athæfi hans lét
hann þær sem vind um eyrun þjóta.
Hann var bara svona.
Til afa og ömmu kom ég dag-
lega, eins og við reyndar öll barna-
börnin sem bjuggum í nágrenninu,
þótt heimsóknunum fækkaði þegar
ég eltist og áhugamálin breyttust.
Um nokkurra ára skeið áttum við
afí þó sama áhugamálið, þ.e. hesta.
Hann kenndi mér og tók mig með
i útreiðartúra áður en heilsan bil-
aði. Hann og amma gáfu mér hest
í fermingargjöf og þótt hann hafi
ekki komist á bak heilsunnar vegna
nú síðustu árin vildi hann alltaf
fylgjast með framgangi mála í hest-
húsinu hjá sér og sínum vinum.
Þegar ég hugsa um afa sé ég
góðan mann sem tók lífínu létt og
með rósemi. Aldrei man ég eftir
að hafa séð hann reiðan en þeim
mun oftar hlæjandi og mér finnst
það lýsa honum svo vel að þegar
við vorum eitthvað að hlæja að því
ef hann heyrði vitlaust, þá hló hann
oftar en ekki með og gerði ekkert
síður grín að sjálfum sér.
Afi var alltaf til í bíltúr með vin-
um og vandamönnum, hvort sem
það var á næstu bæi eða eitthvað
ennþá lengra. Svona bíltúrar lyftu
honum upp og gerðu honum gott.
Alltaf þegar ég kíkti í heimsókn,
bæði þegar ég var lítil og eins núna
undanfarið, tók hann kaldar hendur
mínar í sínar og nuddaði eða hélt
um þær til að fá í þær hita. Hugsun-
in um þessar stundir mun alla tíð
verma mér um hjartarætur og
minna mig á hversu ljúfur hann var.
Elsku amma og Guðni. Þótt miss-
irinn og sorgin séu mikil, þá er
huggunin sú að honum líður betur
núna þar sem hann er, þó hann
muni samt alltaf vera hjá ykkur,
og okkur öllum.
Guðbjörg Eva Halldórsdóttir.
Þegar elsku afi minn dó þann
6. febrúar átti ég mjög erfitt með
að trúa því. Hann var eins og klett-
hjá henni er hún kom úr búðinni
með sína innkaupatöskuna í hvorri
hendi. Hún horfði á okkur son sinn
til skiptis: „Mamma, þetta er ída,“
sagði sonurinn og þar með var búið
að kynna okkur. Svo einfalt var
það, en þar með var ég búin að eign-
ast gott tengdafólk sem ég tel mikið
lán.
Þegar ég kom í fjölskylduna
bjuggu Hildur, Björn og börnin á
Kolbeinsstöðum á Seltjarnarnesi. I
þá daga báru mörg húsanna þar
bæjarheiti enda Seltjarnarnes hálf-
gerð sveit og gott að ala þar upp
börn. Fjölskyldan átti sér kartöflu-
garð og rabarbara, og oft þótti okk-
ur notalegt að sitja úti í sólarskotinu
sem Björn hafði útbúið. Hvorki var
hátt til lofts né vítt til veggja á
Kolbeinsstöðum en þeim mun meiri
var hjartahlýjan og kærleikurinn.
Árið 1961 fluttu þau að Njálsgötu
12a. Þangað komu margir gestir
enda góður staður fyrir fólk í bæjar-
ferð að líta inn, og Hildur sérlega
vinsæl og gestrisin. Hún tók á móti
fólki af gamalgrónum höfðingsskap.
Sigurður svili minn sagði um hana
eitt sinn að hún væri gestrisnasta
kona sem hann hefði kynnst.
Ég dáðist oft að því hve fljót hún
var að töfra fram nýbakaðar klein-
ur, flatkökur eða jafnvel heilu mál-
tíðimar. í eftirrétt fengu gestir
gjarna andans fóður því að Hildur
ur, óhreyfanlegur. Þessi klettur var
stór hluti af lífi mínu og að hann
hafði verið tekinn burt frá mér, og
svo mörgum öðrum, var nokkuð
sem var svo fjarlægt að það gat
ekki verið satt. En hann var horfínn
að eilífu og ég mun aldrei sjá hann
aftur.
Ég hafði nokkrum sinnum hugs-
að um það að einhvern tímann
myndi afí deyja. En að það yrði
svona fljótt, að hann kæmi ekki
einu sinni í ferminguna mína, það
gat ekki skeð. Hann var svona karl
sem ég hefði trúað til að lifa alltaf.
Ég á svo erfítt með að trúa því að
ég fái aldrei að sjá hann aftur kvart-
andi undan kulda, með Þjóðarsálina
á fullu og að taka í vörina. Að ég
fái aldrei að sitja í bíl með honum
og hlusta á hann syngja Kötu-
kvæði, að hann keyri ekki aftur
traktor með múgavélina aftaní allan
liðlangan daginn í heyskapnum og
að hann rúnti aldrei aftur á rússaj-
eppanum sínum, þegar við erum
að smala, og gefi okkur skipanir.
Nei, það er erfitt að kyngja því.
Afi var alltaf tilbúinn að gera hvað
sem var fyrir okkur og þær voru
ekki fáar ökuferðirnar sem hann
fór með okkur. Afí hafði stórt og
gott hjarta.
Elsku afi, þó að söknuðurinn sé
mikill þá veit ég að góður Guð
geymir þig og að þér líður betur
þar sem þú ert staddur núna.
Elsku amma, góður Guð styrki
þig og hjálpi á þessari mjög svo
erfiðu stund.
Hanna María Jónsdóttir.
lét sig ekki muna um að þylja upp
ljóð eða leika á orgel ef því var að
skipta. Einnig var hún listakona á
pijónavélina og í handprjóni.
Þegar börnin voru flutt að heiman
og þau Björn orðin tvö í heimili á
Njálsgötunni þótti Hildi oft býsna
tómlegt, þótt alltaf væri umgangur,
enda naut hún sín vel innan um fólk.
Hildur og Björn keyptu sér hús í
byggð eldri borgara við Hjallasel,
steinsnar frá heimilum tveggja
yngstu barna sinna. Þar áttu þau
notalegt ævikvöld saman.
Ég þakka Hildi fyrir öll góðu árin
um leið og ég minnist hennar. Minn
kæri tengdafaðir — megi komandi
ár verða okkur öllum góð ár.
ída Sigurðardóttir.
Hildur Pálsdótt-
ir - Minning
- t
Alúðarþakkir fyrir samúð og hlýhug við andlót og útför systur
okkar og mágkonu,
HÖLLU BERGS.
Guðbjörg Bergs,
Helgi Bergs, Lís Bergs,
Jón H. Bergs, Gyða Bergs.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR EGGERTSDÓTTUR.
Pétur Eggertsson, Ingiriður Halldórsdóttir,
Halldór G. Pétursson, Eggert Pétursson
og fjölskyldur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legs sonar okkar, fóstursonar og bróður,
BJÖRNS ELLERTSSONAR,
Urðarstekk 2.
Gyða Sigvaldadóttir, Kristján Guðmundsson,
Hólmfríður Kristjánsdóttir,
Ellert Guömundsson, Sigriður Marta Sigurðardóttir,
Hildur Ellertsdóttir, Stefán Hallur Ellertsson,
Margrét Ellertsdóttir, Ægir Pétur Ellertsson.
t
Þeim fjölmörgu, sem sýnt hafa okkur samúð og hlýhug við frá-
fall og útför konu minnar,
ÁSDÍSAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Skálpastöðum,
Borgarfirði,
sendum við alúðarþakkir.
Þorsteinn Þorsteinsson,
börn og tengdabörn.
t
Innilegar þakkir sendum öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS ÁSMUNDSSONAR,
Kirkjuvegi 1,
Keflavík.
Ragnheiður Þórunn Guðmundsdóttir,
Sigurlaug Kristjánsdóttir, Svavar Þorsteinsson,
Kristján R. Kristjánsson, Guðbjörg V. Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
TÓMASAR H. JÓNSSONAR
frá Minni-Borg,
Grímsnesi.
Sérstakar þakkir sendum við læknum og starfsfólki lyflækninga-
deildar FSA og Sjúkrahúsi Húsavíkur.
Ragnheiður Kristi'n Tómasdóttir, Erling Þór Þorsteinsson,
Kristrún Anna Tómasdóttir,
Gerður Tómasdóttir,
Lilja Björk Tómasóttir, Pétur Fornason,
Sesselja Dröfn Tómasdóttir, Ólafur Rósason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargremar til birt-
ingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðs-
ins Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.