Morgunblaðið - 30.11.1994, Page 38

38 MIÐVIKUDAGUR 30. NÓVEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
Móftir okkar,
SVAVA SIGURÐARDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 45,
lést mánudaginn 28. nóvember í Vífilsstaftaspítala.
Edda Jónsdóttir,
Freyja Jónsdóttir,
Hilmar Jónsson.
t
Elsku sonur okkar og bróftir,
KRISTJÁN REYNIR
GUÐMUNDSSON,
verður jarftsunginn frá Háteigskirkju
föstudaginn 2. desember kl. 13.30.
Dóra Reyndal, Guðmundur Guðmundsson,
Edda Guðmundsdóttir, Ragnheiður Guömundsdóttir.
t
Útför elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR G. MAGNÚSDÓTTUR,
Búlandi 29,
fer fram frá Bústaftakirkju fimmtudag-
inn 1. desember kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins
njóta þess.
Matthías Bjarnason,
Bjarni Matthíasson,
Jenný Matthfasdóttir, ÁsgeirTorfason,
Erna Matthíasdóttir, Gunnar Ingi Gunnarsson,
Jónas Matthfasson, Inge Elisabeth Meller
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
BALDUR EIRÍKSSON
frá Dvergsstöðum,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 2. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent
á Félag aðstandenda Alzheimerssjúkl-
inga á Akureyri og nágrenni.
Laufey Stefánsdóttir,
Vilhjálmur Baldursson, Guðrún Haraldsdóttir,
Stefán Baldursson, Sigríður Jóhannesdóttir,
Þóra Baldursdóttir, Gunnar Baldursson,
Ingigerður Baldursdóttir, Sigurður Jósafatsson,
Sigrfður Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móftir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
UNNUR HERMANNSDÓTTIR
frá Hjalla
ÍKjós,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 2- desember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Minning^rsjóð Skjóls
eða aðra li'knarsjóði.
Guðrún Hansdóttir, Rúnar G. Sigmarsson,
Ragnheiður Hansdóttir, Bernharð Haraldsson,
Hermann Hansson, Heiðrún Þorsteinsdóttir,
Guðni Hansson,
Högni Hansson, Karin Loodberg,
Sigurður Örn Hansson, Helga Finnsdóttir,
Helga Hansdóttir, Árni Björn Finnsson,
Erlingur Hansson,, Kristjana Óskarsdóttir,
Vigdfs Hansdóttir, Jan Olof Nilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
*
*
ARNIARNASON
HAFSTAÐ
+ Árni Árnason
Hafstað fæddist
í Vík í Skagafirði 2.
febrúar 1915. Hann
lést 20. nóvember
síðastliðinn á heimili
sínu á Seltjarnar-
nesi. Foreldrar hans
voru Árni Jónsson
Hafstað og Ingi-
björg Sigurðardótt-
ir. Hann var elstur
ellefu systkina.
Systkini hans voru:
Sigurður, Páll,
Steinunn, Haukur,
Erla, Halldór, Mar-
grét, Sigriður, Guð-
björg og Valgerður. Af þeim eru
Páll, Guðbjörg og Margrét látin.
Hinn 26. nóv. 1948 kvæntist Arni
Arngunni Sigríði Ársælsdóttur,
dóttur Ársæls Árnasonar bók-
bindara og bókaútgefanda og
Svövu Þorsteinsdóttur. Árni og
Arngunnur eignuð-
ust fimm syni: Kol-
bein jarðeðlisfræð-
ing, Árna ritstjóra,
Ársæl bókbindara,
Jón innanhússarki-
tekt og Finn fram-
leiðsiustjóra. Barna-
börn þeirra eru orð-
in tólf talsins. Árni
varð stúdeiit frá
Menntaskólanum i
Reykjavík 1937.
Fljótlega eftir það
fór hann til Kaup-
mannahafnar og
lagði þar stund á
nám í verkfræði við
Polyteknisk Institut. Frá 1949
var hann við störf á tæknideild
Landssíma íslands og síðar Pósti
og síma þangað til hann lét af
störfum vegna aldurs. Útför
hans fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag.
MÁGUR minn, Ámi Árnason Haf-
stað, verður kvaddur hinstu kveðju
frá Fossvogskirkju í dag. Hann var
starfsmaður um fleiri áratuga skeið
hjá Landssímanum í Reykjavík.
Hann var mikils metinn og virtur
jafnt af yfirboðurum sínum sem sam-
starfsmönnum. Hann var reyndar
ekki með öllu ókunnur Landssíman-
um og stjórnendum þar þegar hann
réðst þangað. Á menntaskólaárum
sínum hafði hann unnið fleiri sumur
við símalagnir norðanlands. Eg
minnist þess hvemig hann lýsti glað-
væru striti vinnuhópsins við að koma
símalínunni upp í nærri 1.000 metra
hæð yfír Grímubrekkur milli Ólafs-
fjarðar og Dalvíkur. Þó að Árni hafí
ekki vitað það þá varð þetta upphaf-
ið á ævilöngu og farsælu starfi hans
hjá Landssímanum. .
Fullyrða má að Ámi lifði sérlega
auðugu og, ég held, farsælu lífi.
Hjónabandið var mjög gott og fjöl-
skyldulífíð til fyrirmyndar. Gestur,
sem að garðí bar þeirra Árna og
Amgunnar, hlaut strax að veita því
athygli, hve húsakynnin voru snyrti-
leg og heimilið allt menningarlegt.
Bækur voru það þó, sem öðru fremur
drógu að sér athygli gestsins. Og
ekki bara einhveijar bækur, heldur
nær einvörðungu úrvalsrit norrænna
fræða og bókmennta, margar hveijar
innbundnar af húsbóndanum sjálf-
um. Þarna var hálft líf Áma fólgið,
þ.e. í heimi bóka og bókmennta. Þar
lifði hann sínu öðm lífi með vissum
hætti til hliðar við hversdagslífið. Fáa
hef ég fyrirhitt á lífsleiðinni, jafn-
handgengna norrænum bókmennt-
um og Árna Hafstað. Ég held að
hann hafí átt sér fáa líka um yfír-
gripsmikla þekkingu á íslenskum
bókmenntum að fornu og nýju, eink-
um fomu.
Stundum heyrðust vinir hans segja
sem svo, að Árni væri dæmi um
mann, sem hefði alla ævi verið á
rangri hillu í lífinu. Forlögin hefðu
sett hann þar á bekk, sem hæfileikar
hans og hjartans mál hefðu ekki
fengið notið sín.
Þetta held ég að sé varla rétt
ályktað. Hann var sáttur við starf
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
HfÍTEL liOFTLtilDIR
sitt í þjóðfélaginu og skilaði því með
sóma í annarra hendur nokkmm
ámm fyrir áskilinn hættutíma opin-
berra starfsmanna. Þannig skapaði
hann sér mikinn tíma og ágætar
aðstæður til að sinna hugðarefnum
sínum, lestri góðra bóka og ekki síð-
ur viðgerðum á illa förnum en merki-
legum bókum, sem bárust upp í hend-
ur hans úr ýmsum áttum.
Hafstaðsfjölskyldan, afkomendur
Ingibjargar og Áma í Vík, er nú
orðin næsta fjölmenn, nokkuð á ann-
að hundrað manns. Leitun mun vera
að, samheldnari fjölskyldu á þessu
landi ættrækninnar. Systkinin frá
Vík hafa verið einstaklega samstæð-
ur hópur þó að nú séu tekin að brotna
í hann skörð. Við því er ekkert að
segja. Það er lögmálið, sem fer sínu
fram hvað sem menn kunna að gera
til að tefja framgang þess.
Margir verða þeir sem sakna Árna
Hafstaðs nú þegar hann er allur.
Hann var óvenjulegur maður, kúltúr-
maður í besta skilningi, hógvær
maður, sem ekki tranaði sér fram,
unnandi bókmennta og lista, ekki
síst hljómlistar. Hann var maður sem
gott er að hafa kynnst.
F.h. fjölskyldu minnar sendi ég
Arngunni og afkomendum þeirra
hjóna alúðarkveðjur og bið þeim allr-
ar blessunnar.
Hjörtur Eldjárn Þórarinsson,
Tjörn.
Árni Hafstað, frændi minn, er lát-
inn og langar mig til að minnast
hans með nokkrum orðum. Hann var
allmikill þáttur í lífi okkar systk-
inanna, bama Erlu og Indriða, þar
sem þau og Ámi og Amgunnur
ákváðu að standa saman að húsbyg-
ingu á Seltjamarnesi skömmu eftir
1950. Sambúð þessara fjölskyldna á
Melabraut 16 stóð í nærri íjóra ára-
tugi með ágætum, þó að Árni frændi
og faðir minn hafí um margt verið
ólíkir menn. Þar sem pabbi var lengi
fjarri heimilinu vegna vinnu sinnar
á sjó kom Ámi frændi talsvert við
sögu í uppeldi okkar systkina með
beinum eða óbeinum hætti. Ég veit
að þau Ámi og Amgunnur voru
móður minni ómetanlegur styrkur á
þeim árum.
Við vomm þrír Árnarnir á Mela-
braut 16. Hann var ætíð aðgreindur
frá okkur strákunum, bæði af okkur
í húsinu og vinum okkar í hverfinu,
Sérfiæðingai'
í l)lóiiiaskrpyliii<>Tiiii
vii) öll la'kil’a'i'i
Skólavördustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími19090
sem Árni „stóri“. Hann hélt því viður-
nefni löngu eftir að við vorum orðnir
talsvert hærri en hann.
Oft var mikill fyrirgangur í okkur
krökkunum í húsinu, sem eðlilegt var
hjá hópi níu stráka á svipuðum aldri.
Þeir frændur mínir, synir Áma og
Amgunnar, voru fjörmiklir og skap-
stórir og við bræðumir hinum megin
í húsinu þurftum líka pláss og at-
hygli. Það var ekki auðvelt verk að
hafa taumhald á slíkum hópi. Það
kom í hlut Árna frænda og mér fínnst
honum hafa tekist það með ágætum.
Hann naut enda þess að eiga Arng-
unni sem lífsförunaut en eðlislægir
mannkostir hennar hafa verið honum
dýrmætur styrkur við uppeldi sem
og á öðmm sviðum.
Okkur krökkunum fannst Árni
stundum vera býsna strangur við
okkur á sínum tíma. Ég geri mér
þó grein fyrir því nú er ég lít til
baka, að það var ekki endilega tíma-
bundin ströng framkoma hans og
áminningar, sem höfðu mest áhrif á
okkur, heldur miklu fremur hið dag-
lega hógværa og kyrrláta fas hans
og framkoma, sem lýsti svo heil-
steyptum og góðum manni í hvaða
máli sem hann kom að, að ekki fór
framhjá nokkrum sem honum kynnt-
ist. Ég veit líka að afí í Vjk taldi lán
að þessir mannkostir Árna urðu
yngri systkinum hans fyrirmynd eft-
ir fráfall móður þeirra.
Við sem bjuggum í hinum enda
hússins á Melabraut 16 munum
ávallt meta það að hafa búið með
þeim Árna og Arngunni svo lengi.
Ég vil senda Arngunni, sonum henn-
ar og fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur frá okkur systkinum
og mömmu.
Árni Indriðason.
Með láti Árna Hafstaðs er höggv-
ið enn eitt skarð í hóp heimilisvina
okkar hjóna frá Hafnarárunum. En
Árni var okkur nákomnari en margir
aðrir, þar sem hann var frændi minn
og sveitungi. Hann kom til Hafnar
1937 að loknu stúdentsprófi, en
tepptist á íslandi við upphaf styijald-
ar, eins og ýmsir aðrir. Hann komst
þó aftur til Hafnar með ævintýraleg-
um hætti árið 1941. Þá vildi svo til
að tvö síldarskip_ fóru frá Siglufirði
til Norðurlanda, Ámi tók sér far með
öðru þeirra, komst með því til Pets-
amo og þaðan landleiðina til Kaup-
mannahafnar á útmánuðum 1941.
Gæfa hans var að velja rétt skip, því
að til hins skipsins spurðist aldrei
síðan. Mér er minnisstætt hve hissa
ég varð þegar Ámi hringdi til okkar
— mig minnir frá Helsingör — og
boðaði komu sína. Við náðum í
nokkra kunningja okkar, og Árni var
þar spurður spjörunum úr. Hann
hafði líka með sér nokkrar nýjar ís-
lenskar bækur, sem urðu mörgum
landanum fagnaðarefni, því að úr
þeim var síðar lesið á mannfundum
Islendinga.
Árni varð síðan tíður gestur á
heimili okkar, allt þangað við flutt-
umst til íslands 1946. Hann tók
dijúgan þátt í félagslífi Islendinga,
enda hafði hann ávallt verið bók-
hneigður og haft mikinn áhuga á
íslenskum menntum. Hann varð og
handgenginn Jóni prófessor Helga-
syni, sem mat Árna mikils. Þegar
félag íslenskra stúdenta í Kaup-
mannahöfn fór að huga að því að
gefa út tímarit, kom saman eins
konar óformleg nefnd á heimili okkar
og gekk frá endanlegri áætlun um
útgáfuna. Við vorum alls tíu, og
Árni var í þeim hópi. Allir áttu þeir
síðan drjúgan þátt í útgáfu Fróns.
Af þessum hópi eru nú aðeins fjórir
ofar moldu.
Veikindi hömluðu því að Árni lyki
prófi, en hann varð þeirra vegna að
dveljast í Danmörku um skeið eftir
stríð. En sú dvöl varð honum hins
vegar til þeirrar gæfu að hann kynnt-
ist þar sinni ágætu konu, Arngunni
Ársælsdóttur.
Eftir að þau ungu hjón komu heim
og settust að í Reykjavík, tókst kunn-
Vandaðir legsteinar
Varanleg minning
BAUTASTEINN
J
Brautarholti 3,105. R
Sími 91-621393