Morgunblaðið - 04.03.1994, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. MARZ 1994
Aðalheiður Magn-
úsdóttír—Minning
Fædd 24. maí 1914
Dáin 24. febrúar 1994
Sjá grasið sprettur, gleðstu, mundu að
þú grerir sjálfur fyrrum líkt og það,
þó innra með þér blikni sef og blað
gef beyg og trega engan griðastað!
(S. Hjartarson)
Þetta var síðasta kvæði Snorra
Hjartarsonar og mig langar til að
kveðja hjartkæra föðursystur mína,
Aðalheiði Magnúsdóttur, með þessum
ljóðlínum. Hún lést á Landspítalanum
24. febrúar sl. eftir erfið veikindi. Hún
hélt reisn sinni til síðustu stundar og
bognaði ekki, heldur trúði á bata.
Heiða, eins og hún var ávallt köil-
uð, var fædd á Patreksfirði 24. maí
1914, dóttir hjónanna Þóru Vigfús-
dóttur húsmóður og Magnúsar Jó-
hannssonar kaupmanns og skósmiðs.
Hún var yngst fimm bama þeirra
sem öll eru látin nema Sigurbjörg
sem dvelst á Hjúkrunarheimilinu Eir.
Eina hálfsystur átti Heiða og er hún
einnig látin.
Ég man fyrst eftir frænku minni
sem bam vestur á Patreksfirði. Þá
var hún ung og falleg stúlka með
heiðríkju í svipnum sem hélst til ævi-
loka. Mig langaði til að líkjast henni
þegar ég yrði stór. Síðan eru mörg
ár og það er langt síðan ég vissi að
ég kæmist ekki í sporin hennar. Hún
stráði um sig góðvild þar sem hún
fór og umhyggja hennar fyrir ættingj-
um og þeim sem- minna máttu sín va^
eiristök. Heiða mundi alla afmælis-
daga í fjölskyldunni og ef eitthvað
bjátaði á reyndi hún að bæta úr því.
Það urðu þáttaskil í lífí Heiðu þeg-
ar Andrés Gunnarsson vélstjóri, ætt-
aður úr Rangárvallasýslu kom til
Patreksfjarðar til að veita forstöðu
vélsmiðjunni á staðnum. Árið 1940
bundust þau tryggðaböndum sem
ekki hafa rofnað. Andrés er heil-
steyptur maður og var samband
Minning
Fæddur 5. september 1958
Dáinn 27. febrúar 1994
Elskulegur bróðir minn var burt
kallaður úr þessum heimi aðfaranótt
27. febrúar.
Þegar bankað var snemma á
sunnudagsmorgni í sólskini og góðu
veðri á dyrnar hjá mér, átti ég ekki
von á að prestur væri að færa mér
þessa harmafregn, en allt er í heim-
inum hverfult. Vil ég nota þetta
tækifæri og þakka séra Bjama Þór
fyrir hve nærgætinn og hjálpfús
hann var okkur á þessari sorgar-
stund.
Gummrbróðir minn var fæddur í
Kópavogi en ólst upp til sjö ára ald-
urs á Djúpavogi, þá flytja foreldrar
okkar til Akraness og þar lauk hann
bemsku- og unglingsárum sínum.
Hann vr yngstur af sjö bömum
þeirra hjóna Jóhanns Kristins Frið-
rikssonar, en hann lést í júlímánuði
síðastliðnum, og eftirlifandi konu
hans Jónínu Ágústu Gústafsdóttur.
Gummi eins og við kölluðum hann
alltaf var skemmtilegt og greint barn
og snemma fróðleiksfús og þurfti
hann að spyija um alla hluti og var
þá eins gott að hafa svörin skýr því
hann sætti sig aldrei við undanslátt
hvorki þá né síðar. Hann var hrein-
skiptinn, skapmikill en umfram alit
hjartahlýr og sýndi ástvinum sínum
það með því að faðma okkur að sér
og bera hag okkar fyrirjnjósti.
Eftir gmnnskóla og landspróf lá
leiðin til Akureyrar í MA, síðan í
HÍ og svo út til Bandaríkjanna í frek-
ara_ nám.
Á Akureyri kynntist Gummi Mar-
gréti Rögnvaldsdóttur sem síðar varð
eiginkona hans og eignuðust þau
einn son, Jóhann Kristin, þau slitu
samvistir.
Árið 1985 kynntist Gummi eftirlif-
þeirra einstaklega gott. Það endurspe-
glaði gagnkvæma virðingu. Þau fluttu
til Reykjavíkur árið 1946 og hefur
heimili þeirra ætíð staðið opið ættingj-
um og vinum. Afmælisboðin þeirra
voru ógleymanleg. Þar voru fjölskyldu-
böndin treyst og súkkulaði drukkið
úr fínu bollunum hennar ömmu. Fjöl-
skyldan þjappaðist saman og það voru
riíjaðar upp gamlar minningar.
Við systkinin þökkum þá umhyggju
og tryggð sem Heiða sýndi móður
okkar síðustu ár hennar á Dalbraut-
inni þegar heilsa hennar fór þverr-
andi. I sjóði minninganna mun frænka
okkar ávallt skipa fastan sess.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Aðalheiðar
Magnúsdóttur.
Hjördís Jóhannsdóttir.
Hinn 24. febrúar sl. andaðist á
Landspítalanum föðursystir mín Að-
alheiður Magnúsdóttir eftir stutta en
erfíða sjúkdómslegu. Heiða, eins og
hún var venjulega kölluð, fæddist á
Patreksfírði 24. maí 1914. Faðir
hennar var Magnús Jóhannsson, skó-
smiður og síðar kaupmaður, fæddur
20. janúar 1876 í Litlu-Hlíð, Víðidal
í Húnavatnssýslu. Móðir Heiðu, Þóra
Vigfúsdóttir, var fædd 19. nóvember
1870 á Auðkúlu í Húnavatnssýslu,
hin mætasta kona. Heiða ólst upp í
foreldrahúsum, yngst sex systkina
og fór ung stúlka til náms í Húsmæð-
raskólann á ísafirði.
Magnús rak skósmíðaverkstæði á
Patreksfirði um árabil og tók til sín
lærlinga, en hætti skósmíðum um
1930 og hóf þá verslunarrekstur.
Keypti hann afurðir bænda og rak
almenna verslun til ársins 1948. Eftir
andlát Þóru fluttist hann til Reykja-
andi sambýiiskonu sinni, Laufeyju
Berglindi Friðjónsdóttur, og var það
honum mikil gæfa að fá að hafa
hana sem sinn lífsförunaut þau síð-
ustu níu ár sem hann lifði í þessum
heimi. Bjuggu þau fyrst í Reykjavík.
Leið þeirra lá saman til Bandaríkj-
anna þar sem þau stunduðu bæði
nám, hann fyrst í Ohio University
þar sem hann lauk BA-prófí á tveim
árum í stærðfræði, en hún lauk það-
an námi sem innanhússarkitekt. Síð-
an lá leiðin til Comell-skólans, þar
sem hann stundaði nám í hagfræði
og þaðan lauk hann mastersgráðu í
því fagi.
Þegar heim var komið tók hann
að sér starf fyrir austan fjall sem
verkefnastjóri í átaksverkefnum
fimm hreppa í Rarigárvallasýslu.
Bjuggu þau Linda á Hellu þegar
kallið hans kom um að þörf væri
fyrir hann á öðrum stað, stað þar
sem allir hittast að lokum.
Gegndi hann ýmsum trúnaðar-
störfum á sinni stuttu ævi sem ég
hirði ekki að telja upp, því hann var
lítið gefinn fyrir að tala um slíkt.
Elsku Gummi minn, við hjónin
þökkum þér fyrir allt og allt sem við
áttum saman. Aldrei oftar munt þú
koma hér í þessum heimi og spjalla
um alla heima og geima við okkur,
eða taka í spil með okkur eða spila
á hin ýmsu fræðandi og skemmtilegu
spil sem við nutum saman.
Elsku bróðir, ég þakka þér fyrir
allan þann stuðning sem þú veittir
mér í námi og starfi. Ég man hve
stoltur þú varst þegar ég lauk prófí
síðastliðið vor.
Oft sátum við tvö og spjölluðum
fram undir morgun, enda bæði mikl-
ir nátthrafnar. Síðast þegar við tók-
um langt spjall saman varstu að
segja mér frá þínum ástkæra syni,
að nú ætti hann að fermast í vor,
víkur og rak þar smáverslun við Lang-
holtsveg til dauðadags. Magnús þótti
laginn verslunarmaður, svo ekki átti
Heiða langt að sækja hæfíleika og
þjónustulund þegar hún hóf störf inn-
anbúðar hjá föður sínum á Patreks-
firði. Var hún bæði vinsæl og vel lið-
in af öllum sem þangað áttu erindi.
Hinn 7. desember árið 1940 giftist
Heiða Andrési Gunnarssyni vélstjóra,
f. 29. september 1904 á Hólmum í
Austur-Landeyjum. Andrés kom til
Patreksfjarðar í stríðsbyijun og hóf
störf hjá Vatneyrarbræðrum sem
verkstjóri í Vélsmiðjunni Sindra.
Hjónaband þeirra var einkar farsælt
og aldrei heyrðust ógæfuorð millum
þeirra. Þeim varð ekki bama auðið,
en systkinabörnin hafa notið um-
hyggju þeirra og vináttu alla tíð.
Til marks um hæversku þessara
indælu hjóna má nefna, að hinn 8.
des. 1990 voru þau stödd í brúðkaup-
sveisiu, en létu ekki uppi, að sjálf
höfðu þau átt gullbrúðkaup daginn
áður „til að skyggja ekki á dag ungu
hjónanna" eins og Heiða komst að
orði löngu seinna.
Til Reykjavíkur fluttu Heiða og
Andrés árið 1946. Andrés starfaði
sem verkstjóri hjá Áburðarverksmiðj-
unni þar til að hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Heiða frænka mín
hóf störf hjá Skeifunni, fyrst í matvör-
unni og síðar við húsgagnasölu í Kjör-
garði og á Smiðjuvegi í Kópavogi.
Eignaðist hún þar marga viðskipta-
vini, sem margir hveijir urðu persónu-
legir vinir hennar, enda var hún ein-
staklega ljúf og velviljuð kona.
Ég vil þakká frænku minni Heiðu
fyrir alla þá hlýju og alúð sem hún
sýndi í verki, bæði mér og mínum
alla tíð. Um hana eiga vinir hennar
og samferðamenn ekkert nema góðar
minningar. Við Lilja og fjölskyldan
sendum Andrési okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur. Ég veit að minningin
um hið góða líf sem þau áttu saman
veitir honum birtu á skilnaðarstundu.
Magnús Jóhannsson.
Fimmtudaginn 24. febrúar sl. lést
á Landspítalanum ástkær föðursystir
okkar Aðalheiður Magnúsdóttir eftir
stutta en erfiða sjúkdómslegu. Aðal-
og- varst þú stoltur af honum og
skein úr svip þínum stolt og föðurleg
umhyggja. Einnig varstu að segja
mér sögur af ykkur feðgum og Jó-
hanni mínum frá því í sumar sem
leið þegar þeir dvöldu báðir á heim-
ili ykkar Lindu og hlógum við þá
dátt eins og svo oft áður. Ég þakka
þér fyrir öll faðmlögin þín, en þú
varst óspar á þau við þá sem þú
unnir.
Elskulegi bróðir minn, kall þitt
kom allt of fljótt og er sárt að sætta
sig við það, en vonandi tekst það
með Guðs hjálp.
Ég trúi því að algóður Guð geymi
þig hjá sér og þú hafir fundið frið í
faðmi hans. Bið ég Guð að gefa
Lindu, Jóhanni Kristni og mömmu
þann styrk sem hann einn getur
gefið á sárri saknaðarstund.
Spumingar vantar, en fátt er um
svör á sárum saknaðarstundum.
Hvar er upphaf, hvar er endir?
Hvemig fæ ég svar við því?
Eilífðin þó oss á bendir
að við hittumst 611 á ný.
Þín elskandi systir.
Hjördís Björg.
Þegar okkur bárust þær fréttir á
sunnudagsmorguninn 27. febrúar
síðasliðinn að Gummi frændi okkar
hefði látist af-slysförum kom upp í
huga okkar hvað lífíð gæti verið
óréttlátt að svona ungur maður með
góða menntun og mikla framtíðar-
drauma væri numinn svona fljótt á
brott. En allt hlýtur að hafa sinn
tilgang og þér hefur verið ætlað
annað hlutverk á öðrum stað, þar
sem hefur verið meiri þörf fyrir þig
og þína blíðu lund.
Elsku Gummi okkar, við söknum
þín sárt, en huggum okkur við það
að við munum sjást síðar. Alltaf var
gott að geta leitað til þín til að fá
góð ráð og styrk þegar eitthvað bját-
aði á og vera alltaf viss um að fá
þau bestu ráð, sem völ var á. Einnig
þökkum við þér allar yndislegu sam-
verustundirnar sem við fengum að
njóta með þér, oft var þá glatt á
hjalla og við gátum hlegið dátt. Vit-
um við að algóður Guð þig geymir nú.
Elsku amma, Linda, Jóhann Krist-
heiður, eða Heiða eins og hún var
ávallt kölluð, var fædd á Patreksfirði
24. maí 1914 og átti því aðeins þijá
mánuði í áttrætt þegar hún lést.
Heiða var dóttir hjónanna Þóru Vig-
fúsdóttur og Magnúsar Jóhannsson-
ar kaupmanns á Patreksfírði. Hún
var yngst bama þeirra en alsystkini
hennar voru: Oddgeir, fæddur 1902
dáinn 1952; Jóhann, fæddur 1904,
dáinn 1971; Sigurbjörg, fædd 1906,
hún dvelur nú á Hjúkrunarheimilinu
Eir; og Andrés Herkúles, fæddur
1911, dáinn 1937. Hálfsystir sam-
mæðra var Oddgerður Oddgeirsdótt-
ir, fædd 1898, dáin 1982.
Heiða ólst upp hjá foreldrum sín-
um á Patreksfírði. Magnús faðir
hennar var hinn mesti framfaramað-
ur, stundaði hann skósmíði, rak skó-
verslun og smábátaútgerð ásamt
sonum sínum. Þegar Magnús hætti
skósmíði stofnaði hann verslun á
Vatneyri og rak hana meðan hann
bjó þar. Sagt var um Magnús að
hann væri laginn verslunarmaður og
mælti svo vel með vöru sinni, að
kaupandinn varð fljótt sannfærður
um að þar fengi hann hinn rétta hlut.
Heiða, eins og hin systkinin, tók full-
an þátt í þessum störfum föður síns,
eftir því sem aldur og geta leyfðu.
Hinn 7. desember 1940 giftist
Heiða eftirlifandi manni sínum Andr-
ési Gunnarssyni, vélstjóra frá Hólm-
inn, mamma og pabbi, Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg, leyfið ljós-
inu að komast inn í líf ykkar aftur.
Legg þú á djúpið, þú, sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lífs sé þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðar stein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
(M.Joch.)
Rebekka María og
Jóhann Ágúst.
Elsku Gummi minn.
Ég vil þakka þér fyrir alla sam-
verustundimar í gegnum árin, með
orðum úr sálmi nr.: 510.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
min veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.
Elsku Linda, Jóhann Kristinn og
amma, megi góður Guð blessa ykkur
og styrkja í sorg ykkar.
Þín frænka.
Helma.
um í Landeyjum. Hófu þau búskap
á Vatneyri og reistu þar íbúðarhús
í samvinnu við foreldra okkar, Jór-
unni og Oddgeir. Árið 1946 flytja
Heiða og Andrés til Reykjavík. Andr-
és vinnur um skeið við fag sitt, en
við stofnun Áburðarverksmiðju ríkis-
ins er hann ráðinn yfirvélstjóri við
undirbúning og byggingu verksmiðj-
unnar. I Áburðarverksmiðjunni starf-
aði svo Andrés þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir.
Fljótlega eftir að Heiða og Andrés
fluttu suður hóf hún störf við versl-
un. Fyrstu árin aðstoðaði hún föður
sinn við verslunarrekstur hans, en
hann flutti til Reykjavíkur um svipað
leyti og þau. Snemma á sjötta ára-
tugnum fór hún að vinna í verslun-
inni Skeifunni, sem bróðursonur
hennar Magnús Jóhannsson rak.
Starfaði hún þar næstu þijá áratug-
ina, fyrstu árin við matvöruverslun,
en síðar í mörg ár í húsgagnaverslun-
inni í Kjörgarði. Störf við verslun
féllu Heiðu einstaklega vel. Bæði var
að hún var sérlega töluglögg og átti
mjög auðvelt með að umgangast fólk
og laða að viðskiptavini.
Heiða var einstaklega jákvæð og
hlý manneskja. Velferð fjölskyldu og
ættingja var ávallt í fyrirrúmi. Ef
eitthvað bjátaði á brást ekki að hún
hafði samband og bauð sína hjálp.
Afmælis- og tyllidaga allra ættingja
og vina mundi hún og ófáar voru
gjafir og kveðjur sem hún sendi við
hin margvíslegu tækifæri.
Ekki er hægt að minnast Heiðu
frænku án þess að geta sérstaklega
hins góða og hlýja sambands sem var
milli þeirra hjóna og gagnkvæmu
virðingar er þau auðsýndu hvort öðru.
Öll eigum við frændsystkinin ljúf-
ar minningar frá dvöl okkar um
lengri eða skemmri tíma hjá þeim
hjónum og viljum við að lokum þakka
einstaka umhyggju og ástúð sem við
höfum notið gegnum árin.
Það verða margir ættingjar og
vinir sem sakna þessarar ljúfu konu
og fylgja henni þakklæti og blessuna-
róskir. Við sendum Andrési innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum hon-
um blessunar Guðs.
Þór, Geir, puðrún,
Freyr og Örn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
„Af hveiju þurfti hann að deyja
svona ungur? Hann var svo skemmti-
legur." Þetta sagði eldri sonur okkar
síðastliðinn sunnudag þegar við
sögðum honum að Guðmundur, vinur
okkar, hefði látist í bílslysi fyrr um
morguninn. Upp í hugann koma orð-
in sem svo oft eru sögð þegar ungt
fólk deyr í blóma lífsins: „Þeir sem
guðirnir elska deyja ungir.“
Við kynntumst Guðmundi og
Lindu þegar þau fluttu hingað austur
í Rangárvallasýslu síðastliðið vor
þegar hann var ráðinn verkefnis-
stjóri átaksverkefnis í atvinnumálum
í vesturhluta Rangárvallasýslu og
vinskapurinn þróaðist enn frekar
þegar við fjölskyldan í Birkiflöt,
Guðmundur, Linda, Jóhann Kristinn,
sonur Guðmundar, og Jóhann Sig-
urðsson, frændi Guðmundar, fórum
eina helgi í ágúst inn í Veiðivötn.
Þó veiðin væri engin var ánægjan
af ferðinni því meiri og í bakaleið-
inni skoðuðum við virkjunarsvæðin,
þar sem Guðmundur vann þegar þau
voru í byggingu. Margar voru heim-
sóknirnar á milli heimilanna og
margt spjallað.
Hann var drífandi í starfí og viljinn
var mikill að hjálpa íbúum sveitarfé-
laganna að finna atvinnutækifæri.
Meðal annars aðstoðaði hann við að
koma á fót Öldungadeild í Lauga-
landsskóla á vegum Fjölbrautaskóla
Suðurlands og margt fleira.
Minningin um góðan vin lifir í
hjörtum okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Linda, Jóhann Kristinn og
aðrir ástvinir. Megi Guð styrkja ykk-
ur í ykkar miklu sorg.
Þorsteinn, Hanna, Vignir
og Ingvar, Birkiflöt.
Guðmundur Björg-
vin Kristínsson