Morgunblaðið - 06.11.1994, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1994 29
og veifaði skónum yfir höfði sér.
Þannig kættist hún yfir vel lukkuðu
boði þar sem hún hafði staðið sig
vel í húsmóðurhlutverkinu.
Heimili Rósu og Ásgeirs stóð
ættingjum opið við ýmis hátíðleg
tækifæri. Þar var t.d. brúðkaups-
veislan mín haldin. Rósa var sjálf-
sagður gestur við öll hátíðleg tæki-
færi. Hún var viðstödd þegar ég
útskrifaðist úr Kennaraskólanum.
Ég bauð henni í kaffi í Grillið, hún
borgaði! Hún kom til mín á erfiðri
stund í lífi mínu og hughreysti mig
og gaukaði að mér peningaupphæð
sem hún þóttist hafa unnið í happ-
drætti.
Rósa flíkaði ekki tilfinningum
sínum og talaði ekki um sína erfið-
leika, tók því sem að höndum bar.
Hún gerði allt vel sem hún gerði,
en ég hafði samt hugboð um að
undir niðri blundaði draumur um
öðruvísi líf. Ég spurði hana einu
sinni hvað hún hefði viljað verða.
„Mig langaði til að verða arkitekt,"
sagði hún. Síðasta starfíð hennar
var við gæslu á Þjóðminjasafninu.
Þar gætti hún muna Jóns Sigurðs-
sonar og gekkst upp í því að segja
deili á munum þess mæta manns.
Elsku Rósa. í sumar þegar við
Rósa systir mín heimsóttum þig var
komið órætt blik í augun þín. Þú
varst lögð á stað frá okkur þótt
þú værir hérna ennþá. Nú ertu
komin alla leið. Gunnhildi systur
mína dreymdi þig morguninn eftir
að þú fórst yfir móðuna miklu. Þið
stóðuð saman á ströndu og hún
spurði þig hvað þú værir að gera
þama. Svarið mundi hún ekki þeg-
ar hún vaknaði.
Elsku frænka. Góða ferð til þíns
nýja lífs og þakka-þér samfylgdina.
Bryndís Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín, Rósa Jórunn
Pinnbogadóttir, hefur nú hlýtt kalli
sínu. Þótt það hafi ekki komið svo
mjög á óvart var ég samt ekki tilbú-
in því að.hún færi. Hún sem var
svo hress í áttræðisafmæli sínu
hinri 27. október sl. Þá komum við
nokkur saman henni til heiðurs og
okkur til ánægju í yndislegri af-
mælisveislu á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund við Hringbraut,
þar sem hún dvaldi síðustu árin.
Það er svo margs að minnast, og
erfitt að taka eitthvað eitt út úr í
minningunni um ömmu Rósu. í
mínum huga er hún með fallegri
konum sem ég hef kynnst. Ætíð
svo vel til höfð, húðin svo slétt og
alltaf svo „elegant" til fara. Þegar
ég var lítil stelpa og þau afi voru
flutt áð Marbakka út á Skólabraut
39, var alltaf tilhlökkunarefni að
koma til þeirra. Afi, sem var oft
kallaður karamelluafinn af krökk-
unum í nágrenninu, laumaði að
okkur barnabörnunum Nóa-tögg-
um og Malta-súkkulaði í tíma og
ótíma. Hjá þeim lærði ég að borða
ristað brauð með osti og marmel-
aði yfir og drekka te með. Öll fjöl-
skylduboðin, laufabrauðsgerðin og
aðrar samverur verða svo ljóslif-
andi í huganum. Mér finnst hún
amma mín hafa haldið svo fínar
veislur. Aldrei var neitt til sparað.
Þótt hún hafí alltaf virst svo fín
frú, var hún yfirleitt til í að sprella
við okkur krakkana. Hún átti t.d.
þessa yndislegu Ijósbláu bjöllu,
G 133, til fjölda ára og okkur
fannst svo gaman að fela okkur
áftast í bílnum og þá þóttist hún
aldrei finna okkur. Þannig lékum
við saman sama leikinn ár eftir ár,
alltaf var hann jafn skemmtilegur.
Ég man að mér fannst svolítið
skrítið þegar amma og afi fluttu
niður á Tjarnargötu 44, því mér
fannst þau hvergi geta átt heima
nema á Seltjarnarnesinu. Þegar afi
dó árið 1978, fékk ég, unglings-
stelpan, að flytja inn til hennar í
nokkurn tíma, enda hentaði það
vel, þar sem ég var í Kvennaskólan-
um. Mig minnir að ég hafi farið
til hennar til að vera henni til ein-
hverrar skemmtunar, en ! staðinn
fékk hún það erfiða hlutverk að
reyna að hemja unglingsstúlku. Þá
var amma farin að vinna á Þjóð-
minjasafninu og þar naut hún sín.
Hún hafði yndi af því að vera inn-
an um þessa mörgu gömlu og jafn-
framt fögru muni og hafði alltaf
eitthvað að segja frá þegar ég kom
í heimsókn niður á safn. Ekki átti
ég von á því að það yrði svona
gott að búa hjá henni ömmu minni
þennan tíma, en hún var svo góð
við mig og reyndi af þolinmæði að
leiðbeina mér, unglingnum, sem
allt þóttist vita, kunna og geta. Þá
var ekki sparað að segja mér sögur
frá því þegar hún bjó í Vestmanna-
eyjum og þegar hún kom fyrst til
Reykjavíkur — ung stúlka sjálf.
Sögurnar frá Hótel Borg, en þar
vann hún um skeið, hvernig og
hvenær hún kynntist afa mínum
og margt fleira barst í tal sem mér
fannst heldur betur rómantískt og
spennandi að hlusta á. Síðan flutti
hún aftur út á Seltjarnarnes, í íbúð
fyrir aldraða á Melabraut, sem
heitir núna skólabraub og þangað
var gaman að koma. íbúðin var í
minnsta lagi fyrir hana, því hún
var vanari því að hafa veislupláss
fyrir sig og sína.
Á meðan amma vann á Þjóð-
minjasafninu átti hún alltaf fína
bíla, hún endurnýjaði þá yfirleitt á
tveggja ára fresti til þess að losna
við að fara með þá í skoðun, eða
svo sagði hún, og alltaf keypti hún
sér nýja úr kassanum. í septerriber
1987 gisti ég hjá ömmu Rósu nótt-
ina fyrir brúðkaupið mitt. Þá nótt
sátum við langt fram eftir, spjölluð-
um um Vestmannaeyjar, unga fólk-
ið og lífíð sjálft og með þessu
drukkum við nokkur glös af sherry.
Þessa nótt komst ég enn nær ömmu
minni en fyrr. Samt hafði ég alltaf
haldið að ég þekkti hana svo vel,
en hún átti þá svo mikið meira að
gefa og vil ég þakka þér, elsku
amma mín, fyrir að hafa deilt því
með mér. Ennfremur langar mig
til þess að þakka þér fyrir ógleym-
anlega ferð sem við áttum saman
sumarið 1983, ásamt mömmu og
pabba til Þýskalands, Austurríkis,
Italíu og Lúxemborgar. Þessum
fimm yndislegu vikum gleymi ég
aldrei. Þú í keilu, þú að reykja eins
og ungpía (þegar við hin vorum
öll hætt). Þú að kveikja á kertum
inni í kirkjum hvíslandi að mér að
langamma Sesselja hafí verið svo-
lítið kaþólsk í sér og því varðst þú
að kveikja á einu kerti fyrir hana.
Þú að passa mig fyrir sætu ítölun-
um. Við að spjalla uppi í rúmi á
kvöldin, því ég átti því láni að fagna
að vera herbergisfélagi þinn í þess-
ari ferð. En núna ert þú farin aðra
ferð, amma mín, ívið lengri en við
fórum saman um árið. I upphafi
þessarar ferðar ertu lögð til hvílu
hjá afa Ásgeiri og litla drengnum
ykkar. Þið eruð nú í hlýjum faðmi
guðs, komin þangað _sem við söfn-
umst öll að lokum. Ég er viss um
að það er ekkert lát á veisluhöldun-
um. Ömmu Rósu geymi ég í minn-
ingu bjartra daga. Guð blessi hana
alla tíð.
Guðrún Helga.
Komið er að kveðjustund og
minningar streyma fram. Þá verður
mér litið til baka og sé Rósu fyrir
mér eins og ég sá hana í fyrsta
sinn í fallegum, brúnum blúndu-
kjól. Mér fannst hún falleg kona
og ekki minnkaði fegurðin er ég
kynntist þessari góðu konu.
Rósa var um margt einstaklega
vel gerð. Mjögog Ijúf í dagleg-
miidsainskiptum, glöð og jákvæð
við alla og með aðlaðandi fegurð í
gasi og útliti. Okkar kynni urðu
mjög náin seinna á lífsleiðinni og
þakka ég nú allar glaðar og góðar
stundir, bæði á heimili hennar og
erlendis er við nutum saman og
allt var svo skemmtilegt.
Síðustu ár ævi sinnar bjó Rósa
á „Litlu Grund“ og Elliheimilinu
Grund og þar naut hún góðrar
umhyggju starfsfólksins, en ljúf-
astar eru minningar Siggu og Unn-
ar fyrir góða samfylgd með Rósu
á Grund.
Ég bið Guð að styrkja þá sem
sárast sakna hennar, sérlega Þór-
dísi dóttur hennar, sem gerði allt
sem í hennar valdi stóð til að létta
MINNINGAR
henni ævikvöldið, gleðja hana og
styrkja.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Fögur sál hvíli í friði.
Sjöfn.
Þá daga sem liðnir eru frá því
að nafna mín hún Rósa kvaddi
þessa jarðvist hafa hugsanir mínar
mikið verið bundnar henni og þeim
minningum sem hún og Ásgeir
maður hennar eiga í huga mér.
Rósa og Ásgeir hafa alla tíð átt
stóran sess í mínu hjarta. Ég var
mjög ung þegar ég gerði mér ljóst
að þessi elsti bróðir föður míns og
Rósa kona hans voru föður mínum
mjög kær. Það var 22 ára aldurs-
munur á Ásgeiri og föður mínum
og má á margan hátt segja að
Ásgeir hafi verið honum sem faðir
en um leið traustur bróðir. Þegar
faðir minn kom til Reykjavíkur frá
Húsavík 16 ára gamall átti hann
heimili sitt hjá Ásgeiri og Rósu.
Þau reyndust honum bæði ástríkir
og umhyggjusamir foreldrar og
skópu honum það umhverfi og að-
stæður sem hann hefur síðan búið
að.
Þar sem ég bjó fyrstu æviárin
úti á landi voru fyrstu kynni mín
af Rósu og Ásgeiri fyrst og fremst
í gegnum frásagnir og umtal for-
eldra minna. Síðar, þegar fjölskyld-
an fluttist til Reykjavíkur, fann ég
vel þessi sterku bönd sem tengdu
fjölskyldurnar og leit ég á vissan
hátt á Rósu og Ásgeir sem afa
minn og ömmu. Á þessum árum
bjuggu Rósa og Ásgeir á Marbakka
við bæjarmörk Reykjavíkur og Sel-
tjarnarness. Húsið þeirra og allt
umhverfí var sem ævintýraheimur
fyrir mig, litlu sveitastúlkuna, og
þar hitti ég gjarnan önnur ætt-
menni mín í stórum og veglegum
veislum sem Rósa og Ásgeir héldu
með miklum höfðingsbrag. Á þeim
tíma var það einnig fastur punktur
í tilverunni að fara í jólaboð á
Marbakka. Þar naut Rósa sín í hlut-
verki gestgjafans, glæsileg og stór-
huga í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Það geislaði frá henni hlýju
og glaðværð og oft dáðist ég að
því hve smekkleg og fáguð hún
ávallt var.
Ég held að það sé ekki ofsögum
sagt að einstök bönd vináttu og
kærleika hafi skapast milli foreldra
minna og Rósu og Ásgeirs og barna
þeirra. Því veit ég að það var af
gleði og þakklæti sem foreldrar
mínir gáfu mér nafn í höfuðið á
Ásgeiri og Rósu. Sjálf er ég óum-
ræðilega stolt af að bera nöfn
þeirra.
Blessuð sé minning Rósu nöfnu
minnar.
Ásdís Rósa.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BENEDIKT J. ÓLAFSSON
málarameistari,
áður Skipagötu 5,
Akureyri,
er lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, 29. október, verður jarð-
sunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn 7. nóv. kl. 13.30.
Ólafur Benediktsson, Sigurveig Einarsdóttir,
Guðrún Benediktsdóttir, Stefán Arnþórsson, ;
Stefán Benediktsson, Áslaug Garibaldadóttir,
Sigtryggur Benediktsson, Brynja Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkaer eiginmaður minn og bróðir okkar,
PÉTUR GÍSLASON,
Grundarlandi 9,
sem lést í Borgarspítalanum 28. októ-
ber síðastliðinn, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 8. nóv. kl.
13.30.
Fanney Samsonardóttir
og systkini hins látna.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRA EINARSDÓTTIR,
Hraunbæ 142,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju mánudaginn 7. nóvember
kl. 13.30.
Ásdfs Gunnarsdóttir,
Símon Gunnarsson,
Steinunn Gunnarsdóttir,
Þóra S. Gunnarsdóttir,
Gunnar Gunnarsson,
Guðmundur Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Emil Gislason,
Rannveig Guðmundsdóttir,
Gunnar Reynir Antonsson,
Eggert Ólafsson,
Herdís Skarphéðinsdóttir,
Kristín D. Árnadóttir,
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð við fráfall og útför,
GUÐBRANDS MAGNÚSSONAR
kennara,
Siglufirði,
og heiðruðu minningu hans.
Anna Júlfa Magnúsdóttir,
Skúli Guðbrandsson, Þóra Björg Guðmundsdóttir,
Hildur Guðbrandsdóttir, Ævar Sveinsson,
Anna Gígja Guðbrandsdóttir, Haraldur Eiríksson,
Magnús Guðbrandsson, Jónína Gunnlaug Ásgeirsdóttir,
Kristín Guðbrandsdóttir, Friðbjörn Björnsson,
Filippfa Guðbrandsdóttir,
Þorsteinn Guðbrandsson, Margrét Dagmar Ericsdóttir,
Borghildur Kristín Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
ENSKA ER OKKAR MÁL
SÉRMENNTAÐIR ENSKIR KENNARAR - LIFANDI NÁMSKEIÐ
FJÖLBREYTT NÁMSKEIÐ FYRIR BÖRN, UNGLINGA OG FULLORÐNA
V.R. OG FLEIRI VERKALÝÐSFÉLÖG TAKA ÞÁTT í NÁMSKEIÐSKOSTNAÐI
■Áhersla á talmál
■10 kunnáttu stig
■Hámark 10 nem. í bekk
Enskuskólinn
TÚNGATA 5 - SÍMI 25330
Julia Lorcan
Julie Samuel Victoria