Morgunblaðið - 14.08.1994, Blaðsíða 16

16 SUNNUDAGUR 14. ÁGÚST 1994
MORGUNBLAÐIÐ
-1
Meðal
snillinga
í Mnskvu
Inngöngu í Moskvu Konservatory, einn virt-
asta tónlistarháskóla heims, fá aðeins fáir
útvaldir. Arinbjöm Amason, sem stóðst inn-
tökuprófið og fékk þar skólavist fyrstur
Islendinga, segir Kristínu Marju Baldurs-
dóttur frá kennslu í gamla, rússneska skól-
anum, tónlistarþörf Rússa og daglegu
lífi í Moskvu.
Ifyrra fékk ungur tónlistar-
nemi, Arinbjörn Árnason, inn-
göngu í einn virtasta tónlist-
arháskóla heims, Moskvu
Konservatory, þann er kenndur er
við Tsjækovsíj og þar sem margir
píanósnillingar hafa stundað nám.
Eftir nám hér heima og í Skotlandi
þreytti hann inntökupróf við skól-
ann og er eini íslendingurinn sem
fengið hefur þar skólavist. Fréttir
af ótryggu stjórnmáiaástandi í
Rússlandi, skorti á nauðsynjavörum
og yfírgangi mafíunnar héldu hon-
um ekki frá Moskvu, enda eftir-
sóknarvert fyrir ungan tónlistar-
nema að njóta leiðsagnar hins virta
píanókennara Levs Naumovs og
búa í borg þar sem tónlistin er hluti
af daglegu lífi fólks.
Sagt er að inn í þennan fræga
rússneska tónlistarháskóla fari eng-
ir nema afburðanemendur. Þar
kenndi Henrich Neuhaus og þar
lærðu þeir Ashkenazy, Richter, Gil-
els og Naumov, kennari Arinbjarn-
ar, svo einhveijir séu nefndir. Þeir
sem hyggjast stunda þar nám verða
því að setja markið hátt og hefja
undirbúning snemma.
Arinbjörn, sem er 23 ára gamall
og er nú í fríi hér heima hjá fjöl-
skyldu sinni, segir að hann hafi
verið farinn að giamra á píanó áður
en hann náði sex ára aldri. Þá hafi
faðir hans séð sér þann kostinn
vænstan að kenna honum á hljóð-
færið, sem hann og gerði fyrstu tvö
árin. Tónlistina hefur Arinbjörn lík-
lega í blóðinu, því faðir hans er
Árni Arinbjarnarson, fiðiuleikari í
Sinfóníuhljómsveit íslands og org-
anisti. Báðar systur hans, Pálína
og Margrét, eru einnig að læra á
hljóðfæri og er því fjölskyldan öll
að fást við tónlist nema móðirin,
Lydía Haraldsson, sem Arinbjörn
segir að sé aftur á móti hinn mikli
hlustandi.
Vann keppni i Skotlandi
„Það var góð byijun að hefja
námið hjá föður mínum,“ segir Ar-
inbjörn þegar við ræðum um að-
draganda námsins í Moskvu. „Aldr-
ei varð ég þó var við neinn þrýsting
frá foreldrum mínum. Þau voru
opin fyrir öðrum hlutum en ég sótti
það hart að spila á píanóið. Auk
þess er ekki hægt að beita þrýst-
ingi þegar tónlist er ánnars vegar.
Menn verða að elska tónlist til að
stunda hana. Hins vegar fékk ég
mikla hvatningu og hjálp frá for-
eldrum mínum og einnig kennurum
bæði hér heima og úti.“
- Nú hef ég það frá æskuvini
þínum að þú hafir undir niðri alltaf
ætlað þér til Moskvu og að þú haf-
ir til dæmis hætt að leika körfu-
bolta sem unglingur gagngert til
að hlífa höndunum?
„Já ég var í körfubolta en var
aldrei neitt sérstakur. Þegar ég var
farinn að togna á höndum sneri
ég mér að hlaupi auk þess sem ég
var í hestamennsku. En ég hef
mjög gaman af. íþróttum, einkum
frjálsum, og tel það nauðsynlegt
fyrir tónlistarmenn að þjálfa líkam-
ann til að hafa úthald. Hér heima
í þessu hreina lofti er svo auðvelt
að stunda íþróttir en í Moskvu
hefur það því miður verið erfiðleik-
um bundið. En það er rétt, ég
reyndi að hlífa höndunum, kannski
einfaldlega vegna þess að langir
fingur flæktust í boltanum!“
Átta ára gamall hóf Arinbjörn
nám í Nýja tónlistarskólanum hjá
Ragnari Björnssyni og lauk þaðan
burtfararprófi 1988, sautján ára
gamall. Þaðan lá leiðin í Tónlistar-
skólann í Reykjavík þar sem hann
lærði hjá Halldóri Haraldssyni í
þijú ár og lauk námi með einleikara-
prófi árið 1991.
Árinu áður hafði Arinbjörn lokið
stúdentsprófi frá Menntaskólanum
í Hamrahlíð og á svipuðum tíma
kynntist hann Philip Jenkins sem
þá var staddur hér á landi og er
yfirmaður píanódeildaf The Royal
Schottish Ácademy of Music and
Drama í Glasgow.
_,,Jenkins, sem bjó um tíma hér
á Islandi, er mjög þekktur og virt-
ur í Bretlandi," segir Arninbjörn.
„Ég fékk tækifæri til að spila fyrir
hann þegar hann var staddur hér
og í framhaldi af því var mér boð-
ið að hefja nám við skólann í Skot-
landi. Ég var í tímum hjá Jenkins,
sem er mjög lifandi og nákvæmur
kennari, og þess á milli sótti ég
námskeið sem haldin voru í skólan-
um af þekktum píanóleikurum, inn-
lendum og erlendum. Einnig fékk
ég tækifæri til að spila og koma
fram, bæði í keppnum og á tónleik-
um í öðrum borgum, sem var mik-
i'i og góð reynsla. Ég spilaði til
dæmis fjórða píanókonsert Beetho-
vens með kammersveit skólans í
þremur borgum. Það kom þannig
til að Leon Spierer konsertmeistari
í Berlín, vantaði einleikara fyrir
þessa tónleika og var þá haldin
keppni milli nemenda í skólanum.
Ég var svo heppinn að verða fyrir
valinu.“
Naumo v er ótrú-
lega hógvær og
lítillátur. í tímum,
hegar maður
hlustar á hann
spila og heyiir
hann kenna, situr
maður ott með
tárin í augunum.
Túlkun hans er
svo lifandi,
ómenguð, kemur
beint frá hjartanu.
Hreifst af stíl Rússa
Eftir tveggja ára nám lauk Arin-
björn Post Graduate prófi frá
skosku tónlistarakademíunni. Það-
an lá síðan leiðin til Moskvu.
„Ég hefði getað haldið áfram hjá
Jenkins," segir Arinbjörn, „en ég
held að það sé ágætt að vera ekki
of lengi hjá sama kennaranum, fá
heldur ný áhrif og fjölbreytilegra
sjónarmið. í þijú sumur hafði ég
sótt sumarnámskeið í Lúbeck sem
Lev Naumov frá Moskvu Konser-
vatory heldur. Ég hafði heyrt mikið
um Naumov, en hann hafði lært
hjá einum virtasta kennara gamla,
rússneska skólans, Henrich Neu-
haus. Einnig hafði ég heyrt í píanó-
leikurum sem lærðu hjá Naumov
og hrifist af stíl þeirra.
Á þessum námskeiðum fékk ég
innblástur og upplifði eitthvað nýtt
í tónlistinni. Naumov ráðlagði mér
að sækja um í skólanum í Moskvu
og sagðist vilja fá mig sem nem-
anda. Ég fékk líka hvatningu frá
Alexander Melnikov, píanóleikara
og nemanda Naumovs, sem ég
kynntist þarna.
Ég þreytti inntökupróf í skólann
í lok september 1993 og spilaði þar
fyrir dómnefndina. Áður hafði ég
gefið upp prógramm sem dóm-
nefndin valdi síðan verk af. Ég fékk
að vita hvað ég ætti að spila þegar
ég var sestur við píanóið."
- Þar hefur líklega reynt aðeins
á taugakerfið?
„Já, ég kveið mikið fyrir og viður-
kenni að þetta tók á taugarnar. En
allt gekk vel, ég stóðst prófið og
fékk að verða nemandi Naumovs.
Hann er mjög eftirsóttuir og tekur