Morgunblaðið - 17.03.1994, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. MARZ 1994
Ég hefði ekki viljað
koma að ef þau hefðu
ekki verið í beltum
- segir Rúnar Kristinsson, sem bjarg-
aði hjónum úr brennandi bíl á Fagradal
MIKIÐ snarræði Rúnars Kristinssonar bifreiðastjóra og Hans Kjerulfs
vörubílstjóra varð til þess að bjarga fjölskyldu, hjónum og tveimur
börnum, úr fólksbíl eftir að vörubíllinn og fólksbillinn lentu hvor fram-
an á öðrum í mjög slæmu skyggni á Fagradal í fyrradag. Hjónin,
Aðalheiður Sigurbjörnsdóttir og Þórir Traustason, voru flutt með
sjúkraflugi til Reykjavíkur og eru nú á Borgarspítala. Aðalheiður
gekkst undir aðgerð í fyrradag vegna opins fótbrots og Þórir í gær,
en börnin sluppu ómeidd, utan að þau voru kvörtuðu undan eymslum
eftir togið í bílbeltunum.
Fólksbíllinn festist undir vörubíls-
húsinu og voru hjónin föst í framsæt-
unum. Hans var með farsíma í vöru-
bílnum og hringdi strax og bað um
hjálp. Um leið og hann hafði komið
hjálparbeiðni til skila gaf rafkerfi
bílsins sig og síminn datt út. Hann
náði börnunum út um rúðu á aftur-
hurð, sem var föst, og kom þeim inn
í vörubílinn.
í sama mund kom Rúnar Kristins-
son að slysstað ásamt Guðrúnu
Karlsdóttur, konu sinni, á jeppabif-
reið. Hann sagði að þá hefði gengið
á með hríðarkófi en hann hefði strax
gert sér grein fyrir að slys hefði orð-
ið því um það bil tveimur bíllengdum
frá slysstað hefði hann séð glerbrot.
Hann hljóp strax út til að huga að
hvað hefði gerst. Fyrsta hugsun hans
var að reyna að hlúa að þeim í bíln-
um því Hans sagði honum að hann
væri búinn að hringja á hjálp. Honum
virtust meiðsl hjónanna vera það al-
varleg að hann vildi ekki hreyfa við
þeim fyrr en hjálp bærist og náði í
úlpur og fleira dót sem hann var
með í bíl sínum og breiddi yfir þau.
Blikkljósin forðuðu öðrum
árekstri
Hann hljóp síðan aftur að jeppan-
um og setti blikkljósin á því honum
var hugsað til áreksturs á Vestur-
VEÐUR
xn VEÐUR VÍÐA UM HEIM kl. 12.00 ígær að ísl. tíma hiti veöur Akureyri +4 sjókoma Reyk]avlk +2 skýjað
Bergen 0 snjóél
Helsinki 1 skýjað
Kaupmannahöfn 1 haglél
Narssarssuaq +18 skýjað
Nuuk +16 5 I 6
Osló 4 hátfskýjað
Stokkhólmur 4 skýjað
Þórshöfn 0 snókoma
Algarve 20 heiðskfrt
Amsterdam 8 skúr
Barcelona vantar
Berlín 7 haglél
Chicago +6 léttskýjað
Feneyjar 14 þokumóða
Frankfurt 7 skúr
Glasgow 2 snjóél
Hamborg 3 haglél
London 9 skýjað
LosAngeles 13 þokumóða
Lúxemborg 5 skúr
Madrid vantar
Malaga vantar
Mallorca vantar
Montreal 1 snjókoma
NewYork vantar
Orlando 17 skýjað
Parls 10 skúr
Madelra 17 léttskýjað
Róm 16 skýjað
Vín 8 rlgníng
Washington 6 léttskýjað
Winnipeg +7 heiðskfrt
Rúnar Kristinsson ásamt konu sinni, Guðrúnu Karlsdóttur, og dóttur-
syni þeirra, Bjarna Rúnari Ingvarssyni.
landsvegi fyrir nokkrum dögum þar
sem ekið var aftan á bíl manns sem
hafði numið staðar til að hjálpa fólki
í öðrum bíl. Rúnar segir að það hafi
staðið á endum, þegar hann var rétt
búinn að kveikja ljósin bar að mæðg-
umar Sigurbjörgu Sigurðardóttur og
Oddnýju Gísladóttur. Þær sögðu Rún-
ari að það hefði orðið þeim til happs
að hann hefði verið með blikkljósin á
jeppanum.
Þegar Rúnar kom til baka kallaði
Hans til hans að kviknað væri í fólks-
bílnum en gat hafði komið á olíu-
pönnu vörubílsins og olía rann undir
bflana. Þá stökk hann til baka, náði
í slökkvitæki og réðist að eldinum en
náði ekki að slökkva hann áður en
tækið var tæmt. Þá var ekki um ann-
að að ræða en að reyna að ná fólkinu
út og brutu Rúnar og Hans sér leið
inn um afturhurðina í sameiningu.
Rúnar braut niður bakið á farþega-
sætinu og náðu þeir Hans að draga
Þóri út og koma honum fyrir á göt-
unni í nokkurri íjarlægð frá bflnum.
Braut framsætin niður
Nú gaus eldurinn upp aftur og
þá fór Hans að huga að börnunum
í vörubílnum og fór með þau yfir í
bílinn til mæðgnanna. Rúnar sneri
sér að því að reyna að ná konunni
út úr bílnum. Hann hafði sama hátt-
inn á og braut niður bílstjórasætið.
Þá losnaði fljótt um Aðalheiði en
Rúnar segir að það hafi verið hrika-
legt að sjá hana, hún hafi verið með
stýrið í fanginu og með fótinn skorð-
aðan.
„Ég náði að losa hana úr beltinu
og sagði henni að bíta á jaxlinn, ég
yrði að þrífa hana út. Ég gerði það
og var kominn með hana rétt út
yfir dyrakarminn þegar Hans kom.
Hann tók undir hana með mér og
við bárum hana yfir í jeppann þar
sem ég lagði sætið niður og kom
henni og síðan Þóri fyrir á gólfinu.
Bilið akkúrat bílbreiddin
Við lögðum síðan af stað til Egils-
staða. Vörubíllinn stóð mjög skakkt
á veginum og ég rétt komst framhjá
honum. Á vegarkantinum var u.þ.b.
eins metra hár skafl og síðan þver-
hnípt niður. Bilið sem maður skaust
þama framhjá var akkúrat bflbreiddin
því ég fór utan í skaflinn og strauk
vörubflinn. Þá var kominn mikill eldur
og yfir á veginn þannig að við keyrð-
um í gegnum eldtunguna. Mæðgumar
komu með börnin beint á eftir okkur.
Þegar við vorum komin svona þrjá
kflómetra mætti ég lögreglunni. Ég
var með farsíma en símaskráin hafði
lent undir á gólfinu aftur í þannig
að ég bað lögregluna að hringja á
sjúkrahúsið og tilkynna að við værum
á leiðinni. Ég sagði þeim líka að allt
væri í björtu báli á slysstað þannig
að kalia þyrfti á slökkvilið. Svo mætti
ég sjúkrabílnum þegar við vorum
komin um tvo kílómetra til viðbótar.
Þar kippti ég upp lækni því ekki þótti
ráðlegt að hreyfa við hjónunum aft-
ur. Læknirinn talaði til þeirra á leið-
inni og hughreysti þau en það var
kominn kuldi í þau og þau skulfu
mikið,“ segir Rúnar.
Hans stóð sig frábærlega
Rúnar segir að Hans hafi staðið
sig frábærlega vel. Eftir að hann
lagði af stað til Egilsstaða hafi Hans
náð í slökkvitæki sem hann var með
í vörubílnum og slegið á eldinn en
hafí tæmt tækið áður en hann náði
að slökkva hann og gaus hann því
upp aftur. Þá hafi hann farið upp á
vörubílspallinn og byrjað af tína af
farminn sem voru stórir gaskútar.
„Það hefði hver þungaviktarmaður
getað hreykt sér af því að þeyta
kútunum þama niður,“ segir Rúnar.
Þegar lögreglumenn komu reyndu
þeir að slökkva eldinn en tæmdu
tækið áður en það tókst. Þá bar að
annan lögreglubíl og náðist að
slökkva eldinn með tæki úr þeim bfl.
Bílbeltin björguðu
Rúnar segist ekki í nokkrum vafa
um að bflbeltin hafi bjargað lífi fólks-
ins. Hann hefði ekki viljað koma að
slysstað ef þau hefðu ekki verið í
beltum. „Meiðsl þeirra eru smámunir
miðað við það sem hefði orðið, hefðu
þau ekki verið í beltum því bíllinn
var svoleiðis kíttaður undir vörubíl-
inn. Þegar lögreglan ætlaði að draga
hann í burtu kom vörubíllinn með
og þó stóð hann í bremsu. Hann losn-
aði ekki fyrr en þeir rykktu honum
undan. Bíllinn er ekki mikið brunninn
því það náðist að halda eldinum niðri
mikið til en ég myndi kannski bjóða
í skrána á skottlokinu. Hún er það
eina sem ég myndi telja að væri
heilt,“ sagði Rúnar.
Golfklúbbar Kópavogs og Garðabæjar
Bæjarstjórnir sam-
þykkja samstarf
BÆJARSTJÓRNIR Kópavogs og Garðabæjar hafa samþykkt að taka
upp samstarf um uppbyggingu þeirrar golfaðstöðu sem hafin er á
vegum Golfklúbbs Garðabæjar við Vífilsstaði. Um er að ræða 18 holu
völl, höggæfingasvæði, par-3 æfingavöll og stækkun golfvallarins í 27
brautir ásamt nauðsynlegum stoðframkvæmdum.
Samhugur ríkir í stjórnum klúbb-
anna en bera þarf framkvæmdina
og hugsanlegan samruna undir fé-
lagasfundi í báðum klúbbunum, sem
hafa síðasta orðið. Kostnaður við
golfvallagerð sem þessa er verulegur
sé vel að verki staðið, segir í frétt
frá golfklúbbunum, og því eðlilegt
að sameinast um slíkt átak. Fram
kemur að svæðið sem um ræðir sé
landfræðilega og veðurfarslega ein-
stætt; nær þungamiðju höfuðborgar-
svæðisins og vel fallið til golfvallar-
gerðar. Skynsemin sé látin ráða og
gengið til samstarfs á jafnræðis-
grundvelli.
Fram kemur að áætlað sé að taka
í notkun 9 hoiu völl á næsta ári og
mynda þær ásamt núverandi velli
Golfklúbbs Garðabæjar góðan 18
brauta völl. Framkvæmdum verður
síðan haldið áfram eftir því sem efni
standa til, en með samstarfi væri
unnt að flýta því um allmörg ár. Þá
segir að stefnt sé að því, að lands-
mót í golfi árið 2000 verði haldið á
Vífilsstaðavelli ef af samruna klúbb-
anna verður.