Morgunblaðið - 27.05.1994, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 27. MAÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
BORGAR- OG SVEITARSTJÓRNARKOSNINGARNAR 28. MAÍ
Fáheyrð óvild í garð
íþróttaáhugafólks
GRÍMUDANSLEIK-
URINN hjá R-listanum
er farinn að taka á
taugar sumra frambjóð-
enda hans enda nánast
alltaf dömufrí á því
balli. Alfreð Þorsteins-
son er búinn að fá nóg
og hefur kastað grí-
munni. Hann dregur
ekki lengur dul á, að
samkvæmt leynisamn-
íngum vinstri flokkanna
er hann væntanlegur
foringi í málefnum
æskulýðs og íþrótta-
fólks í Reykjavík. Hefur
leiðtogaefnið átalið að-
gerðarleysi sjálfstæðis-
manna í íþróttamálum
á liðnum árum og áratugum. Kveður
nú við annan tón en þegar Alfreð
Þorsteinsson sem formaður Knatt-
spymufélagsins Fram nældi gull-
merkjum í barm okkar Davíðs Odds-
sonar fyrir nokkrum mánuðum í
þakklætisskyni fyrir frábæran stuðn-
ing borgaryfirvalda við íþróttastarfið
í Reykjavík!
Þetta undirstrikar enn að R-listinn
er samfellt rugl frá upphafi til enda.
Þar stendur ekki steinn yfir steini,
ef kjósendur hafa fyrir því á annað
borð að leita að samhengi orða og
athafna.
Borgarstjóraefni R-listans hefur æ
ofan í æ sagt kjósendum hvað hún
sé afskaplega stefnuföst og trú hug-
sjónum sínum, óhagganleg í heilagri
sannfæringu sinni um réttmæti
þeirra baráttumála, sem hún hefur
helst viljað beita sér fyrir. Eða öllu
heldur: Réttmæti þess að beita sér
gegn þeim málum, sem orðið hafa á
vegi hennar.
Sérstæð fortíð Ingibjargar
í borgarmálum
Mönnum má ekki sjást yfir, að
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir er fram-
bjóðandi með fortíð á vettvangi borg-
armála. Hún er ekki sá ferski ávöxt-
ur, nýsprottinn upp úr fijórri grasrót-
inni eins og reynt er að
halda að kjósendum nú.
Hún er hreint ekki sú
spennandi pólitíska
yfirstærð sem af er lát-
ið. Þvert á móti er hægt
að fletta upp í henni, lið
fyrir lið, eftir sex ára
feril í borgarstjóm
Reykjavíkur á árunum
1982-1988.
Alfreð Þorsteinssyni
og öðrum áhugamönn-
um R-listans um æsku-
lýðs- og íþróttamál hlýt-
ur að renna til rifja
hvemig hið stefnufasta
borgarstjóraefni þeirra
hefur fjandskapast út í
allt sem talist getur til
íþrótta og aukinnar fjölbrejdni í af-
þreyingar- og útivistarmálum borg-
arbúa. Öllum, sem láta sig þessi mál
nokkru varða, er hollt að fara yfir
feril Ingibjargar Sólrúnar í þeim
málaflokkum og mun ég allshugar
feginn leggja þeim lið.
Framlög til íþróttavalla félaga:
Ingibjörg Sólrún á móti
í fyrsta skipti sem Ingibjörg Sól-
rún tók þátt í afgreiðslu fjárhags-
áætlunar Reykjavíkurborgar, þ.e. í
ársbyijun 1983, samþykkti meiri-
hluti Sjálfstæðisflokksins umtals-
verðar fjárhæðir til nýframkvæmda
á sviði íþróttanna auk fjölmargra
rekstrarþátta. Ingibjörg Sólrún sýndi
sitt rétta andlit þegar hún flutti
breytingartiilögur í borgarstjóm 6.
janúar 1983 um að skera þessar fjár-
veitingar niður í alls ekki neitt. Sem
sagt: Núll. Nánar tiltekið:
„Rekstur Laugardalshallar 0,
íþróttahús v. Nesveg 0, snjómokstur
á félagasvæðum 0, framlag til
íþróttavalla félaga 0, íþróttastarf:
semi ÍBR iækkun, til námskeiða ÍSÍ
0, Ólympíunefnd 0, Afreksmanna-
sjóður ÍSÍ 0, Skíðaráð Reykjavíkur
til skíðakennslu 0, Golfklúbbur
Reykjavíkur 0.“
Kveður við annan tón
en þegar Alfreð Þor-
steinsson formaður
Fram nældi gullmerkj-
um í barm okkar Davíðs
Oddssonar, segir Mark-
—
ús Orn Antonsson, fyr-
ir frábæran stuðning
borgarstjómar við
íþróttir í Reykjavík.
Bláfjallalyfta og
gervigrasvöllur:
Ingibjörg Sólrún á móti
Þá lagði borgarstjóraefni R-listans
til á þessum sama fundi, að hætt
yrði við gervigras í Laugardal og
skíðalyftu í Bláfjöllum. Andstöðunni
við framkvæmdimar í Bláfjöllum var
sérstaklega fylgt eftir í borgarstjórn
10 feb. ’83 með svohljóðandi tillögu
Kvennaframboðsins:
„Borgarstjórn samþykkir að hætta
við útboð í nýja skíðalyftu á vegum
Bláfjallanefndar."
Og kröftug mótmæli gegn gervi-
grasvellinum voru ítrekuð í borgar-
stjórn 17. marz ’83 með svohljóðandi
tillögu Kvennaframboðsins:
„Borgarstjórn samþykkir að fallið
verði alfarið frá hugmyndum um
byggingu gervigrasvallar í Laugar-
dal.“
Þessi þráhyggja Ingibjargar Sólr-
únar og andúð á íþróttum er með
öllu óskiljanleg. En þetta lýsir vel
þröngsýni og forsjárhyggju borgar-
stjóraefnis R-listans að hún skuli
ekki hafa skilning á að tugþúsundir
Reykvíkinga á öllum aldri vilja veija
tómstundum sínum í Bláfjöllunum.
Hið sama má segja um gervigrasvöll-
inn, sem í 10 ár hefur verið mikil
Markús Örn
Antonsson
lyftistöng fyrir íþróttastarf í borg-
inni.
Styrkur til afreksfólks:
Ingibjörg Sólrún á móti
Úr því að þetta var viðhorf Ingi-
bjargar Sólrúnar til almennings-
íþrótta gat afreksfólkið á því sviði
ekki átt von á góðu. Enda kom það
á daginn, þegar fyrir borgarstjórn-
inni lágu tillögur um stuðning við
það fólk sem leggur mjög mikið á
sig með vinnutapi og fyrirhöfn til
að halda uppi merki íslands á alþjóð-
legum íþróttamótum. Núverandi
borgarstjóraefni R-listans sendi af-
reksfólkinu í íþróttum þessi smekk-
lausu skilaboð í bókun sinni i borgar-
stjóm hinn 22. jan. 1987:
„Það er rangt að ætla afreksmönn-
um endalaust stöðu sem einhvers
konar fyrirbæra sem eigi sér enga
hliðstæðu og sem standi höllum fæti
í samfélagi manna. Það er því bæði
rangt í dag og sjálfstæðismönnum
ósæmandi að reka íþróttamálin út
frá þeirri afstöðu að afreksmenn sem
hópur standi höllum fæti og þurfi
sérstakra styrkja við.“
Félagsmiðstöð í samvinnu
við KR:
Ingibjörg Sólrún á móti
En fleira er vert að tiltaka. í jan-
úar 1984 hafði Ingibjörg Sólrún allt
á hornum sér vegna væntanlegs
samning um samstarf Reykjavíkur-
borgar og KR um að koma upp fé-
Jagsmiðstöð fyrir unglinga í Vest-
urbænum. Stefna hennar var klár
og kaldrifjuð:
„Borgarstjóm samþykkir að falla
frá samningsgerð við KR varðandi
félagsmiðstöð í Vesturbænum."
Hvers áttu Vesturbæingar að gjalda?
Smábátahöfn í Elliðavogi:
Ingibjörg Sólrún á móti
Og það vom fleiri félagasamtök
sem fengu ónotalegar kveðjur borg-
arfulltrúa Kvennaframboðsins árið
1984. Áhugasamir einstaklingar og
fjölskyldur höfðu tekið höndum sam-
an um að skapa aðstöðu fyrir sigling-
ar smábáta við Reykjavík. Er þetta
orðinn all umfangsmikill og skemmti-
legur þáttur í útivistarmálum hér. Sú
þróun var Ingibjörgu Sólrúnu greini-
lega ekki að skapi. Hinn 3. maí 1984
lét hún bóka fyrir hönd Kvennafram-
boðsins í borgarstjóm:
„Við munum greiða atkvæði gegn
báðum liðum tillögu borgarráðs um
aukafjárveitingu og skuldaábyrgð
vegna smábátahafnar ... Afstaða
meirihlutans í þessum málum endur-
speglar enn einu sinni forgangsröð
meirihlutans í verkefnavali. Þar sitja
lúxusfyrirbæri eins og sportbátahöfn
og gervigras ævinlega í fyrirrúmi."
Afmælishátíð Reykjavíkur
1986:
Ingibjörg Sólrún á móti
Almennt komust Reykvíkingar í
hátíðarskap, þegar borgin okkar varð
200 ára 1986. Þá var ærlegt tilefni
til að halda upp á merkan áfanga
með fjölbreytilegri dagskrá, sýning-
um og afmælisveislu. Borgarbúar
eiga ljúfar minningar um unaðslegan
dag 18. ágúst 1986 og glæsilegt
veisluborð í Lækjargötu með veg-
legri afmælistertu.
Um allan undirbúning og fram-
kvæmd tókst víðtæk pólitísk sam-
staða í borgarstjóm. Með einni und-
antekningu þó: Ingibjörg Sólrún
þurfti að vera á móti. Þegar í des-
ember 1985 lét hún bóka kröftug
mótmæli sín gegn fyrirhugaðri af-
mælishátíð:
„Sá kostnaður sem fyrirsjáanlegur
er vegna afmælisársins er að stórum
hluta til orðinn vegna innihaldslausra
skrautsýninga ... Enn fremur lýsir
Kvennaframboðið því yflr að verði
þessi kostnaður samþykktur á næstu
fjárhagsáætlun munum við hætta
þátttöku í þeirri nefnd, er undirbýr
200 ára afmæli Reykjavíkurborgar."
Því má bæta við að Kvennafram-
boðið lét verða af hótun sinni öllum
að meinalausu og kom ekki nærri
afmælisundirbúningi 1986. Eins og
svo oft áður spilaði sú stjórnmála-
hreyfíng sig úr leik.
Höfnum málsvara almennra
leiðinda
En fyrir kjósendur í Reykjavík
hljóta þessi dæmi að vera alvarlegt
íhugunarefni og vekja upp áleitnar
spumingar um það, hvert forysta af
þessari gerð og með þessu hugarfari
myndi leiða okkur kæmist hún í að-
stöðu til að fara með stjóm borgar-
mála. Reykvíkingar verðskulda ekki
að fá yfir sig forystumann á borð
við Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur,
sem svo eftirminnilega hefur varðað
stjómmálaferil sinn með sífelldum
úrtölum, neikvæði og hrokafullum
útúrsnúningi. Reykvíkingar hafna
slíkum málsvara almennra leiðinda.
Höfundur er fyrrv. útvarpsstjóri
og fyrrv. borgarstjóri.
Eina nýsköpun R-list-
ans er í orðavali
STEFNA R-listans í
nýsköpunarmálum og
öðrum atvinnumálum
veldur vonbrigðum og
engu líkara en þeir sem
sömdu stefnuskrána
hafi ekkert fylgst með
því sem er að gerast.
Þetta kemur mér að
vísu ekki á óvart, því
þeir sem skipa fram-
boðslista R-listans hafa
allt of lítið komið ná-
lægt nýsköpun og era
ekki í tengslum við þá
sem vinna að þessum
málum. Á stefnuskrá
R-listans er fullt af orð-
um sem hafa litla
merkingu, en eru vel til þess fallin
að vekja áhuga og væntingar hjá
almenningi. Slegið er fram orðum
eins og „atvinnuþróunarsjóður",
sem R-listaflokkar um land hafa
hampað í tíma og ótíma. Svona orð
era stundum kölluð „suðorð". Eg
ætla að grípa niður í stefnuskrá
R-Iistans á nokkram stöðum þar
sem fjallað er um atvinnumál.
Atvinnuþróunarsjóður,
nývirlqamiðstöðvar og
útungunarstöðvar
„Atvinnuþróunarsjóður" á að
koma álitlegum verkefnum af hug-
myndastigi á framkvæmdastig.
Setja skal á íaggdmar „nývirkjamið-:
stöðvar", þar sem fólk
fær aðstöðu til að gera
frameintök, þróa
vinnuferli og nýfram-
leiðslu ýmiss konar úr
málmi, tré, matvælum
og textíl. Borgin á síð-
an að útvega húsnæði
sem uppfylli mismun-
andi þarfír. „Útungun-
arstöðvar” eiga að að-
stoða frumkvöðla.
Ekkert nýtt er í þess-
um málum og í besta
falli er hér um „nýsköp-
un í orðavali“ að ræða.
Þetta eru ný nöfn á því
sem Aflvaki Reykjavík-
ur hf., Tæknigarður við
Háskóla íslands, Iðntæknistofnun,
Líftæknihús og ýmsir aðrir hafa
verið að vinna að með stúðningi
Reykjavíkurborgar. Núverandi
borgarstjórnarmeirihluti studdi fjár-
hagslega við byggingu og rekstur
Tæknigarðs og Líftæknihúss og
hann er með aukin áform í þessu
efni á næstu misseram. Núverandi
borgarstjórnarmeirihluti hefur
áhuga á að koma upp matvælagarði
í Reykjavík, þar sem unnið yrði að
þróun og nýsköpun á sviði matvæla-
iðnaðar með svipuðum hætti og
Tæknigarður sinnir hátækniiðnaði.
Þetta er eitt af stefnumálum D-list-
ans, sem þegar er verið að fram-
kvæma. Það er veralegt áhyggjuefni
ef bakslag kemur í þessa vinnu, eða
ef hún fer ekki fram í jákvæðri sam-
vinnu við atvinnulífið og aðrar stofn-
anir.
Flæktir í fyrirtækjanet
Annað „suðorð“ sem R-listinn
hefur tekið á stefnuskrána er „fyrir-
tækjanet“. Fyrirtækjanet er ekki
nýtt fyrirbæri og hefur til dæmis
Útflutningsráð með stuðningi Iðn-
lánasjóðs og Samtaka iðnaðarins
ásamt fleiri sjóðum og samtökum
atvinnulífs þróað hugmyndina um
fyrirtækjanet. Opinberlega er vel á
þriðja tug fyrirtækjaneta í gangi og
líklega era þau mun fleiri. Atvinnu-
málanefnd Reykjavíkur hefur stutt
flölda verkefna á þessu sviði undan-
farin tvö ár. Lykilatriði við myndun
fyrirtækjaneta er að samstarfshug-
myndin verði til meðal fyrirtækj-
anna sjálfra. R-listinn tekur þetta
upp sem sérstakt stefnumál fyrir
borgina. Tekið er dæmi um hús-
gagnaiðnað þar sem eitt sér um
framleiðslu á áklæði, annað um
bólstran, þriðja um smíðavinnu
o.s.frv. Af hveiju er ekki tillaga um
hljóðfæranet og rithöfundanet? Er
ekki sjálfsagt að borgin leiði tónlist-
armenn saman í hljómsveitir þar
sem einn spilar á trommur og annar
á gítar? Það gæti einnig orðið bráð-
skemmtilegt að láta rithöfunda
skrifa saman bækur þar sem sér-
fræðingar hver á sínu sviði skrifa
Þorkell
Sigurlaugsson
einn kafla í stað þess að láta sama
rithöfundinn skrifa alla bókina. R-
listinn á sjálfur hugmyndafræðilega
margt sameiginlegt með „nethug-
myndinni“. Innan R-listans koma
saman margir flokkar, sem era laus-
lega tengdir saman og mynda
stjómmálalegt net. Veiða á atkvæði
í þetta net og það hefur þann eina
tilgang að fella meirihluta Sjálf-
stæðisflokksins. Öll önnur stefnu-
mótun er ein netaflækja.
Hver sem niðurstaða
kosninga á morgun
verður, segir Þorkell
Sigurlaugsson, veltur
efling Reykjavíkur á
samstilltri borgarstjóm
og samstarfi borgar-
stjómar og atvinnufyr-
irtækja.
Nánast ekkert er minnst á mark-
aðsmál og markaðssókn, þótt það
sé einn stærsti veikleiki okkar þjóð-
félags. Stefnuskráin byggist að
mestu á gamla framleiðslu- og veiði-
mannahugsunarhættinum og van-
trú á atvinnulífinu. Af hveiju er
ekki minnst á markaðs- og upplýs-
ingaskrifstofu Reykjavíkurborgar til
að vinna að erlendum viðskiptasam-
böndum og markaðssetningu á
Reykjavík sem borg ferðaþjónustu,
hátækni, menningar og lista? Að
þessu hefur núverandi borgarstjórn-
armeirihluti unnið í samstarfí við
aðrar aðila m.a. með stofnun Ráð-
stefnuskrifstofu íslands.
Ferðaþjónustan homreka
Ferðaþjónustan fær mjög ein-
falda umfjöllun hjá R-listanum. Tal-
að er um að kanna ótal hugmyndir.
Þeir sem hafa lítinn skilning eða
þekkingu á einhveiju viðfangsefni
vilja sífellt ráðast í kannanir. Fiski-
safn, víkingasetur og hitaveitusafn
er sérstaklega nefnt. Það sem vekur
furðu þeirra sem þekkja til er að
R-listinn gerir það að stefnuskrár-
máli að bæta ráðstefnuaðstöðu í
borginni með því að nýta KHÍ, Sjó-
mannaskólann, Tónabæ og Kjarv-
alsstaði. Þvílík framtíðarsýn. Þeir
sem starfa við ferðaþjónustu vita
að það þarf miklu meira til. Ferða-
þjónustan fær svipað rými á stefnu-
skránni og matarbakkar fyrir skóla-
böm, en nokkra minna en viðhald
fasteigna. Fátt eitt getur aukið jafn
mikið atvinnu í Reykjavík og áfram-
haldandi uppbygging ferðaþjónustu
og hún eins og reyndar fjölmargt
annað í atvinnumálum á meira skil-
ið en fram kemur á stefnuskrá R-
listans.
Hver sem niðurstaða kosning-
anna verður á morgun, þurfa borg-
aryfirvöld og atvinnufyrirtæki að
vinna náið saman að eflingu Reykja-
víkur. Við þurfum samstillta borgar-
stjórn með samstarfsvilja og þekk-
ingu, sem getur haflð störf strax á
mánudagsmorgun með meira en
„suðorð" í farteskinu.
Höfundur er framkvæmdastjóri
þróunarsviðs Eimskipafélags
ísiands hf.